Bijlage: acta-1981.pdf - Kerkrecht

Gelet op de mij overgelegde argumentatie ben ik tot de overtuiging gekomen het bovenvermelde verzoek te
moeten inwilligen.
U zult verstaan dat persoonlijke ambitie hier geen rol speelt. Bijna twintigjaar mag ik in het kader van de
opleiding tot de dienst des Woordt de kerkgeschiedenis en het kerkrecht doceren. En dat met steeds groeiende
vreugde. De tijd om te oogsten scheen te zijn aangebroken, zowel wat de studie zelf als wat de leerlingen betreft.
Maar naar mijn overtuiging gaan de algemene belangen van de opleiding boven persoonlijke ambitie. Het is
daarom nietgedwongen dat ik mij voeg naar de wens van uw vergadering, welke ik eer als de samenkomst van
de Gereformeerde Kerken, in wier dienst ik mag staan.
Het zij mij vergund aan deze bereidverklaring met nadruk de twee volgende opmerkingen te verbinden om
tegenover u en tegenover de door u vertegenwoordigde kerken verantwoording af te leggen.
In de eerste plaats heb ik mij gerealiseerd dat ik de tot nu toe door mij bezette katheder slechts met een andere
zou mogen verwisselen, indien uw vergadering het onderwijs in de kerkgeschiedenis en het kerkrecht, waarvoor
ik immers tot nu toe een eerste verantwoordelijkheid draag, in vertrouwde handen zou leggen. Hier behoeft voor
mij gelet op het geheel van uw besluit geen enkele aarzeling te zijn. Ik prijs mij daarin gelukkig.
In de tweede plaats heb ik mij gerealiseerd grote verantwoordelijkheid te dragen ten opzichte van mijn leerlingen
in meer bijzondere zin. Hier geldt: „Scheiden is een beetje sterven", maar voor deze mijn leerlingen mocht de
situatie door de wisseling van de katheders niet meer veranderen dan strikt noodzakelijk is. Ook daaraan is m.i.
voldaan, nu uw vergadering de opdracht om de kerkgeschiedenis en het kerkrecht te doceren niet alleen heeft
gelegd in deskundige en vertrouwde handen, maar ook in de handen van een generatie-, ja zelfs een jaargenoot
in akademische zin! Onder Gods zegen kunnen de dingen zich voor wat de ecclesiologische sector van „Kampen"
betreft rustig verder ontwikkelen. Ook ten bate van de kerken.
Het is onder inwachting en inroeping van de hulp des HEREN - hóe onmisbaar aan het begin van een nieuwe, een
heel zware taak- dat ik deze bereidverklaring besluit. Hij zegene onze Hogeschool uit de rijkdom van zijn vrije
genade.
Vervolgens vraagt de praeses aan Drs. D. Deddens, of deze bereid is zijn benoeming op te volgen.
Drs. Deddens antwoordt op deze vraag als volgt:
Praeses, broeders,
Graag maak ik van de mij geboden gelegenheid gebruik om u te danken voor uw benoeming van mij tot
hoogleraar in de ecclesiologische vakken. Ik ben u zeer erkentelijk voor het vertrouwen waarvan uw benoeming
blijk geeft en voor de eer die mij hiermee ten deel valt.
Toen voor curatoren het overleg inzake de opvolging van prof. Doekes in zicht kwam, is geheel buiten mijn
gezichtsveld gebleven de mogelijkheid, dat in een voorstel aan de benoemende instantie, de generale synode,
mijn naam zou fungeren op een andere plaats dan aan het einde van de brief, bij de ondertekening.
Zodra in het overleg ook mijn naam werd genoemd, ná, en ook in een bepaalde samenhang met, de naam van
prof. Kamphuis, heb ik curatoren verzocht de vergadering te mogen verlaten, en de leiding overgedragen aan de
assessor, ds. Bouma. Alle nadere besprekingen, en ook de vormgeving van het bij uw vergadering ingediende
voorstel, hebben plaatsgevonden buiten mijn aanwezigheid.
Prof. Kamphuis heeft zich bereid verklaard de katheder die hij twintig jaar heeft bezet en die hij liefheeft, te
verlaten, voor het bekleden van de leerstoel in de dogmatiek en aanverwante vakken, niet uit ambitie, maar uit
roepingsbesef.
Gods leiding wil ook ik erkennen en volgen. Daarom verklaar ik mij hierbij bereid, de mij toegedachte nieuwe taak
te aanvaarden. Ik hoop deze taak met vreugde te verrichten, tot eer van Christus en tot zegen van Zijn Kerk.
De aanvaarding zal definitief zijn wanneer de kerkeraad van Leeuwarden bewilligd heeft.
Toespraken
De praeses richt zich nu eerst tot prof. en mevr. Doekes.
Artikel 8
Hij merkt op dat deze dag veel herinneringen loswerkt; meer dan 25 jaar geleden bent u samen naar Kampen
geroepen; u moest toen het offer brengen dat u niet langer in een pastorie uw tehuis kon hebben. Een zware
taak wachtte u; praktisch onvoorbereid moest u de zware taak op u nemen opvolger te zijn van de door ons
betreurde prof. dr. K. Schilder, die zich met grote ijver en genialiteit aan zijn taak had gegeven.
De praeses schetst verder de moeilijke tijd welke er gekomen is, waarin prof. en mevr. Doekes moedig hebben
volgehouden. Maar er kwam ook een machtige tijd van opbloei; toen de tijd van afscheid ging naderen, heeft de
HEERS bijzonder goede jaren gegeven in Kampen.
Hij wenst tenslotte prof. en mevr. Doekes toe dat zij nog vele gezonde jaren mogen hebben in het midden van de
gemeenten.