everything maths and science - C2B2A

6.4 Diffraksie ESE4H
Een van die interessantste, asook nuttigste eienskappe van golwe is diffraksie.
DEFINISIE: Diffraksie
Diffraksie is die vermoë van ‘n golf om uit te sprei in golffronte soos die golf deur ‘n
klein opening of om ‘n skerp hoek voortplant.
Byvoorbeeld, indien twee vertrekke met ‘n deuropening verbind word en ‘n klank in
‘n uithoek van een van hulle gemaak word, sal ‘n persoon in die ander kamer die
klank hoor asof die oorsprong by die deur is.
Wat die tweede kamer aanbetref, is die vibrerende lug in die deuropening die bron
van die klank.
Wanneer golwe dus deur klein openinge beweeg lyk dit asof hulle om die kant buig
omdat daar nie genoeg punte op die golffront is om weer ’n reguit golffront te vorm
nie. Hierdie buiging om die kante noem ons diffraksie.
Uitbreiding
Diffraksie
Die effek van buiging is duideliker by watergolwe vanweë hul langer golflengtes. Buiging
kan gedemonstreer word deur klein versperrings en hindernisse in ‘n golftenk
te plaas en dan die pad van die watergolwe te bestudeer soos hulle dié hindernisse
teëkom. Anders as wat jy dalk oorspronklik sou dink, gaan die golwe óm die versperring
beweeg na die gebied direk agter die versperring. Vervolgens word die water agter
die versperring versteur. Die hoeveelheid diffraksie (die skerpheid van die buiging)
neem toe met ‘n toename in golflengte en verminder met ‘n afname in die golflengte.
In werklikheid sal daar geen opvallende diffraksie voorkom wanneer die golflengte
van die golwe kleiner is as die versperring nie.
Hoofstuk 6. Twee- en driedimensionele golffronte
241