Bijlage: acta-1981.pdf - Kerkrecht

BIJLAGE B 4
Rapport inzake de bijbelvertaling
(bij Acta 1 art. 163)
1.1. De kerk te Haarlem herinnert eraan, dat de kerken in 1958 de zgn. `Nieuwe Vertaling', uitgegeven in
opdracht van het Ned. Bijbelgenootschap (1951), hebben vrijgegeven voor gebruik in de eredienst en
dat verreweg de meeste kerken deze vertaling nu gebruiken. Toch mag deze praktijk niet
gedachtenloos en besluiteloos worden gecontinueerd, gelet op de ontwikkelingen die zich hebben
voltrokken zowel rondom de uitgave van de Statenvertaling als rond de (revisie of vervanging van de)
Nieuwe Vertaling.
De meeste kerkgenootschappen in Nederland spreken zich over aangelegenheden rond de
bijbelvertaling uit in de RCOB (Raad voor Contact en Overleg betreffende de Bijbel). Lidmaatschap
van dit orgaan komt echter niet in overweging. Toch is het gewenst dat instanties op het gebied van
bijbelvertaling kennis nemen van de Gereformeerde overtuiging inzake het karakter van de Schrift en
de eventuele consequenties daarvan voor de bijbelvertaling.
Anderzijds is het van belang dat de Gereformeerde Kerken officiëel op de hoogte blijven van nieuwe
ontwikkelingen om tijdig hun verantwoordelijkheid voor de bijbelvertaling te kunnen uitoefenen.
Momenteel is er geen adres (deputaatschap) waar de Gereformeerde Kerken voor derden bereikbaar
zijn met betrekking tot het onderwerp `bijbelvertaling'.
Op grond van deze overwegingen stelt Haarlem voor een klein deputaatschap te benoemen voor
aangelegenheden rond de bijbelvertaling met een opdracht die nader omschreven wordt. Dit om te
voorkomen dat de kerken min of meer overrompeld zouden worden door ontwikkelingen op het
gebied van de bijbelvertaling en dit te meer, omdat de Nieuwe Vertaling wel bijna zeker binnen
afzienbare tijd zal worden vervangen.
1.2. De kerk te Ermelo betuigt instemming met een uitspraak van prof. dr. J. van Bruggen (in
Schooldag-Variant 1980, pag. 25) dat de kerken de wacht dienen te betrekken bij de bijbelvertaling.
Er wordt op geattendeerd dat er nogal verschil van gevoelen bestaat over de kwaliteit van de
vertaling van het NBG 1951 en dat ook al weer de gedachte speelt aan een nieuwe bijbeluitgave voor
`de kerken'.
De vraag die ons moet bezighouden is, aldus Ermelo, of we zo'n uitgave maar over ons heen moeten
laten komen met het risico dat we, als het te laat is, moeten constateren dat deze bijbeluitgave
onaanvaardbaar is.
Ermelo vraagt zich af, of we als kerken niet al het mogelijke moeten doen om op een of andere wijze
bij het overleg over zo'n eventuele nieuwe bijbelvertaling c.q. uitgave betrokken te worden. Zou dit
niet mogelijk blijken, dan zal onderzocht moeten worden of er mogelijheden zijn om met
gebruikmaking van de apparatuur van het NBG in samenwerking met anderen tot een andere
bijbeluitgave te komen. Zou ook deze laatste weg onbegaanbaar blijken, dan dient onderzocht te
worden, of er op een of andere wijze te denken valt aan het verzorgen van een eigen bijbelvertaling
en uitgave.
De vertaling NBG 1951 is nu al zo sterk verouderd, dat veeljongeren grijpen naar vertalingen als
`Groot nieuws voor u'.
Ermelo zou het betreuren, wanneer we op het stuk van de bijbelvertaling overrompeld zouden
worden door de ontwikkelingen en is van oordeel dat het de hoogste tijd is om gevolg te geven aan
de suggestie van prof. dr. J. van Bruggen, gedaan in een interview (Schooldag-Variant 1980, pag. 27)
om een klein deputaatschap in te stellen met een beperkte opdracht inzake bijbelvertaling en
bijbeluitgave, die nader omschreven wordt.
1.3. De brief van br. J. Fokkes onderstreept inzoverre de missives van de kerken te Haarlem en Ermelo,
dat deze een pleidooi bevat om te beginnen aan een zo goed mogelijke nieuwe bijbelvertaling `in de
plaats van de onbetrouwbare Bijbelvertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap'.
Dat in deze brief tevens wordt opgeroepen `om de vernieuwingsdrang, om te komen tot een nieuw
`Gereformeerd Kerkboek', met psalmen, belijdenisgeschriften, alle formulieren, Kerkorde, etc. etc.
inbegrepen, eerst een te laten rusten' is voor dit onderwerp niet terzake en gaat bovendien voorbij
aan synodebesluiten.