Numeri - Welkom bij Succat Yeshua

Numeri 32
Om de les van dit hoofdstuk te begrijpen, moeten we weten wat het
land voorstelt en wat het Overjordaanse voorstelt. Het land Kanaän is
het land waarin het volk de zegen van God mag genieten. Voor de
christen is Kanaän een beeld van de hemelse gewesten, waarin God
hem ‘‘gezegend heeft met alle geestelijke zegening’’ (Ef 1:3).
Om in het land te komen moet de Jordaan worden overgestoken. Die
rivier is een beeld van de dood en de opstanding van de Heer Jezus.
Alleen wie in Hem gelooft, is in Christus gezet in de hemelse gewesten.
Hemelse zegeningen zijn de specifieke zegeningen van de gelovige.
Alleen wie zich dat ook bewust is, zal de zegen daarvan genieten.
Het Overjordaanse is het land aan de woestijnkant of oostkant van de
Jordaan. Het Overjordaanse spreekt van de aardse zegeningen. Bij
aardse zegeningen kunnen we denken aan gezondheid, kleding, onderdak,
werk, gezin. Voor deze zegeningen hoef je de Jordaan niet over te
steken. Van aardse zegeningen kunnen ook niet-christenen genieten.
Het verschil in genieten van de aardse zegeningen
tussen de gelovige en de niet-gelovige
is dat de gelovige voor die zegeningen
de Heer zal danken (1Tm 4:3), terwijl de
ongelovige zich die zegeningen toe-eigent
als een door hemzelf verworven recht.
Zij verbieden te trouwen [en gebieden]
zich van voedsel te onthouden,
dat God geschapen heeft om met
dankzegging te worden genuttigd
door hen die geloven en de waarheid
kennen. (1Tm 4:3)
Aardse zegeningen zijn dus niet specifiek voor de christen. De christen
die tevreden is met alleen de aardse zegeningen, miskent het meerdere
dat God gegeven heeft om samen met Hem te genieten.
Het Overjordaanse is eerst in handen geweest van de Ammonieten en
daarna veroverd door de Amorietische koningen Sihon en Og. Daarom
mochten de Israëlieten het veroveren (Nm 21:21-35). Sihon had in het
zuiden (Gilead) geheerst en Og in het noorden (Basan). Het is Gods
bedoeling dat Zijn volk ook een stuk van het Overjordaanse zal erven.
In het vrederijk krijgen alle stammen een deel toegewezen in het land
en krijgt elke stam ook een stukje in het Overjordaanse. Het was echter
niet Gods bedoeling dat Zijn volk zich daar volledig zou vestigen, dat
het daar alleen mee tevreden zou zijn, zonder belangstelling voor het
301