Bijlage: acta-1981.pdf - Kerkrecht

synode was daarbij van oordeel dat, gezien de grote afstanden binnen Indonesië, de kerkelijke
gemeenschap tussen de uit de gereformeerde zending voortgekomen kerken, zou kunnen worden
beoefend naar analogie van de regels voor de corresponderende kerken, m.a.w. niet door één groot
kerkverband te vormen over heel Indonesië.
Als een bijkomend bezwaar tegen zo'n kerkverband moet genoemd worden het gevaar dat het kleine
kerkverband op Oost-Sumba/Savu boven vermogen belast zou worden met beroepszaken uit
Irian-Jaya, of omgekeerd.
b. Wij hebben tweemaal overleg gepleegd met de Commissie van Overleg, te weten in januari 1979 en
maart 1980.
Immers, op Irian leek een begin te zijn van een kerkverband en dat leek zich te gaan uitbreiden naar
Oost-Sumba/Savu.
Op verzoek van de Cv0 werd tevens gesproken over de mogelijkheid de zendingsdocent voor Sumba
te machtigen met de Middelbare Theologische School op Irian samen te werken, uiteraard zonder
elkaars vrijheid aan te tasten.
In deze samensprekingen kwam duidelijk naar voren, dat op Irian Jaya nog geen sprake is van een
normaal kerkverband, en dat daarom de 'kerkenconferentie' op Sumba in augustus 1978 ten onrechte
deze naam droeg.
Wij hebben op grond van de verplichting tot onderling toezicht, overeenkomstig de regels voor de
correspondentie, de zusterkerken op Oost-Sumba/Savu er dan ook op gewezen, dat de zogenaamde
'kerkenconferentie' van aug. 1978 geen rechtsgeldige kerkelijke vergadering is geweest en dat de
daar genomen besluiten naar het gereformeerde kerkrecht geen rechtskracht bezitten. En dat het
daarom onjuist was dat de classis van de Sumbanese kerken bepaalde punten van haar agenda niet
afhandelde, maar doorverwees naar deze conferentie.
Op de bedoelde samensprekingen hebben wij er dan ook bij de zendende kerken op aangedrongen
hun zendelingen te instrueren voorzichtigheid te betrachten bij het opzetten van een kerkverband,
voordat de tijd ervoor rijp is. Verder hebben wij erop gewezen dat één groot, kerkverband voor
Indonesië niet wenselijk is.
Op de laatste samenspreking bleken de afgevaardigden van de zendende kerken met deze
opvattingen van de deputaten-CBK geheel in te stemmen.
3.4.5.
Ook ten aanzien van de zusterkerken op Oost-Sumba/Savu kan onze conclusie zijn dat ze niet zijn
afgeweken van de Gereformeerde belijdenis in leer, dienst, kerkregering en tucht en dat daarom de
synode besluiten kan de kerkelijke gemeenschap te blijven oefenen naar de overeengekomen regels.
3.5. ZUID-AFRIKA
3.5.1. Bezoeken
In de afgelopen periode zijn de vrije Gereformeerde Kerken tweemaal officieel bezocht.
De eerste keer in 1979 door ds H.J. de Vries hij heeft een particulier bezoek aan Zuid-Afrika, op verzoek
van deputaten-CBK, met goedvinden van de kerkeraad te Harlingen, verlengd voor kerkelijke
besprekingen; daarbij is bepaald dat alleen zijn extra onkosten voor rekening van deputaten-CBK kwamen.
Dit bezoek had allereerst ten doel besprekingen te voeren met deputaten van de Gereformeerde Kerk
Suid-Afrika (de zgn. Dopperkerken). Daarover rapporteren wij onder 4.9.
Ook met de Vrije Gereformeerde Kerken werden besprekingen gevoerd, waarin aan de orde kwamen: een
uitvoerige oriëntatie aangaande het kerkelijke leven in Nederland; onze houding ten opzichte van de
Gereformeerde Kerk Suid-Afrika en de Gereformeerde Internationale Conferentie.
Het tweede bezoek werd gebracht in april 1980 door de deputaten ds J. Bomhof en ds H.J. de Vries, en
dat vooral met het oog op de synode van de VGK; tevens hadden de broeders gelegenheid nog
besprekingen te voeren met de kerkeraad van de VGK te Pretoria (14de Laan, dat is de kerk aan welke Dr
C. v.d. Waal verbonden is geweest) en met afgevaardigden van de GKSA.
Wij waren van oordeel dat een bezoek aan de synode van de zusterkerken in Zuid-Afrika prioriteit moest
hebben gezien de situatie in Pretoria (onze zusterkerk te Pretoria had op dit bezoek dan ook
aangedrongen), en tegelijk omdat dan met de GKSA nog besprekingen konden worden gevoerd. Het was