Bijlage: acta-1981.pdf - Kerkrecht

7. De kerkeraad van de kerk te Gouda legde deputaten de vraag voor, dal. 23 november 1978, hoe het
beste kon worden gehandeld m.b.t. het indienen van een klemmend protest tegen de in wording
zijnde nieuwe abortuswet, en tevens of deputaten ook actie ondernamen teneinde te komen tot een
uniform protestformulier.
Deputaten waren niet bevoegd, in dezen actie te ondernemen. Zij hebben geattendeerd op de
aanwijzingen, die in het Nederlands Dagblad waren en nog zouden worden gegeven, met name van
de zijde van het G.P.V.
8. Van de „Deputaten Hoge Overheid der Gereformeerde Gemeenten" werd een ongedateerd schrijven
ontvangen (maart 1979) met het verzoek, dat deputaten uit hun midden één persoon zouden
aanwijzen om deel uit te maken van een kleine commissie, waarin behalve de afzenders ook de
betreffende deputaten van de Chr. Gereformeerde Kerken, van de Gereformeerde Gemeenten in
Nederland en van de Oud Gereformeerde Gemeenten vertegenwoordigd zouden zijn. Deze commissie
zou dan namens de genoemde kerken gezamenlijk een reactie opstellen en indienen bij de hoge
Overheid op het komende wetsontwerp tot regeling van de abortus provocatus.
Deputaten hebben geantwoord dat het doel van dit schrijven hen ter harte ging, maar dat hun
instructie geen mogelijkheid bood om aan de voorgestelde samenwerking deel te nemen.
9. De kerkeraad van de kerk te Zwolle verzocht deputaten d.d. 11 december 1979 contact op te nemen
met de Hoge Overheid, teneinde de herdenking van de gevallenen in de tweede wereldoorlog in 1980
te verschuiven van 4 naar 3 mei, omdat de vierde mei op een zondag zou vallen. Een van de
kerkgebouwen in Zwolle pleegt nl. een functie te vervullen bij de dodenherdenking.
Deputaten hebben geantwoord, dat zij krachtens hun instructie niet bevoegd zijn, zich eigener
beweging of op verzoek van afzonderlijke kerken tot de Overheid te wenden.
10. De kerkeraad van de kerk te Veenendaal wendde zich d.d. 11 oktober 1979 tot deputaten inzake de
geldinzameling voor zgn. bootvluchtelingen, die op zondagavond 26 augustus 1979 plaatshad. De
kerkeraad verzocht deputaten, er bij de Hoge Overheid op aan te dringen, in de toekomst niet meer
de zondag te gebruiken voor het doen organiseren van nationale acties.Deputaten hebben deze
kerkeraad hetzelfde geantwoord als de kerkeraad te Zwolle, en tevens opgemerkt dat volgens hun
informatie de bedoelde actie niet was georganiseerd door de Hoge Overheid, maar door een
stichting.
11. Deputaten ontvingen van het Interkerkelijk Contact in Overheidszaken (CIO) een schrijven dal. 24
december 1979, waaruit zij het volgende citeren:
„Het Interkerkelijk Contact heeft geconstateerd dat in de afgelopen jaren een aantal onderwerpen
aan de orde zijn gesteld, waarvan de betekenis zich niet beperkt tot de Kerken, die aan het Contact
participeren, maar zich ook uitstrekt tot andere kerkgenootschappen. Uit het recente verleden kunnen
genoemd worden de volkstelling, het zondagsrijverbod en de vrijstelling van dienstplicht voor
kerkelijke ambtsdragers.
Dit is aanleiding geweest voor het Interkerkelijk Contact om zich te bezinnen op zijn functioneren en
op de wenselijkheid van uitbreiding van het aantal Kerken, dat participeert. Het Contact heeft
geconcludeerd dat het belang van een aantal zaken die aan de orde zijn en zullen zijn, verlangt dat
de Kerken in Nederland bij de behartiging van deze zaken zo veel mogelijk een eensgezinde
gesprekspartner van de Overheid vormen. Daarbij moet ook een zo groot mogelijke representativiteit
van de Kerken nagestreefd worden.
Daarom heeft het Interkerkelijk Contact besloten zich tot Uw Kerkgenootschap te richten met het
verzoek in overweging te nemen aan het Contact te participeren."
Deputaten hebben de ontvangst van dit schrijven bevestigd d.d. 15 april 1980, met de mededeling
dat zij dit verzoek zouden voorleggen aan de e.k. generale synode.
Zij hebben tevens de Acta van voorgaande synoden geraadpleegd en geconstateerd, dat de generale
synode van Rotterdam-Delfshaven 1964/65 besloot, „de Gereformeerde Kerken in Nederland te doen
vertegenwoordigen in het C.I.O." (Acta art. 136). Het ging toen om het contact met de overheid
inzake de geestelijke verzorging van militairen.
De daartoe aangewezen deputaat moest aan de generale synode van Amersfoort-West 1967
rapporteren, dat een herhaald verzoek om toelating tot het C.I.O. niet was ingewilligd, met de
motivatie dat het C.LO. bezig was een nieuw statuut op te stellen.
Na totstandkoming van het nieuwe statuut werd dit aan de toenmalige deputaat toegezonden,
waarbij de kerken op basis daarvan „in de gelegenheid gesteld werden zich te beraden deel te
nemen" in het C.LO.
De synode van Amersfoort-West oordeelde dat het niet op de weg van de gereformeerde kerken lag,
deel te nemen aan de werkzaamheden van het C.I.O., welke op de nieuwe basis veel meer omvatten