Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat
Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat
247 Die verhouding is een van ongelykheid, aangesien die uitoefening van staatsgesag die staat in ʼn hoër posisie vis-a-vis die individu, administratiewe liggaam of orgaan plaas. In teorie bring dit mee dat die publiekregtelike verhouding beheer voer oor die staatsorgane en individue of tussen regeringsinstansies inter se. Die privaatregverhouding is andersins een van gelykheid. Daar is reeds hierbo vermeld dat die grondwetlike reg van gelykheid in ʼn privaatregtelike kontraktuele verhouding nie veel hond haar-af gemaak het as ʼn verweer wat deur ʼn “benadeelde” party tot die kontrak geopper word nie. Wat die argument van gelykheid/ongelykheid van die publiek-/ privaatregverhouding behels, strook dit veral nie waar daar met die sogenaamde administratiewe kontrak, ofte wel staatskontrak, te doen gekry word nie. Dit is algemene praktyk dat die staat ook privaatregtelike ooreenkomste kan sluit, waar beide partye tot die ooreenkoms op gelyke voet met mekaar verkeer. Hier word die ooreenkoms op konsensus tussen die partye gesluit en die staat oefen geen staatsgesag uit nie. Die administratiewe ooreenkoms openbaar egter privaat-en publiekregtelike eienskappe. Die ooreenkoms neem ʼn privaatregvorm aan, maar besit nog ʼn publiekregtelike element, aangesien die staat met ʼn mate van gesag optree. ʼn Belangrike vraag kan nou gevra word of die administratiewe ooreenkoms ook onderhewig is aan regterlike hersiening op dieselfde manier as waaraan administratiewe handelinge onderhewig is. Tradisioneel het hersiening nog altyd te doen gehad met die vasstelling of die administratiewe handeling geldig is. Dit is soos om vir die howe te vra of die administratiewe handeling regmatig was, of om te bepaal of die handeling prosedureel billik en redelik was. ʼn Duidelike voorbeeld ter illustrasie hiervan word gevind by die dienskontrakte in die arbeidsreg. Hier het die howe aanvaar dat sekere publiekregtelike beginsels, veral die toepassing van die reëls van natuurlike geregtigheid (procedural fairness), van toepassing was op die dienskontrak tussen die staat en die werknemers. 535 535 Sien in die verband Administrator Transvaal v Zenzile 1991(1) SA 21 (A); Administrator Natal v Sibiya 1992(4) SA 532 (H); Toerien v De Villiers No 1995(2) SA 879 (C) en Claude Neon Limited v Germiston City Council 1995(3) SA 710 (W), waar die howe 'n wyer benadering gevolg het ten opsigte van die toepassing van die administratiefreg beginsels op ooreenkomste gesluit deur die Staat.
3.2.5 DIE VERSKIL TUSSEN STAATSKONTRAKTE EN ANDER KONTRAKTE 248 Die hedendaagse tendens is dat in ʼn moderne demokratiese staat al meer van privatisering gebruik gemaak word, waar die staat sy funksies uitkontrakteer. Die funksies en die uitvoering daarvan word gedelegeer aan privaat liggame en die vraag is hoe hierdie funksies in die reg gereguleer word. Is die reëls van natuurlike geregtigheid van toepassing op die privaat liggaam wat owerheidsfunksies uitvoer en is hierdie uitvoering van die funksies onderhewig aan regterlike hersiening? Om hierdie vraag te beantwoord, moet eerstens gekyk word wat die verskil is tussen ʼn staatskontrak en ander vorme van kontrakte. Seddon, ʼn Australiese regsgeleerde, is van mening dat ʼn ekstra lagie van die reg van toepassing moet wees, waar te doen gekry word met kommersiële staatskontrakte. Hierdie siening is dat staatskontrakte om drie redes uniek is : 536 (1) Die staat moet ʼn goeie voorbeeld stel en moet die toepassing van gesag beperk. (2) Toegang tot staatskontrakte moet versigting gemonitor word om te verseker dat burgers ewe veel geleentheid gebied word om (3) staatsbesigheid te bekom. Besigheid moet openlik en op ʼn billike grondslag plaasvind. Hier vind ons die groot verskil tussen staatskontrakte en gewone kommersiële kontrakte. Hierdie toegangsoogmerk onderskei die staat van ander privaat kontrakteurs. ʼn Privaat kontrakteur hoef hom/haar nie te bekommer oor die eweredige verspreiding van kooppotensiaal nie en hoef ook nie toe te sien dat daar ʼn eweredige verspreiding van bronne is nie. Die staat bevind homself in ʼn monopolistiese situasie aangesien dit in beheer is van staatsbronne en die plig het om toe te sien dat dit billik en gelykmatig versprei word. Om dan billikheid en gelykheid te verseker, moet regsmeganismes ingestel word, waardeur die toegangsdoelwit nagegaan kan word. Die staat het ook ʼn plig om na publieke bronne om te sien en te bewaar. Omdat die staat gemeenskapsfondse toepas, moet die staat as trustee, beskermheer of voog namens die publiek, die beste waarde vir geld bekom, of alternatiewelik die beste prys bekom vir bates wat verkoop word. Waar ʼn 536 Seddon, 1995:16; “Governments are expected to set a good example and are therefore required to exercise restraint in exercising power. Since the balance between fair dealing and best value for money is not an easy one, the government may be equated with a trustee in the sense that it controls public funds on behalf of the people. However, the government unlike a trustee, not only has to look after the interest of the beneficiary (the people in this instance) but must look after the interests of the contractor (a citizen). He acknowledges that achieving fair trading and the best value for money is a delicate balance.”
- Page 207 and 208: 196 Die vertroue kan slegs uitgespr
- Page 209 and 210: 3. DIE ONTWIKKELING VAN DIE KONTRAK
- Page 211 and 212: 200 gelaat vir sogenaamde “simple
- Page 213 and 214: 424 1987(2) ALL ER 620 (CA) 628. 20
- Page 215 and 216: (e) ʼn minder beperkende wyse om di
- Page 217 and 218: ”Contractual autonomy is part of
- Page 219 and 220: 208 om die sogenaamde “restraint
- Page 221 and 222: 444 Johnston, 1999:113. 210 Die taa
- Page 223 and 224: 2.2.2 DIE MIDDELEEUSE TYDPERK 212 K
- Page 225 and 226: 214 Die Glossators kon nie ʼn teori
- Page 227 and 228: 216 gaan die howe toepas om inbreuk
- Page 229 and 230: 459 Van der Ginten, 1978; Van der W
- Page 231 and 232: 220 menseregtehandves geïnkorporee
- Page 233 and 234: 222 Dit beteken geensins dat billik
- Page 235 and 236: 224 bedanking vir ʼn tydperk van 12
- Page 237 and 238: 226 mag gebruik maak van openbare b
- Page 239 and 240: 228 toepassing gemaak is deur die v
- Page 241 and 242: 230 kontraktereg op sigself is nie,
- Page 243 and 244: 511 2000(1) SA 315 (C). 512 1972(2)
- Page 245 and 246: 234 Dit wil egter voorkom of die ri
- Page 247 and 248: 236 dienste te verskaf. Laasgenoemd
- Page 249 and 250: 238 moet verwelkom word. Die result
- Page 251 and 252: 240 Ten slotte kan daarop gewys wor
- Page 253 and 254: 3.1.2 UITKONTRAKTERING 242 Nog ʼn w
- Page 255 and 256: 244 Artikel 239 van die Grondwet va
- Page 257: 246 die onderskeid tussen publiek e
- Page 261 and 262: 538 Ayr Harbour Trustees v Oswald 1
- Page 263 and 264: 252 Ons howe bevestig hierdie stand
- Page 265 and 266: Hoofstuk 7 DIE IMPAK VAN DIE GRONDW
- Page 267 and 268: 256 Appèlregter Olivier meld dat d
- Page 269 and 270: 258 Feenstra verwys byvoorbeeld na
- Page 271 and 272: “Stop, vrind, wag, stop!” seg t
- Page 273 and 274: can have legal validity - which has
- Page 275 and 276: 264 Laasgenoemde benadering is soor
- Page 277 and 278: 266 ʼn Goeie waarneming van bogemel
- Page 279 and 280: when they were acting in the course
- Page 281 and 282: 270 Daar moet egter ʼn balans gehan
- Page 283 and 284: 272 In Faircape Property Developers
- Page 285 and 286: 274 vrug toegepas kan word, aangesi
- Page 287 and 288: Afdeling E DIE WET OP DIE BEVORDERI
- Page 289 and 290: Hoofstuk 1 DIE VERHOUDING TUSSEN DI
- Page 291 and 292: 280 onderdaan verkeerdelik uitgeoef
- Page 293 and 294: intervene only when and to the exte
- Page 295 and 296: 284 kader van Artikel 38 val nie. D
- Page 297 and 298: 286 die Wet op Bevordering van Toeg
- Page 299 and 300: 288 Hieruit is dit dus duidelik dat
- Page 301 and 302: 290 Die benadeelde onderdaan sal ge
- Page 303 and 304: 292 Word die meeste hofuitsprake be
- Page 305 and 306: 3.2 DIE WET OP DIE BEVORDERING VAN
- Page 307 and 308: Artikel 2(3) van die Wet bepaal soo
247<br />
Die verhouding is een <strong>van</strong> ongelykheid, aangesien <strong>die</strong> uitoefening <strong>van</strong><br />
staatsgesag <strong>die</strong> staat in ʼn hoër posisie vis-a-vis <strong>die</strong> individu, administratiewe<br />
liggaam of orgaan plaas. In teorie bring dit mee dat <strong>die</strong> publiekregtelike<br />
verhouding beheer voer oor <strong>die</strong> staatsorgane en individue of tussen<br />
regeringsinstansies inter se. Die privaatregverhouding is andersins een <strong>van</strong><br />
gelykheid.<br />
Daar is reeds hierbo vermeld dat <strong>die</strong> grondwetlike reg <strong>van</strong> gelykheid in ʼn<br />
privaatregtelike kontraktuele verhouding nie veel hond haar-af gemaak het as<br />
ʼn verweer wat deur ʼn “benadeelde” party tot <strong>die</strong> kontrak geopper word nie.<br />
Wat <strong>die</strong> argument <strong>van</strong> gelykheid/ongelykheid <strong>van</strong> <strong>die</strong> publiek-/<br />
privaatregverhouding behels, strook dit veral nie waar daar met <strong>die</strong><br />
sogenaamde administratiewe kontrak, ofte wel staatskontrak, te doen gekry<br />
word nie.<br />
Dit is algemene praktyk dat <strong>die</strong> staat ook privaatregtelike ooreenkomste kan<br />
sluit, waar beide partye tot <strong>die</strong> ooreenkoms op gelyke voet met mekaar<br />
verkeer. Hier word <strong>die</strong> ooreenkoms op konsensus tussen <strong>die</strong> partye gesluit<br />
en <strong>die</strong> staat oefen geen staatsgesag uit nie. Die administratiewe ooreenkoms<br />
openbaar egter privaat-en publiekregtelike eienskappe. Die ooreenkoms<br />
neem ʼn privaatregvorm aan, maar besit nog ʼn publiekregtelike element,<br />
aangesien <strong>die</strong> staat met ʼn mate <strong>van</strong> gesag optree. ʼn Belangrike vraag kan<br />
nou gevra word of <strong>die</strong> administratiewe ooreenkoms ook onderhewig is aan<br />
regterlike hersiening op <strong>die</strong>selfde manier as waaraan administratiewe<br />
handelinge onderhewig is.<br />
Tradisioneel het hersiening nog altyd te doen gehad met <strong>die</strong> vasstelling of <strong>die</strong><br />
administratiewe handeling geldig is. Dit is soos om vir <strong>die</strong> howe te vra of <strong>die</strong><br />
administratiewe handeling regmatig was, of om te bepaal of <strong>die</strong> handeling<br />
prosedureel billik en redelik was.<br />
ʼn Duidelike voorbeeld ter illustrasie hier<strong>van</strong> word gevind by <strong>die</strong><br />
<strong>die</strong>nskontrakte in <strong>die</strong> arbeidsreg. Hier het <strong>die</strong> howe aanvaar dat sekere<br />
publiekregtelike beginsels, veral <strong>die</strong> toepassing <strong>van</strong> <strong>die</strong> reëls <strong>van</strong> natuurlike<br />
geregtigheid (procedural fairness), <strong>van</strong> toepassing was op <strong>die</strong> <strong>die</strong>nskontrak<br />
tussen <strong>die</strong> staat en <strong>die</strong> werknemers. 535<br />
535 Sien in <strong>die</strong> verband Administrator Transvaal v Zenzile 1991(1) SA 21 (A); Administrator Natal v Sibiya 1992(4) SA 532 (H); Toerien v De Villiers No<br />
1995(2) SA 879 (C) en Claude Neon Limited v Germiston City Council 1995(3) SA 710 (W), waar <strong>die</strong> howe 'n wyer benadering gevolg het ten opsigte <strong>van</strong><br />
<strong>die</strong> toepassing <strong>van</strong> <strong>die</strong> administratiefreg beginsels op ooreenkomste gesluit deur <strong>die</strong> Staat.