everything maths and science - C2B2A

Figuur 2.2: Kontakkragte
’n Nie-kontakkrag hoef nie aan ’n voorwerp
te raak om verandering te veroorsaak
nie. Voorbeelde van nie-kontakkragte is die
kragte as gevolg van:
• gravitasie, soos die Aarde wat die
maan aantrek.
• elektrisiteit, soos ’n proton en ’n elektron
wat mekaar aantrek
• magnetisme, soos ’n magneet wat ’n
skuifspeld aantrek
Figuur 2.3: Nie-kontakkragte
’n Kontakkrag moet raak aan of in kontak wees met
’n voorwerp voordat dit verandering kan veroorsaak.
Voorbeelde van kontakkragte is:
• die krag wat gebruik word om iets te stoot of
te trek, soos om ’n deur oop of toe te maak.
• die krag wat ’n pottebakker gebruik om klei in
’n pot te verander
• die krag van die wind om ’n windmeul te
draai
Die eenheid van krag in die internasionale
sisteem van eenhede
(S.I. eenhede) is die newton (simbool
N). Hierdie eenheid is vernoem
na Sir Isaac Newton wat eerste
krag gedefinieer het. Krag is
’n vektorhoeveelheid en het dus
grootte en rigting. Ons gebruik die
simbool −→ F vir krag.
Hierdie hoofstuk sal gereeld verwys na die resultante krag wat op ’n voorwerp inwerk.
Die resultante krag is eenvoudig die vektorsom van al die kragte wat op die voorwerp
inwerk. Dit is baie belangrik om te onthou dat al die kragte op dieselfde voorwerp
moet inwerk. Die resultante krag is die krag wat dieselfde uitwerking het as al die
ander kragte saam.
Hoofstuk 2. Newton se wette
59