Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat
Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat
373 1981(3) SA 274 (A) by 291 D-F. 171 Die verweerder voer ook aan dat, indien die verweer van estoppel nie slaag nie, die gemenereg ontwikkel moes word om die gees en bedoeling van die Handves van Menseregte te bevorder. Die hof skenk vervolgens aandag aan die grondwetlike beginsels en bevind dat die korrekte benadering sou wees om die individuele en publieke belang teen mekaar op te weeg, en om hierop te besluit of die werking van estoppel in die huidige saak toegelaat moes word. In stede dat daar voortgegaan word om ʼn hindernis daar te stel dat estoppel nie opgewerp kan word teenoor ʼn openbare liggaam in die uitoefening van sy publieke verpligtinge nie, moes die gemenereg sodanig ontwikkel word om klem te plaas op die billikheidsaard van estoppel. Die hof skenk oorweging aan die aspek en kom tot die bevinding dat die eksepsie van die hand gewys word en dat die relevante wysiging van die pleitstukke toegelaat word. (iii) Die aspek van verjaring Die eiser se eksepsie teen die pleit van verjaring was dat die vorderings die vorm van belasting aangeneem het. Ingevolge Artikel 11(a) van die Verjaringswet, Wet 68 van 1969, is die termyn van verjaring ingevolge die vorderings 30 jaar. Die vraag was of die vorderings inderdaad neergekom het op belasting, of ʼn vordering vir dienste gelewer. Die aard van die vorderings kon egter nie uit die pleitstukke duidelik vasgestel word nie. Bewyse is verlang om die aard van die vorderings vas te stel. Die eksepsie word van die hand gewys. Estoppel by wyse van voorstelling (estoppel by representation) word soos volg deur appèlregter Corbett in Aris Enterprises (Finance) (Pty) Limited v Protea Assurance Co Limited omskryf : “The essence of the doctrine of estoppel by representation is that a person is precluded, i.e. estopped from denying the truth of a representation previously made by him to another person if the latter, believing in the truth of the presentation, acted thereon to his prejudice …..” 373 Die eksepsie wat die eiser teen bogemelde estoppel geopper het is gefokus op die toepassing van estoppel by wyse van voorstelling soos dit in die publiekreg aangewend word, en in die besonder dat estoppel nie aangewend
172 kan word om die uitvoering en nakoming van ʼn statutêre opgelegde plig of diskresie te verhoed nie. 374 Die eiser voer aan dat daar ʼn statutêre verpligting op hom rus om inkomste in te samel, welke inkomste in die vorm van trustgelde is en om die inkomste toe te pas in ooreenstemming met die statutêre magte en pligte. Om estoppel te laat slaag, sou meebring dat die eiser verhoed word om sy statutêre verpligtinge na te kom. Sodanige optrede sou nie in belang van die publiek wees nie. Die eiser het ook na verskeie hofsake verwys waar daar nie met estoppel geslaag is nie, veral waar eise ingestel is vir die verhaling van agterstallige geld, of waar rekenings aangevul moes word as gevolg van verkeerde berekeninge. 375 In die saak Mercian Investments (Pty) Limited v Johannesburg City Council376 is beslis dat enige vermindering of kwytskelding van statutêre opgelegde fooie vir dienste ultra vires en onregmatig was. Die verweerder was verder nie suksesvol met die volgende argumente nie : (a) Dat die verweerder nie statutêr verhoed was om die pleit van estoppel te opper nie. (b) Alternatiewelik dat, indien die gemeenregtelike reël die verweerder verhoed om estoppel te opper, sodanige reël ontwikkeling moes ondergaan ooreenkomstig die vereistes neergelê in Artikel 39(2) van die Grondwet, om dienooreenkomstig die gees, doel en die oogmerke van die Grondwet te bevorder. Derhalwe moes estoppel toegelaat word. (c) Dat, indien die gemeenregtelike reël die verweerder sou verhoed om estoppel te pleit, daardie gemeenregtelike reël inbreuk maak op die grondwetlike reg en dat die reël nie ʼn regverdige beperking op die grondwetlike regte daarstel nie. Oor die aspek van die invordering van uitstaande gelde, beslis regter Large soos volg : “Whilst there can be no objection to a council taking into account the financial position of debtors in deciding whether to allow them extended credit, or whether to sue them or not, such differentiation must be based on a policy that is rational and coherent . It goes 374 Sien Bower en Turner, 1977:141; Baxter, 1984:400; Joubert, 1993:472 Sien ook die verwysing na Abbot Municipal Corporation in Roodepoort Settlement Committee v Retief 1951(1) SA 73 (O) at 81 A-B. 375 Sien Burghersdorp Municipality v Coney 1936 CPD 305 op 307-8; Commissioner for Inland Revenue v The Master 1957(3) SA 693 (C) op 701 D en 702 G-703A; Durban City Council v Glenmore Supermarket and Café 1981(1) SA 470 (D) op 475 A – 479 (G). 376 1990(1) SA 560 (W) op 566 F – 568 E.
- Page 131 and 132: 120 Administratiewe Geregtigheid sa
- Page 133 and 134: of haar regte of belange raak, tens
- Page 135 and 136: “... is the power which under the
- Page 137 and 138: 126 wetgewende organe ingelyks teen
- Page 139 and 140: 128 getoets word aan die hand van d
- Page 141 and 142: 130 Wat is die siening van ons skry
- Page 143 and 144: 132 self die kommissie aan te stel
- Page 145 and 146: 292 2002(1) SA 204 (CPD) by 6. “N
- Page 147 and 148: 136 Kaap te vermoor. Dit het tot ʼn
- Page 149 and 150: Stawing hiervoor word in sy gevolgt
- Page 151 and 152: 140 Die billikheidsgevoel dui aan d
- Page 153 and 154: 142 funksies en bevoegdhede wat aan
- Page 155 and 156: The President’s conduct is constr
- Page 157 and 158: Hoofstuk 4 DIE IMPAK VAN DIE PUBLIE
- Page 159 and 160: That you need me? If, it’s a thri
- Page 161 and 162: 150 vind dan ook direkte toepassing
- Page 163 and 164: 152 alle reg, is dit ook van toepas
- Page 165 and 166: 154 Die grootste probleem rakende h
- Page 167 and 168: 156 Dit is duidelik dat die aandste
- Page 169 and 170: 158 owerheidsorgaan benadeel is nie
- Page 171 and 172: 160 maar slegs gevind word in die o
- Page 173 and 174: 162 waar dit die ongebonde uitoefen
- Page 175 and 176: 164 (c) Die feit dat die tenderraad
- Page 177 and 178: 166 kontrakteer, in die onbenydensw
- Page 179 and 180: 371 2004 EWHC 472 by 25(100). 372 2
- Page 181: 170 Die verweerder moes die geleent
- Page 185 and 186: 174 Daar is ʼn groot verskil tussen
- Page 187 and 188: 382 Raath, 2005:149. 176 administra
- Page 189 and 190: 178 onregmatige of ultra vires optr
- Page 191 and 192: 180 Konstitusionele Hof om die waar
- Page 193 and 194: 182 tussen reg en geregtigheid, sal
- Page 195 and 196: 390 Bauman, 1993:54. 184 As voorbee
- Page 197 and 198: 186 die leerstuk van estoppel maak
- Page 199 and 200: 188 hulle daargestel het. ʼn Volgen
- Page 201 and 202: 190 die reg verbied nie, maar dit e
- Page 203 and 204: 401 1984(4) SA 874 (A). 402 1989(1)
- Page 205 and 206: 408 Artikel 1 van die grondwet. 194
- Page 207 and 208: 196 Die vertroue kan slegs uitgespr
- Page 209 and 210: 3. DIE ONTWIKKELING VAN DIE KONTRAK
- Page 211 and 212: 200 gelaat vir sogenaamde “simple
- Page 213 and 214: 424 1987(2) ALL ER 620 (CA) 628. 20
- Page 215 and 216: (e) ʼn minder beperkende wyse om di
- Page 217 and 218: ”Contractual autonomy is part of
- Page 219 and 220: 208 om die sogenaamde “restraint
- Page 221 and 222: 444 Johnston, 1999:113. 210 Die taa
- Page 223 and 224: 2.2.2 DIE MIDDELEEUSE TYDPERK 212 K
- Page 225 and 226: 214 Die Glossators kon nie ʼn teori
- Page 227 and 228: 216 gaan die howe toepas om inbreuk
- Page 229 and 230: 459 Van der Ginten, 1978; Van der W
- Page 231 and 232: 220 menseregtehandves geïnkorporee
373 1981(3) SA 274 (A) by 291 D-F.<br />
171<br />
Die verweerder voer ook aan dat, in<strong>die</strong>n <strong>die</strong> verweer <strong>van</strong> estoppel nie<br />
slaag nie, <strong>die</strong> gemenereg ontwikkel moes word om <strong>die</strong> gees en<br />
bedoeling <strong>van</strong> <strong>die</strong> Handves <strong>van</strong> Menseregte te bevorder. Die hof<br />
skenk vervolgens aandag aan <strong>die</strong> grondwetlike beginsels en bevind dat<br />
<strong>die</strong> korrekte benadering sou wees om <strong>die</strong> individuele en publieke<br />
belang teen mekaar op te weeg, en om hierop te besluit of <strong>die</strong> werking<br />
<strong>van</strong> estoppel in <strong>die</strong> huidige saak toegelaat moes word. In stede dat<br />
daar voortgegaan word om ʼn hindernis daar te stel dat estoppel nie<br />
opgewerp kan word teenoor ʼn openbare liggaam in <strong>die</strong> uitoefening <strong>van</strong><br />
sy publieke verpligtinge nie, moes <strong>die</strong> gemenereg sodanig ontwikkel<br />
word om klem te plaas op <strong>die</strong> billikheidsaard <strong>van</strong> estoppel. Die hof<br />
skenk oorweging aan <strong>die</strong> aspek en kom tot <strong>die</strong> bevinding dat <strong>die</strong><br />
eksepsie <strong>van</strong> <strong>die</strong> hand gewys word en dat <strong>die</strong> rele<strong>van</strong>te wysiging <strong>van</strong><br />
<strong>die</strong> pleitstukke toegelaat word.<br />
(iii) Die aspek <strong>van</strong> verjaring<br />
Die eiser se eksepsie teen <strong>die</strong> pleit <strong>van</strong> verjaring was dat <strong>die</strong><br />
vorderings <strong>die</strong> vorm <strong>van</strong> belasting aangeneem het. Ingevolge Artikel<br />
11(a) <strong>van</strong> <strong>die</strong> Verjaringswet, Wet 68 <strong>van</strong> 1969, is <strong>die</strong> termyn <strong>van</strong><br />
verjaring ingevolge <strong>die</strong> vorderings 30 jaar. Die vraag was of <strong>die</strong><br />
vorderings inderdaad neergekom het op belasting, of ʼn vordering vir<br />
<strong>die</strong>nste gelewer. Die aard <strong>van</strong> <strong>die</strong> vorderings kon egter nie uit <strong>die</strong><br />
pleitstukke duidelik vasgestel word nie. Bewyse is verlang om <strong>die</strong> aard<br />
<strong>van</strong> <strong>die</strong> vorderings vas te stel. Die eksepsie word <strong>van</strong> <strong>die</strong> hand gewys.<br />
Estoppel by wyse <strong>van</strong> voorstelling (estoppel by representation) word soos<br />
volg deur appèlregter Corbett in Aris Enterprises (Finance) (Pty) Limited v<br />
Protea Assurance Co Limited omskryf :<br />
“The essence of the doctrine of estoppel by representation is that a<br />
person is precluded, i.e. estopped from denying the truth of a<br />
representation previously made by him to another person if the latter,<br />
believing in the truth of the presentation, acted thereon to his<br />
prejudice …..” 373<br />
Die eksepsie wat <strong>die</strong> eiser teen bogemelde estoppel geopper het is gefokus<br />
op <strong>die</strong> toepassing <strong>van</strong> estoppel by wyse <strong>van</strong> voorstelling soos dit in <strong>die</strong><br />
publiekreg aangewend word, en in <strong>die</strong> besonder dat estoppel nie aangewend