dpo_4835.pdf

ÏL
R O E K .
-04 DE AFVAL DER
gen. „ Men kon zig niet begrijpen",
zeide onder anderen de Graaaf van E G ­
M O N D , „dat de Koning, ten gevalle
„ van énen mensch, die zelfs geen
„ Nederlander was , en van wien men
„ dus _ wist dat zijn geluk' met het
„ welzijn dezer landen niets te doen
„ had, alle zijne Nederlandfche onderda-
„ nen konde laten lijden; ten gevalle
„ van enen vreemdeling, dien zijne ge-
„ boorte tot enen onderdaan des Kei-
„ zers , zijn purper tot een fchepfel
„ van het lloomfche Hof maakte. Hem
„ alleen", voegde de Graaf 'er bij,
„ had G R A N V E L L E het te danken ,
„ dat hij zig nog onder de levenden
„ bevond ; dog voortaan zoude hij deze
zorg aan de Landvoogdcsfe overla-
,, ten, en wilde hiermede haar gewaar-
, fchuvvd hebben." Dewijl het grootfte
ledeelte van den Adel, uit verdriet
jver de minagting, welke hun daar
setoond werd , van tijd tot tijd uit de
vergadering van den Raad van State
I e rug bleef, verloor het willekeurige
redrag des Staats-dienaars ook nog den
i
j aatflen Republiekfchen fchijn , welke het-
:elve tot hier verzagt had, en de le-
( ligheid in den Raad ffelde zijne trot-
i che hcerfchappij in hare volle hatelijk-
1 leid ten toon. De Landvoogdes on-
( iervond nu , dat zij enen Heer boven
2 ig had, en van dit ogenblik af was
C e verwijdering van den Staatsdienaar
efloten» Zij vaardigde ten dien einde
\