Bijlage: acta-1981.pdf - Kerkrecht

al b.v. jaarlijks een gesprek met hen. Wanneer in een particulier-synodaal ressort uit elke classis
minstens één primusdeputaat zitting heeft, zoals in de negen ressorten al het geval is, dan
kunnen ook moeilijke gevallen, die zich wel voordoen gemakkelijker worden behandeld. Alle
depp. staan immers dan dichterbij de betrokkenen. Centralisatie bevordert dus de
contactoefening tussen depp. En ouders met alumni niet.
3. dat ook als bezwaar moet gelden dat een generaal deputaatschap wel éénmaal per maand zal
dienen te vergaderen, omdat tussentijds allerlei omtrent de alumni verzorging behoeft, terwijl
nu omdat de particulier-synodale depp. slechts één ressort voor hun rekening hebben, die
zorgen zijn verdeeld en derhalve plaatselijker geconcentreerd zijn.
4. dat als praktische noodzaak voor een volledig generaal deputaatschap niet kan gelden dat de
onderlinge financiële lasten niet billijk verdeeld worden over alle kerken in het kerkverband.
Immers nu reeds hebben alle negen particuliere ressorten bewilligd in zulk een billijke verdeling,
zodat een landelijk quotum kan worden gevraagd.
Daartoe wordt in een Interressortale Vergadering al zeer veel geregeld. Wanneer men zich aan
de afspraken in dezen houdt, is een generaal deputaatschap geheel overbodig. Zo functioneert
nu al de onderlinge hulpverlening.
5. dat pro een generaal deputaatschap evenmin kan gelden dat de belangen van de arbeid naar
art. 19 K.O. naar buiten beter door een generaal deputaatschap kan worden behartigd. De
gezamenlijke particulier-synodale deputaatschàppen hebben via de Interressortale Vergadering
zich tot de betrokken Minister gewend om belastingvrije kwijtschelding van de financiële
voorschotten te verkrijgen en hebben daarop een gunstig antwoord gekregen. Dit is een mooi
voorbeeld tegen het genoemde bezwaar!
SAMENVATTENDE CONCLUSIE:
Volledige incorporatie van de arbeid naar art. 19 K.O. in een generaal deputaatschap is
kerkrechtelijk en praktisch ongewenst en onjuist en allerminst noodzakelijk. Instelling van zulk
een deputaatschap leidt nodeloos op de weg naar deputatenhiërarchie.
C. Onvolledige incorporatie?
1. Het meerderheidsrapport schrijft: „Uw deputaten zouden het liefst een Generaal Deputaatschap
ad art. 19 K.O. ontraden".
En inderdaad is er in de kring van het bestaande generale deputaatschap weinig enthousiasme
voor. „Maar - zo gaat het meerderheidsrapport verder - de opdracht van de generale synode ligt
er." Dus als noodgedwongen heeft men de arbeid aan een instructie enz. verricht!
2. Als enig argument voert het meerderheidsrapport in feite aan, dat op uniforme wijze zal worden
gesteund. Maar daartegen moet gelden: die steunverlening geschiedt al op uniforme wijze! De
particulier-synodale deputaatschappen zijn daar al enige jaren in interressortaal verband mee
bezig. Er is een Interressortale Vergadering met een Akkoord van Samenwerking (waartegen
nog wel enige bezwaren zijn ingebracht, die dus nog behandeld dienen te worden, maar dat in
hoofdzaken kan functioneren).
3. Vandaar dat in de reeds genoemde brief van de Part. Synode van Groningen werd geschreven:
„De P. S. overwoog dat voor de Generale Synode Kampen het wezenlijke motief om generale
deputaten te benoemen, dit was: dat de toenmalige samenwerking tussen de particuliere
deputaatschappen te „los-vast" en te vrijblijvend was (Acta art. 140). De reeds bestaande
samenwerking zou een verbindende regeling moeten ontvangen. Het kwam de P. S. voor,
dat die verbindende regeling thans zeer duidelijk aanwezig is in het Akkoord van Samenwerking,
aangenomen door de Interressortale Vergadering van de P.S.deputaatschappen".
4. De particuliere synode van Groningen 1979 heeft ook overwogen „wat er zou gebeuren als aan
een generaal deputaatschap, zonder volledige incorporatie, de functie van de huidige I. V. zou
worden overgedragen, wat b.v. betreft het vaststellen van de maximumvoorschotten, het