Untitled - Koninklijke Bibliotheek

H H E T L E V E N
gen pniLOTAs zeide: „ ik fchenk u a'f-
,i les wat daar ftaat," wyzende op eene
fchenktafel, die vol ftond met de kostbaarfte
bekers. Deze nu had wel die goédbeid
met dankzegging aangenomen, doch
niets minder gedacht, dan dat zulk een
jonge knaap de magt had om zulke kostbare
gefchenken te doen: dan kort daarop'
was een der flaven by hem gekomen met
die bekers, gepakt in eene kist, hem ver-*
zoekende, dat hy zyn zegel daarop wildezetten.
Toen hy dit weigerde , en het gefchenk
niet durfde aannemen, werd hem te
gemoet. gevoerd: Cr) „ wel gij onnozele j
„ wat maakt gy zwaarigheid dit aantenett
men? weet gy niet, dat de gene, dia
„ u dit geeft, de zoon van ANTONIÜS
is^
(V) In bet oorfpronglyke wordt niet volkomen
duidelyk te kennen gegeven, of dit antwoord door
den flaaf, of door den jongen ANTONIÜS zelveri
gegeven wierd. REISKE fielt bet laatstgenoemde,
maar ons. komt het eerfte waarfchynlyker voor, zo
om het gehee'e beloop des verhaals , en den inhoud
van het antwoord zelf, als byzonder, om dat 'er
in 'tvervolg niet gezegd wordt myn vader, maar
de vader. Op deze wyze zou de zoon zich, on»
zes bedunkens, niet hebben uitgedruk t