1 LEWE, BREIN, VERSTAND EN SIEL Vra iemand ... - Ateisme.co.za

LEWE, BREIN, VERSTAND EN SIEL
Vra iemand om vir jou te vertel wat “lewe” is en die verwarring neem ‘n aanvang. Die
woorde-boeke sê “‘n toestand van gedurige verandering en funksionele bedrywigheid
kenmerkend vir georganiseerde stof, veral vir daardie deel daarvan wat ‘n mens, dier of
plant vorm voordat dit dood is; bestaan, toestand van lewend te wees, teenoor dood”.
Nog ‘n omskrywing is; “Die vermoë om te groei, reproduseer en reaksie tot stimulasie
soos lig, hitte en klank. Lewe begin met die oomblik van bevrugting, dus die oomblik
wanneer ‘n spermsel ‘n eier bevrug.” Dit is die konserwatiewe siening van die Rooms
Katolieke Kerk teenoor die aborsie betoog. ‘n Antieke filosoof het kortliks lewe omskryf
as : “Lewe is die moeilike omstandighede wat die dood voorafgaan”. Vandag is dit alom
bekend dat indien jy nie klinies dood (alle brein funksies staak) is nie, is jy nog
lewensvatbaar. Die liggaamsorgane kan nog vir ‘n beperkte tyd funksioneer nadat die
breinfunksies staak.
Die brein word omskryf as : “In hoër diere, ‘n massa intergekonnekteerde sensuwee
selle”. Die brein en die verlengde rugmurg vorm gesamentlik die sentrale senuwee
stelsel, wat met senuwees aan alle dele van die liggaam gekoppel is. Die boonste
vergrote deel van die rugmurg (Medulla Oblongata) bevat die sentrum vir beheer oor die
funksionering van die liggaam dus asemhaling, hartklop en ritme, bloeddruk, balans,
denke, geheue en emosies. Die ingewikkeldheid van die grootharsings (Cerebrum) van
mense is die duidelike onderskeid van diere. Die dun buitenste laag is ‘n massa grysstof
(serebrale korteks). Dit is hier waar bewussynsdenke plaasvind deurdat informasie deur
die sintuie ontleed word en willekeurige bewegings of optredes tot gevolg mag hê. Binne
in hierdie laag grysstof is ‘n massa senuwee vesels, die witstof, wat die grysstof aan die
res van die brein koppel.
Die breinstam is die sentrale deel waar die verlengde rugmurg die onderste deel van die
brein ontmoet. Dit is hierdie deel van die brein wat die liggaam se lewensfunksies
sentrum is. Dit is ook die tussenskakel sentrum van en na die hoër sentrum van die
brein. Die dood van die breinstam, word vandag in baie lande erken as die dood van die
persoon as geheel. Hierdie persone is die algemene skenkers vir orgaan oorplanting.
Die sogenaamde “kloppende-hart-skenkers” kan vir ‘n beperkte tyd kunsmatig ondersteun
word.
Daar is groot nie-toegekende oppervlaktes van die brein wat vermoedelik verband hou
met intelligensie, persoonlikheid en hoër verstandelike funksies. Taal as voorbeeld word
op twee spesifieke areas, normaalweg op die linkerkant van die brein, gekontroleer. So
is Broca se area as reguleerder vir spraakvermoë en Wernicke se area vir verstaan van
gesproke en geskrewe taal. Die regterkant van die brein hanteer ruimtevaardighede,
musiekale vermoë, kuns en kreatiwiteit. Die Hipotalamus beheer honger, dors,
seksdrange, aggressie en slaap.
Naslaanbronne sê “Brein” is harsings, verstand. Verstand is dan die vermoë om te
verstaan, dus denkvermoë, insig en intellek. Verstand onderskei die mens van die dier.
So word iemand met baie verstand dan as baie slim geag. Gesonde verstand is dan
gewone redenering van iemand wat nadink.
Die filosoof Johan Locke beweer dat fundamentalistiese menslike kennis van die sintuie
kom. By geboorte het die kind ‘n blanko brein en verkry dan basiese wêreldskennis deur
die sintuie. Enige ervaring van die wêreld is indirek. Die ervarings van die wêreld deur
1

die brein is indrukke, beeld via die oë as visie sintuie, as voorbeeld. Die waarneming van
die sintuie, van die wêreld, kan nie direkte kennis van die bestandele van die wêreld
wees nie. Die ervaring van ‘n voorwerp is dus gemeng, soos, grote en gewig is
meetbaar, maar kwaliteite soos reuk en smaak is die prikkeling van sintuie, dus subjektief
en relatief. Dit is bekend as empirisme.
Volgens Hindu geskrifte is die verstand (mind) die koördinerende orgaan van
intelligensie, denke, verstandhouding (begrip), waarneming en wilskrag. Volgens
Buddhisme is die verstand die rasionele en intellektuele fakulteit.
Ons besef dus dat kennis deur waarneming van die sintuie indirek, subjektief en relatief
is. Om geheue as sulks as ‘n bron van kennis te beskou, hou hoë risiko’s in. Dit is
onmoontlik om in ‘n spesifieke geval die geheue se akkuraatheid te toets met die
spesifieke gebeure, wat dit veroorsaak het. Selfs werklike geheues kan merkwaarlik
verskil as onbetroubaar. Geen behoorlike hof sal die onbevestigde getuie as voldoende
aanvaar nie. Selfs ondersteunende getuie van iemand anders mag tot ‘n mate help, want
geheue is altyd subjektief. Ons howe ondervind gereeld dat getuies se weergawe van
dieselfde voorval drasties mag verskil. Geheues mag verander, byvoeg en
besonderhede weglaat, met versteuring van die geval, met verloop van tyd.
Alhoewel geheue ‘n onbetroubare kennis van die verlede is, is die rol daarvan in
intelligensie en self-identifisering onbetwisbaar. Die onvermoë om gebruik te maak van
die verkrygde informasie en ondervinding is ‘n ernstige beperking in die uitvoering van
verstandelike en praktiese take. So is geheue kardinaal tot self-identifisering. In die
geval van geheueverlies is die sin van die eie ek, verlore. Dit is juis die opbouing van
geheue wat die persoon oor sy leeftyd met hom saamneem, wat hom daardie persoon
maak. Sou hy sy geheue verloor, hou hy op om daardie persoon te wees, en assulks, ‘n
nuwe en oningeligte persoon.
Moderne filosowe praat eerder van ‘n verstandelike toestand van bewussyn, as verstand.
Indien u onthou hoe om iets te doen, beteken dit dat jy in staat is om dit te doen. Die
geheue is nie ‘n aparte entiteit bo die verkrygde vermoë nie. Jy mag sê iemand is
vaardig met ‘n taak, of skerpsinnig, maar jy kan nie hom vra om sy vaardigheid of
skerpsinnigheid vir jou te wys nie. Intelligensie (of beskeidenheid, of ydelheid) is nie ‘n
ding nie, maar ‘n ingesteldheid of geneigdheid om op sekere stimulasie op ‘n sekere
manier te reageer. Die verstand is nie iets wat gesien of betas kan word nie. Om te dink
dat die verstand die liggaam bewoon is om die leerstelling van ‘n spook in die masjien te
aanvaar.
Die Australiese Aboringie kultuur erken die “dream-time” as skakeling met hulle
voorvaders en Gode. Soos in meeste ander mense, was die drome insake dit wat vir
hulle van belang was. Hulle sou droom oor die land en die omstandighede, vrede en
vooruitgang. Daar is egter twee soorte drome. Die inwendige gevolg van voortgesette
brein-aktiwiteite gedurende periodes van slaap. Die alom bekende “dag-dromery”
ontstaan met die staking of onderdrukking van die gewone stand van bewussyn of
aandag. Dit laat ander denkpartrone as vervanging toe. Beide hierdie drome is dan baie
belangrik in geloof. Die “slaap-drome” gee dan inspraak moontlikhede, inligting en
waarskuwings wat dan andersins nie beskikbaar sou wees nie. Die “dag-drome” bestaan
dan glo op die rand van toegang tot geestelike vervoering (trance) en veranderde
toestande van bewustheid.
2

Drome was nog altyd ‘n groot bydraer tot bygelowe en niks anders was so natuurlik nie.
So sal ‘n man droom sy siek vrou sal sterf. Dan gebeur dit die volgende dag. Dus het die
Gode hom die boodskap vooruit gestuur. Die generaal droom dat sy manne die veldslag
sal wen, dit gebeur, en nou is dit die Gode wat hom ingelig het dat hy die oorwinnaar sal
wees. Het u al gewonder oor al die drome wat nie waar geword het nie! Waar is die
Gode se voorbodes dan nou? Drome en geheimenisse, sogenaamde Godspake, vorm ‘n
groot deel van ons antieke geskiedenis. Die laaste sin in Levitikus 19:26 lees : “Julle mag
nie waarsêery en towery beoefen nie”. Woorde soos “voortekens of goëlery” word
gebruik. Die Vulgate vertaling volgens Voltaire lees : “You shall not observe dreams”.
Volgens Voltaire is die woord “Dream” nie in Hebreeus nie. Dit is dan ook botsend dat
droom uitleg, waarsêery, in die Bybel verbied word, terwyl Josef as droom uitlegger, die
bevoordeelde persoon van sy familie en Egipte word, deurdat hy drie drome kon verklaar!
Droom uitleg was so algemeen in antieke tye dat hulle selfs kon voorspel wat jy gedroom
het, sou jy dit vergeet! Hulle kon selfs versteekte kennis ontdek. So het Nebukadnezer
die towenaars met die dood gedreig sou hulle nie sy droom kon vasstel, wat hy vergeet
het nie. Gelukkig vir al die towenaars was daar die Jood, Daniël, wat saam met die
towenaars opgevoed was, wie die droom kon voorspel en uitlê. Hierdie en menige ander
verhale bevestig dat die Joodse wetgewing nie teen droomuitlegging, as wetenskap,
gekant was nie. Daar was beslis baie waarde gekoppel aan drome en die betekenis
daarvan, onwetend dat dit eenvoudig chemiese en biologiese prosesse se voortsetting
gedurende die stand van slaap is. Kan dit waar wees dat hierdie orgaan, die brein, wat
aanvanklik beskou was as ‘n afkoelings orgaan, soveel mense hulle lewens gekos het!
Ons het reeds oor “spiritus” as “breath” en “spirare” as “blow or breathe” in die begin,
geskryf. Die toepassing op geloof is ontelbaar selfs in Afrikaans as spirituele, geestelike
en siel omskrywing. Die omskrywing van siel is : “Onstoflike deel van die mens, die setel
van die gevoel, die wil en gedagtes. Die lewende beginsel van Goddelike oorsprong wat
as onsterflik beskou word.” ‘n Moderne Amerikaanse sielkundige sê ‘n siel is die
uitdrukking van prag, verbeelding en kreatiwiteit. Die antieke Egiptenare het gesê, om
die siel te verstaan moet jy eers na die hart luister.
Volgens Judaïsme, Hebreeuse geskrifte, is daar nie duidelike onderskeid tussen die
liggaam en siel nie. Die woorde Ru’ah (asem, wind) en Nefesh (neck) verduidelik slegs
“dit wat lewe gee en die afwesigheid daarvan wat dan die dood beteken. Volgens die
Rabbi’s van die Tulmudiese tyd, was daar wel onderskeid. Die siel was verstaan as die
liggaam se gas gedurende die aardse lewe. Volgens die Kabbaliste was die siel ‘n
heilige entiteit wat afwaarts beweeg om die liggaam te beset, met einddoel om weer terug
te keer na die wêreld van Sefirot (tien eindbestemmings van God).
Die Christene het die Ou Testament se termologie geerf met onsekerheid of enige deel
van die liggaam na die dood voortgaan. Die Griekse vertalings gee “Nephesh” as
“Psyche” en “Ru’ah” as “Pneuma”. Dit is omskep met die heropstanding van Jesus en die
Heilige Gees, in die vroeë kerke. Hier was geglo dat die “Psyche” (siel, gees) in totaliteit
aan God oorgegee moet word. Dit was dan gekoppel aan die begrip dat die
wederopstandiging in die liggaam sou wees. Die vasvang van die siel in die liggaam, met
die liggaam in die graf, was baie aanloklik vir die gelowe van die tyd (Helliniste - Griekse
tyd). Selfs voorsorg was getref vir die siel se ontsnapping.
In Islam is “NAFS” die Arabies vir Nephesh (Psyche) wat meestal uitgedruk word as
“jouself” of “lewende persoon”. Die siel of self word dan by dood deur God verwyder. Die
3

siel is dan iets laer in rangorde as die asem (breath) wat God by leweskepping in blaas,
want dit is die siel wat boosheid verwek.
Dan is daar die sogenaamde “buite die liggaam” ervaring, bekend as ekstase. Dit kom in
alle gelowe voor waar mense verby die alledaagse ervarings in vervoering raak. Dit is
bekend in biogenetiese strukturalisme dat die beperking of uitsluiting van buite
waarnemings, deur aanhoudende eentonige tromme geluide, dramatiese invloed op die
brein mag hê. Die gevolge is dikwels wat aan uitvoerings toegeskryf word. Hierdie
geloofs optredes van buitensporige toegewydheid skep dikwels onverstaanbare
gebrabbel, wat gekkig tot buitestaanders voorkom. Heilige gekke vertoon dikwels die
karakters waarop die woord gevorm word.
Volgens die Vedas van die Hindus is daar geen onderliggende verwagting van ‘n
waardevolle lewe na die dood nie. Gedurende die Brahmanas periode was daar aandag
gegee aan “Prana” (breath) as onderliggende “self” of siel (Atman). Dit het onderliggend
deur die veranderende liggaam en deurgaans na dood bestaan. Nirvana is dan die finale
doel en bereiking van die Indiese gelowe. Nirvana is dus die uitwissing van die wêreldse
begeertes en gehegdheid, sodat die vereniging met God moontlik is.
In Buddhisme is daar geen self of siel om enige vervoering of vereniging na dood te
verkry nie. Nirvana is die uiteindelike en verheerlikte stand.
So is die debat oor die woord siel, ook as verstand en intelligensie beskryf, uit die
Latynse woord spiritus verkry, voortgesit, maar wat dan van ons mede-lewende genote,
die diereryk. Het hulle siele en indien wel verskil dit dan van mekaar, soos die spesies en
groepe verskil. Is die hond se siel anders as die van voëls of insekte? So het een
filosoof besluit dat diere se siele materieel is. Nogtans is saamgestem dat die materiële
siel dan wel gevoelsmaterie is. Die geestelike wese het dan in werklikheid as deel van
hulle vermoë, gevoel en geheue. Nogtans, volgens hulle kan diere nie die kennis van ‘n
kind van ses jaar, verkry nie. Die gevolgrekking is dat die siel van ‘n dier ‘n
selfstandigheid, ‘n stof is maar nie liggaamlik, of die liggaam self is nie. Dit is dan
vermoedelik Voltaire wie gesê het : “God is die siel van diere”.
So wat is die siel wat dan in ons liggame woon? Waar kom dit vandaan en wanneer kom
dit in die liggaam in? Verbeel u, God is altyd op die uitkyk wanneer mense omgang met
mekaar het of diere paar, en ‘n eiersel bevrug word, gou ‘n siel af te stuur om dit te beset.
Dit is dan die oomblik van bevrugting en wanneer die beginsel van “reg tot lewe” ‘n
aanvang neem! Wat gebeur nou weer, sou die bevrugte saadjie dood gaan? Wat gebeur
nou met die siel? Dink maar aan al die hedendaagse diere, uitgesluit die oerdiere. Die
grote olifante, voëls, visse en waterdiere, insekte en parasiete. Soos mense het die diere
geheues, gedagtes, drange en liefdes. So, God moet dan ‘n uiterse frusterende taak
beoefen om voltyds hierdie lewens aan te vul met die voorsiening van siele. Kan dit waar
wees dat God, die volmaakte, almagtige en alwetende Skepper van hierdie wêreld,
soveel herstel en onderhoud werk vir homself geskep het. Dit is sekerlik ‘n paar van die
vele redes waarom die bestaan van ‘n siel betwyfel word! Soos ‘n bekende Suid-Afrika
Wetenskaplike dit gestel het : “indien diere nie siele het nie, is hy oortuig dat mense ook
nie siele het nie”.
Ons weet dat materie onbeweeglik, passief en dood op sigself is. Wanneer materie dan
deur ‘n siel beset word, is dit beweeglik, aktief en natuurlik lewend. So materie is dan
nooit werklik opsigself lewend nie, omdat dit dooie materie is. Dit is die siel wat die
materie laat lewe, beweeg, en optree! Die liggaam is dus slegs die omhulsel, bekleding
4

van die siel vir ‘n beperkte tyd! Daar is dus geen natuurlike of nodige verbintenis tussen
die omhulsel, die liggaam (materie) en die siel nie. Reïnkarnasie of sielsonsterflikheid,
bevestig dit!
So, wat is die bomenslike ervarings wat mense dan beleef? Studies bewys dat die
meeste bomenslike ervarings deur mense beskryf word as sonsopkoms en ondergang,
bergpiek uitsigte, kunswerke, as groot liefde of geestelike ervaring. Dit is die dinge wat
deur die gewone mense as fantasties en wonderlik beskryf word. Dit is hierdie groot
dinge, berge en sonsondergang, ons sonnestelsel en die heelal, besondere dinge soos
musiek, waardevolle, soos liefde en babas, wat hulle die geestelike ervarings bied. Dit is
hierdie dinge wat mense in ekstase, dus verrukking plaas. Hulle aandag word werklik
vasgevang deur die impak van die uitsig of waarneming. Dit is dan opvallend dat dit die
natuur en die mensdom self is, wat hom hierdie bomenslike ervaring bied. Die geestelike
ervarings is daardie ervaring wat ons ‘n bietjie meer van die lewe, belangrike dinge en
impak gee, as die algemene ervarings wat ons as normaal aanvaar.
Volgens die Dualistiese leerstellings is die geestelike ervaring van buite die liggaam. Die
liggaam is ‘n onbeweeglike materie, so die “meer siel”, moet van dieselfde oorsprong, as
die siel wat die liggaam bewoon, kom. Die probleem is nou dat die ervaring as “meer
lewe” dus “meer siel” verwar word met die bestaande siel. Skielik plaas dit die bestaande
siel in ‘n ander belewenes werklikheid, as die alledaagse siel. So het u sekerlik al gehoor
: “die geestelike word ervaar as ekstra lewe van buite die liggaam, in werklikheid, die
ontdekking van beter en dieper vlakke binne jouself. Dit is die ervaring van menswees,
tenvolle! Dit is emosies wat verskuif. Wat normaalweg as geestelik beskryf word is
werklik die lewe, werklike menslikheid.
Die dinge wat geestelik genoem word is uitsluitlik van hierdie wêreld. Dit is natuurlik en
sosiaal. Dit is eenvoudig meer lewe as normaal ervaar en geensins van ‘n ander lewe
nie. Dit is nie anders as menslik nie, slegs meer menslik. Dit is die beste ervarings van
mensdom. Geestelike ervarings is feitlik menslike ervarings, die beste, sterkste en mees
uitstaande, dog nie-teenstaande menslik. Die bewering dat sulke ervarings bo-menslik is,
is om die mensdom te verraai, dus te vervreem as iets onmenslik. Die verkondiging van
geestelikheid is die voortsetting van ‘n growwe fout en bevat ‘n diepgaande dwaling van
die ergste graad wat die mens nog teenoor homself gepleeg het. Daar is ongelukkig
geloofstradisies wat gekant is teen die mensdom om goed, magtig en wonderlik te voel.
So byvoorbeeld teer Christendom op mense se gevoel van waardeloosheid. Die grootste
vrees van hierdie mense is dat ons nie hulle strukture vir redding nodig het nie. Ons is
nie perfek nie, maar baie goed. Geestelikheid is die menslikheid uitgedruk in terme van
onmenslikheid. Dit is onaanvaarbaar en selfvernedering en verkleinerend. Vervang
vervolgens die “geestelike ervaring” woorde met “lewens of menslike ervaring” en moedig
ander ook aan om dieselfde te doen.
Die antieke mense het geen kennis gedra van biochemie of senuwee aktiwiteit nie, maar
het verbeel dat ‘n soort van lewende mag genoemd ‘n “siel” in alle lewende wesens is.
Vandag is ons bewus dat alle gedagtes en gevoelens bekend is as elektriese aktwiteite
en hormone funksies. Dit is duidelik dat die brein saam met die liggaam gebore word,
volwasse word en saam met die liggaam verouderd. Klein kinders het klein breine, dus
minder verstand, wat dan soos hulle liggame en breine groei met snelle toename in
kennisbasis. Die brein, dus verstand, word vinnig baie kragtig soos die liggaam versterk.
So ook met die ouderdom word die brein ook swakker saam met die liggaam. Hoe is dit
dan moontlik dat die brein, verstand, dus die eie-self, die siel, ontstaan en groei saam
met die liggaam tot selfs veroudering, maar sterf nie saam met die liggaam nie! Onthou
5

die siel is die plek waar alle verstandelike aktiwiteite plaasvind, of is dit nou jou brein!
Dalk is jou verstand (intellek) , maar net jou brein. Dalk is jou siel die stoorplek van jou
geheue, jou gedagtes en waarnemings, jou karakter, jyself? As dit selfs “jouself” is wat
ons hier bespreek, so waarom bekommerd wees oor die lot van ‘n parasitiese gees wat in
jou liggaam woon?
As jy jou nie hoef te bekommer oor ‘n siel nie, is die Christen geloof betekenloos, want
dan is daar geen onsterflike siel wat hemel of hel toe gaan nie. Dus Jesus se dood en
vergifnis is onnodig!
In die antieke Griekeland was daar ‘n inskripsie voor ‘n tempel “ken jouself”. Sielkundiges
is vandag nog voorskriftelik tot die “materiële”, “sosiale” en “spirituale” self. Die
“spirituale” (geestelike) self is die een wat jou private gedagtes en gevoelens bevat. Jy
hoef beslis nie kerk toe te gaan om in kontak met die “spirituale” self te kom nie, maar jy
moet tyd alleen deurbring om jouself te ken. Indien nie, mag jy op jou sosiale en fisiese
kant staatmaak ten einde op te maak vir jou onder-ontwikkelende “spirit”, jouself.
‘n Mens wonder maar net, wat het dan van al die siele geword voordat geloof die redding
van siele ontdek het, onthou daar was geen hel of hemel op daardie stadium nie. Selfs
vandag is meer as 75% van die wêreld bevolking nie Christene nie.
Die hel mag dalk binnekort oorvol wees en dan sal God sekerlik weer nuwe strategie
bekend maak.
So wonder ons dan ook wat God met al die siele wil maak wat dan gered is, en sal word,
in die toekoms. Om in ewige saligheid te verkeer klink darem werklik oninteressant. Die
Christen gelowe is dan braaf om luidkeels te verklaar. “Ek glo as Christen, en hoop dat
my onsterflike siel in die paradys sal kom, wat het ek om te verloor?” Selfs ‘n Ateïs sal
ook graag ‘n onsterflike siel wil hê. Dit sal ook gaaf wees indien daar ‘n goedgunstige
Wese was, tot wie jy kon bid. Dit sal ook lekker wees as geld op bome groei?? Christen
en Ateïs mag beide vir onsterlikheid wens. Die Ateïs glo egter nie dat dit in onsigbare
wêrelde lê nie, bewoon deur onsigbare Gode, wie jou vir ewig sal straf oor ‘n verdwaalde
seksuele gedagte nie. Daar is geen bewys van ‘n onsterflike siel nie. Misleide siele,
dronk siele, kinderlike siele, siniele siele, kan nie verduidelik word, tensy die siel (brein,
verstand, self) saam met die liggaam sterf nie!
Waarom het die Jode dan nie in ‘n onsterflike siel geglo nie? Kom ons lees Genesis
3:22-23. “Toe sê die Here God: Nou het die mens geword soos een van ons deur goed
en kwaad te ken. As hy nou maar nie sy hand uitsteek en ook van die boom van die lewe
neem en eet en lewe in ewigheid nie! Toe stuur die Here God hom weg uit die tuin van
Eden om die grond te bewerk waar hy uitgeneem is”.
Dit is tog duidelik dat die mense uit die tuin verban is om te verhoed dat hulle die “Lewe in
Ewigheid” verkry. Geen ander interpretasie kan geldig wees nie. So die onsterflikheid
van die mens is nie beskikbaar nie.
Lees ook gerus Prediker 9:10. “Alles wat jou hand vind om te doen, doen dit met volle
mag, want daar is geen werk of oorleg of kennis of wysheid in die doderyk waar jy heen
gaan nie. Die KJV weergawe sê “in the grave” vir doderyk.
So, u kan besef waarom Ateïste nie in ‘n ewige lewe van ‘n siel glo nie! Dit bevestig dat
geen persoonlikheid, geheue, gedagtes of gevoelens die doderyk (graf) sal oorleef nie.
6

Hiervolgens gaan ons almal maar na die graf en alles verrot daar! Moet my nie glo nie!
Slaan dit na en lees vir uself. As dit so vir die Jode aanvaarbaar is, waarom sal ek dan
van hulle interpretasie verskil. Dit is eerstens hulle Bybel vir hulle geloof.
7