Bijlage: acta-1981.pdf - Kerkrecht

Want, zo lezen we in het Rapport van de synodecommissie, het gaat hierom „een hoogleraar aan de School der
kerken in een vak, dat niet tot de theologische vakken kan worden gerekend". Volledige integratie van de
zendingswetenschappen in de school werd niet mogelijk geacht. Bovendien werd, gezien de omvang van de taak,
meteen van een tweede, ja zelfs van een derde hoogleraar gesproken. Zover is het nooit gekomen. Maar het
geeft toch wel aan dat deze zaak ver van eenvoudig is. U zult dit agendapunt niet moeten onderschatten! U zult
er de handen vol aan hebben.
Maar wel is het een belangrijke zaak. Het gaat om de afbouw van de kerk.
Immers, „hoe zullen zij geloven in Hem, van Wie zij niet gehoord hebben?; hoe horen zonder prediker? En hoe
zal men prediken zonder gezonden te zijn? (...) Zo is dan het geloven uit het horen en het horen door het Woord
van Christus". (Rom. 8 : 14-17).
Dat brengt me meteen tot de voorstellen rond de leer. Allerlei dingen zullen daarbij aan de orde komen. Zelfs
voor een komma wordt uw aandacht gevraagd. En ook zullen historische achtergronden door u bekeken moeten
worden.
Och, oppervlakkig zou je zeggen: Wat heeft nu een generale synode met zo'n komma te maken. Zo is het soms
inderdaad gezegd. Zelfs door een synodale vergadering. In Arnhem 1902 diende een rapport van de Deputaten
tot het nazien van de authentieke tekst van de Formulieren van Enigheid en de Liturgie. Een kort rapport. De
synodale commissie was er in één dag mee klaar, zodat men op de tweede synodedag al met de behandeling
beginnen kon. De daaropvolgende dag werd echter een motie van de praeses aanvaard om niet met de
behandeling door te gaan, „aangezien't toch niet de roeping ener generale synode is eene beslissing te nemen in
allerlei taalkundige en historische quaesties".
Ik zou dit vandaag deze synode niet graag na willen zeggen. M.n. in deze tijd van ongekende ondermijning van
het gezag van de Schrift zullen de kerken-ook in haar meeste vergadering-zich terdege bewust moeten blijven,
dat zij pijler en fundament van de waarheid zijn. Zij kunnen deze dingen niet overlaten aan het particulier
initiatief. Dus zal ook de belijdenis alle aandacht moeten houden. Want al geven we toe, dat die geschriften
mensenwerk zijn, toch houden we ook vol dat het de Koning van de kerk behaagd heeft in dat mensenwerk de
belofte te vervullen om door Zijn Geest Zijn gemeente in alle waarheid te leiden. Het is daarom een kwestie van
blijvende dank aan Hem en aan Zijn Heilige Geest, wanneer u zich met grote zorgvuldigheid voor deze dingen
inzet. Niet in deze zin, dat u het deputatenwerk moet overdoen. Maar u zult de broeders wel terdege moeten
controleren.
En dan bewijst u meteen een grote dienst aan de jeugd van de kerk. Hoe vaak merkje niet bij de behandeling
van de Nederlandse Geloofsbelijdenis of van de Dordtse Leerregels, dat zij op deze belijdenisgeschriften moeilijk
greep kunnen krijgen. Terwijl kennis van deze geschriften toch een levenskwestie is met het oog op de toekomst
van de kerk.
Daarom is het zo'n verblijdend feit, dat de deputaten in de achterliggende jaren zo grote vordering hebben
gemaakt. Een koorpleet gereformeerd kerkboek komt heel nabij!
Tenminste, als de moeite wordt opgelost rond de liturgie! En dan denk ik heus niet alleen aan de psalmen en
gezangen op dit moment. Ook met de formulieren zijn we er nog niet. Vroeger reeds vastgestelde moeten
opnieuw besproken worden, nieuwe wijzigingen werden voorgesteld. En de reacties zijn er ook. Soms denk je:
wie begint met wijzigen, blijft wijzigen. En: moet je nu wel wijzigen?
Maar aan de andere kant, het is toch ook niet zo, dat alles bij het oude blijven moet. Het is echt mogelijk om over
het blijvende Woord van God eigentijds te spreken. De preekstoelen zijn daar voorbeelden van. En niemand die
daar aanstoot aan neemt.
Intussen ligt dat blijkbaar anders als het over de psalmen gaat. Meerderen zouden hier graag bij het oude blijven.
Anderen willen nog verder gaan dan de proefbundel. Voorstellen in deze zin hebben uw vergadering bereikt.
Zaken zijn voor uw aandacht geplaatst- niet alleen bij de psalmen, maar ook bij de gezangen - die de synode te
Groningen-Zuid naar 1984 verschoven had. U hebt daarom wel veel wijsheid nodig. Want het gaat hier toch om
belangrijke zaken. Het gaat om niet minder dan de lofoffers in de eredienst. Dat betekent aan de ene kant: een
voortdurend zoeken van de beste psalmberijming en gezangenbundel, waarin de Here op het hoogst geprezen
wordt.
Maar aan de andere kant zullen de moeiten bij anderen u moeten aansporen om met grote voorzichtigheid te
werk te gaan.
Maar wat is het dan rijk, broeders, dat u dit werk doen mag in het licht van Pasen. Ook door ds. Heij bent u daar
gisteravond op gewezen.
U hebt een Koning, die leeft! En die de Zijnen krachten geeft!
Met die boodschap heeft de apostel Paulus in zijn tweede brief zijn „kind" Timotheus getroost. Wat had die man
het moeilijk als evangelist te Efeze! Twistende gemeenteleden maakten hem het werk bijzonder zwaar en
dwaalleraars bezorgden hem heel wat moeite. Bovendien schaamde hij zich voor Paulus' boeien.
En dan komt Paulus hem bemoedigen. Hoe!
Door hem op de Here Jezus Christus als de opgestane en levende Here te wijzen.
Dat is het grote, waar hij zelf zijn kracht uit put. Heel zijn brief legt daar getuigenis van af. Hij noemt zich apostel
van Jezus Christus „door de wil van God naar de belofte van het leven in Christus Jezus". (1 : 1).
Hij weet zich dus gezonden door een Here, die leeft en die hem ook leven geeft. Hij mag een genade prediken,
die geopenbaard is „door de verschijning van onze Heiland Christus Jezus, die de dood van zijn kracht heeft
beroofd en onvergankelijk leven aan het licht heeft gebracht door het Evangelie. (1 : 10) Daarom draagt hij zijn