Untitled - Koninklijke Bibliotheek

V A N A N T O N I Ü S . 53
„ ons vorderen, dan kunt gy ons' ook
„ twee zomers en twee herfften geven."
Dan klemmender en ftouter was de volgende
fluitrede , die hy 'er byvoegde:
,, Afia heeft u tweemaal honderdduizend
„ talenten opgebragt: zo gy die niet hebt
„ ontfangen, dan moet gy die invorderen
,, van de genen, die dezelven ontfangen
„ hebben; doch zo gy dezelven werkelyk
„ ontfangen hebbende thands niet meer
,, hebt, dan zyn wy verloren." Dit zeggen
trof ANTONIÜS geweldig, want hy
was van het gene dat 'er omging meestendeels
onkundig, niet zoo zeer uit verregaande
achteloosheid, als wel uit eenvouwigheid,
waardoor hy alles geloofde, wat
de zynen hem zeiden. Hy had namelyk in
zynen aard zekere onnozelheid ; doch zodra
hy ook begreep dat 'er misdaan was,
deed hem zulks hartelyk leed , en beleed
hy zulks de genen , die het nadeel
daarvan geleden hadden. Ook ging hy
ruimfchoots te werk in 'tbeloonen en in
't ftraffen; echter zó, dat hy meer de maat
fcheen te buiten te gaan in het eerfte, daa
in het laatfte. Het beledigende , 't welk
'er in zyne boert en fpotterny was, bragt
D 3 zyn