Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

Het fotootje van mijn vader gaf ik aan een klein meisje
van vijf dat naast me lag. Zij had geen vader en was erg
blij met het geschenk. Een hele dag lang liet zij het iedereen
zien: `Kijk, ik heb de vader van Hans gekregen.'
Ik stond er stijfjes bij, toch een beetje spijt, en na een
tijdje zei ik bits tegen haar: `Maar hij is wel dood hoor.'
Ik was al zeven, een oud ervaren kind. `Zielig,' zei ze
automatisch, maar borg het portretje toch zorgvuldig op
in haar houten bewaartrommeltje. Ze had fotootjes van
veel vaders, van iedereen die wegging bedelde ze het fotootje
af.
Een tijd later werd ik ineens bij de hoofdzuster geroepen.
Zij was een oude zuster en had zwart haar op
haar bovenlip.
`Hans,' zei ze, `je bent weleens bij Bertie Maas thuis geweest,
hè?'
`Ja zuster.' Ik dacht snel na, had ik daar iets verkeerd
gedaan? Soms werd er iets vermist en dan kregen de wezen
weleens de schuld.
`Bertie is een vriendje van je?'
Ik haalde mijn schouders op. Bertie had vaak snoep,
maar hij was een beetje een schreeuwerd en hij moest altijd
zijn zin hebben.
`Zou je bij hem willen logeren? Bij hem wonen? In
plaats van hier?'
0, dat wilde ik zeker. De kinderen buiten konden veel
meer hun gang gaan, ze reden naar school in een betja of
in een auto of achterop de fiets bij de djongos, ze hadden
geld om ijsjes te kopen, ze mochten 's avonds nog weleens
buiten spelen. Dezelfde dag al kwam Berts moeder
me halen. Ik kende haar wel, een lange magere mevrouw
met kortgeknipt haar. Ze was onderwijzeres op onze
school, maar dan van een hogere klas. Berties vader was
insenjeur, vertelde Bert altijd, maar hij wist ook niet wat
het was. Hoog, in elk geval.
Ik wende al snel aan het wonen in een echt huis, maar
kon heel lang mijn genot niet op. Met zijn vieren eten aan
een tafel, rijst met minstens tien gerechten, na het middagslaapje
kregen we limonade met snoep: ondé-ondé,
klepon, kwee talem, noem maar op. We speelden buiten
met kinderen uit de buurt totdat het donker werd. Zondags
maakten we met de auto soms een ritje naar de bergen,
in een konvooi met andere auto's en militairen voor
en achter. We zwommen daar in ijskoud water, reden
paard in de bossen, volgden het drinkwater dat in lange
bamboe buizen van de beekjes naar de huizen geleid
werd. 's Avonds zagen we de vuurvliegjes knipogen in