Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

op en ik kijk uit het zolderraam. Heleboel daken, een
beetje saai soort daken. Dus ik denk, dit lijkt Amsterdam
wel niet, dit is ook niet Alkmaar of Groningen of Den
Haag of Rotterdam. Waar ben ik hier?
En terwijl ik zo sta te tobben in mijn onderbroek komt
er ineens zonder kloppen een oude mevrouw binnen met
een enorm dienblad in haar handen en daar staat alles
op wat je je als ontbijt kunt bedenken. Drie soorten
brood, en pap en sinaasappelsap, en een gekookt ei en kaas
en weet ik veel. Koffie natuurlijk, zo'n zilveren kan. Ze
boog helemaal door vanwege het gewicht, of misschien
was ze wel zo gegroeid. Ze holde zo gebogen de kamer
door op weg naar een tafel die daar stond.' Hij stond op
en deed het overtuigend na. `En bij die tafel kwam ze in
moeilijkheden, want het was maar een klein wijfie met
van die haakse kippepootjes, en die tafel was hoger dan
het blad. En je zult het niet geloven, maar toen begon ze
te zwaaien van ene-tweeje-hup. Wam, dat blad op de tafel.
Hahà.
En ik trek intussen snel een broek aan, terwijl ik probeer
niet te kokhalzen bij de gedachte aan die pap. Ik
zeg tegen dat vrouwtje, mevrouw het is misschien een
vreemde vraag, maar kunt u mij zeggen waar ik hier
ben? Het is me even ontschoten. En zij richt zich zo'n
beetje op en zegt: dit is Harderwijk meneer. En gaat de
deur weer uit!'
We keken hem afwachtend aan.
`Ik heb geen idee hoe ik daar kwam en wat ik daar
deed,' zei hij triomfantelijk, alsof hij het wonder van de
eeuw presenteerde, `ik was er ook nooit geweest, Harderwijk.'
`Je moet je zelf onder behandeling stellen, Bert,' zei
Ruud, 'je gaat zo naar de knoppen.'
`Onzin,' zei Bert, `mag een mens eens een keertje in
zijn leven bezopen zijn. Ik weet het alweer, ik was langs
Maartje gegaan en haar vriendin. Weet je dat ze me niet
eens opendeden? Ik werd te woord gestaan via zo'n
deurtelefoon, weet je wel. Maartje is niet te spreken. Ik
naar de telefoon, maar daar hetzelfde verhaal. Zo'n lesbienne
die je vrouw inpikt, en dan moet ik zeker rustig
blijven. Maak je niet ongerust, vanaf morgen ga ik weer
gewoon braaf aan het werk hoor.'
We praatten uitvoerig op hem in, Ruud had een hele
lijst bij zich van de keren dat Bert in de afgelopen maanden
spoorloos zoek was, of aanvallen van paniek had
gekregen bij klanten, of gewoon dronken ongevraagd op
klantenbezoek was gegaan. De lijst kon alleen door Theo
Bruins opgesteld zijn. Bert luisterde geïnteresseerd, het