Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat
Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat
139 1967(1) SA 263 (A). 140 1989(4) SA 731 (A) 141 Harms et al, 1993:62. (iv) In South African Defence and Aid Fund v Minister of Justice139 het die appèlhof soos volg bevind : 65 “(a) Geen persoon het aanspraak om aangehoor te word, tensy die betrokke administratiewe handeling van ʼn “kwasie-judisiële” aard is nie, en tensy die regte van die benadeelde individu deur sodanige administratiewe handeling geaffekteer word, is dit nie van ʼn “kwasie-judisiële” aard nie. (b) Die reg om aangehoor te word, is nie by implikasie ingesluit in enige wetgewende maatreël, of selfs deel van die Suid- Afrikaanse gemenereg nie.” Dit wil egter blyk of die audi alteram partem-reël ʼn toegif is, wat deur middel van wetgewing, hetsy uitdruklik of stilswyend, verleen word. Nieteenstaande strydige beslissings deur die appèlhof, is dit egter interessant dat die audi alteram partem-reël deurgaans soepelheid behou het en in staat was om in toepassing en werking aan te pas by ʼn voortdurend veranderde samelewing met wisselende belangeverskille. Die reël het dan ook deurentyd daarin geslaag om die behoeftes van die gemeenskap in ag te neem en om daaraan uiting te gee. Die onlangse verwikkeling rakende die teorie van legitieme verwagting is ʼn sprekende voorbeeld daarvan. Die beginsel van legitieme verwagting is waarskynlik die mees resente betekenisvolle verwikkeling binne die Suid-Afrikaanse administratiefreg. Alhoewel dit reeds bykans 30 jaar binne Engelsregtelike verband bekend is, is dit eers in die laat tagtigerjare finaal binne die Suid-Afrikaanse Reg gevestig in die nou reeds welbekende beslissing van Administrateur, Transvaal v Traub. 140 Daar bestaan nie absolute sekerheid rakende die inhoudelike betekenis van die legitieme-verwagtingbeginsel nie, wat ʼn effens ongestruktureerde en wisselende toepassing deur die howe tot gevolg gehad het. 141 Die gevolge van die beginsel kan waarskynlik ten beste beskryf word as synde dat ʼn persoon wat ʼn belang het in die uitslag van ʼn bepaalde administratiewe proses, hetsy vanweë sy besondere status of persoonlike betrokkenheid en aksies, of wat ʼn belang het in die regverdige afhandeling van die gemelde prosedures, oor ʼn legitieme verwagting beskik dat die reëls van natuurlike geregtigheid nagekom sal word. Die legitieme verwagting hou, benewens die
verband met die prosedureel regverdige optredes, ook verband met ʼn verwagting van ʼn gunstige uitslag vanweë die regverdige optrede. Dit wil verder voorkom asof die beginsel tot nou toe binne die Suid-Afrikaanse konteks hoofsaaklik toepassing gevind het in gevalle van ontslag van amptenare verbonde aan staatsinstansies, aansoeke met betrekking tot verblyfpermitte en eise vir regverdige prosedures by verhore van administratiewe tribunale. Alvorens die toepassing van die beginsel binne Suid-Afrikaanse konteks van nader beskou word, is dit ter wille van ʼn duidelike perspektief noodsaaklik om kortliks die toepassing van die beginsel binne Engelsregtelike verband te ontleed. Lord Denning verwys soos volg na die beginsel in die saak van Schmidt v Secretary of State for Home Affairs. 142 “The speeches in Ridge v Baldwin [1964] AC 40 HL show that an administrative body may, in a proper case, be bound to give a person who is affected by their decision an opportunity of making representations. It all depends on whether he has some right or interest or, I would add, some legitimate expectation, of which it would not be fair to deprive him without hearing what he has to say.” 143 In die latere beslissings van O’Reilly v Mackman144 en In re Findlay145 het die House of Lords dan ook uitdruklik bevind dat hierdie beginsel locus standi sou kan vestig in geregtelike hersieningsprosedures. Dit wil voorkom asof die beginsel aldaar nou as selfstandige hersieningsgrond geag word. In die saak van Council of Civil Service Union v Minister for Civil Service146 beslis Lord Diplock dat vir ʼn legitieme verwagting om as hersieningsgrond te kan funksioneer, die optrede gevolge moet inhou, wat ʼn persoon op een of meer van die onderstaande wyses sal affekteer : 1. Deur wysiging van regte of verpligtinge wat Privaatregtelik deur hom of teen hom afgedwing kan word, of 2. deur die ontneming van ʼn voordeel wat hy - (i) in die verlede deur die besluitnemer toegelaat was om te geniet en redelikerwys kon verwag het om steeds te geniet, totdat daar 142 1969(2) CH 149. Aan Schmidt is toestemming verleen om vir 'n bepaalde tydperk die Verenigde Koninkryk binne te kom vir studiedoeleindes en 'n aansoek om verlenging na verstryking van die aanvanklike tydperk afgewys was, sonder dat Schmidt aangehoor was. 143 Soos aangehaal deur Elias, 1988:38. 144 1983(21) AC 237. 145 1985 AC 318. 146 1985 AC 374. 66
- Page 25 and 26: In die na-klassieke Romeinse Reg he
- Page 27 and 28: geregtigheid as voortspruitend uit
- Page 29 and 30: woordeboekdefinisies dat “billikh
- Page 31 and 32: daarnaas ʼn reeks reëls (“maxims
- Page 33 and 34: Die beïnvloeding van die aequitas-
- Page 35 and 36: Afdeling C Hoofstuk 1 GEMEENREGTELI
- Page 37 and 38: Een van die voordele van die tweele
- Page 39 and 40: Baxter maak in sy werk "Administrat
- Page 41 and 42: ʼn Reeks probleme kom na vore met h
- Page 43 and 44: teweeggebring en veral die aandag o
- Page 45 and 46: So ʼn toedrag van sake kan nie byge
- Page 47 and 48: (4) ʼn Klerk behoort tot tribunale
- Page 49 and 50: Die belangrikste aanbevelings van d
- Page 51 and 52: die kantoor (pos) vrye besit was of
- Page 53 and 54: gegee het dat die regter in Chester
- Page 55 and 56: 90 1898(2) QB 91. 91 Rubenfield, 19
- Page 57 and 58: 2. DIE ONTWIKKELING VAN DIE BEGRIP
- Page 59 and 60: 97 1964(3) SA 402 (A) 410-411. “B
- Page 61 and 62: Die algemene probleem van geregtigh
- Page 63 and 64: 103 Robson, 1951:391. oogmerke en u
- Page 65 and 66: 107 Matzukis, 1986:53. 108 1953(3)
- Page 67 and 68: 117 Baxter, 1984:312. sal toegelig
- Page 69 and 70: 119 Wiechers, 1967:313. 120 Mitchel
- Page 71 and 72: 60 vertakkinge van die regering, en
- Page 73 and 74: egstaatbeginsels betref, verklaar D
- Page 75: “Lord Reid cleared away the ticke
- Page 79 and 80: Binne Suid-Afrikaanse konteks stel
- Page 81 and 82: 154 Carpenter, 1990:59. 155 Grogan,
- Page 83 and 84: 158 Raath, 1993:99. 159 Grogan, 199
- Page 85 and 86: English Dictionary lists seven majo
- Page 87 and 88: onredelik genoeg was om op gronde v
- Page 89 and 90: esondere verdeeldheid tot gevolg ge
- Page 91 and 92: gestel kan word. 180 Alhoewel ons r
- Page 93 and 94: 190 Soos aangehaal deur Barrie, 198
- Page 95 and 96: 194 Wiechers, 1967:325. 195 Chaskal
- Page 97 and 98: 197 Sien Wiechers, 1984:330. onder
- Page 99 and 100: en The issue is whether we can reta
- Page 101 and 102: 206 Wiechers, 1993: 262. Daar kan m
- Page 103 and 104: Afdeling D Hoofstuk 1 ADMINISTRATIE
- Page 105 and 106: sedert die Tweede Wêreldoorlog wel
- Page 107 and 108: 212 Boulle et al, 1989:174. 213 196
- Page 109 and 110: largely the creation of administrat
- Page 111 and 112: 100 omdat die hersieningsbevoegdhei
- Page 113 and 114: 102 wees. Indien dit nie die geval
- Page 115 and 116: 238 Govender, 1993:179. and maintai
- Page 117 and 118: 106 Bophuthatswana-howe krag en bet
- Page 119 and 120: 251 Nichol en Bell, 1997:6. assembl
- Page 121 and 122: not to avoid the influence of one
- Page 123 and 124: 112 Die huidige Finale-Grondwet bes
- Page 125 and 126: “Volgens my mening kan die admini
verband met <strong>die</strong> prosedureel regverdige optredes, ook verband met ʼn<br />
verwagting <strong>van</strong> ʼn gunstige uitslag <strong>van</strong>weë <strong>die</strong> regverdige optrede.<br />
Dit wil verder voorkom asof <strong>die</strong> beginsel tot nou toe binne <strong>die</strong> Suid-Afrikaanse<br />
konteks hoofsaaklik toepassing gevind het in gevalle <strong>van</strong> ontslag <strong>van</strong><br />
amptenare verbonde aan staatsinstansies, aansoeke met betrekking tot<br />
verblyfpermitte en eise vir regverdige prosedures by verhore <strong>van</strong><br />
administratiewe tribunale.<br />
Alvorens <strong>die</strong> toepassing <strong>van</strong> <strong>die</strong> beginsel binne Suid-Afrikaanse konteks <strong>van</strong><br />
nader beskou word, is dit ter wille <strong>van</strong> ʼn duidelike perspektief noodsaaklik om<br />
kortliks <strong>die</strong> toepassing <strong>van</strong> <strong>die</strong> beginsel binne Engelsregtelike verband te<br />
ontleed.<br />
Lord Denning verwys soos volg na <strong>die</strong> beginsel in <strong>die</strong> saak <strong>van</strong> Schmidt v<br />
Secretary of State for Home Affairs. 142<br />
“The speeches in Ridge v Baldwin [1964] AC 40 HL show that an<br />
administrative body may, in a proper case, be bound to give a person<br />
who is affected by their decision an opportunity of making<br />
representations. It all depends on whether he has some right or<br />
interest or, I would add, some legitimate expectation, of which it would<br />
not be fair to deprive him without hearing what he has to say.” 143<br />
In <strong>die</strong> latere beslissings <strong>van</strong> O’Reilly v Mackman144 en In re Findlay145 het <strong>die</strong><br />
House of Lords dan ook uitdruklik bevind dat hier<strong>die</strong> beginsel locus standi sou<br />
kan vestig in geregtelike hersieningsprosedures. Dit wil voorkom asof <strong>die</strong><br />
beginsel aldaar nou as selfstandige hersieningsgrond geag word. In <strong>die</strong> saak<br />
<strong>van</strong> Council of Civil Service Union v Minister for Civil Service146 beslis Lord<br />
Diplock dat vir ʼn legitieme verwagting om as hersieningsgrond te kan<br />
funksioneer, <strong>die</strong> optrede gevolge moet inhou, wat ʼn persoon op een of meer<br />
<strong>van</strong> <strong>die</strong> onderstaande wyses sal affekteer :<br />
1. Deur wysiging <strong>van</strong> regte of verpligtinge wat Privaatregtelik deur hom of<br />
teen hom afgedwing kan word, of<br />
2. deur <strong>die</strong> ontneming <strong>van</strong> ʼn voordeel wat hy -<br />
(i) in <strong>die</strong> verlede deur <strong>die</strong> besluitnemer toegelaat was om te geniet<br />
en redelikerwys kon verwag het om steeds te geniet, totdat daar<br />
142 1969(2) CH 149. Aan Schmidt is toestemming verleen om vir 'n bepaalde tydperk <strong>die</strong> Verenigde Koninkryk binne te kom vir stu<strong>die</strong>doeleindes en 'n<br />
aansoek om verlenging na verstryking <strong>van</strong> <strong>die</strong> aan<strong>van</strong>klike tydperk afgewys was, sonder dat Schmidt aangehoor was.<br />
143 Soos aangehaal deur Elias, 1988:38.<br />
144 1983(21) AC 237.<br />
145 1985 AC 318.<br />
146 1985 AC 374.<br />
66