Julie - Gkkandelaar.co.za

Liewe Damaris,
Baie dankie vir jou antwoord. Ons
sal nou maar afwag wat die toekoms
van Kerk en Woord sal wees.
Die tyd sal dit leer.
Tans is ons aller aandag gerig op
die beroeping van ‘n predikant, of
‘n herder en leraar. Die kerkraad
het vir die gemeente gevra om
name te gee van predikante wat
ons wil voorstel, wat ons geskik
ag om in die amp te dien, vir sover
ons dit kan vasstel. Saam daarmee
het ons ‘n begeleidende skrywe
gekry as ‘n Bybelse riglyn by die
oorweging en indiening van name.
Heelwat toepaslike Bybelgedeeltes
is genoem, asook ‘n aantal artikels
uit die kerkorde van die GKSA.
En ons is aangespoor om biddend
daarmee besig te wees.
Ja, want dit is, dink ek, die
belangrikste om die Here aan te
roep en te erken dat Hy die Een is
wat besluit watter bedienaar van
die Woord Hy vir ons gemeente
bestem het. Dit beteken nie dat ons
agteroor kan gaan sit nie. Nee, ons
moet nogsteeds name gee en later
ook ons kruisie trek. Alleen, ons
moet dit in volkome afhanklikheid
van Hom doen. Ons mag nie in Sy
pad staan deur ‘n profi el op te stel
van dié predikant wat aan verskillende
vereistes moet voldoen, om
die beste by ons gemeente in te
40 • Augustus 2012
pas nie. Alles met die beste bedoelings
miskien, maar dan is ons tog
besig om óns keuse te maak en dan
te hoop dat die Here dit sal goedkeur.
Die afgelope jare het die Here ons
beproef. Daar was droefheid en
trane, maar nou mag ons van die
Here bid of Hy ons opnuut ‘n herder
en leraar wil gee om ons met Sy
Woord te voed en te versterk, sodat
ons almal saam Hom eendragtig
mag dien. Maar wat het ons geleer
van die tyd waarin die Here ons
beproef het? Wat was Sy bedoeling
daarmee? Tog seker dit, dat
ons onsself moet ondersoek of ons
nog met ons hele hart by die Here
is, dat ons nederig en ootmoedig
mag erken dat ons dit nie verdien
om weer opnuut as gemeente die
lig van die kandelaar te mag laat
skyn nie. Ons het daarin gefaal,
maar ons mag met ons tekorte en
sondes na die Here gaan. Hy laat
geen bidder staan.
Ek dink ons kan baie leer van wat
Paulus in sy tweede brief aan die
Korintiërs geskryf het. Daarin verwys
hy na ‘n brief wat hy vroeër
na hulle gestuur het waarin hy
die gemeente streng aangespreek
het oor bepaalde sondes. Daardie
brief het toe groot droefheid in die
gemeente veroorsaak (hfst 7). Dit
is nie bekend waaroor dit gegaan
het nie, want die brief (die sogenaamde
‘tranebrief’) het verlore
geraak. Paulus is egter verheug
dat daar droefheid in die gemeente
gekom het. En veral dat dit ‘n
droefheid volgens die wil van God
was en nie ‘n droefheid volgens die
wêreld nie. Hy bedoel daarmee dat
die droefheid van die Korintiërs
deur God goedgekeur en daarom
ook deur Hom bewerk was, en tot
hulle eie geestelike voordeel was.
Die wêreldse droefheid egter ween
nie oor die feit van die sonde nie,
maar slegs oor die uitwerking
daarvan. Ek haal aan uit hoofstuk
7 vers 11: “Want kyk, juis dit, dat
julle bedroef geword het volgens die
wil van God – wat ‘n groot ywer het
dit in julle gewerk, ja, verantwoording,
verontwaardiging, vrees, verlange,
ywer, bestraffi ng.”
Laat dit ook van ons gemeente
gesê kan word dat ons droefheid
uit en tot God is, want dit werk ‘n
onberoulike bekering tot redding
(7:10).
Ek sal graag van jou hoor wat jou
reaksie hierop is. Ek hoop jy het
‘n lekker rustydjie gehad en is al
weer volstoom besig met die laaste
semester.
Groete,
Jemima