CLARENCE VERNON VISAGIE

ix
manier van interaksie met respondente, het meegebring dat respondente meer op hul
gemak met my teenwoordigheid as ’n navorser begin optree het.
My prosesse van onderhoude het baie meer vloeiend verloop, deurdat ek nou langer in
die veld was en veel meer vertroud was met die interpretatiewe tegnieke en prosedures.
Met behulp van my refleksiewe tegnieke tydens onderhoude, kon ek waarneem dat ek
meer ontspanne begin optree, en respondente het ontspanne in my onderhoude opgetree.
Beide ek en my respondente het die onderhoud-sessies geniet. Tog was ek steeds
skepties oor die impak van my subjektiwiteit op die verwerking van my empiriese data.
Ek het my subjektiwiteit probeer ‘neutraliseer’ deur my empiriese data te vergelyk met
normatiewe lense in literatuurstudies. My werkswyse as ’n interpretatiewe navorser, was
dus om die natuurlike veld van respondente te besoek, deurlopend empiriese data in te
samel en te verwerk, en om daarna vergelykings te doen met ander empiriese data en
teoretiese studies in literatuurstudies.
Onder die uitmuntende leiding van my promotor aan die Universiteit van Wes-Kaapland,
professor Aslam Fataar, kon ek reflekteer van ’n enorme persoonlike en professionele
groei in my studiejare. Ek kan getuig dat heelwat skeptici my professionaliteite as ’n
sosiaal-opvoedkundige navorser in my kontrei begin insien het, en hul respek teenoor my
pogings het gegroei. Ek het taamlik gegroei van ’n sterk normatiewe kritikus, na ’n
reflektiewe denker wat sy eie perspektief, vooroordele en stereotiperinge krities begin
ondervra en ondersoek het. My begrip het gegroei dat onderwysers nie juis onwillig is
om K2005 te implementeer nie, maar dat heelwat vorige politieke, ekonomiese, sosio-
kulturele en persoonlike faktore op onderwyser-besluite en hul persoonlike keuses