Bijlage: acta-1981.pdf - Kerkrecht

„Ons volkskarakter hier is omzichtig; het tegendeel van onbesuisd. Een fiksche, kloeke, krachtige uitdrukking, of
een soort van oxymoron, gelijk 't wel genoemd wordt, achten wij hier licht „overdreven".
Initiatief zit er bij ons niet veel in, maar nogal taai volhouden. We springen dan ook niet zoveel van de hak op
den tak. Tegenover meerderen hebben we eenige moeite om den rechten middenweg te behouden tusschen te
groote volgzaamheid en ongewettigde oppositie. Kijfachtige mensen zijn wij hier over't geheel niet. Bijzondere
omstandigheden kunnen eens eenige sterke gisting in 't kerkelijk leven brengen, maar „knibbelachtige"
menschen, zoals onze Kerkenordening zich uitdrukt, zijn hier niet gezocht en vallen bij ons niet bijzonder in de
smaak".
Laat ik u meteen maar zeggen, dat dit citaat vandaag op de gemeente te Arnhem niet meer van toepassing is.
Nee, niet, dat de broeders en zusters nu wel onbesuisd of kijfachtig zouden zijn. Was dat het geval, de kerkeraad
zou zich, denk ik, wel bedacht hebben om u naar Arnhem te nodigen. En wilt u zelf hier een goede indruk maken,
zorgt er dan voor, dat zoals meestal in een kerkelijke vergadering, aan het eind de censuur naar artikel 48 K.O.
niet meer dan een hamerstuk is.
Overigens is er vandaag toch een groot verschil met 1902. U vindt nu in de gemeente zo goed als geen
Geldersen meer. Toen de Here in 1946 Zijn kerk hier tot Vrijmaking riep, zijn ze bijna allemaal achter gebleven.
De kerk te Arnhem is in het verleden een grote gemeente geweest. Ds. Hoekstra schatte in 1902 het aantal al op
„iets over de tweeduizend". Sindsdien is dit aantal behoorlijk gestegen. Maar toen, nu 35 jaar geleden, in april
1946, een telling werd gemaakt, bleken zich uit die grote kerk slechts 22 broeders en zusters samen met 25
doopleden vrijgemaakt te hebben.
Als gevolg van het gelderse volkskarakter? Zijn de „vrijgemaakten" misschien als „kijfachtige" en „knibbelachtige"
mensen gezien? Werden ze daarom niet gezocht? Vielen ze om die reden niet in de smaak? Ik laat met de
verslaggever van 1946 graag het antwoord aan de Here over, Die harten en nieren proeft en ook volkskarakters
kent.
Maar u zult zich kunnen voorstellen, dat dit citaat mij aan het denken heeft gezet. Want het blijft toch een
raadsel, dat- niet alleen in Arnhem, maar ook in de naaste omgevingzo weinig broeders en zusters aan de roep
tot vrijmaking gehoor hebben gegeven.
Tegelijk echter ben je verbaasd, dat 35 jaar na die Vrijmaking toch hier in Arnhem weer een generale synode
gehouden kan worden.
Dat is niet uit onszelf.
Dat is ook niet vanwege de mooie omgeving, al zal die best mensen getrokken hebben.
Dat is alleen van Hem, van Wie we belijden dat Hij een eeuwig Koning is, Die zonder onderdanen niet zijn kan.
Hij heeft die kleine gemeente - ook door veel strijd en moeite heen, met name in 1969 - zo willen zegenen, dat
ze vandaag weer ruim 600 leden telt.
Hij heeft haar bovendien materieel willen zegenen. Zestien jaar na de Vrijmaking werd ons deze prachtige
Koepelkerk voor zo'n prijs aangeboden, dat ze aangekocht kon worden. Het was een wonder in onze ogen.
Nog weer zestien jaar later mocht dit gebouw voor de tweede keer in gebruik worden genomen; nu met behulp
van Monumentenzorg geheel gerestaureerd en ook met toestemming van die rijksdienst zó verbouwd, dat het
volledig een kerkelijk centrum geworden is. Alle vergaderingen kunnen hier gehouden worden. En dan mag ik ook
het orgel niet vergeten.
Enkele broeders onder ons hebben het in hun vrije tijd zo veel mogelijk in de oorspronkelijke staat gerestaureerd.
En daardoor is het elke zondag een feest om hier als gemeente bijeen te mogen komen, dank zij de wondere
zorg van de Here!
En het is ook door die zorg, broeders, dat wij u hier mogen ontvangen. We kunnen u een vergaderplaats bieden,
waar u in alle rust uw werk zult kunnen doen. En dat hebt u toch in de eerste plaats nodig: rust om uw werk te
kunnen doen.
Want veel is u voorgelegd. U zult echt niet met uw tijd verlegen zijn. U zult hard moeten werken.
U zult ook veel besluiten moeten nemen. Belangrijke besluiten.
Ik doe uit de vele onderwerpen een enkele greep. De herziening van het kerkboek; de zaak van de
psalmberijming; de bundel „Enige Gezangen"; de kwestie van het generale deputaatschap naar artikel 19 K.O.;
de zorg voor onze Theologische Hogeschool. U zult zich verder moeten bezig houden met de verzoeken inzake de
zendingsopleiding en het zendingsexamen.
U hebt last but not least ontvangen het omvangrijke, maar tegelijk zo verblijdende rapport van de deputaten voor
de correspondentie met de Buitenlandse Kerken.
U hebt kerkzaken te behandelen op wereldniveau, broeders! Het kerkvergaderende en kerkbewarende werk van
onze Heiland in alle werelddelen komt voor uw aandacht te staan. Grote en kleine kerken zullen de revue
passeren. En voorstellen worden u gedaan om het contact met die kerken en kerkjes te intensiveren.
't Gaat ook om die kerkvergadering op wereldniveau, als een goede opleiding van de zendingsarbeiders nodig
wordt geacht. Dat is een punt, waar de kerken telkens op bedacht zijn geweest, evenals op de opleiding tot de
dienst van het Woord. In het blauwe boekje, dat vanmorgen op uw tafel is gelegd, staat ook de synode van
Arnhem 1930 vermeld. Het is die synode geweest, die besloot te Kampen een leerstoel in de zendingsvakken in
te stellen. Maar ze heeft wel van meet af aan over een „buitengewoon" hoogleraar gesproken.