Numeri - Welkom bij Succat Yeshua

Numeri 32
Mozes wijst op de gevaren van hun wens. Hij wijst op de negatieve
invloed die hun wens kan hebben op de rest van het volk. Mozes ziet
weer een weigerachtig volk dat het land niet wil ingaan. Het herinnert
hem eraan aan wat veertig jaar eerder is gebeurd en dat stelt hij de twee
stammen voor. Toen wilde ook het hele volk niet ingaan, omdat een
aantal verspieders een verkeerde voorstelling van zaken gaf. Die verkeerde
voorstelling van zaken geven de twee stammen door aan te
geven dat zij geen prijs stellen op het beloofde land.
Mozes is niet vleiend over hun voorgeslacht. Hij noemt hen ‘‘een menigte
van zondige mensen’’ (vers 14). Hij spreekt uit de volheid van zijn hart zijn
verontwaardiging uit over de onwil om het land binnen te gaan. Nu
komen de kinderen van die ‘zondige mensen’ en die geven ook te
kennen dat zij het land niet willen binnengaan. Hij is bang dat bij deze
mannen, deze nieuwe generatie, eenzelfde onwil aanwezig is.
Belofte om te helpen in de strijd | verzen 16-19
16 Toen naderden zij tot hem en zeiden: Wij zullen hier schaapskooien
bouwen voor ons vee, en steden voor onze kinderen. 17 Maar
wijzelf zullen ons toerusten [voor de strijd, ons] voor de Israëlieten
uit haasten, totdat wij hen op hun plaats gebracht hebben. Onze
kleine kinderen echter zullen in de versterkte steden blijven vanwege
de inwoners van het land. 18 Wij zullen niet terugkeren naar onze
huizen, voordat iedere Israëliet zijn erfelijk bezit ontvangen heeft.
19 Wij zullen immers niet met hen aan de overzijde van de Jordaan,
en verderop, erfelijk bezit ontvangen, want ons erfelijk bezit valt ons
ten deel aan deze zijde van de Jordaan, waar [de zon] opkomt.
De Rubenieten en Gadieten ‘‘naderden ... tot hem’’. Om een misverstand
te voorkomen of om iets uit te leggen, moeten we naar elkaar toe gaan.
We moeten naar elkaar toegaan, om naar elkaar te luisteren en om
daardoor elkaar te leren begrijpen. Dan zijn de verschillen misschien
niet weg, maar het conflict is wel weg.
De beide stammen maken duidelijk dat het geen onwil is. Ze willen wel
het land mee ingaan, maar geven de voorkeur aan het gebied waar ze
nu in zijn. Dat ze niet bang zijn om het land in te gaan bewijzen ze door
te beloven eerst mee te helpen het land te veroveren. Zij zijn gelovigen,
geen weerspannigen. In plaats van hun broeders te ontmoedigen,
304