Numeri - Welkom bij Succat Yeshua

Numeri 25
Uit Sittim kwam ook het hout van de tabernakel. De ark en de tafel
waren van sittim- of acaciahout gemaakt. Het is duurzaam hout. Het
spreekt van de Heer Jezus (zie toelichting bij Ex 25). Maar in Sittim verblijven
wil niet zeggen aan de Heer Jezus denken. Juist daar worden ze een
prooi van de vijand. Je kunt op een plaats van voorrechten zijn, maar
als je hart er niet bij betrokken is, zul je in de val lopen die de vijand
opzet.
Het volk wordt uitgenodigd om te komen eten van de slachtoffers die
aan de afgoden worden gebracht. Het lijkt een vriendelijke uitnodiging.
Zo kunnen mensen van de wereld ons uitnodigen bij hen te komen eten
en dat kan worden overwogen. Het hoeft
niet afgewezen te worden (1Ko 10:27). Maar
in zulke gevallen kan het ook gaan om
vriendelijkheden van de wereld, die meer
te vrezen zijn dan haar vijandschap.
Het blijft in dit geval niet bij eten. Het volk buigt zich ook neer voor de
afgoden van de Moabieten. Hoewel ze al een keer een afgod hebben
gehad in het gouden kalf (zie Ex 32), vinden we hier een nieuw aspect in
de ontrouw van het volk jegens God. Ze hebben gemopperd over eten
en drinken en ook over het leiderschap van Mozes. Steeds zijn ze in
opstand gekomen tegen God en Mozes en Aäron. Maar nu gaan ze een
stap verder. In deze afgoderij zetten ze niet alleen de HEERE aan de
kant, maar vervangen ze Hem door een afgod. De hardnekkigheid van
dit kwaad zal in de geschiedenis van Israël blijken. Het zal een van de
voornaamste aanklachten van God tegen het volk zijn.
De toepassing van deze geschiedenis voor
ons staat in Openbaring 2:14. We lezen daar
over de leer van Bileam, niet over zijn list.
De list die hij hier gebruikt, is tot een leer
geworden. De vermenging van het volk
van God met de wereld wordt niet afge-
Als iemand van de ongelovigen u
uitnodigt en u wilt er heengaan, eet
dan alles wat u wordt voorgezet,
zonder te onderzoeken om het geweten.
(1Ko 10:27)
Maar Ik heb enkele dingen tegen u:
dat u daar hebt die aan de leer van
Bileam vasthouden, die Balak leerde
de zonen van Israël een strik te spannen,
om afgodenoffers te eten en te
hoereren. (Op 2:14)
keurd, maar aangemoedigd. Daarmee wordt de blik van de Heer
afgewend en gericht op de wereld. Hij staat niet meer op de eerste
plaats, maar de wereld.
Van de gemeente te Pérgamus staat dat zij woont ‘‘waar de troon van de
satan is’’. De satan is de overste van de wereld. ‘Wonen’ wil zeggen je
248