Julie - Gkkandelaar.co.za

Sy liefdesaanbod by die Doop het
al hoe meer in die hart deurgedring
en word nou in die openbaar
met wederliefde beantwoord.
Daarvoor is egter tyd nodig. Om
sover te kom, moet ‘n kind eers
groei, ‘n ontwikkeling deurmaak.
Hy moet die HERE, en sy beloftes,
geleidelik leer ken, hy moet
homself al hoe beter leer ken
teenoor die HERE.
Hy moet sover kom dat hy homself
kan beproef.
Daardie woord gebruik die apostel
Paulus ook in sy brief aan die
gemeente van Korinthe. En ook
ons Nagmaalsformulier gebruik
dié woord.
Die Nagmaalsformulier vertel ook
wat so ‘n selfbeproewing of selfondersoek
behels:
“Ten eerste moet ‘n kind van die
HERE nadink oor sy sondes en
vervloeking en besef dat hy God
se toorn verdien. Ja, hy moet
sover kom dat hy vanweë die
sonde ‘n afkeer kry van homself.
Ten tweede moet ‘n kind van
die HERE homself ondersoek
of hy die vaste belofte van God
glo dat al sy sondes hom alleen
op grond van die lyding en dood
van Jesus Christus vergewe is.
Ten derde eis die selfbeproewing
van ‘n kind van God dat hy
homself sal ondersoek of hy van
voorneme is om van nou af met sy
hele lewe uit ware dankbaarheid
God te dien en opreg voor Hom
te wandel; of hy alle vyandskap,
haat en nyd wil laat vaar en voortaan
in ware liefde en vrede met
sy naaste wil lewe.”
Dit is basies dieselfde as wat in
Sondag 30 in antw 81 van die
Kategismus genoem word. Eers
as ‘n mens so met homself kan
besigwees, kan hy ook die Nagmaal
vier. Maar dit alles kan ons
van ‘n kind nog nie vra nie.
‘n Kind moet hierin eers geduldig
opgevoed word. Hy moet stap vir
stap begelei en verder gehelp word
op die die pad waarop die HERE
hom by sy geboorte geplaas het.
Deur Pa en Ma by die huis, in
14 • Augustus 2012
hul gesprekke, hul voorlees uit die
Bybel, as hulle hul kind leer hoe
om te bid.
Verder deur die onderwysers by
die skool, deur hul Bybelonderrig,
maar ook deur die wyse waarop
hulle in al die ander vakke die
HERE en sy werk konkreet aanwys.
En ook deur die Sondagse preke
as die kind oud genoeg geword het
om saam te gaan kerk toe.
En dan ook deur die dominee
in die katkisasieklas. Veral ook
daar word baie konkreet daaraan
gewerk dat gedoopte kerkkinders
voortgehelp word op die pad na die
Nagmaalsviering.
Die drie hoofstukke van die Kategismus
is dieselfde as die drie
onderdele wat sowel in ons Nagmaalsformulier
as hier in antw 81
genoem word i. v. m. die selfbeproewing.
Immers, waaroor gaan
dit in die Kategismus?
“Ten eerste hoe groot
my sonde en ellende is.
Ten tweede hoe ek van al my
sonde en ellende verlos word.
Ten derde hoe ek God vir so ‘n verlossing
dankbaar moet wees.”
Al die katkisasiejare vorm die
voorbereiding op die Nagmaalsviering
wat moet kom.
Moeilike vrae soos: wat is sonde
presies? Waarvandaan kom die
sonde? Watter straf het God op
die sonde bepaal? Wie is Christus?
Waarom moes Hy God én
mens terselfdertyd wees? Hoé
moes Hy ons van die sonde verlos
en waarom alleen so? Hoe kry ek
deel aan Hom? word geduldig en
by herhaling bespreek.
Juis in die moeilike jare wat elke
kind moet deurmaak, die puberteitsjare,
waarin jy selfstandig
begin nadink, maar waarin daar
ook soveel vrae en twyfels jou
bestorm, veral vrae en twyfels
oor die HERE, oor die waarheid
van die Bybel, oor die sinvolheid
of sinloosheid van die lewe, oor die
toekoms van hierdie wêreld - juis
in dié jare is daar elke week die
hand van die predikant wat God
se kinders vashou of weer vasgryp
en verder neem op die pad met die
HERE.
Maar dan moét hierdie begeleiding
ook eendag uitloop in die
Nagmaalsviering. As jongmense
geleidelik die leeftyd bereik
waarop hulle ‘n selfstandige
lewe begin lei: hulle verlaat die
Hoër skool, kies ‘n studierigting
of begin werk, hulle gaan in ‘n
eie woonstelletjie bly, hulle open
hulle eie bankrekening, hulle
begin ’n verhouding, dan verwag
die HERE dat hulle nou ook m.b.t.
Hom ‘n selfstandige keuse maak.
As hulle in alle opsigte aktiewe
mense word, kan hulle in die verbond
met Hom nie passief bly nie.
Nou het die tyd aangebreek om sy
keuse vir jou ook met jou keuse vir
Hom te beantwoord en dit te wys
aan Sy tafel.
Nou moet dit duidelik word of Sy
liefde jou hart geraak en wederliefde
gewek het. So moet ons
ons kinders eers geduldig na die
hoogtepunt in die verbond van
God heenlei. Daardie hoogtepunt,
die eerste Nagmaalsviering na ‘n
jarelange voorbereiding, is egter
nie terselfdertyd ook die eindpunt
nie.
Voortaan moet dit nou van die een
hoogtepunt na die volgende een
gaan. Voortaan moet die lewe hom
beweeg van die een Nagmaal na
die ander. Daar mag nie ‘n stilstand
kom na die ontwikkeling
wat van die Doop na die Nagmaal
heengelei het nie. Want stilstand
word onvermydelik agteruitgang.
Daarom word ook belydende lidmate
nog telkens opgeroep om
hulleself op die volgende Nagmaal
voor te berei en hulleself opnuut te
beproef. Self te ondersoek.
Die les van die katkisasies mag
nooit meer verleer word nie.
Wat ons jong geleer het, daarmee
moet ons tot op ons ou dag besig
bly.
Ds FJ Bijzet
[Hierdie is ’n uittreksel en verwerking
van ’n preek oor Sondag 30
van 1990].