Numeri - Welkom bij Succat Yeshua

Het eerste wat we tegenkomen in het veld van Moab, is strijd. De eerste
vijanden zijn Sihon en Og. Het is hier dus nog niet de strijd in het land.
Er zijn verschillende soorten strijd. In de woestijn is er een verdedigende
strijd, waaraan niet is te ontkomen. Het is een strijd waar het volk
wel te strijden heeft, maar die de HEERE
voor Zijn rekening neemt (Ex 17:8,16b). In het
land is er aanvallende strijd, om het land
te veroveren. In het veld van Moab gaat
het om een strijd die ze niet zoeken en
Numeri 21
Toen kwam Amalek en bond de
strijd aan met Israël in Rafidim. ...
De strijd van de HEERE zal tegen
Amalek zijn, van generatie op generatie!
(Ex 17:8,16b)
proberen te vermijden, maar waaraan ze ook niet kunnen ontkomen.
En vervolgens nemen ze ook de steden van de Amorieten in bezit, iets
wat bij hun strijd in de woestijn nooit het geval was.
De steden in het Overjordaanse worden in bezit genomen. Dat is nog
niet het eigenlijke land, want dat ligt aan de andere kant van de Jordaan.
Later zullen in dit gebied twee en een halve stam hun erfdeel krijgen.
Het blijkt dat zij geen prijs stellen op een erfdeel in het land. Mozes
maakt hun daarover later verwijten. Zoals het land Kanaän spreekt van
de hemelse gewesten en de geestelijke zegeningen daarin, zo spreekt
het Overjordaanse gebied, het veld van Moab, van de aardse zegeningen.
De zegen van de christen bestaat uit de geestelijke zegeningen in de
hemelse gewesten en niet de aardse zegeningen. Maar om de geestelijke
zegeningen werkelijk te kunnen genieten, zullen we eerst de aardse
moeten veroveren. Dat wil enerzijds zeggen dat we de aardse zegeningen
dankbaar uit Gods hand mogen aannemen. Het betekent anderzijds
ook dat wij erover heersen en niet dat wij ons door de aardse
zegeningen laten overheersen. Pas als we de aardse zegeningen hun
ware plaats geven, kunnen we ons met de hemelse bezighouden.
Veel christenen, en eigenlijk de christenheid in zijn geheel, zijn als de
twee en een halve stam. Zij zijn met de aardse zegeningen zo tevreden,
dat ze de geestelijke zegeningen maar laten zitten, zich daarover niet
druk maken. Ze richten zich op het aardse alsof dat hun eigenlijke thuis
is. Daardoor ontstaan ook politieke inspanningen om zich van een lang
en aangenaam verblijf op aarde te verzekeren. Maar dat is niet Gods
bedoeling van de aardse zegeningen. Als dat het enige was, zouden we
ons niet onderscheiden van zoveel ongelovigen die deze zegeningen
215