dpo_4835.pdf

i°8 DE AFVAL DER
t ,, eert land niet zullen verfchonen , dat
BOEK. ,, zij morgen weer verlaten moeten ? No-
3, Jaan dappere Nederlanders tot uwen
„ dienst, aan welken uw Vader, in
„ veel hachlijker tijden , de Republiek
„ betroude: waarom zoudt gij tans
„ twijfelen aan de trou van lieden , die
»
(
1
(
9
t
2
2
C
f
1
z
33
33
33
33
33
33
33
33
33
z o v e l c
eeuwen lang aan uwe Voorva-
» d e r e n
.
r r o u
gf
z[
P gebleven ? zouden
„ zij niet in ftaat zijn om den oorlog zo
, a n
S g
u k
te houden , tot dat uwe
:, bondgenoten zig bij h imns vanen voeg;-
, den, of gij zelf uit de nabuurfchap
„ hulpe zond ?" Deze taal was voor
len Koning al te ongewoon , en hare
vaarheid al te blijkbaar, dan dat hij
tezelve dadelijk konde beantwoorden:
i Ik _ben ook een Uitlauder," riep hij
indelijk uit, „ waarom niet liever mij
elven ten lande uitgejaagd?" Met dce
woorden rees hij van zijnen ftoel
p, en verliet de vergadering; doch den
Jreker. werd zijne iloutheid vergeven,
we dagen later liet hij aan de Staten
jnentwege de verklaring doen , „ dat,
bij aldien hij eerder geweten had , dat
deze Krijgsbenden hun tot last ftrekten,
hij reeds toeftel zoude gemaakt hebben,
om dezclven met zig naar Spanje
te nemen; dit was nu te laat, om
dat zij zonder betaling niet zouden
vertrekken ; maar hij beloofde hun op
het heiligfte, dat deze last hen niet
langer^dan vier maanden meer drukken
zoude." Dan, niet tegenllaande deze