02.05.2013 Views

Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

zijn positie worden óók. De zwakke broeder die de sterke<br />

passeert.<br />

`Maar over drie weken heb ik er wel weer genoeg van,'<br />

zei ik, `tegen die tijd moet je wel terug zijn.'<br />

Hij knikte. `Maak je niet ongerust, twee weken is meer<br />

dan genoeg.'<br />

We reden samen naar huis, Maartje had al ingepakt en<br />

verkeerde in staat van hevige reislust. Ze had zich in<br />

strakke jeans geperst.<br />

We aten snel en ik nam haar briefing in ontvangst. Werkster<br />

op woensdagochtend, loodgieter komt in de loop<br />

van de volgende week maar hij heeft de sleutel. Voor<br />

Karel staan blikjes in de keuken.<br />

'Karel?'<br />

`De poes.'<br />

`Poes?'<br />

`Karel, de poes. Je wilt toch niet zeggen dat je Karel<br />

nog niet gezien hebt?'<br />

Het beest werd me getoond, een dikke witharige gigantische<br />

rolmops.<br />

Een kater dus. Nee, een poes, want Bert had hem als<br />

mannetje in huis gebracht, maar na een worp jongen<br />

bleek dat niet houdbaar.<br />

Karolien dus. Ik bekeek het beest met argwaan, maar<br />

het lag stil en massief in de vensterbank, had daar vermoedelijk<br />

al dagen gelegen.<br />

We sjouwden de koffers naar beneden, hesen ze in de<br />

achterbak. Maartje kroop achter het stuur en na een halve<br />

minuut zwaaien waren ze uit het gezicht verdwenen,<br />

richting Frankrijk.<br />

De lift bracht me naar boven en na een moment paniek<br />

vond ik de sleutel van het huis die Bert me vier dagen<br />

eerder gegeven had en die ik achteloos in mijn broek had<br />

gestoken.<br />

Het was heerlijk om na zoveel dagen weer eens alleen<br />

te zijn. Ik kuchte een paar keer, legde mijn handen op<br />

mijn hoofd en stak van wal in basso profundo: `In diesen<br />

heil'gen Hallen, kennt man diehie Rahachehe nihicht.'<br />

Het witte kussen lag nog in de vensterbank. `Wat jij<br />

Karolien?'<br />

`Snerp,' zei het beest, sprong naar beneden en rekte<br />

zich. Het liep met stijve poten in de richting van de ijskast.<br />

Ik wandelde erachteraan en haalde diep adem: `Und ist<br />

der Mehensch gehefahallen, balalalalalala zuhur Pflicht.'<br />

`Snerp,' zei Karel en woof met een dikke staart, `snerp.'<br />

Ik schudde een berg kattebrood op zijn metalen bord<br />

en droeg luid hummend mijn zware tas met projecten

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!