Bijlage: acta-1981.pdf - Kerkrecht

Nu is prof. Van Bruggen toe te stemmen dat - aangenomen de juistheid van zijn tekstkritische opmerking -
het verschil dogmatisch van belang is. Maar uiteraard is het ook een geheel schriftuurlijke gedachte die in
de Nieuwe Vertaling ligt uitgedrukt: de gemeente van God is verworven door het bloed van zijn eigen
Zoon.
De formulieren waarin Hand. 20, 28 wordt geciteerd weerspreken niet wat in de Statenvertaling lag
uitgedrukt, en de te bevestigen dienaren des Woords zullen met hun verbintenis aan de gereformeerde
confessie het God-zijn van Jezus Christus ook belijden.
Ten aanzien van 1 Cor. 11, 24 en 29 hebben we met iets soortgelijks te maken. Prof. Van Bruggen schrijft:
,De NVert mist enkele uitdrukkingen in deze verzen, die wij nu vanuit de StV tussen haakjes
tussenvoegen:
,en zeide: (Neemt eet) dit is mijn lichaam (dat) voor u (gebroken wordt)".. . „Want wie (onwaardig) eet en
drinkt, eet en drinkt tot zijn eigen oordeel, als hij het lichaam (des Heren) niet onderscheidt".
Al deze woorden tussen haakjes hebben", zo vervolgt prof. Van Bruggen, „de steun van bijna alle
handschriften en zij zijn van betekenis voor de liturgie:
1. het breken van het brood blijkt tekenwaarde te hebben en te zien op het lijden en sterven van
Christus;
2. de onwaardigheid van sommigen bestaat in het niet onderscheiden van het lichaam des Heren
waarvan het brood een teken is".
Weer aangenomen dat de ontbrekende woorden in de oorspronkelijke tekst gestaan hebben, dan kan
opnieuw worden gezegd dat ons Avondmaalsformulier de betekenis daarvan niet ontkent, maar zelfs
uitdrukkelijk in de ,Onderwijzing" leert: „Ik voed en laaf uw hongerige en dorstige zielen met dit mijn
gekruisigd lichaam en vergoten bloed tot het eeuwige leven. Dit is even zeker als dat dit brood voor uw
ogen gebroken en u deze beker gegeven wordt en u tot mijn gedachtenis dit brood eet en uit deze beker
drinkt".
In geen van beide teksten achten wij het daarom noodzakelijk om de Nieuwe Vertaling te corrigeren naar
de Statenvertaling. En als het niet nodig is, is het hier ook niet gewenst. Overal elders wordt de Nieuwe
Vertaling gevolgd. Dan is het goed deze gedragslijn ook in de vermelde teksten te volgen, zodat
verschillen in lezing van de Schrift én van de liturgische formulieren tijdens de eredienst worden
vermeden.
Rapport van de werkgroep Oecumenische Belijdenisgeschriften
1. Opdracht
1.1.
De generale synode van Groningen-Zuid 1978 gaf aan de deputaten voor de herziening van het kerkboek
o.m. als opdracht: „de belijdenisgeschriften taalkundig te moderniseren, voor zover dit nog niet is
geschied, met inachtneming van hetgeen daarover door de synoden is besloten, en met name van het
bepaalde in VI. 1.; „(Acta, art. 425, VII.2.a.).
Deputaten ontvingen hiermee dus de opdracht ook de Geloofsbelijdenis van Nicéa en de Geloofsvorm van
Athanasius taalkundig te moderniseren.
1.2.
Dezelfde synode was van oordeel: „dat de gewijzigde 'nieuwe tekst' van, de Apostolische Geloofsbelijdenis
in zoverre acceptabel is, dat deze de kerken ter toetsing kan worden aangeboden;" (Acta, art. 425, V.5.),
en ze gaf deputaten als opdracht: „de reeds ingezonden en nog in te zenden opmerkingen vanuit de
kerken in hun arbeid te betrekken;" (Acta, art. 425, VII.2.g.). Deputaten moesten dus ook de ingezonden
opmerkingen die de Apostolische Geloofsbelijdenis betroffen, overwegen en eventueel naar aanleiding
daarvan voorstellen doen.
1.3.
Verder ontvingen deputaten de opdracht: „ …..een lijst van Schriftplaatsen bij de antwoorden van de
Heidelbergse Catechismus ter vaststelling aan de eerstvolgende generale synode aan te bieden;" (Acta,
art. 425, V11.2.c.).