Untitled - Koninklijke Bibliotheek

V A N C I C E R O . 13
Honden de verdere aanwezenden verwonderd,
•cn overlaadden hem om ftryd met loftuitin-
gen; maar APOLLONIUS, die onder het
hooren geene blyken van genoegen had
gegeven, bleef, nadat de redenaar geëin­
digd had, eenen geruimen tyd in gepeins
zitten; eindelyk, ziende dat CICERO hier.
over verlegen was, riep hy uit: U, ci-
„ CERO, moet ik pryzen en bewonderen,
„ maar het deert my van wegen Grieken.
„ land, daar ik zie, dat de eenigfte voor-
„ rechten, die ons nog waren overgeble-
„ ven, geleerdheid en welfprekendheid,
„ door u ook aan de Romeinen zyn geko-
„ men,"
Terwyl dus CICERO vol van goede hoop
de ftaatkundige loopbaan dacht intetreden,
werd hy in zyne drift geftuic door een ant­
woord van 't Orakel: want toen hy APOL-
LO te Delphen om raad vroeg, door wat
middel hy het meest beroemd zou kunnen
worden , kreeg hy uit den mond van de
Orakel Priesteres tot befcheid, dat hy zyne
eigene natuur, en ' niet het oordeel der me­
nigte, moest volgen. Toen hy dus te Ro­
me gekomen was, gedroeg hy zich in 't
eerst zeer omzichtig , en ging niet dan
fchoor-