Op de Bok - januari 2013 - Vnv

10
Uiver-vlucht
Voor ik naar Nederland kwam heb ik al veel
meegemaakt. Ik groeide op in Nederlands-Indië
en heb daar ook de oorlog meegemaakt, en in
de jappenkampen gezeten. Ik zat in de pubertijd
toen, en uiteraard maakte dat vreselijke indruk.
Ik heb ook de vlucht van de Uiver nog meegemaakt.
In de krant stond hoe laat hij over zou
komen en ik stond te kijken. Een vliegtuig was
altijd van hout en zeildoek. En toen die DC-2: dat
iets van metaal de lucht inging was bijna onwezenlijk!
In 1946 kwam ik in Nederland aan, en
toen moest ik nog aan de HBS beginnen. Ik was
vastbesloten om vlieger te worden. In 2,5 jaar
heb ik de HBS gedaan, niemand geloofde dat dat
kon. Ik had tijdsdruk, want als je 26 jaar of ouder
was nam de KLM je toen niet meer aan. Daarna
ging ik naar de Rijksluchtvaartschool, en ik heb
van 1952 tot 1980 bij KLM gevlogen. Mijn vrouw
en mijn dochters hebben mij altijd geweldig
gesteund. Nee mijn dochters zijn niet de vliegerij
ingegaan, misschien wel door al mijn verhalen.
Ik was vastbesloten om vlieger te
worden.
Ze zijn ook doordrongen van het feit dat je met
je leven garant staat voor elke vlucht. Het klinkt
theatraal, maar zo is het wel. Als ik instap met
vier banden, dan garandeer ik de overtocht met
mijn leven. En als er dan iets is wat niet werkt, of
er is iets niet, dan moet je je daar gewoon hard
voor maken.
Onverzekerd vliegtuig
Ik heb nog een mooi verhaal, op mijn favoriete
toestel de DC-10, een van mijn laatste vluchten.
Wij kregen toen bericht in een crewbulletin:
de KLM had met Philippine Airlines een deal
gesloten om de inspecties en het onderhoud
voor hun DC-10 kisten te doen. Zij hadden exact
dezelfde versie als de KLM, maar Philippine
Airlines had de mensen en middelen niet voor
het onderhoud. Na een grote D-inspectie moest
er altijd een vlucht worden gemaakt om alles
te checken. De passagierslampjes, de pantry,
alles wat niet direct met veiligheid te maken had.
Enfin, ik moest een vlucht maken van Amsterdam
naar Curaçao, met een nightstop in Lissabon.
Ik kreeg een zware crew mee. Mijn twee Eerste
Officieren stortten zich direct op het vliegplan.
Ik zei dat ik alleen de kop van het vliegplan wilde
zien. Vervolgens zei ik de stationmanager dat dit
een Filipijns toestel betrof, en vroeg hem om het
hotel te bellen, dat wij van onze kamers gebruik
gingen maken. Hij was zeer verbaasd en verwees
naar het crewbulletin. Ik zei dat ik hem technisch
kon vliegen, maar dit van de wet niet mocht! Het
is een Filipijns vliegtuig en mijn brevet is alleen
Gedeelte toespraak bij benoeming
Vermeulen als lid van verdienste
‘Henk was een verenigingsman, en in welke
functie was eigenlijk bijzaak, hij fungeerde in
elke functie even goed. Hij heeft de opzet van
de ledenraad werkbaar gemaakt. Door dat
twaalf jaar vol te houden, heeft hij er voornamelijk
voor gezorgd dat deze vereniging nu
een instituut, genaamd ledenraad, kent, waar
we allen trots op kunnen zijn. (...) Ik weet dat
zijn kennis van reglementair recht indertijd
aanleiding is geweest om een post ‘Principal
Officer General Affairs’ te creëren binnen
IFALPA, en die dan te laten vervullen door
Henk Vermeulen. Bij mijn weten de eerste
keer dat een bestuursfunctie gecreëerd werd
binnen IFALPA, om één persoon. Bij dit alles
is Henk altijd erg bescheiden gebleven. Hij
deed wel moeilijk, vooral als voorzitter van
de ledenraad, maar dat kwam omdat hij altijd
zoveel afwist van het onderwerp, en zo gauw
de consequenties van een en ander doorzag.
Voorop stond bij hem een groot gevoel voor
democratie en het in hun waarde laten van
iedere persoonlijke, afwijkende, mening. Mits
die maar gefundeerd was. Anders haalde hij
je onderuit, en passant trouwens vertellend
welke meningen van jou, op een andere wijze
gebracht, veel sterker zouden overkomen.’
Voorzitter ledenraad Vermeulen
‘President Van der Stroom zwaaide de scheidende
voorzitter veel lof toe. ‘Dat hij twaalf
jaar lang onafgebroken deze zware functie
heeft kunnen verrichten is tekenend voor zijn
uithoudingsvermogen en vakmanschap, want
voorzitter van de ledenraad zijn is een vak op
zichzelf. In de afgelopen twaalf jaren zijn er in
onze vereniging nieuwe presidenten gekozen
en afgetreden, bij sommige luchtvaartmaatschappijen
nieuwe directies gekomen.
Voorzitter Vermeulen heeft in zijn ledenraad
alle stormen overleefd. Op onnavolgbare
wijze is hij erin geslaagd zijn straffe leiding op
ontspannen wijze over ons te laten komen.’
Bron: ‘Leven van de lucht’
papieren zit, dat kijk ik straks na.’ Alle passagiers
zaten inmiddels aan boord, en zo ben ik dan ook
wel weer, ik vloog dat ding naar Curaçao. Onderweg
doorzocht ik de scheepspapieren. Er zat
natuurlijk helemaal geen gelijkstelling in. Maar
ik kwam wel het verzekeringspapier tegen, en
dat was twee weken verlopen. Ik gaf de opdracht
om Schiphol te bellen. ‘Wisten jullie dat die
kist niet verzekerd is? Ik moet toch één landing
maken, ik doe dat in Curaçao. Ik weet ook precies
wat jullie gaan doen: jullie gaan de gezagvoerder
die mij komt aflossen omlullen om de kist
verder Midden-Amerika in te vliegen. Maar ik zeg
je dit, ik ga voor de wielen liggen! Ik ga pas weg
als ik een originele telex krijg, getekend door de
Filipijnse minister van verkeer, dat het allemaal
in orde is met onze brevetten en met de verzekering!’
Nou ja, het kwam uiteindelijk in orde met
de hele troep. En opnieuw nooit een bedankje van
de KLM. Kijk, als ik voor dat gevalletje in Phnom
Penh geen bedankje krijg, dan krijg ik hier ook
geen bedankje voor. Ach, ik had een reputatie bij
Vliegdienst, maar als ik daar met een onderwerp
aankwam dan wist ik er alles vanaf.
Ik geniet ervan om iets op poten te zetten, om
iets organisatorisch kloppend en veilig te maken.
En daarna geef ik het over, dan vind ik wel weer
iets anders waar ik me aan erger. Er zijn talloze
voorbeelden van wat op de een of andere
manier fout liep. Ik heb zoveel verhalen, ik kan
dagenlang doorgaan met vertellen. Ik heb een
druk leven gehad. Als ik terugkijk zou ik me niets
boeienders kunnen voorstellen dan wat ik heb
meegemaakt.”
Vermeulen leunt tevreden glimlachend achterover.
Hier zit een man met een schat aan verhalen,
een man met kennis, enthousiasme en een
kritische blik. Een man waarvan de invloed en
verdiensten nog altijd doorwerken binnen de VNV.
geldig voor Nederlandse vliegtuigen. Dat staat
in de conventie van Chicago. Er volgde een hele
toestand met mijn Chef Vlieger, die hiervoor uit
zijn bed gebeld werd. ‘Waar haal jij nou vandaan
dat je een Filipijns brevet nodig hebt?’ vroeg hij.
Dat stond in het Basic Operations Manual hoofdstuk
1.1.1 sub 11, dat wist ik uit mijn hoofd. En ik
hoorde gewoon hoe hij op zijn bedrand zat te bladeren.
En hij vroeg mij of ik een oplossing wist.
‘Zeker, je zou bijvoorbeeld mijn brevet gelijk kunnen
stellen aan een Filipijns brevet. Dan mogen
we deze kist vliegen. Met het tijdsverschil bof je,
je kunt het nog regelen met de minister daar. Het
kan ook zijn dat de gelijkstelling in de scheeps- 11