Numeri - Welkom bij Succat Yeshua

De dood van Mirjam | vers 1
Numeri 20
1 De Israëlieten kwamen in de woestijn Zin, heel de gemeenschap°,
in de eerste maand, en het volk bleef in Kades. Daar stierf Mirjam,
en zij werd er begraven.
De woestijnreis nadert zijn einde. De dood van Aäron, aan het eind van
dit hoofdstuk, vindt plaats in het veertigste jaar na de uittocht uit
Egypte (Nm 33:38). Ze komen aan in Kades, aan de grens van Edom. Daar
sterft Mirjam in de eerste maand van, naar wordt aangenomen, het
veertigste jaar. Zij hoort ook bij hen die vallen in de woestijn. Dat zal
ook met Aäron en Mozes gebeuren.
Door dit uitnemende trio heeft God
Zijn volk uit Egypte gevoerd (Mi 6:4).
Maar geen van hen zou met het volk
het land binnentrekken.
De dood van Mirjam, vlak voor het eind van de reis, geeft de toon van
de afgelopen veertig jaar, waarover nauwelijks iets is opgetekend. De
Schrift hult zich hierover in stilzwijgen. Maar het is een dodenmars
geweest. Iedere dag zijn er mensen gestorven,
tot het hele ongelovige geslacht in de
woestijn is gevallen. Met de dood van Mirjam
verstomt als het ware de vreugde van
de verlossing, een vreugde waaraan zij
uiting heeft gegeven, toen het volk door de
Rode Zee heengetrokken was (Ex 15:20-21).
Die vreugde heeft plaats moeten maken
voor de droefheid van de alom aanwezige
dood.
Ik heb u immers uit het land Egypte geleid,
u verlost uit het slavenhuis.
Ik heb Mozes, Aäron en Mirjam
vóór u uit gezonden. (Mi 6:4)
Mirjam, de profetes, de zuster van
Aäron, nam een tamboerijn in haar
hand, en al de vrouwen gingen achter
haar aan, met tamboerijnen en in
reidans. Toen [zong] Mirjam hun
ten antwoord:
Zing voor de HEERE,
want Hij is hoogverheven!
Het paard en zijn ruiter
heeft Hij in de zee geworpen.
(Ex 15:20-21)
Het lijkt erop dat Mirjam na haar aanval op het gezag van Mozes, samen
met haar broer Aäron (zie hoofdstuk 12), volledig van het toneel is verdwenen.
Mogelijk heeft ze nooit de bevoorrechte positie teruggekregen die
zij voor haar opstand had. Het kan de les inhouden dat, al wordt
iemand een grote zonde vergeven, hij of zij niet meer de invloed of
positie terugkrijgt in het werk van God die er was voordat die zonde
werd begaan.
198