Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat

376
hierdie vereiste egter oorbodig wees. In die meeste van die gevalle sal die
magtigende wetgewing bepaal dat ʼn besluit rakende die administratiewe handeling
geneem moet word. Dit is egter nie altyd die geval nie. PAJA, in vergelyking met
ander wetgewing, is streng voorskriftelik dat ʼn besluit geneem moet word, in
teenstelling met ander wetgewing wat dit nie altyd vereis nie. Die bepaling van
Artikel 4(1) om ʼn besluit te neem na ʼn kennisgewing- en kommentaarsessie, plaas
die administrateur ingevolge Artikel 4(3)(c) onder verpligting om ʼn besluit te neem
om die administratiewe handeling uit te voer, of daarvan af te sien.
Die administrateur kan na oorweging van die kommentaar steeds besluit om die
administratiewe handeling uit te voer, maar eerder in gewysigde vorm. Dit is ʼn
besluit wat volg, nadat die kommentaar oorweeg is. Hierdie besluit behels ook nie ʼn
ratifikasie van ʼn vorige besluit nie.
2.4 NAKOMING VAN VOORGESKREWE PROSEDURES
Die inhoud van die statutêre vereiste ingevolge PAJA rakende die kennisgewing- en
kommentaarprosedure wat gevolg moet word, kan in ʼn groot mate betwis word,
indien die benadering van die konsepregulasies nagevolg word. Ekstensiewe
aanvulling van PAJA se eie vereistes vir die kennisgewing- en
kommentaarprosedure is op twee gronde onderworpe aan kritiek.
Eerstens, indien uitgebreide regulasies sal volg, sal dit die doel van PAJA meer
bemoeilik. Oorbeklemtoning van die kennisgewing- en kommentaarprosedure sal
verder lei tot ʼn gaping tot die toegang van die prosedure. Die oogmerk vir die
nakoming van PAJA se doelwitte sal verydel word, veral waar die publiek in die
proses belangstelling verloor. PAJA poog om effektief te wees; ʼn oorbeklemtoning
in die regulasies sal tot ʼn gebrek aan belangstelling lei.
Tweedens, sal die eenvormigheid in die regulasies bydra tot die onbewuste gevolg
om die proses te bemoeilik en om sodoende nie PAJA se doelwitte te verwesenlik
nie. Eenvormigheid deur die regulasies sal van toepassing wees oor die hele
staatsadministrasie. Dit sal veral meebring dat administrateurs belangstelling
verloor in die kennisgewing- en kommentaarprosedure. Wat sal byvoorbeeld die
geval wees waar die regulasies nie aan ʼn spesifieke behoefte van die administrateur
voldoen nie, waar hy ʼn bepaalde kennisgewing- en kommentaarprosedure verlang?
Sal die administrateur kan afwyk van die voorskriftelike regulasies? Daar bestaan ʼn
goeie kans dat eenvormigheid in die voorgenome regulasies die effektiwiteit van
PAJA sal verminder.
Dit wil egter voorkom of daar tog ʼn uitkomkans vir die administrateur bestaan, waar
hy van die uitsonderings ingevolge Artikel 4(4), en “another appropriate procedure”,
soos vervat in Artikel 4(1)(e), gebruik kan maak.