Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

ami en een schaal roerloze saté-stokjes, begraven onder
een dikke laag pindasaus.
Voor de zoveelste keer in mijn leven had ik niet de
moed om een hand bami naar het buffet te gooien en
met saté te slingeren.
Maar Jenny at het met smaak, Hollands meisje.
We gingen naar de dichtstbijzijnde bioscoop, een zware
Italiaanse film, vol eindeloos gekwek en diepe beelden.
Af en toe keek ik opzij, ze zat vastberaden naar het doek
te kijken. Dommelend haalde ik het einde.
`Zullen we nog een afzakkertje nemen?' vroeg ik toen
we om kwart over twaalf buiten stonden.
Om ons heen schoten de andere bioscoopgangers weg,
de stad was uitgestorven, Amsterdam wereldstad, jaja.
`Nou, eigenlijk ga ik liever slapen,' zei ze, `ik ben doodop.'
Ik bracht haar naar huis, we liepen langs de grachten.
De laatste keer dat ik dat deed was toch alweer drie jaar
geleden toen Hanneke nog leefde. Voor het eerst hadden
we geen babysit genomen, maar een babyfoon naar de
buren doorgetrokken.
Ik had zo'n hekel aan een babysit omdat je die van tevoren
moest bespreken en uitgaan dat moest spontaan
zijn, vond ik. Na de film wandelden we in drie kwartier
naar huis, het was lekker weer. Al bij de buitendeur konden
we het geroep horen, Jimmy dwaalde in paniek door
het huis op zoek naar ons.
De buurvrouw was door alles heengeslapen, ja ze had
wel gedroomd van een huilend kind.
`Wil je nog iets drinken?' vroeg Jenny, toen we voor
het huis van haar hospita stonden.
Nou, ik kan maar beter ook naar huis gaan, niet?' zei
ik, `het is al zo laat voor je.'
`Zoals je wilt,' zei ze, stak de sleutel in het slot en stapte
naar binnen.
`Tot morgen dan,' zei ik, `slaap maar lekker uit. Je
hoeft niet op tijd te zijn.'
`Dank u wel baas,' zei ze, zwaaide met een hand en
sloot de deur.
Ik keek nog even naar het hout, maar dicht was dicht.
Hoofdschuddend ging ik op weg naar de dichtstbijzijnde
taxistandplaats. Ik had iets verkeerds gedaan, maar
wat?
Toen ik thuis de sleutel in het slot stak hoorde ik Karel
al miauwen aan de andere kant. Ze liep me voor de
voeten op weg naar de ijskast, waar haar zoveelste portie
vlees uit blik stond te wachten. Er kwam een penetrante
corned-beef geur vanaf die haar in het geheel niet hinderde.