dpo_4835.pdf

II.
BOEK
[f9 DE AFVAL DER
ke het rigtfnoer van zijn gehele befiuur
was: de Prins van Oranje was
de enigfte $ dien hij nog zijne veinzerij
waardig keurde. Al ware het
dat hij zig werkelijk boven alle wetten
der vrees en welvoegelijkheid verheven
rekende, zo bedroog hem tog
hierin zijne roekeloze trotschheid, en
hij beging geen' minder' misflag tegen
de lïaatkunde, dan hij tegen de
befcheidenheid zondigde. 'Er kon in
den tocnmaligen ftaat van zaken naaulijks
een flegter regel door 'de Regering
gevolgd worden, dan die van
den Adel te verftoten. Zij had in
hare magt derzelver neigingen te vleien
, hen door list en ongemerkt
voor haar plan te winnen, cn de
vrijheid der Natie door hun zeiven
te laten onderdrukken. Tans herinnerde
zij hen geheel ontijdig aan
hunne pb'gten, hunne waardigheid en
hunne magt, noopte hen zelfs om
Patriotten te worden , en ene eerzugt
, welke zij onbedagt afwees, naar
de zijde der ware grootheid te fttren.
Om de Gcloofsverordeningen doortezetten,
had zij den kragtiafter: bij-
•ftand der Stadhoudcren nodig ; maar
geen wonder, dat dezen weinig ij vers
betoonden om haar deze hulp te
bewijzen. Het is veeleer hoogstwaarfdhïjnlijk,
dat zij in ftilte hun best
deden , om de zwarigheden voor den
Staatsdienaar te vermeerderen, en zij-