Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

op de vloer bij de deur. Op de een stond Bert en op de
ander Hans. Ojee.
Ik gaf Bert zijn enveloppe en scheurde de mijne open.
`Lieve Hans, ik ben het beu en ga een tijd weg, misschien
voorgoed. Ik denk eigenlijk voorgoed. Ik logeer
bij een vriendin. Het zal Bert pijn doen, maar het moet
een keer gebeuren. Ik hoop dat je Bert wilt overtuigen
dat het geen zin heeft mij te achtervolgen, ik wil op me
zelf zijn. Liefs, Maartje.'
Bert liep met de envelop in zijn hand naar de
slaapkamer.
Wegwezen was mijn eerste gedachte.
`Ik ga even douchen,' riep ik hem achterna. 'OK,' hoorde
ik hem mompelen.
Ik stond lang onder de warme straal te tobben, droogde
me af en trok een pyjama aan, omdat al mijn kleren
vuil waren.
Uit de ijskast in de keuken pakte ik een koud flesje bier.
Bert stond voor het raam naar buiten te kijken. Ik
ging zitten en vroeg me af of er iets op de televisie zou
zijn. Zaterdagmiddag was het, dan zou er toch tenminste
een kinderprogramma zijn. Gewoon iets om naar te kijken,
dat zou helpen.
Bert draaide zich om. Hij had geen bril op, zijn ogen
waren dik en rood.
`Ga je naar bed?' vroeg hij verbaasd.
`Nee, maar ik heb geen kleren meer om aan te trekken.'
`O.'
Hij droeg een fles whisky en nam daaruit een slok.
`Maartje is van me af,' zei hij. Hij zette de fles op tafel,
pakte zijn bril op en wreef zijn ogen.
'Dat komt wel weer goed,' zei ik, `als jij weer je zelf
wordt.'
`Awelnee, onzin. Als we kinderen hadden gehad, was
het misschien anders gegaan. Maar nu. Ze is naar die
lesbische vriendin. Carla, dat nichtje. Ze denkt dat ze
lesbisch is. Misschien is ze het ook wel. Het is gewoon
afgelopen.' Hij ging tegenover me zitten.
`Ja, als je het zo bekijkt,' gaf ik toe, `dan is het misschien
maar beter zo.'
Zou hij zich er voor vandaag bij neer kunnen leggen?
Zou hij voelen voor een uurtje stuurloos televisie kijken?
Wat voor programma zou er zijn? Misschien wel sport.
`Hoe krijg ik haar terug, Hans?' riep hij. Hij smeet zijn
bril op tafel en begon met luide uithalen te huilen. Het
werd een lange zitting. Ik wist dat het nu tijd was voor
handenvol platitudes en we wisselden ze royaal uit. Ik