Numeri - Welkom bij Succat Yeshua

Numeri 12
Melaatsheid -- belijdenis -- voorbede | verzen 10-13
10 De wolk week van boven de tent, en zie, Mirjam was melaats,
[wit] als sneeuw. Toen keerde Aäron zich om naar Mirjam, en zie,
zij was melaats. 11 Daarom zei Aäron tegen Mozes: Met uw toestemming,
mijn heer, leg toch niet op ons de zonde waarmee wij
dwaas gehandeld hebben en die wij begaan hebben. 12 Laat zij toch
niet zijn als een dood[geborene], van wie, als hij uit het lichaam van
zijn moeder komt, de helft van zijn lichaam al verteerd is! 13 Toen
riep Mozes tot de HEERE: O God, genees haar toch!
Mirjam wordt melaats. Haar naam wordt in vers 1 het eerst genoemd.
Zoals gezegd lijkt het erop dat zij de aanstichtster is. Melaatsheid volgt
als profeet en priester zich verheffen tot de plaats die alleen Mozes
toekomt. God wil erkend worden in Zijn soevereine genade, dat Hij
hun, die er geen recht op hebben, laat delen in de zegeningen van
Christus.
De melaatsheid van Mirjam is een treffend beeld van Gods oordeel over
de opstand van Israël tegen het betonen van genade aan de heidenen,
voorgesteld in de vrouw van Mozes. Israël had Gods soevereiniteit
moeten erkennen. Dat deden ze niet en daarom werden ze in hun
karakter van getuigen of profeten met melaatsheid geslagen.
De toepassing voor de gemeente is, dat waar een mens of een ambt zich
de plaats van Christus aanmatigt, het oordeel van God komt. Daar
verdwijnt ook het beginsel van genade. Bij wie zich een plaats aanmatigt
die hem niet toekomt, breekt melaatsheid uit. Mogelijk zat de
jaloersheid er allang bij Mirjam, voordat die hier tot uitbarsting komt.
De wil van het vlees wordt openbaar. God maakt op Zijn tijd duidelijk
waar melaatsheid aanwezig is.
In de beelden van de Bijbel is de vrouw een beeld van een bepaalde
toestand en de man is een beeld van de praktijk. De toestand van
Mirjam is die van melaatsheid. Gelukkig is daar ook de praktijk van
belijdenis in Aäron en wel direct nadat de melaatsheid is uitgebroken.
Aäron neemt onmiddellijk zijn juiste plaats als middelaar weer in en
spreekt in alle ootmoed tot Mozes. Uit zijn woorden blijkt een radicale
belijdenis.
134