Numeri - Welkom bij Succat Yeshua

Numeri 25
Israël koppelt zich aan Baäl-Peor | verzen 1-5
1 Israël verbleef in Sittim, en het volk begon hoererij te bedrijven
met de dochters van Moab. 2 Die nodigden het volk uit bij de offers
aan hun goden, en het volk at en boog zich voor hun goden neer. 3
Toen Israël zich zo aan Baäl-Peor koppelde, ontbrandde de toorn van
de HEERE tegen Israël. 4 De HEERE zei tegen Mozes: Neem alle
hoofden van het volk en laat hen voor de HEERE in de volle zon
ophangen, zodat de brandende toorn van de HEERE van Israël
afgekeerd wordt. 5 Toen zei Mozes tegen de rechters van Israël: Ieder
moet zijn mannen doden die zich aan Baäl-Peor gekoppeld hebben.
In de vorige hoofdstukken zien we hoe God over Zijn volk denkt: als
voorwerpen van Zijn genade en zorg. Het contrast met dit hoofdstuk
is groot. Dit grote contrast zien we ook vaak in ons leven. Aan de ene
kant mogen we weten dat God ons in Christus aanziet. Aan de andere
kant laten wij het vlees nogal eens werken in ons praktisch leven.
Het was Bileam in de vorige hoofdstukken niet gelukt God ontrouw
aan Zijn volk te laten worden. God is trouw gebleven aan Zijn zicht op
het volk. Nu probeert de vijand het aan de kant van het volk. Bileam
weet door een list het volk van God af te trekken, het ontrouw te laten
worden aan God (zie Nm 31:16). Dat lukt hem bij een volk dat alle
ervaringen van de woestijnreis achter de rug heeft. Ze hebben zichzelf
leren kennen en ze hebben Gods trouw leren kennen. Hier leren we dat
er nooit een tijd in ons leven komt waarvan we kunnen zeggen dat de
vijand daarin geen vat meer op ons kan krijgen.
Het volk ‘‘verbleef’’ in Sittim, terwijl het eerder in de vlakten van Moab
hun kamp opsloeg (Nm 22:1). ‘Het kamp opslaan’ gebeurt met het oog
op het dadelijk weer verder trekken, terwijl ‘verblijven’ een meer
permanent karakter heeft. Zou het kunnen betekenen dat Israël het doel
van de reis uit het oog begon te verliezen en dat ze zich gingen inrichten
op een meer permanent verblijf in Sittim? In elk geval is het veelzeggend
dat het de vijand lukt hen daar met zich te verbinden. Als we uit
het oog verliezen dat we pelgrims zijn, op reis naar onze uiteindelijke
bestemming en ons gaan richten op ons verblijf op aarde, staan we open
voor verkeerde verbindingen.
247