Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

ten voor tien en buiten schijnt de zon. Tijd voor een
gouwe ouwe, Patti Page en...'
Jesses, kantoor, ik moest er weer geheel aan wennen
dat ik ergens op tijd werd verwacht.
`Zal ik kantoor opbellen om te zeggen dat je onderweg
bent?' vroeg Maartje.
Maar dat vond ik te lullig, ik belde zelf op met het bericht
dat ik naar de tandarts was geweest en nu in aantocht.
Maartje deed me uitgeleide en we namen warm afscheid.
'Niet meer, hè,' zei ik tegen haar, `het kan echt
niet. Laten we alsjeblieft proberen om niet meer, hè?'
`Alleen in noodgevallen,' zei ze.
Ik keek haar aan, ze had een mooi schrander hoofd en
een ironische lach.
`In noodgevallen,' zei ik.
Zorgelijk ging ik op weg en vergat om te kijken en te
zwaaien. Dat soort dingen verleer je snel.
Ik nam de tram, het was stil, er was een stoel vrij aan
de linkerkant zodat ik de vlek aan de straatzijde kon krijgen.
Het kantoor was een en al bedrijvigheid toen ik om elf
uur binnenkwam. Jenny zat middenin tabellen en knikte
verstrooid toen ik haar bedankte voor de vorige avond.
Ze had een potlood achter haar oor, een ballpoint in haar
mond, een viltstift in haar hand en een rekenlineaal en
een telmachine voor zich. In razend tempo vulde ze cijfers
in.
`Bert gezien?' vroeg ik toen ik tegenover haar ging zitten,
op mijn plaats.
Al schrijvend schudde ze nee.
'Wat een avond gisteren hè?' leidde alleen tot wat meewarig
schudden met het hoofd, ze bleef doorschrijven.
Dat was natuurlijk wat ik altijd in haar gewaardeerd
had, Jenny werkte en werkte en had weinig op met prietpraat.
Op mijn bureau lag de uitgetikte versie van de vragenlijst
die ik de vorige dag gemaakt had. Ik keek de pagina's
door, ontdekte geen tikfout, keek ze nogmaals
door en zag er slechts één. Het leek wel een echt kantoor,
alles even soepel en snel en voortreffelijk.
`Heb jij Bert gezien?' vroeg Theo Bruins, die ineens
naast me stond, `we hadden een vergadering vanmorgen.'
`Ik weet het niet,' zei ik, `nee, bedoel ik, ik heb hem
niet gezien. Hij was al weg toen ik vanmorgen opstond.'
`Naar de tandarts geweest, hè?' vroeg hij.
`Ja,' ik wreef vanzelf over mijn wang.
`Vanochtend heb ik een telefoontje van Nieper gehad,'
zei hij, `die was niet zo tevreden over gisteravond. Het
schijnt dat die groepsdiscussie misgegaan is?'