Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
moet ik maar proberen een nieuwe start te maken.'<br />
`Dat begrijp ik best,' zei ik, maar ze raasde door.<br />
`Ik heb schoon genoeg van jullie egoïsme, de hele wereld<br />
draait om jullie problemen, nou, ik doe niet meer<br />
mee. Ik ga nu mijn eigen weg.'<br />
`OK, Maartje, OK. Neem me niet kwalijk dat ik even<br />
langskwam. Het zal niet meer gebeuren.' Haar woede ebde<br />
even snel weg als ze gekomen was.<br />
`Sterkte,' zei ik en gaf haar een hand.<br />
Even stonden we zo, maar het was als afscheid te<br />
dwaas, en na een korte aarzeling sloeg ik mijn armen om<br />
haar heen en stonden we een tijdje tegen elkaar aangedrukt<br />
een warm gevoel uit te wisselen.<br />
Toen ik al achter het stuur zat boog ze zich naar binnen<br />
en vroeg: `Ik wil graag de echtscheiding regelen,<br />
<strong>Hans</strong>. Maar ik begrijp best dat dit niet het goede moment<br />
is. Bel je me als Bert er aan toe is ?'<br />
`OK.'<br />
Ik reed weg. In het spiegeltje zag ik haar zwaaien en<br />
wuifde terug. Toch jammer dat ze Bert in de steek liet<br />
op dit moment, maar ik kon het haar niet meer kwalijk<br />
nemen. Een kilometer verder stopte ik, keek op mijn horloge,<br />
peinsde, aarzelde en reed ten slotte langzaam de<br />
naoorlogse wijk van Utrecht in, op weg naar mijn pleegmoeder.<br />
Ze stond in de voortuin te knippen aan de heg, toen ik<br />
parkeerde.<br />
Een magere vrouw, duidelijk in de aow-leeftijd maar<br />
nog pezig. Haar haar was kortgeknipt grijs, haar gezicht<br />
bruinverbrand. Ze droeg een halve bril.<br />
Onderweg was ik nog een bloemenwinkel tegengekomen<br />
en ik hield een bundel asters voor me uit.<br />
Ze keek pas op toen het hek scharnierde en kwam<br />
enthousiast naar me toelopen.<br />
'<strong>Hans</strong>! Wat een verrassing !' Ze stak een leren wang<br />
naar me toe, ik gaf er een droge kus op en liet me de<br />
bloemen afnemen.<br />
`Anjers, ze mogen wel wat vocht hebben, jongen, kijk,<br />
de kopjes hangen.' OK, anjers dus.<br />
Ze beende voor me uit naar binnen en spoedde zich<br />
met de bloemen naar de keuken.<br />
Ik ging zitten en keek verrast om me heen. Er was niet<br />
veel bekends meer, ze had al het meubilair vervangen.<br />
Ik pakte de krant op en begon de koppen te lezen. Na<br />
een paar minuten kwam ze binnen, met een glas sinaasappelsap.<br />
`Hier. Drink op. Goed voor je.' Ik nam het glas en<br />
dronk het zonder proeven in één keer leeg. Sinds ik het<br />
huis uit was meed ik sinaasappelsap.