Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat

óf ʼn tribunaal, óf ʼn minister. Die prosedure wat gevolg moet word, word gewoonlik
in die magtigende Wet voorgeskryf. Die kommissie interpreteer sy opdrag as sou dit
beperk wees tot hierdie gevalle - dit wil sê tot die gevalle waar die sogenaamde
verdere beslissing deur ʼn tribunaal of ʼn minister geneem word, nadat ʼn spesiale
voorgeskrewe prosedure gevolg is.
Die kommissie het ook daarin geslaag om een van die grootste gebreke in die
stelsel van interne beroep in Engeland uit te wys. 73 Dit is duidelik dat dit ook
probleme skep in die Suid-Afrikaanse Administratiefregstelsel.
Waar daar wel spesiale prosedures bestaan ingevolge waarvan die wetgewer van
die administrasie verwag om sekere beslissings te neem, moet dit volgens die
kommissie die kenmerke van “openness, fairness and impartiality” vertoon.
Die kommissie se standpunt was dat die tribunale nie met die gewone howe
vergelyk kan word nie, maar ook nie as ʼn deel van die betrokke staatsdepartement
beskou moet word nie :
“We consider that tribunal’s should properly be regarded as machinery provided
by Parliament for adjudication rather then as part of the machinery of
administration.”
Ongelukkig bepaal die betrokke magtigende wette nie altyd uitdruklik dat die lede
van tribunale nie ook lede van die staatsdiens mag wees nie.
Die Franks-kommissie het weldra sekere belangrike aanbevelings ten opsigte van
die samestelling en funksionering van tribunale gemaak. Die volgende kan vermeld
word :
(1) ʼn Toesighoudende en adviserende liggaam ten opsigte van die samestelling
en funksionering van bestaande en toekomstige tribunale behoort ingestel te
word. Hierdie liggaam, genoem die Council on Tribunals, behoort deur die
Lord Chancellor aangestel te word en behoort aan hom en nie die Eerste
Minister nie, verantwoording te doen.
(2) Voorsitters van tribunale behoort deur die Lord Chancellor aangestel te word,
terwyl die lede van die tribunale deur die Council on Tribunals aangestel
word.
(3) Voorsitters van tribunale wat as ʼn instansie van appèl optree, behoort
regskwalifikasies te hê.
73 Franks kommissie 1957:2 & 3 “But over most of the field of public administration no formal procedure is provided for objecting or deciding on objections.
For example, when foreign currency or a scarce commodity such as petrol or coal is rationed or allocated, there is no other body to which an individual
applicant can appeal if the responsible administrative authority decided to allow him less than he has requested. Of course the aggrieved individual can
always complain to the appropriate administrative authority, to his member of Parliament, to a representative organisation or to the press. But there is no
formal procedure on which he can insist.”
35