Groot vraag na aangepaste ramme - gwk

Carien Grobler Aktueel
Meat-to-Market gaan groen
Die Meat-to-Market-beesabattoir,
waarin GWK `n 30% aandeelhouding
het, het baanbrekerswerk
gedoen met die implementering
van `n unieke biogasaanleg
om van slagafval ontslae te
raak. Die aanleg is `n eerste in sy
soort in Suid-Afrika – pionierswerk
van Meat-to-Market. Kommuniek
het gaan kyk hoe dié abattoir sy
slagafval op `n omgewingsvriendelike
manier verwerk.
N adat die plaaslike munisipaliteit
in 2010 besluit het
om nie meer bloed van die
abattoir by die munisipale rioolwerke
te verwerk nie, moes Meat-to-Market
`n ander alternatief vind. Die bloed is
aanvanklik ten duurste na `n steriliseringsaanleg
in Noordwes weggery. Dit
was egter nie in die langtermyn bekostigbaar
nie en `n oplossing moes gevind
word om die bloed plaaslik te
steriliseer sodat dit in bloedmeel verwerk
kon word.
Dit het beteken dat die bloed met
stoom gekook en daarna gedroog
moes word. “Ons het `n eenvoudige
patent van `n onderneming wat bloed
droog verkry en die steriliseringspype
gebou, `n stoomketel gehuur en `n
paraffientenk opgesit om die bloed te
kook, vertel mnr. Albert Grundlingh,
Bestuurder: Meat-to-Market.
“Ons het `n redelike groot gron-
10
met unieke biogasaanleg
Mnre. Hörst Unterlechner (Kontrakteur van Duitsland), Alfred Hlanza (aanleg-operateur)
en Albert Grundlingh (Bestuurder: Meat-to-Market).
Foto’s: Tania Fourie
doppervlak benodig om die bloed te
sondroog. Dit is goedgunstiglik deur
`n nabygeleë produsent aan ons
beskikbaar gestel.”
Die droë bloed is dan opgeskep en
in ou soutsakke gegooi waarna dit
verkoop is aan `n verskaffer wat onder
meer produkte vir hondekos lewer.
“Hiermee was die bloedprobleem
tydelik opgelos en kon ons minstens
`n gedeelte van die koste verhaal,”
sê Grundlingh.
`n Tweede probleem het egter met
die abattoir se afgekeurde materiaal
ontstaan. Volgens die Wet op vleis-
veiligheid moet sulke materiaal in `n
verbrandingsoond verbrand word,
moet dit begrawe word of in `n steriliseringsaanleg
tot karkasmeel verwerk
word.
“Aangesien ons nie oor `n sterilise-
ringsaanleg beskik nie, was dit nie ’n
opsie nie, verduidelik hy. Die verbran-
dingsopsie veroorsaak slegte reuke
en gaan ook met rookbesoedeling
gepaard. Ons het daarom verkies
om die materiaal op `n munisipale
terrein te begrawe, maar dit het mense
gelok wat die materiaal ongemagtig
uitgegrawe en verwyder het. Die risiko
was te groot en daarom het ons sowat
10km buite die dorp `n stuk private
grond gehuur, dit omhein en slote
gegrawe waar die afgekeurde materiaal
begrawe kon word. Dit het egter
steeds die moontlikheid van besoedeling
ingehou en was slegs `n tydelike
oplossing.
Hierdie probleme was egter nie uniek
aan Meat-to-Market nie. “Elke abattoir
sukkel met dieselfde probleme
en die bedryf het `n groot behoefte
na `n oplossing wat die moontlikheid
van besoedeling sowel as die
gesondheidsrisiko's kan ondervang,”
verduidelik Grundlingh. “Ons was
vasberade om `n beter oplossing as
die tydelike maatreëls te vind.