Tjaart Jurgens Maré Doctor Legum Universiteit van die Vrystaat

141
voldoende bewys in die beëdigde verklaring was dat die President versigtige
oorweging verleen het aan die kwytskelding van aangehoudenes.
Die oogmerk van Artikel 8 was veral om geslagsongelykheid in die ban te doen. Die
redes wat Goldstone aanvoer, dra nie veel by om bogemelde oogmerk te bevorder
nie. Hy verwys veral na die groot getalle manlike aangehoudenes en vergelyk dit
met die aantal vroue. Goldstone voer verder aan dat mans maar slegs ʼn sekondêre
rol speel in die opvoeding van kinders en dat die vrylating van manlike
aangehoudenes die doel van die President se oogmerk nie sou bevorder nie. 301
Dit is verder insiggewend dat die President weer eens nie versoek is om self (in
persoon) oor sy oogmerk in die hof te kom getuig nie, maar dat die hof slegs
gereageer het op ʼn beëdigde verklaring van hom.
Soos hierbo vermeld, is dit duidelik dat daar nie eenstemmigheid tussen die regters
geheers het nie. Regter Kriegler het aangedui dat geslagsgelykheid as oogmerk
van die Grondwet nie bevorder is nie.
Die President het geensins in sy beëdigde verklaring aangedui hoeveel manlike
aangehoudenes vrygelaat sou word indien die kwytskelding ook op hulle van
toepassing gemaak is nie. Andersyds wel, geen bewyse bestaan wat sou aandui
dat die publiek in opstand sou kom, indien soveel manlike aangehoudenes vrygelaat
sou word nie.
Dit wil voorkom of Hugo se eie aansoek en die feit dat daar teenoor homself op
grond van geslag gediskrimineer word, opgeweeg word teenoor die vrylating van ʼn
groot aantal ander manlike gevangenes in aanhouding. Word billikheid nou deur
hierdie optrede in die hand gewerk? Kan daar dan nie met Sokrates se siening
saamgestem word nie? 302
Die groot voordeel van hierdie saak is die feit dat die Konstitusionele Hof spoedig
sal kyk na hoe die President met die prerogatiewe ingevolge Artikel 84 te werk gaan
en rasionele regverdiging vir sy optrede sal vereis.
1.3 GEUKING v PRESIDENT OF THE REPUBLIC OF SOUTH AFRICA AND OTHERS
Die bogemelde gewysde is ʼn duidelike voorbeeld waar die administratiewe
geregtigheidsklousule nie deur ʼn individu toegepas kon word om die optrede van die
President in hersiening te neem nie. Dit moet duidelik in ag geneem word dat die
301 1997(4) SA 1 (CC) By paragraaf 80: “The notion relied upon by the President, namely that women are to be regarded as the primary care given of young
children, is a root cause of women’s inequality in our society. It is both a result and a cause of prejudice, a societal attitude which relegates women to a
subservient, occupationally inferior yet unceasingly onerous role. It is a relic and a feature of the patriarchy on the generalisation that women are the
primary core givers is harmful in its tendency to cramp and stunt the effort of both men and women to firm their identities freely.”
302 “We began by looking for a definition of justice, but before we have found one, I dropped that question and hurried on to ask whether or not it involved
superior character and intelligence, and then as soon as another idea cropped up, that injustice pays better. I could not refrain from that. So now, the whole
conversation has left me completely in the dark, for so long as I do not know what justice is, I am hardly likely to know whether or not it is virtue, or whether it
makes a man happy or unhappy.”