Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Met stijgende verbazing - Hans Vervoort Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
van de wil, een keihard zakelijk gevecht. Hij verloor omdat hij te zwak was, wij wonnen omdat we te sterk waren. Maar we hadden niet echt met elkaar gepraat. Laat in de avond liepen we naar onze auto's, bijna bevriend. `Ik moet trouwens die credit-card toch maar blokke- ren, voor alle veiligheid,' zei Theo voordat hij instapte. Toen ik de sleutel in het slot van de buitendeur draaide, overviel me het schrikbeeld dat Bert binnen zou zitten. Maar we hadden gewonnen, het was donker binnen en toen ik het licht aandeed kwam alleen Karel miauwend en trekkebenend naar me toe.
14 Een dag later bezocht ik Bert met Ruud in mijn kielzog. Het werd een herhaling van de vorige avond, een hard gesprek van een paar uur, en ten slotte zijn capitulatie. Nu ik er wat meer ervaring mee had kon ik beter zien hoe zwak en kapot hij eigenlijk was, ondanks de woordenstroom. Na die tweede avond was er geen discussie meer. Bert schikte zich in zijn lot en werd patiënt. Zijn geheugen was nu geheel zoek, het bijwerken van zijn informatiebriefjes had hij ook opgegeven. Hij had een standaardverhaal dat hij telkens afdraaide: te hard werken, Maartje weg, dat moest wel leiden tot te veel drank, maar een week in dit hol en dan kon hij er weer tegen. `Hoe lang zal hij moeten blijven?' vroeg ik na een paar dagen aan de directrice, toen ik haar eindelijk had gevonden. Juffrouw Franken was een levendige magere vrouw van ruim boven de middelbare leeftijd. Ze keek geïnteresseerd langs mijn neus naar de wijnvlek. `Dat gif zit nog steeds in zijn bloed,' zei ze, `het zal weken duren voordat hij echt helemaal nuchter is. Dan kunnen we de therapie aanpakken, met groepsgesprekken en zo. Vermoedelijk heeft hij ook wel wat hersenschade opgelopen, want hij hield zich tegenover u wel groot, maar er was eigenlijk niet veel meer over. Voornaamste is dat hij eerst lichamelijk weer op de been komt. Met de op- vang die u hem kunt geven, werk en woonruimte, moet het toch wel mogelijk zijn dat hij over een maand of twee, drie weer voorzichtig kan beginnen.' `Zo lang!' Ik had een ontwenningskuur van hooguit een paar weken in gedachten. `Ja, meneer Derks. En u moet er rekening mee houden dat het succespercentage niet hoog is. Alles hangt er van af of hij zelf wil. Onze ervaring is dat alleen degenen die echt compleet willen ophouden met drinken een kans maken. En of hij dat wil en kan opbrengen, in zijn vak, dat is natuurlijk de vraag.' Binnen een week vertoonde Bert alle trekken van een kostschooljongen, vol plezier over de streken die hij en de andere patiënten elkaar en de verplegers leverden. Het niet slikken van de dagelijkse refusalpil was een verfijnd spel van afleidingsmanoeuvres, met leedvermaak wees hij aan wie er gesnapt was op het in huis smokkelen van drank en dus een paar dagen niet mee mocht met de dagelijkse wandeling, hij vertelde over zijn pogingen om in een koffiehuis toch een blikje bier te bemachtigen tijdens dat uitje. Bij terugkeer werd ieders adem gecontroleerd
- Page 52 and 53: ami en een schaal roerloze saté-st
- Page 54 and 55: 7 De veertiende dag zorgde ik ervoo
- Page 56 and 57: zei hij. Ik voelde de harde punt va
- Page 58 and 59: maar er was wel een heer B. Maas in
- Page 60 and 61: schrijven. Hé Bert, zou je niet to
- Page 62 and 63: in de buurt enze-enze. Is de bezett
- Page 64 and 65: `Celebes,' zei ik. `Celebes?' herha
- Page 66 and 67: af te helpen.' Ik zweeg, ik wist ni
- Page 68 and 69: 9 Hij stond in de telefoongids, sla
- Page 70 and 71: zei ik. We namen het lijstje nog ee
- Page 72 and 73: verwelkomde me als een langverwacht
- Page 74 and 75: op de vloer bij de deur. Op de een
- Page 76 and 77: vragen, en weer kregelig worden ove
- Page 78 and 79: hij is tenslotte je broer. Maar ech
- Page 80 and 81: niet beter wordt dan moeten we hem
- Page 82 and 83: vastmaken,' zei hij, `laat staan de
- Page 84 and 85: op en ik kijk uit het zolderraam. H
- Page 86 and 87: te woelen. `Bert, alles wordt betaa
- Page 88 and 89: `Karnemelk,' herhaalde hij, `met wa
- Page 90 and 91: de trap op. Het was twaalf uur, een
- Page 92 and 93: geweest, maar we hebben hem niet bi
- Page 94 and 95: `Wat een eer, zo'n onverwacht bezoe
- Page 96 and 97: een gebeuren. `Het ga je goed jonge
- Page 98 and 99: 13 Theo stond keurig te wachten bij
- Page 100 and 101: ik een maandje rust neem, af en toe
- Page 104 and 105: en ja, meneer Maas werd betrapt en
- Page 106 and 107: Ik begon er zelf droge lippen van t
- Page 108 and 109: vroeg ik en keek bezorgd naar de fl
- Page 110 and 111: en we voegden ons bij de drie ander
van de wil, een keihard zakelijk gevecht. Hij verloor omdat<br />
hij te zwak was, wij wonnen omdat we te sterk waren.<br />
Maar we hadden niet echt met elkaar gepraat. Laat<br />
in de avond liepen we naar onze auto's, bijna bevriend.<br />
`Ik moet trouwens die credit-card toch maar blokke-<br />
ren, voor alle veiligheid,' zei Theo voordat hij instapte.<br />
Toen ik de sleutel in het slot van de buitendeur draaide,<br />
overviel me het schrikbeeld dat Bert binnen zou zitten.<br />
Maar we hadden gewonnen, het was donker binnen<br />
en toen ik het licht aandeed kwam alleen Karel miauwend<br />
en trekkebenend naar me toe.
Change language