Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

om over Bert te praten als hij er niet bij was, zeker niet nu
er kennelijk allerlei dingen aan de hand waren waar ik
niets vanaf wist, en zeker niet met zo'n ambitieuze kantoorbeul
als Theo Bruins in de buurt.
`Misschien,' zei Ruud. Hij legde zijn lange benen op het
koffietafeltje, ondanks het fronsen van Bruins.
Bij klanten wist hij zich meestal te beheersen, nadat
er een keer een boze brief was binnengekomen van een
opdrachtgever over `Uw heer Gerrits' die vrijuit zijn benen
op andermans bureau legde, en nog gaten in zijn
schoenen had óók. Ruud keek verbijsterd toen Bert hem
de brief gniffelend voorlas en hij hapte naar adem. `De
smiecht, de druiloor. We hebben het er nog over gehád
nota bene, dat je op die manier beter kon nadenken omdat
het bloed naar je hoofd stroomt. Schijf hem maar
een creditnota, schrijf hem maar een creditnota! Ik wil
geen cént van die lul hebben.'
Maar het was niet meer voorgekomen.
`Ruud,' zei Bruins en schudde het hoofd, `niet met je
schoenen op de tafel, wil je?'
`OK,' hij haalde ze weg, trok zijn schoenen uit en legde
zijn besokte voeten weer op het tafeltje. Er zat een gat
bij een van de tenen.
`Ach verdomme,' zei Theo en liep naar zijn eigen bureau,
waar hij met papieren begon te ritselen.
Ik stond wat doelloos in de ruimte terwijl de spanning
groeide en weer wegebde. Ruud keek naar Theo die niet
terugkeek en zijn telefoon oppakte.
`Is de conferentie afgelopen?' vroeg ik.
`Het ziet er wel naar uit,' zei Ruud, `Hans, wil je een
beetje op Bert letten? Wij kunnen er niet veel aan doen,
maar jij bent tenslotte een soort broer van hem.'
Hij stond op en liep naar me toe. Op zijn kousen was
hij nog een kop langer dan ik.
`We moeten binnenkort een pilsje drinken. Het gaat
weer goed met je, hè?'
`Ja hoor,' zei ik en tikte hem tegen de arm, bij wijze van
afscheid.
`Jongejans,' riep Bruins.
`0 ja,' zei Ruud, `dat rapport van Jongejans, weet jij
hoe ver Bert daarmee is? Die man van Macintosh belt
elke dag op om te vragen wanneer hij zijn cijfers nu eens
krijgt.'
`Maar daar was Bert gisteren al mee bezig.'
`Twee weken geleden ook al.'
`Twéé weken?' Ik had Bert zelden langer dan twee
dagen met een tekstrapport bezig gezien, er moest echt