Kol b.d. Charles Brantz - Nederlandse Officieren Vereniging

Kol b.d. Charles BRANTZ
O PI N I E
Carré 3 - 2011 pagina 6
Spoort het
Eindrapport
Verkenningen
met het
nieuwe
Strategische
Concept van NATO?
Het artikel van collega Tjepkema waarin hij de lezers
van Carré nader heeft geïnformeerd over de perceptie
die leden van het Projectteam Verkenningen hebben
vertaald in hun eindrapport, heeft mij in december
2010 verleid een reactie met de titel ‘Een nieuwe ronde,
minder kansen’ aan de Redactie te sturen en die is ook in
de december-editie geplaatst. Het rapport dat van maart
2010 dateert en dat de strategische route markeert die
Defensie volgens de auteurs zou moeten volgen, werd in
november 2010 opgevolgd door het nieuwe strategische
concept van NATO dat onder de titel ‘Active Engagement,
Modern Defense’ tijdens de NATO top in Lissabon
door de lidstaten aangenomen werd als de te volgen
strategische route voor de komende tien jaar. Zowel
de inhoud van dat nieuwe strategische concept als de
toonzetting van de uitspraken die in de Slotverklaring
van de NATO-Top zijn opgenomen, leggen het accent
op solidariteit, samenhang en onsplitsbare veiligheid 1) .
De vraag rijst of gelet op die accenten eindrapport en
strategisch concept inderdaad in lijn zijn met elkaar en
wat de praktische waarde van het eindrapport is.
De strategische visie van NATO
Het nieuwe strategische concept. Wat heeft NATO
voor zijn lidstaten in de komende 10 jaar in petto?
Laat ik starten met een paar zinnen over de visie die
NATO heeft op het karakter van en de ontwikkelingen
in de veiligheidsomgeving. Door de bank genomen
wijkt die visie niet veel af van de Nederlandse optiek
- terrorisme (persoonlijk geeft ik de voorkeur
aan Grensoverschrijdende Rebellie 2) , omdat de
contemporaine dreiging meer is dan terrorisme) blijft
de belangrijkste dreiging - en kan worden vastgesteld
dat Nederland vanuit de zelfde startpositie vertrekt
als NATO.
Het is interessant dat het belang van vitale
communicatiekanalen, transport en transitieroutes
wordt benadrukt, waardoor power projectie concepten
als operations from and at Sea, die het verschil tussen
een Brown Water of Littoral Navy en een Blue Water
Navy markeren en de geïnventariseerde kritieke
locaties opnieuw in de schijnwerper brengen. Ruim
90% van de wereldhandel maakt gebruik van open
water en verwacht wordt dat het percentage in de
nabije toekomst zelfs zal groeien naar 95%. Handel
voor het stimuleren van nationale welvaart en het
streven naar veiligheid en stabiliteit lijken met elkaar
vergroeid te zijn en een verstoring van die broze
relatie zal tot ongewenste economische en politieke
gevolgen kunnen leiden. Maritieme knelpunten, die
initieel gerelateerd waren aan de Sovjet-dreiging, kunnen
het vrije handelsverkeer en het projecteren van maritiem
vermogen frustreren, waardoor nationale, regionale
en zelfs mondiale economische en veiligheidsbelangen

geweld kunnen worden aangedaan. Tegenwoordig
spreekt men van Sea Lane scarcity en identificeert men
ruim 24 knelpunten 3) . Uit die bezorgdheid kan men
vaststellen dat de gemeenschappelijke veiligheid niet
alleen landgeoriënteerd is, maar zeker of misschien juist
ook maritiem georiënteerd moet zijn.
Dat technologie gerelateerde trends als laser wapens,
elektronische oorlogvoering en technologieën die de
toegang tot de ruimte versperren, milieu verontreiniging
en schaarse natuurlijke bronnen door hun mondiale
karakter, NATO-commandovoering en door NATO
geleide operaties kunnen verstoren en ontregelen, is
een tweede interessante constatering. Uit het document
is niet vast te stellen hoe die dreiging moet worden
opgepakt.
NATO concentreert zich op het observeren van
ontwikkelingen via Vital Signs in gebieden die als dormant
theaters en/of black cards worden aangemerkt; proactiviteit
en interventie in ontwrichte samenlevingen. De
inspanningen van NATO blijven daarbij niet beperkt tot
de slagkracht component van militair vermogen maar
strekt zich wat stabilisatie en normalisatie betreffen
ook uit over de volume en diensten component. Het
wordt ook duidelijk dat militair vermogen onder die
omstandigheden niet meer de regie in handen heeft,
maar genoegen moet nemen met een ondersteunende
rol.
Om de lidstaten op het juiste spoor te zetten en
te houden, wordt een aantal maatregelen opgelijnd
om aan die NATO-wensen te voldoen. Merkwaardig
genoeg blijven maatregelen om te voorkomen dat
het machtshiaat – het ontbreken van een normaal
functionerend bestuur en instituties als politie en
rechtspraak – door slechtdenkende potentaten
wordt benut in de eer tot discrepantie, verstoring
en ondoelmatigheid van het herstelproces en in het
verlengde daarvan tot onvoorziene verlenging van missie
tijdsduur en met name immateriële kosten mag leiden.
Uit de tekst wordt ook duidelijk dat het expeditionaire
karakter (uitgedrukt in tijd en afstand) van militair
en civiel vermogen gehandhaafd en verbeterd moet
worden. Die capaciteiten moeten usable – inzetbaar/
gevechtsgereed en binnen de gestelde tijdsnormen
beschikbaar zijn – en NATO onderstreept voor lidstaten
die gaan transformeren of aan het transformeren zijn
dat acteren in splendid isolation geen optie is. Niet uit het
oog van doelmatigheid respectievelijk kosteneffectiviteit
en ook niet vanuit het solidariteitsbeginsel. Solidariteit,
samenhang en samenwerken luidt het devies.
Uiteindelijk worden voor het Alliantie militaire vermogen
de volgende kerntaken onderkend die binnen het IHL
raamwerk moeten worden gerealiseerd en waaraan
alle lidstaten moeten bijdragen: Collective defense; Crisis
management en Coöperative security.
Welke vaststellingen kunnen uit de Strategische visie en
politieke uitspraken voor de Nederlandse politieke en
militaire leiders getrokken worden? De politieke paraplu
van het militaire vermogen wordt gekleurd door de
uitgangspunten: pro-activiteit, solidariteit, samenhang,
samenwerking; thuis veiligheid is onlosmakelijk verbonden
aan ver-van-huis veiligheid; NATO (en dus de lidstaten)
streeft naar een betere en intensievere samenwerking
met EU, UN en OSVE en militair vermogen is een
belangrijk politiek instrument voor crisispreventie,
crisismanagement en post-crisisactiviteiten. Wat
betekent dat voor militair vermogen dat de Alliantie
op de mat kan en moet brengen? Dat militaire vermogen
moet beantwoorden aan de volgende criteria:
• Expeditionair in tijd en afstand; Militair vermogen in het
bijzonder het gewenste volume aan inter- en intralucht
en zee transport en logistieke capaciteit, moet usable
– inzetgereed/gevechtsgereed en 24/7 beschikbaar –
zijn, beantwoorden aan de door NATO vastgestelde
normen voor readiness 4) , closure rate 5) en in staat zijn
om de geaccordeerde power-projectie concepten 6)
effectief en doelmatig te kunnen uitvoeren.
• Fysiek en psychisch lenig in de betekenis van de Engelse
term agile 7) , waardoor militair vermogen in staat is om
in een multigekleurde – multinationale, multiculturele,
multifunctionele en multi-organisatorische – omgeving
te functioneren en wat geweldsintensiteit betreft in
staat is tot scaling down en scaling up v.v. (door de
samenwerking met niet-militaire actoren)
• Coherent 8) , waarbij gestreefd wordt naar unity of effort,
naar de juiste balans tussen supported en supporting
en gedwongen door het gebrek aan veiligheid nietmilitaire
taken tijdelijk en plaatselijk uitgevoerd moeten
worden.
• Voortzettingscapaciteit gegeven de tijdsduur die nodig
is om de gewenste mate van stabiliteit te realiseren en
een ontwrichte samenleving te repareren.
• Voldoen aan standaardisatie en interoperabiliteitsnormen
om te kunnen samenwerken met niet-NATO militair
vermogen en niet-militaire actoren, uitgaande van het
feit dat militair vermogen van lidstaten wel voldoen
aan de door NATO vastgestelde normen voor
standaardisatie en interoperabiliteit.
Binnen het geschetste raamwerk zal Nederland moeten
inventariseren waar, in welke mate Nederland zijn
militaire steentje kan bijdragen. Als de inhoud van
het Eindrapport Verkenningen de kompasrichting
voor 23 commissies is geweest, dan zullen gebaseerd
op het solidariteitsbeginsel en het streven naar de
gewenste cohesie binnen NATO de inspanningen van
die commissies moeten aansluiten bij het in dit artikel
geschetste raamwerk enerzijds en nationale strategieën
van de overige lidstaten anderzijds.
(Samenvatting) Eindrapport Verkenningen
Het eindrapport is een toegankelijk document,
dat het zoeken en vinden van de aansluiting op het
bovengeschetste raamwerk vereenvoudigt. Omdat de
samenvatting een uitstekende weergave is van de inhoud
van het eindrapport beperk ik me tot de kernelementen
zoals die daarin worden gepresenteerd. Zo op het
oog lijkt het met die aansluiting wel goed te zitten. De
Carré 3 - 2011 pagina 7

Carré 3 - 2011 pagina 8
gepresenteerde scenario’s – multilateraal, multipolair,
netwerk en fragmentatie - die weliswaar niet expliciet in
het nieuwe strategische concept worden gepresenteerd,
verwoorden de problematiek van de veiligheidsomgeving
op een andere manier. Ook de geformuleerde
hoofdrichtingen – veilig blijven, kort en krachtig,
veiligheid brengen en veelzijdig inzetbaar – die resulteren
in de drie kerntaken van Defensie – Verdedigen (NATO)
grondgebied, internationale rechtsorde en stabiliteit
en ondersteuning civiele autoriteiten – reflecteren de
essentie van de door NATO in zijn nieuwe Strategisch
Concept opgenomen drie kerntaken: collective defense,
crisismanagement en coöperative security. De crux zit in
de toonzetting en vooral in de implementatie.
Een van de hoofdrichtingen wordt onder de noemer
veelzijdig inzetbaar gepresenteerd en is gelet op de
financiële polsstok van Nederland een te ambitieuze
optie en kan volgens mij nooit adequaat worden ingevuld.
Binnen de KL leeft bijvoorbeeld de overtuiging dat zij
een Full Spectrum operationele organisatie is en het is
niet duidelijk te maken dat een Full Spectrum Force wordt
ingezet bij Full Spectrum Operaties, waarbij sprake is
van coherentie, waarbij Informatie Operaties 9) een
belangrijke voorwaardenscheppende rol spelen en
fysieke en informatie-structuren beschermd worden
door het toepassen van Full Dimension Protection 10)
maatregelen.
Een van de moeilijkste aspecten is het beheersen van
de Power Projectie concepten en in het verlengde
daarvan het gescheiden ontplooien van stafcapaciteit
in de trant van reach back, push forward of Split staff,
waarin knelpunten als Common Operational Picture,
op elkaar afgestemde battle rhythms 11), verschillende
arbeidsculturen en de functionele en hiërarchische
verhouding tussen gescheiden C2 elementen en
commandanten te velde opgelost moeten worden.
Onder de huidige omstandigheden worstelen
NATO en coalities nog steeds met het feit dat een
gemeenschappelijke benadering van de invulling van split
staff en reach back ontbreekt en gecombineerd met de
technologische achterstand van het niet-Amerikaanse
deel van Alliantie en coalities is het streven naar
interoperabiliteit een uitdaging die op dit moment zijn
weerga niet kent. In dat kader speelt bovendien de
problematiek van EB commandovoering, Informatie
management, omgang met media wel of niet deel
uitmakend van Informatie Operaties, anticiperende
Logistiek en de beperkingen die het trainen en oefenen
in een gecontroleerde omgeving genereren. Die
aspecten dwingen niet alleen tot het optimaliseren van
standaardisatie (met internationale machtsfactoren en
niet-militaire actoren) en interoperabiliteit (met andere
militaire actoren) om effectiviteit en doelmatigheid
van militaire vermogen binnen het raamwerk van een
“Binnen de KL leeft bijvoorbeeld
de overtuiging dat zij een Full
Spectrum operationele organisatie
is …”
Internationale Reactie te verbeteren, maar trekt ook een
wissel op de ‘lenigheid’ van militaire leider en militaire
middelen.
Ook in de USA heeft men zich gebogen over de vraag
of het wenselijk en mogelijk was militair vermogen
zodanig te structureren en te trainen/oefenen dat het
alle ‘Generations of Warfare’ (GW) voor zijn rekening kon
nemen. Het gros van die discussies eindigde steevast met
de vaststelling dat het product van die inspanningen een
strijdmacht zou zijn die een ‘jack of all trades and a master
of none.’ was. De belangrijkste argumenten daarvoor?
Militair vermogen kan niet snel genoeg (beschikbare tijd
< noodzakelijke tijd) in mentaal, moreel, configuratie, en
ROE opzicht omschakelen van een traditionele benutting
naar een configuratie die in staat zou zijn om inhoud te
geven aan de beginselen van ‘irregular warfare’ v.v.
Buiten de US ( en ik betwijfel zelfs of US strijdkrachten
dat beheersen) zijn niet veel landen in staat respectievelijk
bereid om militair vermogen af te stemmen op Full
Spectrum operaties. Die landen maken keuzes of moeten
keuzes maken, omdat hen enerzijds geld en tijd daarvoor
ontbreken anderzijds de noodzaak daartoe niet bestaat.
De ondeelbaarheid van veiligheid is een onderwerp dat
ook door NATO wordt aangesneden. In het eindrapport
wordt net als in het strategische concept onderstreept
dat hier het werkterrein van de krijgsmacht tegen dat
van civiele organisaties aanschuurt en er in eigen land
sprake is van een verbreding van het veiligheidspectrum
waarbinnen de krijgsmacht optreedt. Die zinsfrase zou
impliceren dat de krijgsmacht er taken bij krijgt en dat
moet voorkomen worden.
Volgens mij is hier sprake van een verdieping van een
bepaald segment van het veiligheidspectrum. Een van
de kerntaken van Defensie is volgens het eindrapport
ondersteuning civiele autoriteiten en de in druk wordt
gewekt dat het hier om nationale instituties gaat.
Voortbordurend op de inkleuring van de politieke paraplu
en met name het accent dat NATO legt op solidariteit,
samenhang en samenwerking, kan de ondersteuning
van civiele autoriteiten zich uitstrekken over die van
lid- en partnerstaten en autoriteiten die (tijdelijk) de
belangen van een te repareren samenleving behartigen.
De krijgsmacht kan twee van de drie kerncomponenten
aan civiele bestuurlijke lagen aanbieden, nl. volume en
diensten, maar kan in tegenstelling tot de ver-van-huis
missies volgens mij nooit haar slagkracht op nationaal
territoir inzetten anders dan voor het behoud van de
nationale soevereiniteit.
Op zich juich ik het toe dat het eindrapport afsluit met
een aantal kernvragen aan de politieke leiding, maar ik
constateer ook dat de eerste drie kernvragen in feite
vragen zijn waar de inhoud van het eindrapport binnen
het raamwerk van de Strategische visie van NATO
zelf een antwoord respectievelijk een voorstel voor
een antwoord had moeten formuleren. Daarentegen
lijken mij de twee laatste kernvragen mij wel op zijn
plaats. Wanneer de vijf kernvragen nader beschouwd
worden binnen de in dit artikel geschetste politieke
paraplu voor militair vermogen en de criteria voor
benutting en configuratie van militair vermogen, zal het

kostenaspect een groot struikelblok gaan vormen. De
implementatie van criteria als usable, readiness, closure
rate, agility, standaardisatie en interoperabiliteit en
voortzettingscapaciteit vraagt om pakhuizen vol euri,
die Nederland niet heeft.
Relevantie van het Eindrapport
Het voorliggende eindrapport leest makkelijk, maar
dat was ook het geval bij talloze voorgangers van
dit document. De kernvragen die aan het einde van
het rapport aan de politieke leiding worden gesteld,
benadrukken in feite het vrijblijvende karakter van
de inhoud. Uit de zinsnede ‘de Verkenningen zijn een
uitdrukking van de politieke wil ook voor de toekomst
recht te doen aan de vereisten van een kerntaak van
de overheid en een belangrijk instrument van onze
staat en samenleving’, proeft men dat de politieke
opdrachtgever al op voorhand een alibi heeft ingebouwd
onder het motto ‘we willen wel, maar het is uit politiek
en financieel oogpunt in de praktijk niet mogelijk het op
die manier in te vullen en dus doen we het maar zo’. Er
spreekt geen bindende verplichting uit.
In de titel ‘Verkenningen, houvast voor de Krijgsmacht
van de Toekomst’ die uitdrukt wat de inhoud van het
eindrapport voor krijgsmacht en individuele militaire
en burger medewerkers/sters zou moeten betekenen,
draait het om twee aspecten: houvast en toekomst.
De vraag is aan de ene kant hoe de individuele defensie
medewerker/ster dat woord houvast moet en kan
vertalen en in de tijd moet plaatsen aan de andere
kant hoe ver het projectteam die toekomst in de tijd
plaatst. Houvast voor de individuele medewerker/ster
betekent enerzijds dat die niet voor het bereiken van de
pensioengerechtigde leeftijd respectievelijk tijdstip FLO,
gedwongen wordt om Defensie te verlaten; anderzijds
dat bij een gedwongen ontslag moeite en inspanningen
worden gedaan voor hetzij een functie bij een van de
andere overheidsdiensten te reserveren of dat een SBK
inhoud geeft aan een goede en eerlijke afvloeiingsregeling
die recht doet aan de jaren die de medewerker/ster
een functie bij de Defensie organisatie heeft vervuld.
In de huidige economisch weinig florissante tijden kan
Defensie niet aan die voorwaarden voldoen. Daarmee
in verband staat het aspect toekomst. Omdat Defensie
dat houvast voor de individuele defensie medewerker/
ster niet kan garanderen, valt een rooskleurige toekomst
buiten het bereik van de meeste defensie medewerkers/
sters.
Op 2 november verscheen een persbericht waarin het
volgende te lezen is: de minister neemt maatregelen
op het gebied van investeringen (163 miljoen) en in
het personeelsgebied (37 miljoen) om te voldoen aan
de eis in het nieuwe regeerakkoord om in 2011 M€
200 te bezuinigen als vertrekpunt naar een structurele
bezuiniging van M€ 635 in 2018. Het grootste deel
daarvan wordt gevonden in het bijstellen van de
investeringsplannen. Materiële exploitatiebudgetten zijn
dan krap bemeten en opleidings- en trainingsactiviteiten
worden teruggeschroefd. Om de € 200 miljoen te
bezuinigen zonder de activiteiten verder te beperken
“… valt een rooskleurige
toekomst buiten het bereik van
de meeste defensie medewerkers/
sters”
is het uitstel van investeringen, zoals het vertragen van
infrastructuurprojecten waaronder legeringgebouwen
en schietfaciliteiten, onvermijdelijk. Dit geldt tevens
voor de instroombeperking van personeel. Daarom zijn
er voor burgerpersoneel algemene- en voor militairen
een selectieve vacaturestop afgekondigd. Al met al ziet
Defensie zich gesteld voor een groot aantal problemen,
waarvan zeer veel mensen in de organisatie last gaan
krijgen. Er zijn tal van redenen om zorg te hebben.
Binnen Defensie wordt er alles aan gedaan om de
problemen op te lossen, structurele maatregelen uit te
werken en beleidskeuzes te maken die leiden tot een
slankere, evenwichtige en veelzijdige defensieorganisatie
in de toekomst. Volgens minister Hillen vergt dat tijd en
zijn de ingrijpende keuzes in het belang van Nederland,
van de medewerkers en dat belang staat hem zeer na
aan het hart.’ Door dit persbericht is het geloof en
vertrouwen van de individuele defensiemedewerker/ster
in de termen houvast en toekomst ernstig ondermijnd,
zo niet verdwenen.
Wanneer het eindrapport voor de politiek een
vrijblijvend document is dat lekker leest en de individuele
defensiemedewerker/ster sterk moet twijfelen aan
de waarde voor hem/haar, welke waarde heeft het
document voor de toekomst van een Defensie
structuur? Die toekomst is in hoge mate gerelateerd
aan de strategische visie van NATO, de veranderende
veiligheidsomgeving en de nationale politieke visie
met betrekking tot de manier waarop Nederland aan
de door NATO geformuleerde kerntaken kan en wil
bijdragen. Dat laatste is sterk verbonden aan de kleur
van (toekomstige) kabinetten en de financiële situatie
waarin Nederland zich bevindt en gegeven de gemiddelde
regeringsperiode van de kabinetten van de afgelopen
10 jaar, kan die toekomst een periode van drie jaar
niet overschrijden. Het eerder genoemde persbericht
onderstreept waar de politiek met de krijgsmacht heen
wil; er moet ergens geld gevonden worden en zoals vaak
in het verleden is gebeurd, blijkt het vredesdividend nog
steeds een aantrekkelijke bron van inkomsten te zijn.
Het eindrapport leest makkelijk; er staan wijze dingen
in; de politiek is blij met het vrijblijvende karakter;
de defensiemedewerker/ster kan er niet veel mee en
door de opgelegde besparingen kan Nederland niet
beantwoorden aan de belangrijkste polisvoorwaarden
die NATO aan nationale bijdragen aan een Alliantie
Defensie structuur stelt.
Die aspecten bevestigen mijn vaststelling in het artikel
‘Nieuwe Ronde, Minder Kansen’ dat net als de talloze
pogingen in de periode 1993-2010 ook de komende
reorganisatie een academic exercise is, waarbij het
faciliteren van de wensen van politici een hogere
prioriteit heeft dan het in het oog houden van de
Carré 3 - 2011 pagina 9

Carré 3 - 2011 pagina 10
importantie van de menselijke factor voor het reilen
en zeilen van de krijgsmacht.
Men kan zich afvragen wat de waarde van de in het
leven geroepen 23 defensiecommissies en vooral van
hun voorstellen dan is.
Bijzonder triest is het te moeten constateren dat
militairen en burgers van Defensie juist door de
gewijzigde stellingname van de partij waar het gros de
afgelopen periode zijn stem heeft uitgebracht (geen
extra M€ 120 12), maar eerst M€ 200 in 2011 besparen)
en de uitspraak van de heer Van Baalen op 3 juni 2010
Noten
1) Waarmee men bedoelt dat instabiliteit ver-van-huis de
stabiliteit thuis beïnvloedt en afhankelijk van intensiteit,
tijdsduur en omvang tijdelijk kan bepalen.
2) De gebundelde kracht van insurgency/rebellie, resistance/
verzet en terrorisme, plaatselijk en tijdelijk versterkt met
netwerken en structuren van andere wars of globalization.
3) Straat van Gibraltar, Suezkanaal, Straat van Hormuz,
Bab-el-Mandab, Dardanellen, Bosporus etc.
4) Van de individuele militair, staf resp. hoofdkwartier - het
vermogen om te plannen, verplaatsen, ontplooien, leiden, het
overgeven en terugnemen van verantwoordelijkheden en het
terughalen naar het moederland - en slagvaardig vermogen
en reflecteert een ‘bundeling’ van mentale hardheid;
educatie, training en oefening; certificatie - bevestiging dat de
norm is bereikt/ gehaald - en validatie - bevestiging dat de
geleverde prestatie nog steeds op het gewenste niveau is en
beantwoordt aan de norm - vertaald in closure rate
5) De snelheid waarmee militair vermogen beslissend
kan ingrijpen in een conflict nadat het die opdracht heeft
ontvangen.
6) Die variëren van Initial Entry Operations onder diverse
omstandigheden (onderdeel van het Operational Maneuver
from Strategic Distance-concept), tot een joint operatie
buiten het Alliantie verdragsgebied die het binnenbrengen
van Follow-on-Forces (FOF) faciliteert. De opdracht van de
FOF dicteert opdracht, slagkracht, tijdpad en te realiseren
eindsituatie van een IEO) via Strategic Maneuver off the
Ramp (projectie van grond, lucht en maritiem vermogen
vanuit het thuisland resp. dichter bij de operatieve omgeving
gelegen bases afgestemd op het landoptreden) naar
Operations from the Sea (grond, maritiem en lucht vermogen
vanaf onderwater, oppervlakte maritieme en lucht platformen
voor land en maritieme operaties) en Operations at Sea
(maritiem en luchtvermogen vanaf onderwater, oppervlakte
maritieme en luchtplatformen hoofdzakelijk geconcentreerd
op maritieme operaties). Binnen het raamwerk van de
twee laatstgenoemde power projectie concepten, moet
militair vermogen in staat zijn om naast die traditionele
maritieme missies of core business ook niet-traditionele
missies als humanitaire hulpverlening, rampenbestrijding
en hulpverlening, counter terrorism, counterpiracy en
politieke stabiliteit operaties in termen van interpositioning,
peacekeeping, civic action/nation building adequaat uit te
voeren.
‘bezuinigen is een belediging voor de militairen’ (waarbij
hij voor het gemak de burger binnen Defensie vergat
te noemen) uitermate onbehoorlijk geschoffeerd zijn.
Het politieke streven om in de komende kabinetsperiode
belangrijke financiële offers van de krijgsmacht te eisen,
zal resulteren in een structuur, die niet kan voldoen
aan de politieke ambitie van de alliantie en vanuit die
invalshoek bekeken doet het gepassioneerde streven van
het kabinet om een missie voor Kunduz van de grond
te trekken, bijna hartverwarmend aan.
7) Een combinatie van:
- het vermogen om het gewenste resultaat op meer dan
een manier te bereiken (flexibiliteit);
- het vermogen om onder diverse omstandigheden
en randvoorwaarden ondanks een breed scala aan
opdrachten de gewenste effectiviteit te projecteren en
behouden (robuustheid);
- het vermogen om afgestemd op de realiteit op het juiste
moment af te wijken van de geselecteerde optie om het
resultaat te verbeteren (aanpassingsvermogen);
- het vermogen om aan de hand van geleerde lessen
nieuwe en verfrissende opties te definiëren om
voordelen te creëren en te behouden (vindingrijkheid) en
ten slotte
- het vermogen om op het juiste tijdstip op de juiste
manier snel te reageren (timing).
8) US JP 1-02: ‘All of the means available to the government
in its pursuit of National Objectives. They are expressed as
diplomatic, economic, information and military. Die definitie
moet worden geredigeerd in ‘de wijze waarop Militair
Vermogen bij machte is om de ontplooiing van haar middelen
te harmoniseren met andere machtsmiddelen van de Alliantie
en militaire inspanningen te synchroniseren met inspanningen
van andere militaire en niet militaire actoren om het
gewenste effect te genereren’.
9) Informatie Operaties zijn ‘Acties om ter ondersteuning
van het bereiken van politieke en militaire doelen,
besluitvormers en besluitvormingsprocessen te beïnvloeden
door informatiestromen en informatiesystemen van anderen
te manipuleren en tegelijkertijd eigen informatiestromen en
systemen te benutten en te beschermen’.
10) UK JDCC: a multilayered protection for forces and
facilities against a full spectrum of threats, from ballistic
missiles to germ warfare ranging from theater operations
to the individual soldier giving them greater freedom of
action in all phases of combat. A combination of Information
Assurance and Force Protection measures used throughout a
system’s life cycle to ensure mission capability.
11) Geografische scheiding, verschil in leefomgeving en
tijdfactor.
12) Uitspraak Van Baalen op 3 juni 2010 tijdens het debat in
Nieuwspoort.