CLARENCE VERNON VISAGIE

94
moontlik is, en dat hierdie een siening die korrekte siening verteenwoordig. Daar bestaan
geen ruimte vir meervoudige interpretasies nie. Binne die fundamentalistiese bewegings,
is toegang tot die presiese betekenis van skrifte beperk tot ’n stel bevoorregte
‘interpreteerders’ soos priesters, klerke of ander religieuse leiers. Dit gee aan die leier
gesag in religieuse sowel as sekulêre aangeleenthede. Dit gaan vir fundamentaliste eerder
oor hoe oortuigings verdedig en geregverdig moet word, in plaas van die inhoud van
oortuigings.
Jankowski (2003 :97-99) verwys na enkele nadele van oordrewe ‘kulturele diversiteite’ of
fundamentalisme. Voorbeelde hiervan is wedersydse vooroordele, ’n diep gewortelde
geskiedenis van konfrontasie, wrywing tussen mense onderling en ’n wedersydse gebrek
aan respek vir mekaar. Hiervolgens moet menslike ontwikkeling eerder gepaard gaan
met die uitbreiding van menslike keuses, en nie die deurlopende beperkinge van menslike
keuses nie. Daarom moet universalisme of sekularisme as ’n konsep ook in die ongelyke
en diverse kultuur van ’n gemeenskap erken word. ’n Bepaalde gemeenskap moet
voorsiening maak vir meervoudige identiteite van sy deelnemers, en nie een geslote idee
op sy groepe forseer in die vorm van ’n ‘groot verhaal’ nie. Die doel van onderwys
behoort te fokus om alle indiwiduele talente van onderwysers en leerders tot hul volledige
potensiaal as moontlik te ontwikkel. Daarom behoort die kreatiewe potensiaal van mense
waardeer te word. Dit beteken die aanneem van verantwoordelikheid oor hul eie lewens,
asook die bereiking van doelstellings. Hierdie ‘religieuse uitgangspunte’ voorsien aan my
studie belangrike insig vir die verstaan van religieuse identiteite van onderwysers in
sosio-kulturele kontekste, en die impak daarvan op hul ontvang en implementering van
K2005.