Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
en die niet kieskeurig was qua werk.<br />
Tot ons aller <strong>verbazing</strong> werkte het. Als bureauchef was<br />
ik niets waard, de boekhouding liet ik versloffen, maar ik<br />
bleek een onverwacht talent te hebben voor het opstellen<br />
van vragenlijsten en het schrijven van onderzoeksrapporten.<br />
Dat kon ik bijna zo goed als Bert zélf.<br />
Voor het eerst had ik plezier in mijn werk, het bureautje<br />
groeide, Bert kocht een huis en de aanvraag voor<br />
woonvergunning was reden genoeg om de knoop door te<br />
hakken en te trouwen. Na de receptie en het etentje<br />
bracht ik Maartjes getuige naar huis. Hanneke Florijn,<br />
een lang Indisch meisje. Ze liep op hoge witte pumps en<br />
droeg een lange groene mantel. We hadden weinig tegen<br />
elkaar te zeggen. Halverwege zwikte ze even, ik pakte<br />
haar bij de arm, maar liet toch weer snel los.<br />
Ik was nu vierentwintig en had geen enkele ervaring.<br />
Welk meisje zou zich willen vertonen met zo'n vreemd<br />
getekende, schichtige jongeman? Angst voor mislukking<br />
voorkwam dat ik het ooit probeerde, met in mijn geheugen<br />
de jaren die ik als assistent-accountant doorbracht<br />
op vele kantoren, het hoofd afgewend, op zoek naar de te<br />
controleren stukken. V & D Den Helder, een klein kantoortje<br />
vol Mulo-meisjes die de kassarollen boekten. Ik<br />
zat in een hoekje bij de potkachel, door de hitte lichtte<br />
de wijnvlek roodgloeiend op. Als ik aan het eind van de<br />
dag naar huis ging en de deur achter me sloot hoorde ik<br />
vaak een vrolijk gelach opstijgen. Nee, ik kon me er maar<br />
beter bij neerleggen dat ik een celibatair leven zou leiden,<br />
je moet de dingen realistisch bekijken. Is er iets meelijwekkenders<br />
dan een lelijk mens op vrijerspad, Quasimodo<br />
op de versiertoer?<br />
Maar toen we al wandelend in de buurt van mijn kamer<br />
kwamen vroeg ik in een opwelling of Hanneke even<br />
koffie wilde drinken en ze weigerde niet. De pianist was<br />
een dag weg voor een schnabbel en we konden de voorkamer<br />
gebruiken. Ze zat op het bed en ik op de enige<br />
stoel, terwijl we onze koffie dronken en omhoog keken<br />
naar de passerende benen. Ze praatte aarzelend over een<br />
experiment waarmee zij bezig was in haar stage als andragogiestudente<br />
en terwijl ik haar voedde met geïnteresseerde<br />
vragen keek ik naar haar, zoals ik al vaker naar<br />
haar gekeken had als zij een feestje van Bert en Maartje<br />
bezocht en altijd een beetje terzijde stond. Groot voor<br />
een Indisch meisje, halflang zwart haar, een ovaal gezicht<br />
afgesloten met een onverwacht brede kin, een wat scheve<br />
mond met regelmatige witte tanden, grote glanzende<br />
ogen waarmee zij soms heel even scheel keek. Een mooi