Numeri - Welkom bij Succat Yeshua

Numeri 21
Strijd tegen de Kanaäniet | verzen 1-3
1 Toen de Kanaäniet, de koning van Harad, die in het Zuiderland
woonde, hoorde dat Israël langs de weg van Atharim kwam, bond hij
de strijd aan met Israël, en hij voerde enigen uit hen als gevangenen
weg. 2 Toen deed Israël de HEERE een gelofte en zei: Als U dit volk
helemaal in mijn hand geeft, zal ik hun steden met de ban slaan. 3
En de HEERE luisterde naar de stem van Israël en gaf de Kanaänieten
[in zijn hand]. Hij sloeg hen en hun steden met de ban, en hij
gaf die plaats de naam Horma.
Nog voordat het volk het land binnengaat, melden zich vijanden om
dat te verhinderen. De Kanaäniet valt aan en lijkt Israël te verrassen. Ze
nemen enkele Israëlieten gevangen. Ook wij zullen ervaren dat, als we
‘ons land’ willen binnengaan, dat wil zeggen als we ons willen bezighouden
met de hemelse zegeningen, de vijand met alle mogelijke
middelen zal trachten dat te verhinderen. We zullen op onze hoede
moeten zijn dat de vijand niet onverhoeds iets van onze kracht afhandig
maakt.
Het volk vraagt een belofte van de HEERE. De HEERE verwijt deze
vorm van ongeloof niet, maar helpt en geeft een grote overwinning.
Horma betekent ‘banvloek’, ‘gebannen’. Dat houdt in dat zij de buit
helemaal aan de HEERE wijden en Hem daarmee de eer van de
overwinning geven. Maar grote overwinningen worden wel eens gevolgd
door grote nederlagen, zoals ook uit de volgende geschiedenis
blijkt.
De koperen slang | verzen 4-9
4 Toen trokken zij van de berg Hor in de richting van de Schelfzee.
Ze moesten namelijk om het land van Edom heen trekken, maar
onderweg kon de ziel van het volk het niet langer verdragen. 5 Het
volk sprak tot God en tot Mozes: Waarom hebt u ons uit Egypte laten
vertrekken om te sterven in de woestijn? Want [hier] is geen brood,
ook geen water, en onze ziel heeft een afkeer van dit waardeloze
brood. 6 Toen zond de HEERE gifslangen onder het volk; die beten
het volk, en er stierf veel volk uit Israël. 7 En het volk kwam naar
207