Bybelse boublokke van karakter

7 | B l a d s y
DRIE: ONESIFORUS
Lees 2 Timoteus 1:15-18 noukeurig by die huis deur.
Het jy ´n vriend wat regtig omgee, wat jou optel met sy/haar woorde en nooit veroordeel nie,
wat jou help en ondersteun ongeag wat gebeur, wat soos ´n verfrissende bui reën op ´n warm
somersdag is?
Dan is jy baie gelukkig. Talle ander mense strompel deur die woestyn van die lewe sonder
iemand wat omgee wat hulle diepste nood en behoefte is, en sonder iemand wat regtig vir hulle
lief is.
„We live by encouragement, and die without it – slowly, sadly and angrily“.
Elke mens het iemand nodig wat hom/haar bemoedig en aanmoedig, komplimenteer en
waardeer.
Die wêreld het Christene nodig wat dit as hulle roeping beskou om mense soos reënbuie in
die warm somershitte te verfris. Die goeie nuus is dat elke mens dié roeping kan uitleef.
Watter karaktereienskappe het jy nodig hiervoor? As jy Paulus sou vra, het hy vir jou beskryf
hoe hy Onesiforus beleef. Nes Abigajil weet ons baie min van Onesiforus. Maar vir Paulus was hy
´n oase in die middel van sy lang tog deur die droë wildernis.
Om Onesiforus se bydrae tot Paulus se verhaal te verstaan, is agtergrondinligting nuttig.
Paulus is in die tronk, waarskynlik in Rome waar hy sy laaste dae deurbring. Die tronk in Rome
het bestaan uit ´n gat in die rots uitgekap, met ´n touleer wat deur ´n gat in die grond bereik
word. Gevangenes het op die rots geslaap, daar was geen sanitasie nie en familie en vriende
moes kos verskaf, of die gevangene het kortpad deur die regstelsel gekies na die dood. Rome
het nie sy gevangenes gepamperlang nie!
Paulus besef sy lewenstaak is verby. Die dood kruip al nader. Hy raak nostalgies oor die
verlede, en sy vriende. Hoe wens hy nie dat hulle hier by hom kon wees nie! Hulle sou die
eensaamheid verdryf, maar ook die koue – kyk na 2 Timoteus 4:13 en 21.
Die hartseer is dat Paulus se vriende hom nou in die steek laat, want hy is nou niks meer
as ´n tronkvoël nie. Kyk na sy woorde in 2 Timoteus 1:8 en 15. Die Christene van die omgewing
het hulle rug op Paulus gedraai. Hy gaan alleen voor keiser Nero staan, dieselfde keiser wat later
Rome aan die brand steek omdat die Senaat hom nie wil toelaat om ´n groot groentetuin naby
sy paleis aan te lê nie omdat te veel openbare geboue daarvoor afgebreek moet word. En as die
Senaat dan vermoed dat Nero agter die brand sit, skuif hy alle blaam op die Christene. Duisende
van hulle word doodgemaak, en die res word Rome verbied.
Paulus se eerste hofverskyning is verby, en kyk hoe hy dit beleef het - 2 Timoteus 4:16-
18. Niemand was bereid om vir hom te getuig nie. Dit voel vir hom net die Here staan nog by
hom.
Figelus en Hermogenes se verraad bly Paulus by. Dalk is daar sulke name in jou lewe wat jy
nie kan vergeet nie, van mense wat jou kwaai skade berokken het? Jy het dalk jou lewe vir hulle
gegee, en die dag toe jy in die nood was, het hulle sand in jou oë geskop. Dan verstaan jy dalk
hoe Paulus moes gevoel het, verlaat deur vriende en oorgelewer aan die wreedste keiser van
alle tye (en die res van die keisers was maar self ´n wrede spul!)
Tog is daar een persoon – Onesiforus! Kyk weer mooi na 2 Timoteus 1:16-18. Wat sien jy
raak van dié man en sy huismense?