Vonnis Meurs - Nrc

Parketnummer: 13/993016-03
Datum uitspraak: 22 mei 2006
op tegenspraak
RECHTBANK AMSTERDAM
VONNIS
van de rechtbank Amsterdam, meervoudige kamer, in de strafzaak tegen:
MEURS, Adriaan Michiel,
geboren te Le Vésinet (Frankrijk) op 5 november 1950,
wonende te J.F. Evertslaan 14, 1406 KP Bussum.
De rechtbank heeft beraadslaagd naar aanleiding van het onderzoek op de regiezittingen van
13, 14 en 20 oktober 2004, 9 februari 2005, 13 juni 2005, 10 oktober 2005 en 23 januari 2006,
alsmede op de terechtzittingen van 6, 7, 14, 15, 28 en 30 maart 2006, 4, 10, 11, 13, 20 en 26
april 2006 en 8 mei 2006.
1. Telastelegging
Aan verdachte is telastegelegd hetgeen staat omschreven in de dagvaarding zoals deze op de
regiezitting van 13 juni 2005 en op de terechtzitting van 26 april 2006 is gewijzigd. Van de
dagvaarding en de vorderingen wijziging telastelegging zijn kopieën als bijlagen 1, 2 en 3 aan
dit vonnis gehecht. De gewijzigde telastelegging geldt als hier ingevoegd.
2. Voorvragen
2.1. Geldigheid van de dagvaarding
De verdediging
De verdediging van Meurs heeft zich bij navolgende standpunten van Van der Hoeven
aangesloten.
De verdediging van Van der Hoeven heeft ter terechtzitting aangevoerd dat ten aanzien van
het onder feit 3 telastegelegde niet duidelijk is wat wordt bedoeld met “side letter” en dat het
evident is dat de side letterdiscussie niet over het algemeen gevoerd kan worden, maar per
deelneming en per jaar. Om die reden dient volgens de verdediging de dagvaarding op dit
punt nietig te worden verklaard (pleitnotities, tekstblokken 605-606).
Voor wat betreft feit 4 heeft de verdediging van Van der Hoeven aangevoerd (pleitnotities,
tekstblok 686) dat niet duidelijk is welke roadshows in de telastelegging worden bedoeld.
1

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Ook is niet aangegeven op welke persberichten het telastegelegde ziet. De dagvaarding is op
dit punt nietig, aldus de verdediging.
Tenslotte heeft de verdediging van Van der Hoeven ten aanzien van feit 5 (pleitnotities,
tekstblokken 699-776) betoogd dat de steller van de telastelegging vijf boekjaren op één hoop
heeft gegooid terwijl de feitelijke situatie in die boekjaren totaal verschillend was.
Voor wat betreft het eerste gedachtestreepje van feit 5 heeft de verdediging aangevoerd dat er
sprake is van een gebrekkige aansluiting tussen de Nederlandse tekst van de telastelegging en
de in het Engels gestelde onderliggende documenten. Er zijn termen in de telastelegging die
in de lucht hangen, zoals “getrouw beeld” en “jaarrekening”. Hierdoor wordt de telastelegging
onduidelijk en innerlijk tegenstrijdig. De omstandigheden van het geval worden niet in de
telastelegging betrokken. Door het gebrek aan precisering mist de verdediging de
noodzakelijke oriëntatie.
De gedachte dat het niet getrouwe beeld zou worden veroorzaakt doordat joint ventures ten
onrechte werden geconsolideerd, wordt weer ontkracht door de separate vermelding van deze
onterechte consolidatie onder het derde gedachtestreepje. De steller van de telastelegging
heeft een onbegrijpelijk zoekplaatje gecreëerd. Het verwijt is onduidelijk en onvoldoende
precies om het onderzoek ter terechtzitting op te baseren en om verdachte duidelijk te maken
waartegen hij zich dient te verweren.
Voor wat betreft het tweede gedachtestreepje van feit 5 heeft de verdediging aangevoerd dat
tegen de achtergrond van de omvang van Koninklijke Ahold N.V. (Ahold) en de bijbehorende
administratie, het Openbaar Ministerie gehouden was meer specifiek te zijn omtrent wat
wordt verstaan onder “alle (financiële) administratie en daarmee verband houdende
gegevens”. Dit onderdeel van de telastelegging is naar mening van de verdediging een
obscuur libel.
Ten aanzien van het derde gedachtestreepje heeft de verdediging betoogd dat het Openbaar
Ministerie had moeten preciseren welke deelnemingen ten onrechte zijn geconsolideerd. Alle
door Ahold geconsolideerde deelnemingen worden hier over één kam geschoren.
Ten aanzien van het vierde gedachtestreepje voert de verdediging aan dat het onduidelijk is op
welke feit of feiten dit deel van de telastelegging ziet.
Op grond van het bovenstaande komt de verdediging tot de conclusie dat de telastelegging
voor wat betreft feit 5 nietig dient te worden verklaard nu de telastelegging een onvoldoende
duidelijke opgave van het feit in de zin van artikel 261 Sv behelst.
Het Openbaar Ministerie
Het Openbaar Ministerie meent bij repliek (p. 2-6) dat aan de vereisten van artikel 261 Sv is
voldaan. De telastelegging is voldoende duidelijk. Zij concludeert dat het beroep van de
verdediging op partiële nietigheid van de telastelegging moet worden afgewezen. De
kwalitatieve termen “valselijk (doen) opmaken of (doen) vervalsen” zijn volgens het
Openbaar Ministerie steeds uitgebreid feitelijk omschreven, waarmee voldoende opgave is
gedaan van de strafbare feiten die aan verdachte worden verweten.
Bij de beoordeling van een nietigheidsverweer op grond van artikel 261 Sv speelt naar
mening van het Openbaar Ministerie een aantal factoren een rol:
I De telastelegging moet als één geheel worden opgevat. Het gaat dus uiteindelijk om de
vraag of de telastelegging als geheel voldoende duidelijk is;
II Voor het beoordelen van de vraag of de telastelegging voldoende duidelijk is, kan ook
het proces-verbaal wat ten grondslag ligt aan de telastelegging meewegen;
III Relevant is of de verdachte er blijk van geeft de telastelegging te begrijpen.
Als deze factoren in beschouwing worden genomen, blijkt dat de nietigheidsverweren geen
stand houden, aldus het Openbaar Ministerie.
2

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Het Openbaar Minsterie is van mening dat de verdachten uit het procesdossier en uit de rest
van de telastelegging zeer goed hebben kunnen opmaken wat met de door verdediging
betwiste onderdelen van de telastelegging wordt bedoeld. Ook uit de uitgebreide verklaringen
die verdachten ten overstaan van de Fiod in bijzijn van hun raadslieden hebben afgelegd ten
aanzien van de telastegelegde feiten, blijkt dat de verdachten goed weten waarvan zij
beschuldigd worden. Daarnaast volgt uit de pleitnotities en de vragen van de raadslieden
tijdens de verhoren van de getuigen bij de rechter-commissaris dat de verdediging precies
weet wat de beschuldigingen inhouden.
Ten aanzien van feit 5 voert het Openbaar Ministerie aan dat dit een zogenaamd
“verzamelfeit” is. Door het gebruik van de woorden “en/of” worden alternatieven in de
telastelegging opgenomen waaruit de rechter kan kiezen. Daar is volgens het Openbaar
Ministerie niets onduidelijks aan.
Voor wat betreft de vertaling van de tekst van de LOR in feit 5 van de telastelegging geeft het
Openbaar Ministerie aan dat het feit dat niet in alle gevallen een letterlijke vertaling is
gevolgd, aan de bedoeling van de steller van de telastelegging niets af doet, nu deze volgt uit
de opbouw en inhoud van het proces-verbaal (AH/46). Verdachte wist tijdens de opsporing en
vervolging goed welke verwijten hem werden gemaakt.
De verdediging
De verdediging van Meurs heeft zich ook bij nagenoemde standpunten aangesloten.
De verdediging Van der Hoeven heeft bij dupliek aangevoerd (dupliek, tekstblokken 173-181)
dat de criteria die van het Openbaar Ministerie op pagina 3 van het repliek een plaats hebben
gekregen, geen rol spelen bij de beoordeling van een nietigheidsverweer, maar bij de
beoordeling van de geldigheid van de dagvaarding.
Ook feiten buiten de dagvaarding en het procesdossier zoals de omvang van Ahold’s
onderneming en administratie en de inhoud van onderliggende stukken (de jaarrekeningen)
dienen naar mening van de verdediging in de beoordeling te worden betrokken.
Het verweer terzake van het tweede gedachtestreepje van feit 5 (over de financiële
administratie) wordt volledig gehandhaafd door de verdediging. De Fiod heeft in haar verbaal
tot uitdrukking gebracht dat de tweede side letters niet zijn verstrekt. Het proces-verbaal is
volgens de verdediging echter niet leidend, maar de telastelegging.
Ook het verweer ten aanzien van het eerste en derde gedachtestreepje van feit 5 van de
telastelegging wordt onverkort gehandhaafd door de verdediging.
Door bij de vordering tot wijziging van de telastelegging ten aanzien van het onder feit 5
telastgelegde document D/127 punt 15 te vervangen door document D/367 punt 2, wil het
Openbaar Ministerie het tweede en vierde gedachtestreepje gelijk stellen. Beide
gedachtestreepjes zouden betrekking hebben op de niet verstrekte side letters. Het blijft
onduidelijk wat het Openbaar Ministerie in het vierde gedachtestreepje bedoelt met “de feiten
die zich na 2 januari 2000 hebben voorgedaan”. De dagvaarding blijft naar mening van de
verdediging te vaag en daarmee nietig.
Ten aanzien van het verweer over de wijze van vertaling van de LOR wordt door de vordering
tot wijziging van de telastelegging één en ander hersteld, maar de kern van het verweer blijft
overeind, aldus de verdediging.
Verder voert de verdediging voor wat betreft het onder feit 6 telastegelegde aan dat door het
Openbaar Ministerie, net als bij feit 5, een zoekplaatje wordt gecreëerd over een reeks van
jaren met een oneindig aantal geconsolideerde partnerships. Het Openbaar Ministerie was
gehouden per jaar gespecificeerd aan te geven ten aanzien van welke partnerships het
Openbaar Ministerie van oordeel is dat deze ten onrechte geconsolideerd werden (dupliek,
tekstblokken 182-191).
3

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Standpunt van de rechtbank
Op grond van artikel 261 lid 1 Sv behelst de dagvaarding een opgave van het feit dat te laste
wordt gelegd met vermelding omstreeks welke tijd en waar ter plaatse het begaan zou zijn.
Het tweede lid voegt daaraan toe dat de dagvaarding tevens de vermelding behelst van de
omstandigheden waaronder het feit zou zijn begaan.
Bij de uitleg van deze bepaling moet men voortdurend in het oog houden dat centraal staat of
de verdachte zich op basis van de telastelegging goed kan verdedigen (HR 21 april 1998, NJ
1998, 782). Ook voor de rechter moet de telastelegging begrijpelijk zijn. De eis van “opgave
van het feit” wordt zo uitgelegd dat het geheel in de eerste plaats duidelijk en begrijpelijk
moet zijn (HR 14 mei 1996, NJ 1997, 720), in de tweede plaats niet innerlijk tegenstrijdig
(HR 14 oktober 1975, NJ 1976, 149 en HR 8 december 1987, NJ 1988, 539) en in de derde
plaats voldoende feitelijk.
Een telastelegging is innerlijk tegenstrijdig als daarin naast elkaar twee mogelijkheden
worden gepresenteerd die niet naast elkaar bestaanbaar zijn.
Een dagvaarding behoeft zich niet uit te laten over de voor de strafbaarheid irrelevant zijnde
aard en omvang van nadere bijzonderheden waarvan de vermelding niet op straffe van
nietigheid wordt verlangd (HR NJ 1964, 418).
Uit de navolgende jurisprudentie volgt dat bij de beoordeling van een nietigheidsverweer ten
aanzien van de dagvaarding een aantal factoren dient te worden meegewogen. Een van die
factoren is de vraag of er bij verdachte bij kennisneming van het strafdossier redelijkerwijs
twijfel kan bestaan welke specifieke gedragingen hem worden verweten (HR 14 november
2000, NJ 2001, 18). Een andere factor die moet worden meegewogen is dat in de
bewoordingen van de telastelegging besloten kan liggen wat het voorwerp van het
strafrechtelijk onderzoek vormt (HR 29 november 1988, NJ 1989, 682 en HR 26 januari
1988, NJ 1988, 792). Ook de inhoud van de door de verdediging overlegde pleitnota mag in
de beoordeling van het nietigheidsverweer worden meegenomen (HR 20 maart 2001, NJ
2001, 330), net als de verklaring van verdachte afgelegd ter terechtzitting (HR 9 november
2004, NS 2004, 470).
De rechtbank verstaat de verweren van de verdediging omtrent de nietigheid van de
dagvaarding aldus dat de betwiste gedeelten van de telastelegging naar mening van de
verdediging innerlijk tegenstrijdig, onbegrijpelijk, onvoldoende specifiek en onduidelijk zijn.
De rechtbank is van oordeel dat gezien de inhoud van het complete dossier en het geheel van
de telastelegde feiten in onderlinge samenhang bezien, de verdachten in staat moeten worden
geacht de tekst van de telastelegging te kunnen begrijpen. Daarnaast hebben de verdachten
tijdens hun verhoren bij de Fiod, rechter-commissaris en tijdens het onderzoek ter
terechtzitting blijk gegeven van hun begrip van de telastelegging. De verdediging heeft door
de vragen die zij aan de getuigen bij de rechter-commissaris heeft gesteld en door haar
pleitnotities ook blijk gegeven van begrip van de telastelegging.
De telastelegging behelst derhalve naar het oordeel van de rechtbank een voldoende
duidelijke opgave van de feiten nu de tekst van de telastelegging voldoende duidelijk,
begrijpelijk, feitelijk en niet tegenstrijdig is. De rechtbank is gezien het bovenstaande van
oordeel dat de gehele telastelegging aan de vereisten van artikel 261 Sv voldoet en verwerpt
derhalve alle nietigheidsverweren van de verdediging.
4

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
2.2. Bevoegdheid tot kennisneming van het telastegelegde
De rechtbank heeft op de terechtzitting van 6 maart 2006 ambtshalve de volgende beslissing
genomen.
Als feit 4 is bij de verdachte telastegelegd artikel 47 (oud) van de Wet toezicht
effectenverkeer 1995 (Wte 1995), zakelijk inhoudend: als degene die effecten uitgeeft of
belast is met het plaatsen van aandelen, het publiek trachten te bewegen tot inschrijving of
deelneming door het opzettelijk verzwijgen van valse feiten of omstandigheden. Dit feit is op
grond van artikel 1 (oud) van de Wet op de economische delicten (WED) een economisch
delict. Vaststaat dat de verdachte is gedagvaard voor de meervoudige strafkamer en niet voor
de meervoudige economische strafkamer.
In het arrest van 16 september 2003, LJN AG 3126 stelt de Hoge Raad dat ervan uitgegaan
moet worden dat de wetgever bij vergissing het vierde lid van artikel 56 (oud) RO niet heeft
overgenomen in het nieuwe artikel 45 RO. Er moet dan ook worden aangenomen dat de
wetgever nog steeds van oordeel is dat de commune strafrechter ook bevoegd is over
economische delicten te oordelen, indien deze delicten zijn begaan in samenhang met één of
meer commune feiten, mits tezamen telastegelegd met één of meer van die strafbare feiten.
In deze strafzaak is een geheel van feiten aan de verdachte telastegelegd, waaronder
oplichting, artikel 326 van het Wetboek van Strafrecht (Sr) en meerdere malen valsheid in
geschrift, artikel 225 Sr. Het onder 4 telastegelegde delict, artikel 47 (oud) Wte 1995, zou zijn
begaan in samenhang met de hiervoor genoemde telastegelegde feiten. De rechtbank is
derhalve in de strafzaak ten aanzien van verdachte ook bevoegd te oordelen over het onder 4
telastegelegde feit.
2.3. Ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie
2.3.1. Verjaring overtredingsvariant artikel 47 (oud) Wet toezicht effectenverkeer 1995
De verdediging
De verdediging van Meurs heeft ter terechtzitting (pleitaantekeningen deel 2, tekstblok 1.4)
aangevoerd dat het Openbaar Ministerie niet ontvankelijk is in haar vervolging voor de onder
feit 4 te laste gelegde overtredingsvariant van artikel 47 (oud) Wte 1995 wegens het
gepasseerde tijdsverloop vanaf mei 2000 tot de eerste daad van vervolging, te weten het
uitbrengen van de inleidende dagvaarding in 2004. Aangezien hier meer dan twee jaar tussen
ligt, is de overtredingsvariant verjaard, aldus de verdediging.
Het Openbaar Ministerie
Het Openbaar Ministerie heeft bij repliek (p. 11) aangevoerd dat dit verweer van de
verdediging op een misverstand berust, nu uit artikel 48 (oud) van de Wte 1995 volgt dat
artikel 47 (oud) Wte 1995 een misdrijf is. Uit artikel 2 lid 3 WED volgt op grond daarvan dat
er geen overtredingsvariant van artikel 47 (oud) Wte 1995 is. Volgens het Openbaar
Ministerie dient het verweer van de verdediging om deze reden verworpen te worden.
5

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Standpunt van de rechtbank
Artikel 47 (oud) van de Wte 1995 is op grond van artikel 1 sub 3 (oud) van de WED een
economisch delict. Uit artikel 2 (oud) van de WED volgt dat de economische delicten bedoeld
in artikel 1 sub 3, misdrijven of overtredingen zijn, al naar gelang zij in de desbetreffende
voorschriften als misdrijf dan wel als overtreding zijn gekenmerkt. Op grond van artikel 48
(oud) van de Wte 1995 is overtreding van de verbodsbepaling van artikel 47 (oud) een
misdrijf. Dit betekent dat er geen overtredingsvariant van artikel 47 (oud) Wte 1995 bestaat.
De rechtbank verwerpt derhalve het verweer van de verdediging.
2.3.2. Dubbele strafbaarheid
De verdediging
De verdediging van Meurs heeft - zakelijk weergegeven - aangevoerd dat niet, althans
onvoldoende, blijkt dat de onder 1 en 4 telastegelegde gedragingen ook in de telastegelegde
‘buitenlanden’ strafbaar zouden zijn (pleitaantekeningen deel 2, tekstblokken 1.1-1.3). Het
Openbaar Ministerie zou door het ontbreken van dubbele strafbaarheid op grond van artikel 5
lid 1, sub 2 Sr geen vervolgingsrecht hebben en niet-ontvankelijk dienen te worden verklaard
ten aanzien van deze passages.
De verdediging van Van der Hoeven heeft zich bij dupliek aangesloten bij dit verweer. Voorts
heeft de verdediging van Van der Hoeven bij pleidooi ten aanzien van het onder 4
telastegelegde onderdeel dat betrekking heeft op de zogenaamde ‘Roadshows’ - zakelijk
weergegeven - bepleit dat niet is voldaan aan het vereiste van dubbele strafbaarheid
(pleitnotities, tekstblok 688). De verdediging van Meurs heeft zich bij dupliek bij dit verweer
aangesloten.
Het Openbaar Ministerie
Het Openbaar Ministerie heeft ten aanzien van het onder 1 telastegelegde bij requisitoir
aangevoerd dat voor zover dit in Zweden zou zijn gepleegd, de dubbele strafbaarheid volgt uit
hoofdstuk 14 ‘on crimes of falsification, section 1’ van de ‘Swedish Penal Code’.
Voor zover het de strafbaarheid in Zweden van het onder 4 telastegelegde betreft heeft het
Openbaar Ministerie bij repliek gewezen op hoofdstuk 9 ‘on fraud and other dishonesty’ van
voornoemde ‘Swedish Penal Code’.
De strafbaarheid van het onder 4 telastegelegde in Noorwegen en in de Verenigde Staten zou,
aldus het Openbaar Ministerie, volgen uit respectievelijk ‘Section 5-5 jo. Section 14-3’ van de
Noorse ‘Act on Securities Trading’ en uit de Amerikaanse ‘Securities and Exchange Act’.
Het onder 1 telastegelegde zou volgens repliek van het Openbaar Ministerie ook strafbaar zijn
in Brazilië en Argentinië. Dit zou volgen uit respectievelijk artikel 299 van het Braziliaanse
Wetboek van Strafrecht en uit artikel 292 van het Argentijnse Wetboek van Strafrecht.
Ten aanzien van Guatemala heeft het Openbaar Ministerie verklaard dat er geen informatie
met betrekking tot de strafbaarheid voorhanden is, maar heeft zij er tevens op gewezen dat het
rechtshulpverzoek in Guatemala in overweging is genomen, hetgeen erop zou wijzen dat de
dubbele strafbaarheid aldaar is getoetst.
6

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Standpunt van de rechtbank
De verdachte wordt onder 1 en 4 verweten strafbare feiten in Zweden, Brazilië, Argentinië,
Guatemala, Noorwegen en de Verenigde Staten te hebben gepleegd.
Nederlandse verdachten kunnen ingevolge van artikel 5 lid 1, sub 2 Sr in Nederland alleen
dan worden vervolgd indien op de strafbaar gestelde gedragingen in het telastegelegde
‘buitenland’ waar het feit is begaan, straf is gesteld.
Uit de aan de rechtbank ter beschikking gestelde stukken en het verhandelde ter terechtzitting
is de strafbaarheid van het onder 1 telastegelegde in Zweden, Brazilië en Argentinië, alsmede
de strafbaarheid van het onder 4 telastegelegde in Zweden, Noorwegen en de Verenigde
Staten genoegzaam vast komen te staan.
De strafbaarheid van het onder 1 telastegelegde, voor zover dit het land Guatemala betreft, is
door het Openbaar Ministerie in onvoldoende mate aangetoond en kan ook niet worden
afgeleid uit de inhoud van het rechtshulpverzoek en de wijze waarop de Guatemalteekse
autoriteiten daarop hebben gereageerd. Ook een ambtshalve zoektocht van de rechtbank op de
website van de ‘Library of Congress’ levert voor wat betreft het strafrecht van Guatemala
onvoldoende aanknopingspunten op. De rechtbank zal derhalve ten aanzien van de onder 1
telastegelegde passage: “te Guatemala City, althans in Guatemala”, het Openbaar Ministerie
niet-ontvankelijk verklaren.
3. Ontvankelijkheid van de benadeelde partijen
De rechtbank heeft de door de benadeelde partijen SOBI, M.J. van Unen, A. Folpmers, J.B.
Smits, L.C.M. Jurgens, J.M. van Calcar, T. Wissink, V.V.T. Heijnen, W.A.M. Dijkhuis,
P.B.M. Vermaseren en P.P.J. Butzelaar ingediende vorderingen zonder nader onderzoek op de
terechtzitting beoordeeld. De rechtbank heeft geconstateerd dat voornoemde vorderingen
allen nagenoeg geheel zien op koersverlies.
Gelet op de aard en de inhoud van deze vorderingen is de rechtbank van oordeel dat kan
worden geconcludeerd dat voor elke vordering geldt dat zij evident niet van zo eenvoudige
aard is dat zij zich leent voor behandeling in deze strafzaak. Immers op voorhand is duidelijk
dat niet op eenvoudige wijze kan worden vastgesteld of, en zo ja, in welke mate het gestelde
koersverlies het rechtstreeks gevolg is van de aan verdachte telastegelegde handelingen.
De rechtbank heeft voorts de door de benadeelde partij W.C.M. Oud ingediende vordering
zonder nader onderzoek op de terechtzitting beoordeeld. De rechtbank heeft geconstateerd dat
voornoemde vordering ziet op de financiële gevolgen van vermeend bedrog door Ahold bij de
uitvoering van haar expansiestrategie en bij het ontbinden van Ouds arbeidscontract.
Gelet op de aard en de inhoud van deze vordering is de rechtbank eveneens van oordeel dat
kan worden geconcludeerd dat zij evident niet van zo eenvoudige aard is dat zij zich leent
voor behandeling in deze strafzaken. Immers op voorhand is duidelijk dat niet op eenvoudige
wijze kan worden vastgesteld of, en zo ja, in welke mate de gestelde schade het rechtstreeks
gevolg is van de aan verdachte telastegelegde handelingen.
De rechtbank heeft derhalve de benadeelde partijen SOBI, M.J. van Unen, A. Folpmers, J.B.
Smits, L.C.M. Jurgens, J.M. van Calcar en T. Wissink op de terechtzitting van 6 maart 2006,
de benadeelde partijen W.C.M. Oud, V.V.T. Heijnen en W.A.M. Dijkhuis op 28 maart 2006
en de benadeelde partijen P.B.M. Vermaseren en P.P.J. Butzelaar op 4 april 2006 op grond
van artikel 333 van het Wetboek van Strafvordering (Sv) kennelijk niet-ontvankelijk
verklaard. Deze vorderingen kunnen worden ingediend bij de civiele rechter.
7

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
4. Waardering van het bewijs
4.1. Deskundigenbewijs
Bij het onderzoek ter terechtzitting is een aantal schriftelijke bescheiden aan de orde gekomen
waarvan de vraag is of er daarbij sprake is van andere geschriften als bedoeld in de vijfde
rubriek van artikel 344 lid 1 Sv, dan wel dat deze bescheiden ressorteren onder de vierde
rubriek van dat artikel lid en moeten worden aangemerkt als verslagen van deskundigen.
Het gaat daarbij om de navolgende schriftelijke bescheiden:
1. Bij brief van 18 november 2002 (D/2) heeft H. de Ruiter, destijds voorzitter van de Raad
van Commissarissen van Ahold, mr. S.E. Eisma, advocaat te ’s-Gravenhage, verzocht een
onderzoek te doen naar alle feiten en omstandigheden betrekking hebbend op de
beslissing van Ahold om ICA Ahold Holding AB (ICA Ahold) volledig te consolideren.
Voorts naar feiten en omstandigheden betrekking hebbend op het bekend worden bij
Ahold van de ICA control- en side letter.
Dat heeft geleid tot een rapport van Eisma en zijn kantoorgenoot mr. J.M. van Dijk, dat bij
brief van 13 januari 2003 (D/6) is aangeboden aan De Ruiter. Een “summary of
conclusions” is aan het dossier toegevoegd onder D/3.
2. In de loop van dat onderzoek is door Eisma een advies gevraagd aan prof. dr. J. Klaassen
over het vraagstuk van consolidatie. Dat advies gedateerd 10 januari 2003 is als D/5 aan
het dossier toegevoegd. Klaassen is in het onderzoek gehoord als getuige (G-4).
3. Op 20 oktober 2003 is ten behoeve van het Functioneel Parket een rapport over
consolidatie opgemaakt door prof. dr. M.P.A.J. Langendijk, externe verslaglegging
Universiteit Nyenrode/Amsterdam (D/150).
4. Door de rechtbank is als deskundige benoemd prof. dr. J.H.R. van de Poel, verbonden aan
de Universiteit van Maastricht. Van zijn hand verschenen twee rapporten die zijn
toegevoegd aan het dossier. Hij is als deskundige gehoord ter zitting overeenkomstig het
bepaalde in artikel 343 Sv.
5. Door de rechter-commissaris door de rechtbank belast met onderzoek in deze strafzaak is
aan het dossier toegevoegd een tweetal rapporten d.d. 16 mei en 27 juni 2003 opgemaakt
door personen werkzaam bij Wilmer Cutler & Pickering in samenwerking met
PriceWaterhouseCoopers accountants. Het zijn rapporten ten behoeve van de Raad van
Commissarissen van Ahold. Zij hebben betrekking op financial accounting, business
practices van ICA Ahold AB Group en Ahold Corporate.
6. Van de zijde van het Open baar Ministerie is als bijlage bij het requisitoir overgelegd een
verslag van bevindingen naar aanleiding van het onderzoek naar het beleid en de gang van
zaken van de naamloze vennootschap Ahold, als opgedragen door de Ondernemingskamer
van het gerechtshof Amsterdam en gedeponeerd ter griffie van dat Hof op 30 maart 2006,
waar het voor eenieder ter inzage lag.
7. Bij dezelfde gelegenheid is door het Openbaar Ministerie overgelegd een rapport
opgesteld door een viertal personen werkzaam bij de RSM Erasmus University te
Rotterdam respectievelijk University of Iowa, d.d. 3 februari 2006 en getiteld: “Investor
Relations, Reputational Bonding, and Corporate Governance: The Case of Royal Ahold”.
8. Door de verdediging van Van der Hoeven is aan de rechtbank overgelegd een rapport over
Algemeen aanvaarde grondslagen voor financiële verslaggeving in de Verenigde Staten
(US GAAP) d.d. 27 maart 2006, opgesteld door David Shapiro verbonden aan Kroll Inc.
8

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Het Openbaar Ministerie
Naar opvatting van het Openbaar Ministerie kunnen de hiervoor onder 1, 2, 3 en 6 genoemde
bescheiden als deskundigenverslag worden gekwalificeerd. Ten aanzien van 4 vraagt het
Openbaar Ministerie zich af of de deskundige wel voldoende onbevangen aan zijn opdracht is
begonnen, omdat hij voordien contact heeft gehad met de verdediging van Meurs. Waar het
de stukken: 5, 7 en 8 betreft is het Openbaar Ministerie van oordeel dat deze toelaatbaar zijn
als bewijs op grond van artikel 344 lid 1 onder 5 Sv.
De verdediging
De verdediging van Meurs heeft zich bij het navolgende standpunt van de verdediging van
Van der Hoeven aangesloten.
De verdediging van Van der Hoeven en ook Van der Hoeven zelf hebben zich bij het
onderzoek ter terechtzitting uitgelaten over het hiervoor genoemde stuk 5. Samengevat
hechten zij daaraan geen enkele waarde. Met name bij dupliek (tekstblokken 27-30) voeren zij
aan dat onderzoekers van de Ondernemingskamer (hiervoor genoemd onder 6) bezwaarlijk
kunnen worden aangemerkt als deskundigen omdat niet blijkt van enige specifieke
deskundigheid. Bovendien, zo stelt de verdediging kan gelet op het vierde lid van artikel 301
Sv ten bezware van Van der Hoeven geen acht worden geslagen op dit rapport, omdat het op
geen enkel moment tijdens de behandeling ter zitting inhoudelijk aan de orde is gekomen.
Standpunt van de rechtbank
Met het Openbaar Ministerie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat - kortgezegd -
het onderzoek van Eisma (1), niet als een verslag van deskundigen moet worden aangemerkt,
maar als een ander geschrift als bedoeld in artikel 344 lid 1 onder 5 Sv. Er is hier sprake van
een onderzoek ingesteld door de huisadvocaat van Ahold. Onvoldoende blijkt uit het
onderzoek ter zitting dat Eisma als ook zijn kantoorgenoot Van Dijk onpartijdig en
onafhankelijk hun rapportage hebben opgesteld. De rechtbank komt daarmee terug op haar
eerder ingenomen standpunt als verwoord op de zitting van 4 april 2006 direct voorafgaand
aan het requisitoir.
De rechtbank zal daarnaast van dit geschrift alleen met grote behoedzaamheid gebruik maken.
Zij heeft met name aarzeling als het gaat om de wijze van verhoren van de betrokkenen, aan
wie - zo is uit het onderzoek ter terechtzitting aannemelijk geworden - niet of nauwelijks het
recht op wederhoor is toegestaan en aan wie ook bij het opmaken daarvan inzage in de
opgemaakte verklaringen is onthouden.
Ten aanzien van de punten 2, 3, 7 en 8 - waarover de verdediging zich niet specifiek heeft
uitgelaten - is de rechtbank van oordeel dat dezen moeten worden gerekend tot
deskundigenverslagen als bedoeld in rubriek 4 van het eerste lid van 344 Sv.
Het betreft hier in alle gevallen bescheiden waaruit valt op te maken dat degenen die deze
hebben opgesteld hebben verklaard over hetgeen hun wetenschap hen leert en daarbij hebben
onderzocht en de feiten hebben gewaardeerd op basis van die deskundigheid. Hun verslagen
voldoen ook aan de eis die artikel 299 lid 2 Sv stelt als het gaat om de vraag of hun verslagen
met redenen zijn omkleed.
Als het gaat om punt 4 is het de rechtbank duidelijk waarom het Openbaar Ministerie aan de
orde stelt of de deskundige wel voldoende onbevangen aan zijn opdracht is begonnen. Dat
Van de Poel als deskundige is aan te merken en dat zijn verslag dus valt onder meergenoemde
9

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
vierde rubriek staat buiten kijf. Hij is als zodanig benoemd en heeft ter zitting een
deskundigenverklaring afgelegd in de zin van artikel 343 Sv. Naar het oordeel van de
rechtbank heeft Van de Poel door zijn rapport, het daarop gevolgde aanvullende rapport en
zijn verhoor ter zitting de rechtbank er genoegzaam van overtuigd dat hij in onafhankelijkheid
zijn rapporten heeft gemaakt en zijn verklaring heeft afgelegd. De omstandigheid dat hij in
opdracht van verdachte Meurs onderzoek heeft verricht, maakt dat niet anders. Uit de daarop
betrekking hebbende en door de verdediging van Meurs overgelegde stukken blijkt dat dat
onderzoek beperkt van omvang is gebleven.
Hoewel de verdediging, van met name Van der Hoeven, ernstig bezwaar maakt tegen de
rapporten genoemd onder punt 5, is de rechtbank van oordeel dat ook deze twee rapporten als
deskundigenverslagen mogen worden aangemerkt. Naar opvatting van de rechtbank zijn de
personen die de verantwoordelijkheid dragen voor de inhoud van de rapporten, vakbekwaam
te werk gegaan, zijn zij gebleven binnen een omlijnd vakgebied, hebben zij algemeen erkende
inzichten toegepast en zijn tenslotte hun verslagen met redenen omkleed. De kwalificatie die
Van der Hoeven aan deze rapporten heeft gegeven is, zo meent de rechtbank, op zichzelf
genomen geen maatstaf. Ook de inhoud van de door de verdediging van Van der Hoeven
overgelegde stukken in de klachtprocedure brengt de rechtbank niet op andere gedachten.
Dan resteert punt 6; het verslag van bevindingen van onderzoekers van de
Ondernemingskamer.
De rechtbank volgt de visie van de verdediging niet als het gaat om de vraag of dit verslag als
een deskundigenverslag in de zin van Strafvordering mag worden aangemerkt.
Naar haar oordeel blijkt uit de inhoud van het rapport in voldoende mate dat onderzoekers
vakbekwaam te werk zijn gegaan, hun werkgebied hebben omlijnd en daarbinnen zijn
gebleven, een betrouwbare werkmethode vakkundig hebben toegepast zich hebben gebaseerd
op algemeen erkende inzichten en die ook in hun analyse verstandig hebben toegepast. Voorts
is niet gebleken dat zij niet onpartijdig zonder vooringenomenheid en in onafhankelijkheid
hun verslag hebben gemaakt. Daarmee is ruimschoots voldaan aan de criteria alsook genoemd
in NJ 1998, 404.
De rechtbank verwerpt dan ook het verweer dat dit verslag van bewijs moet worden
uitgesloten.
Dat voert tot de slotsom dat punt 1, als hier voren genoemd wordt aangemerkt als een ander
geschrift en de punten 2 tot en met 8 als deskundigenverslagen.
Hoe vervolgens deze verslagen moeten worden gewaardeerd is een volgende stap die bij de
rechtbank zelve ligt. Zij moet immers in verband met het beantwoorden van de vragen van
348 en 350 Sv een oordeel geven over het deskundigenoordeel.
Wat dan nog te beantwoorden resteert, is het verweer van de verdediging dat gelet op artikel
301 Sv, ten bezware van verdachte geen acht mag worden geslagen op het verslag van
onderzoekers (punt 6).
Bij de beantwoording van dit verweer is van belang dat uit het onderzoek ter terechtzitting is
gebleken dat de verdediging al een concept van het rapport bezat, terwijl de rechtbank
daarover niet kon beschikken.
Zodra het rapport openbaar was onder meer door publicatie daarvan op het internet bij
ondermeer Ahold en het Financieel Dagblad - en dat was na de behandeling van de stukken
op de zitting en voor dat het requisitoir een aanvang nam - heeft de rechtbank ter zitting het
Openbaar Ministerie bevolen dat verslag over te leggen.
10

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
De uitvoering van dat bevel kon overigens feitelijk achterwege blijven, omdat het Openbaar
Ministerie het verslag bij requisitoir als bijlage heeft overgelegd.
Voorts is van belang dat het verslag ter zitting aan de orde is gekomen en dat daarmee de
externe openbaarheid is gediend. De interne openbaarheid was al gediend omdat de
verdediging het rapport al voor de rechtbank kende. Uit het verslag blijkt immers
(tekstblokken 31-38) dat het rapport in concept ter becommentariëring is voorgelegd aan alle
verdachten.
Het Openbaar Ministerie bij repliek en de verdediging bij pleidooi en dupliek konden op het
verslag reageren. De verdediging heeft daaruit onderdelen geciteerd (zie met name dupliek
verdediging Van der Hoeven, tekstblokken 108-135).
Deze gang van zaken relativeert naar opvatting van de rechtbank de regel dat verzuim van 301
lid 4 Sv de nietigheid van het onderzoek ter terechtzitting tot gevolg heeft.
Verdachte(n) kenden het stuk, hebben het ter terechtzitting besproken en daaruit die
onderdelen geciteerd waarvan zij menen dat die niet ten bezware van hen gelden maar juist
ten faveure van henzelven. Onder die omstandigheid zijn de verdachten niet in hun
verdediging geschaad en vindt de regel van artikel 301 lid 4 Sv in deze geen toepassing.
5. Het bewijs
De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de
feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.
Hieronder volgt de zakelijk weergegeven opsomming van de inhoud en van de vindplaats van
deze bewijsmiddelen, zoveel mogelijk in chronologische volgorde weergegeven, waarbij
verwezen wordt naar de paginanummering in het originele papieren dossier.
Functies en verantwoordelijkheden
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van Van der Hoeven (V-2/1 p 2) is hij in
1985 tot de Raad van Bestuur van Ahold toegetreden. In eerste instantie vervult hij de taak
van CFO (Chief Financial Officer). Van 1993 tot 1997 combineert hij deze functie met die
van CEO (Chief Executive Officer). Vanaf 1997 tot 2003 is hij CEO.
In het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van verdachte Meurs (V-3/1 p. 2) en Andreae
(V-4/1 p. 2) staat dat Meurs en Andreae in 1997 zijn toegetreden tot de Raad van Bestuur van
Ahold. Vanaf 1992 is Meurs binnen Ahold werkzaam, eerst als directeur administratie. Meurs
vervult vanaf 1997 de taak van CFO. Andreae is verantwoordelijk voor alle Europese
activiteiten van Ahold. Fahlin is blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor (V-6/1 p.
3) per 1 september 2001 lid van de Raad van Commissarissen geworden van Ahold. Vanaf
januari 2002 is hij tevens lid van het Audit Committee.
Blijkens een geschrift (D/445) is de vestigingsplaats van Ahold in de tenlastegelegde periode
Zaandam, gemeente Zaanstad. Deloitte & Touche (D&T) is blijkens het ambtsedig procesverbaal
van verhoor van Meurs (V-3/1 p. 5) de externe accountant van Ahold vanaf 1997 tot
heden. Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van ambtshandeling AH/19 is D&T onder meer
gevestigd in Amsterdam.
JMR
Blijkens een geschrift (D/178, p.4) is Ahold met Jerónimo Martins SGPS S.A. in 1992 een
joint venture-overeenkomst aangegaan. Op basis van die overeenkomst heeft Ahold in de
rechtspersoon Jerónimo Martins Retail (JMR) een belang van 49% verworven.
11

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Blijkens genoemd geschrift (D/178, p.7 en 8) bestond de Raad van Bestuur van JMR uit 7
leden waarvan Jerónimo Martins SGPS S.A. 4 leden aanwees en Ahold 3 leden. De Raad van
Bestuur van JMR besloot blijkens het geschrift (D/178 p. 7) op basis van het
unanimiteitsbeginsel Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van Meurs (V-3/1 p.
3) is JMR vanaf 1992 tot en met 2001 volledig geconsolideerd.
Uiteenzetting consolidatievoorschriften door Sterk
Blijkens het geschrift D/391 p. 1-3 heeft de toenmalige Senior Vice President Administratie
van Ahold, Sterk, d.d. 28 augustus 1992 een (concept) memo aan de leden van de Raad van
Bestuur en het Audit Committee gestuurd. In dit memo geeft Sterk een overzicht van de
wijze waarop volgens hem de deelneming Pingo Doce (de rechtbank begrijpt: JMR) in de
jaarrekening van Ahold moet worden opgenomen. Zijn conclusie is dat gegeven de feiten van
dat moment JMR niet kan worden gerekend tot een groep maar dat gezien de ontwikkelingen
in de toekomst waarbij Ahold toch meer wil zijn dan een financier volledige consolidatie naar
Nederlands jaarrekeningenrecht mogelijk is. Ten aanzien van US GAAP concludeert Sterk dat
in geval er geen meerderheidsbelang is, de enige toegestane methode de
vermogensmutatiemethode is. Hij concludeert evenwel dat wij (de rechtbank begrijpt: Ahold)
de vermogensmutatiemethode niet willen en adviseert uiteindelijk tot volledige consolidatie
zowel naar Nederlands als naar Amerikaans jaarrekeningenrecht.
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van getuige Sterk (G-25/1 p.4) is de
beslissing om te consolideren destijds genomen binnen de Raad van Bestuur en is het
concept-memo uitgebreid besproken met de leden van het Audit Committee, de Raad van
Bestuur en met de externe accountant D&T. De parafen die boven aan het memo staan zijn
volgens Sterk van Van Dam en Coster, beiden van D&T.
Bompreço
In geschrift D/132 (Shareholders’ Agreement, d.d. 23 december 1996, p. 1) staat dat het de
intentie is van Ahold en Bompreço S.A. dat ieder van hen 50% van de stemgerechtigde
aandelen in Bompreço S.A Supermercados do Nordeste (verder Bompreço) zullen gaan
houden.
In genoemde shareholders agreement is verder onder meer het volgende opgenomen:
- beide partners hebben het recht een gelijk aantal leden van de board van Bompreço te
benoemen;
- major decisions worden binnen genoemde board met een gewone meerderheid van
stemmen genomen; voor sommige beslissingen (zie art. 4.4) is een meerderheid van
75% vereist;
- een deadlock event procedure (art. 6.1 sub vi);
Volgens het deskundigenrapport Verslag van bevindingen (onderzoek opgedragen door de
Ondernemingskamer) van 28 maart 2006 (tekstblok 153) heeft Ahold door ondertekening van
een Stock Assignment and Transfer Agreement (indirect) 50% van het stemgerechtigde
aandelenkapitaal in Bompreço verkregen.
Blijkens een geschrift (D/101, zijnde het jaarverslag van Ahold over 2000, p.32) heeft Ahold
in juni 2000 de resterende stemgerechtigde aandelen van haar joint venture-partner Bompreço
overgenomen.
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van verdachte Meurs (V-3/1 p.10) is
Bompreço is vanaf 1996 tot en met 2000 volledig geconsolideerd.
12

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
In geschrift D/102 (Jaarverslag 2001) staat dat Ahold Bompreço (inmiddels een 100%
deelneming) ook over 2001 volledig consolideerde.
Uiteenzetting consolidatievoorschriften door Deloitte & Touche
In het geschrift zijnde een brief van D&T aan Ahold d.d. 5 september 1997, waarin de
‘huidige richtlijnen voor het consolideren van jointventures volgens Nederlandse en
Amerikaanse verslaggevingvoorschriften’ worden uiteengezet (D/142 p. 1-8), staat ten
aanzien van Nederlandse verslaggevingregels onder meer:
“Indien uit de joint venture overeenkomst niet blijkt dat één van de partners de
doorslaggevende invloed heeft op het beleid, maar deze invloed uit de feitelijke situatie blijkt,
betekent dit dat de joint venture door de partner geïnterpreteerd kan worden als
groepsmaatschappij. De interpretatie of er sprake is van een groepsmaatschappij op grond van
de feitelijke omstandigheden dient gemaakt te worden door iedere partner afzonderlijk.”
Ten aanzien van de Amerikaanse voorschriften concludeert D&T onder meer dat:
“Indien minder dan 50% van de aandelen in het bezit zijn en er is desondanks sprake van
substantive control mag er in sommige situaties toch (de rechtbank begrijpt: volledig) worden
geconsolideerd. Deze situaties zijn afhankelijk van de inschatting van de feitelijke substantive
control. Uit de joint venture overeenkomst of statuten dient de feitelijke control reeds te
blijken.”
Vergadering van de Raad van Bestuur van Ahold op 27 oktober 1997
Uit het geschrift, zijnde de notulen van de vergadering van de Raad van Bestuur op 27
oktober 1997 (D/304 p. 1-2), waarbij onder andere Andreae, Van der Hoeven en Meurs
aanwezig waren, blijkt dat wanneer Van der Hoeven vraagt hoe het staat met de consolidatie
Meurs vervolgens uitlegt dat er volgens US GAAP partieel geconsolideerd mag worden. “Dat
willen we (de rechtbank begrijpt: de Raad van Bestuur van Ahold) echter niet. Het idee is om
Disco volledig te consolideren.”
Disco Ahold
In geschrift D/133 (‘Shareholdersagreement, d.d. 13 januari 1998, p. 1) staat dat Ahold
Americas Holdings Inc. en Velox Retail Holdings, een op de Kaaiman eilanden gevestigde
rechtspersoon ieder 50% van de stemgerechtigde aandelen in Disco International Holdings
N.V. (Disco Ahold) zullen gaan houden. Volgens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal
van ambtshandeling AH/14, p. 9, is Ahold Americas Holdings Inc. een 100%
dochteronderneming van Ahold.
De naam Disco International Holdings N.V. is - blijkens het deskundigenrapport Verslag van
bevindingen (onderzoek opgedragen door de Ondernemingskamer) van 28 maart 2006
(tekstblok 202) - op 9 juni 1998 gewijzigd in Disco Ahold International Holdings N.V.
In genoemde shareholders agreement is verder onder andere het volgende opgenomen:
- dat de board met gewone meerderheid beslist, zij het dat voor bepaalde besluiten
(‘major decisions’) unanieme besluitvorming is vereist (section 3.5);
- dat ieder het recht heeft een gelijk aantal leden van de board te benoemen (section
3.1);
- een deadlock event bepaling (p. 4).
Blijkens het deskundigenrapport Verslag van bevindingen (onderzoek opgedragen door de
Ondernemingskamer) van 28 maart 2006 (tekstblok 202) heeft Velox Retail Holdings op 13
januari 1998 1250 B-aandelen in Disco Ahold aan Ahold Americas Holdings Inc.
overgedragen, waarmee een 50/50 verhouding, zoals weergegeven in de bovenstaande
Shareholders Agreement, werd gecreëerd.
13

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
In voornoemd deskundigenrapport staat voorts (tekstblok 212) dat de Shareholders
Agreement gebaseerd is op een joint ventures/consensusmodel hetgeen onder andere blijkt uit
het feit dat de overeenkomst eindigt als ‘één der partijen in termen van beneficial ownership
onder 50% zakt’. Blijkens dit rapport (tekstblok 215) is op 1 september 1999 de Shareholders
Agreement gewijzigd en wel in die zin dat indien een aandeelhouder minder dan 33 1/3 % van
de aandelen bezit de overeenkomst beëindigd wordt.
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van ambtshandeling AH/14 p. 10
- heeft Ahold op 17 juli 2001 haar belang in Disco Ahold uitgebreid van 50% naar 59%;
doch bracht dit geen verandering in de eis van unanieme besluitvorming voor major
decisions; en
- heeft Ahold op 30 juli 2002 een belang van meer dan 66,7 % in Disco Ahold gekregen
waardoor de shareholders agreement niet meer gold.
Volgens het geschrift D/189 (zijnde het ‘Jaarverslag 2002’ van Ahold, p. 62) heeft Ahold in
augustus 2001 haar belang in Disco Ahold tot 100% uitgebreid.
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van verdachte Meurs ( V-3/1 p.10) is
Disco Ahold vanaf 1998 tot en met 2001 volledig geconsolideerd.
Vraagtekens Deloitte & Touche omtrent consolidatie
Blijkens het proces-verbaal van verhoor van getuige Wennink bij de rechter-commissaris
(p. 8) accepteerde het US National Office van D&T in maart 1998, bij werkzaamheden ten
aanzien van de Form 20-F 1997, de consolidatie in 1997 nog wel, maar voor de toekomst
moest er beter bewijs komen.
Uiteenzetting consolidatievoorschriften door Bouma
In het geschrift (D/277) zijnde het memo van 16 maart 1998 aan Wennink (D&T) zetten
Bouma en Bos (Ahold) de redenen van Ahold uiteen die volgens Ahold consolidatie van
onder andere JMR en Bompreço onder Dutch- en US GAAP rechtvaardigen.
Vergadering van de Raad van Bestuur van Ahold op 6 juli 1998
Vervolgens vindt er blijkens het geschrift D/248 p. 1-2 op 6 juli 1998 een vergadering van de
Raad van Bestuur plaats. Uit de notulen van de vergadering, waarbij onder andere Andreae,
Van der Hoeven en Meurs aanwezig waren, blijkt dat consolidatie aan de orde is geweest.
Meurs meldt ten aanzien van Bompreço dat Ahold uiteindelijk voor 50% economisch
eigenaar zal zijn, dat Juan Carlos (de rechtbank begrijpt: Mendonça) voor 35% economisch
eigenaar zal zijn en dat de overige 15% op de beurs blijft. Meurs verklaart verder: “Wij hopen
alsdan Bompreço ‘met recht’ te kunnen consolideren.”
Discussie tussen Ahold en Deloitte & Touche mbt consolidatie onder US GAAP
Op 13 juli 1998 vindt er dan blijkens het geschrift D/294 een bespreking plaats met D&T .
Ter voorbereiding van deze bespreking stuurt Bouma een memo van 10 juli 1998 met als
onderwerp ‘consolidation of JV's under US GAAP’.
Brief 24 augustus 1998
Blijkens het geschrift D/143 stuurt Van den Dries D&T op 24 augustus 1998 een brief aan
Meurs waarin onder meer het volgende staat.
“As discussed in our letter dated September 5, 1997 and during several subsequent meetings, it
was concluded that it is only possible to consolidate a joint venture under US GAAP if the
company has substantive control (see attached copy). Based on US GAAP criteria for
consolidation and the evidence available during our audit procedures regarding the 1997
14

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
financial statements we concluded, after consultation with our US National Office, that
consolidation for the majority of the Ahold joint ventures was not acceptable under US
GAAP. However, based on representations from and firm beliefs of Ahold representatives that
the company had the intention to adjust the joint venture agreements (either the contract itself
or by using side letters), the current accounting treatment of full consolidation was continued
in the financial statements 1997 (onderstrepingen Rechtbank).” .
Vergadering van de Raad van Bestuur van Ahold op 7 september 1998
Blijkens het geschrift D/249 p. 1-2 werd het onderwerp consolidatie vervolgens op de agenda
gezet voor de vergadering van de Raad van Bestuur van 7 september 1998. Ter behandeling
werd de brief van 24 augustus 1998 bijgevoegd. Aanwezig waren onder andere Andreae, Van
der Hoeven, Meurs en Noddle. Blijkens de notulen is de brief D/143 besproken:
“Meurs refers to the relevant letter of Deloitte & Touche. He explains that Deloitte &
Touche has concluded that Ahold is in breach of US GAAP standards. Our Brazilian
joint venture (de rechtbank begrijpt: Bompreço) is seen as the main problem(…).
Meurs also intends to send a letter in which will be explained that ultimately we have
control.”
Control letter Bompreço
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van Meurs (V-3/18 p.9) heeft Meurs een
eerste concept control letter d.d. 9 september 1998 opgesteld. Deze brief is blijkens het
geschrift D/239 p. 1-2 vervolgens door Ahold aan D&T gegeven. Waarna D&T in overleg
met hun US National Office heeft afgestemd wat er in de door hun gewenste control letter zou
moeten komen te staan. Volgens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van verdachte
Meurs (V-3/18, p. 11) is het concept (het geschrift D/131 p. 1-3) vervolgens bij fax van 26
oktober 1998 door Meurs aan Marcello Silva (medewerker van Bompreço) gestuurd. Blijkens
het geschrift D/661 p. 40 wordt in het zogenoemde maandagochtendgebed van 30 november
1998 melding gemaakt van het verzenden van de conceptbrief aan Bompreço. Nadien blijkt
dat van de zijde van Bompreço een toevoeging wordt verlangd. Ook de voorgestelde
toevoeging wordt door D&T Nederland aan D&T USA voorgelegd. Blijkens het geschrift D
257 stelt Zeyher (D&T USA) dan voor om geen wijzigingen aan te brengen. Zij sluit haar email
af met: “Thanks and happy holidays”.
Management letter Deloitte & Touche 1998
Blijkens het geschrift D/324 staat in de management letter van Deloitte & Touche aan de
Raad van Commissarissen, het Audit committee en de Raad van Bestuur, inzake de “financial
statements” van Ahold over het jaar 1998, op p. 4 onder de subparagraaf “Joint venture
accounting”:
“During the year, we have had several discussions with management regarding joint venture
accounting. It was concluded that it is only possible to consolidate a joint venture if Ahold has
substantive control. Based on representations from management, the company is amongst
others investigating whether an explicit adjustment of certain joint venture agreements is
possible which will continue to enable Ahold to consolidate the joint ventures under both
Dutch and US GAAP. A draft side letter was drawn up by management and reviewed by our
National Office in the USA. Management is aware of the importance and is in the process of
solving this issue as soon as possible. The side letter for the Brazilian joint venture is currently
being negotiated. Other joint ventures are still being discussed with management.”
Verder staat op p. 11:
“We have not had any disagreements with management related to matters that are material to
the Company’s 1998 financial statements.”
15

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Jaarverslag / Form 20-F Ahold 1998
Uit de geschriften D/99 en D/119 volgt dat het jaarverslag over 1998 van 9 maart 1999 is, en
dat de Form 20-F 1998 van 12 april 1999 is. Daarin zijn opgenomen de geconsolideerde
cijfers van JMR, Bompreço en Disco Ahold.
Control- en sideletter Bompreço
Blijkens een geschrift met reference AMM/bm 1696c (D/137 p. 2/5) inzake Bompreço is de
zogenaamde control letter gedateerd 12 mei 1999 en ondertekend door Meurs en Mendonça
(namens Bompreçopar te Recife, Brazilië). In de control letter staat onder meer het volgende
te lezen:
“However, Ahold understands that according to the best interpretation of the Shareholders’
Agreement in the case that we reach no consensus decision on a certain issue which we are
unable to resolve to shareholders’ mutual satisfaction, Ahold’s proposal to solve that issue will
in the end be decisive”
Blijkens een geschrift (D/137 p. 5/5) is de zogenaamde side letter gedateerd 17 mei 1999. In
de side letter staat onder meer het volgende:
“Aware of the contents of your letter of May 12, 1999’s letter, reference AMM/bm 1696c, this
is to inform you that we do not agree with the interpretation given by you of our Shareholders’
Agreement.”
Blijkens het proces-verbaal ter terechtzitting d.d. 6 maart 2006 p. 7 herkent Meurs de
handtekening van Mendonça op p. 5/5 van document D/137. De andere handtekeningen op p.
5/5 zijn volgens Meurs van hemzelf en van de medeverdachte Van der Hoeven. Ook Van der
Hoeven en Mendonça hebben blijkens de processen-verbaal op de terechtzitting hun
handtekening op D/137 p. 5/5 herkend.
Blijkens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van Meurs ( V-3/19 p. 2 en
V-3/18 p. 6) neemt Meurs aan dat hij de control letter in Zaandam heeft getekend op 12 mei
1999 en verklaart hij de side letter te hebben getekend op 21 mei 1999 te Zaandam.
Paiz Ahold
In geschrift D/134 (Shareholders’ Agreement, d.d. 21 december 1999, p.1) staat dat het de
intentie van Ahold Guatemala B.V. en Coban Holdings Inc is, dat ieder van hen 50% van de
stemgerechtigde aandelen in Paiz Ahold N.V. (Paiz Ahold), een op de Nederlandse Antillen
gevestigde vennootschap, zal gaan houden.
Volgens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van ambtshandeling AH/15, p. 9, is Ahold
Guatemala B.V. een 100% dochteronderneming van Ahold. Blijkens deze ambtshandeling
hield Paiz Ahold 80,5% van het aandelenkapitaal van La Fraqua S.A, de grootste supermarkt-
en hypermarkt onderneming in Guatemala.
In genoemde shareholders agreement is verder onder meer het volgende opgenomen:
- voor ‘major decisions’ geldt - zolang de oorspronkelijke aandeelhouders tenminste 30%
van de aandelen bezitten - unanieme besluitvorming (section 4.5);
- partijen benoemen ieder eenzelfde aantal supervisory directors;
- een deadlock event procedure
Blijkens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van ambtshandeling AH/15, pagina 10,
houden Ahold en Coban Holdings Inc. vanaf 21 december 1999 daadwerkelijk 50% van de
aandelen in Paiz Ahold.
16

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
In het deskundigenrapport Verslag van bevindingen (onderzoek opgedragen door de
Ondernemingskamer) van 28 maart 2006 wordt in tekstblok 246 geconcludeerd dat het
aannemelijk is dat binnen Paiz Ahold sprake was van juridische gezamenlijke zeggenschap
door Ahold en Coban Holdings Inc.
Blijkens het Ambtsedig proces-verbaal van verhoor van verdachte Meurs (V-3/1 p.10) is Paiz
Ahold in 2000 en 2001 volledig geconsolideerd.
In geschrift D/100 (Jaarverslag 1999) staat dat Ahold Paiz Ahold ook over 1999 volledig
consolideerde.
ICA Ahold
Blijkens geschrift D/130 p. 3-5 zijn de onderhandelingen terzake van de nieuw te vormen
joint venture ICA Ahold in juli 1999 gestart. In het ambtsedig proces-verbaal van
ambtshandelingen (AH/12 p. 7) staat dat die onderhandelingen in december 1999 zijn
voortgezet met op 7 december 1999 een bespreking in “De Walvis”. Daaropvolgend wordt op
9 december 1999 de Heads of Agreement (D/73) ondertekend. In dit geschrift is vastgelegd
dat Ahold enerzijds en Canica AS (Canica) en ICA Förbundet AB (ICA Förbundet)
anderzijds (de laatste twee rechtspersonen worden in de stukken en het vonnis ook wel
aangeduid als de Partners) gelijke zeggenschap krijgen in ICA Ahold (onderdeel 1.5 en 2.1
van de overeenkomst) en dat uiteindelijk de stemgerechtigde aandelen als volgt zullen worden
verdeeld:
- Ahold: 50%
- ICA Förbundet AB: 30%
- Canica AS: 20%
Tevens is in dit geschrift het ICA Idea opgenomen, dat - volgens onderdeel 2.1. - kort gezegd
inhoudt dat Zweedse, met ICA Förbundet verbonden retailers zelfstandig zijn en dat zij
toegang hebben tot schaalvoordelen van de ICA Group. In genoemd onderdeel 2.1. staat
tevens dat Ahold en de Partners ermee instemmen dat het ICA Idea zonder toestemming van
ICA Förbundet geen wezenlijke verandering zal ondergaan.
In een door de Partners (Canica en ICA Förbundet) op 24 februari 2000 ondertekende
Partners Agreement (geschrift D/116, bijlage bij de Shareholders Agreement, onder 2.5) staat
dat de Shareholders Agreement gebaseerd is op een
“fifty-fifty balance of influence between on the one hand Ahold and on the other hand the
Partners…. and this balance is based upon that the Partners in matters where this is provided
for in the Shareholders Agreement, will act or vote in accordance with mutually agreed
positons.”
Blijkens geschrift D/116 is eveneens op 24 februari 2000 een shareholders agreement door
Ahold, Canica en ICA Förbundet, getekend.
In de shareholders agreement is onder meer het volgende opgenomen:
- Een gelijke verdeling van het stemgerechtigde aandelenkapitaal over Ahold en de Partners
(50/50);
- Een gelijke verdeling van de Boardleden (Ahold vier en de Partners vier);
- Boardbeslissingen dienen in consensus genomen te worden;
- ‘Major decisions’ dienen altijd in de Board besproken te worden;
- Indien geen consensus bereikt kan worden is sprake van een Deadlock;
- De Deadlock-procedure voorziet in ‘mediation’ en ‘arbitration’;
- Het ICA idee is uitgesloten van de Deadlock-procedure.
17

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
De joint venture ICA Ahold is - blijken het deskundigenrapport Verslag van bevindingen
(onderzoek opgedragen door de Ondernemingskamer) van 28 maart 2006 (tekstblok 278) op
27 april 2000 van start gegaan, zodat Ahold vanaf die datum 50% van de aandelen heeft
verkregen.
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van verdachte Meurs (V-3/1 p.10) is ICA
Ahold in 2000 en 2001 volledig geconsolideerd.
Management letter Deloitte & Touche 1999
Blijkens het geschrift D/326 staat in de management letter van D&T, gedateerd 1 maart 2000,
aan Raad van Commissarissen, Audit Committee en Raad van Bestuur staat, inzake de
geconsolideerde “financial statements” van Ahold over het jaar 1999 (D/326) op p. 3 onder de
subparagraaf “Joint venture accounting”:
“We have had several discussions during the past two years with management regarding joint
venture accounting. It was concluded that it is only possible to consolidate a joint venture if
Ahold has substantive control. Even if Ahold owns only 50% of the shares substantive control
may exist when Ahold controls the Board of Directors, has the ability to sell the investee’s
assets, has guaranteed debt, is an integral part of the Company’s business etc. A conclusion on
the substantive control should be based on the actual facts and circumstances.
Recommendation:
We strongly advise to further investigate the above for other existing joint ventures and
participations (such as with respect to JMR, Disco, Santa Isabel and the new joint venture with
ICA), and also given the recent discussions relating to “immaterial” misapplications of GAAP
and materiality.”
Verder staat op p. 6:
“We have not had any disagreements with management related to matters that are material to
the Company’s 1999 financial statements.”
Jaarverslag Ahold 1999
Blijkens het geschrift D/100 is het jaarverslag over 1999 van 7 maart 2000. In de jaarrekening
zijn JMR, Bompreço, Disco Ahold en Paiz Ahold volledig geconsolideerd.
Blijkens een geschrift zijnde de notulen van de Raad van Commissarissen op 6 maart 2000
(D/322 p. 1 en 4) waarbij aanwezig waren Van der Hoeven, Meurs en Van den Dries zegt
Meurs over de Delaoitte & Touche-reporting het volgende:
“Mr. Meurs explained that Ahold for the time being will continue have two reportings; both
Us GAAP and Dutch GAAP. To the question of mr. Perry, mr. Van der Hoeven answered that
to show full consolidation is important from purchasing point of view towards suppliers.”
Meer vraagtekens Deloitte & Touche omtrent consolidatie
Blijkens het geschrift D/187 p 1-16 wordt op 3 april 2000 een memo opgesteld door Van
Ittersum (Ahold) en Van der Vegte (D&T) over JMR en Disco Ahold. Deze memo wordt op 4
april 2000 door Van der Vegte per e-mail voorgelegd aan Osnoss (D&T USA). Osnoss
reageert met een e-mail inzake “Ahold consolidation Issues” aan Bakkes, Van Dam en Van
der Vegte van D&T. Hierin staat onder meer:
“Further to our discussion today, I think you might find the attached 1998 consultation
memorandum interesting. As you can see, there were detailed discussions with Wilton an
Ahold’s consolidation issues, and the conclusion then was the same as mine was today. (…)
Subsequent to this consultation, A(hold) was able to change the agreements related to these
joint ventures to eliminate the ability of the other joint venture partners to veto actions related
to operating and capital budgets and hiring, firing, and setting the compensation of
18

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
management. We agree that these changes to the agreements give A exclusive control over
ongoing major and central operations. Therefore, we believe it is appropriate for A(hold) to
consolidate these joint ventures.”
Gelet op het geschrift D/279 wilde Osnoss voor JMR en Disco Ahold ook control letters.
Blijkens het proces-verbaal van verhoor van getuige Bakkes bij de rechter-commissaris heeft
D&T Nederland dit met Van der Hoeven besproken. Van der Hoeven heeft vervolgens met de
baas van D&T USA, Kangas, gesproken en er is toen een compromis bereikt. Ahold zou zo
spoedig mogelijk met de control letters komen.
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van ambtshandeling AH/25 (p. 248-249) is er voor
JMR nooit een control letter verkregen, maar de accountants gingen akkoord met de stelling
van Ahold dat JMR niet materieel was
Form 20-F Ahold 1999
Uit het geschrift D/120 volgt dat de Form 20-F 1999 uiteindelijk op 12 april 2000 is
ondertekend.
Control- en side letter Disco Ahold
Blijkens een geschrift met reference AMM/bm 2028 (D/138 p. 2/4) inzake Disco Ahold is de
zogenaamde control letter gedateerd 14 april 2000 en ondertekend door Meurs en Peirano
(namens Grupo Velox te Buenos Aires, te Argentinië). In de control letter staat onder meer
het volgende te lezen:
“However, Ahold understands that according to the best interpretation of the Shareholders ’
Agreement in the case that we reach no consensus decision on a certain issue which we are
unable to resolve to shareholders’ mutual satisfaction, Ahold’s proposal to solve that issue will
in the end be decisive”
Blijkens een geschrift (D/138 p. 4/4) is de zogenaamde side letter gedateerd 19 april 2000.
Deze brief is door Meurs en Peirano ondertekend. Meurs tekent met agreed op 25 april 2000.
In de side letter staat onder meer het volgende:
“Aware of the contents of your letter of April 14, ref. AMM/bm2028, this is to inform you that
we do not agree with the interpretation given by you of our Shareholders’ Agreement.”
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van Meurs (V-3/8 p.1) is de control letter
opgemaakt in Zaandam.
Emissie mei 2000
Uit het geschrift D/374 blijkt dat Ahold op 28 april 2000 bekend maakt dat zij een
wereldwijde emissie zal starten van circa 3 miljard euro. Blijkens het proces-verbaal van
ambtshandeling AH/47 is in een eerder persbericht (D/434) gemeld dat de opbrengst wordt
gebruikt voor de financiering van de overname van US Foodservice en de joint venture ICA
Ahold en nog wat andere kleinere overnames. Inschrijven op de emissie is mogelijk van 1 mei
2000 tot en met 15 mei 2000. De voorlopige prospectus zal beschikbaar zijn vanaf 1 mei
2000. Naast de prospectus ( D/106) en persberichten wordt ook informatie gegeven tijdens de
roadshows en analistenbijeenkomsten.
Volledige consolidatie ICA Ahold?
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van ambtshandeling AH/47 (p. 11) bleef de volledige
consolidatie van ICA Ahold een discussiepunt tot de tweede week van april 2000. Toen heeft
er een conference call plaatsgevonden met de banken, de advocaten van de banken, D&T,
Verhelst en Van Ittersum.
19

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
De eindconclusie was dat als D&T akkoord zou gaan van de consolidatie de banken dit ook
zouden doen. Van Ittersum zou een memo schrijven inzake het standpunt van Ahold en op
basis daarvan zou verder worden gesproken Dit memo is blijkens het geschrift D/161 van 19
april 2000. Op 21 april 2000 mailt Van Ittersum dat Meurs haar had gezegd dat de side letter
er zou komen, hetgeen blijkt uit geschrift D/192. De consentletter van D&T waarin zij
toestemming geeft voor volledige consolidatie is blijkens het geschrift D/406 van 15 mei
2000. Uit geschrift D/190 blijkt dat op 28 april 2000 het voorlopig prospectus al is
uitgegeven.
Control- en side letter ICA Ahold
Blijkens een geschrift met reference JGA/bm2032 (D/139 p. 2/4) inzake ICA Ahold is de
zogenaamde control letter gedateerd 2 mei 2000 en ondertekend door Andreae, Fahlin
(namens ICA Förbundet te Solna, Zweden) en Hagen (namens Canica te Oslo, Noorwegen).
In de control letter staat onder meer het volgende te lezen:
“However, Ahold understands that according to the best interpretation of the Shareholders ’
Agreement in the case that we reach no consensus decision on a certain issue which we are
unable to resolve to shareholders’ mutual satisfaction, Ahold’s proposal to solve that issue will
in the end be decisive”
Blijkens een geschrift (D/139 p. 4/4) is de zogenaamde side letter gedateerd 5 mei 2000. Deze
brief is door Andrea, Fahlin en Hagen ondertekend. In de side letter staat onder meer het
volgende:
“Aware of the contents of your letter of May 2, 2000, ref. JGA/bm2032, this is to inform you
that we do not agree with the interpretation given by you of our Shareholders’ Agreement.”
In het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van Meurs ( V-3/5 p. 3) staat dat de
opmaak van de control letter op initiatief van Meurs is gebeurd en dat hij de tekst heeft
gemaakt. De control letters van Bompreço en Disco Ahold hebben als basis gediend. Zijn
secretaresse, B.M. McKay, heeft deze control letter vervolgens uitgetikt.
Blijkens het proces-verbaal van de zitting van 6 maart 2006 herkennen verdachten Fahlin ( p.
6) en Andreae (6) hun handtekeningen onder de genoemde brieven.
Blijkens het geschrift D/165, zijnde een e-mail d.d. 12 mei 2000 van Van der Vegte aan Van
den Dries, Bakkes en van Dam, heeft D&T de control letter inzake ICA Ahold ontvangen.
Control- en side letter Paiz Ahold
Blijkens een geschrift met reference AMM/bm2063 (D/140 p. 2/5) inzake Paiz Ahold is de
zogenaamde control letter gedateerd 10 juli 2000 en ondertekend door Meurs en namens La
Fragua S.A. te Guatemala op 31 augustus 2000. In de control letter staat onder meer het
volgende te lezen:
“However, Ahold understands that according to the best interpretation of the Shareholders ’
Agreement in the case that we reach no consensus decision on a certain issue which we are
unable to resolve to shareholders’ mutual satisfaction, Ahold’s proposal to solve that issue will
in the end be decisive”
Blijkens het proces verbaal van terechtzitting van 6 maart 2006 p. 8 inzake Meurs herkent
Meurs de handtekening op dit document van Carlos Paiz.
Blijkens een geschrift (D/140 p. 5/5) is de zogenaamde side letter gedateerd 18 september
2000. Deze brief is door Meurs en Paiz ondertekend. Meurs tekent met agreed op 23 oktober
2000. In de side letter staat onder meer het volgende:
“I have now discussed with the shareholders of Coban Holdings Inc. (Coban) the
interpretation contained in your letter dated July 10, 2000, Ref.: AMM/bm2063.
According to your said letter Ahold understands that to the best interpretation of the
Shareholders’ Agreement in the case that we reach no consensus decision on a certain issue
20

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
which we are unable to resolve to shareholders’ mutual satisfaction, Ahold’s proposal to solve
that issue will in the end be decisive. We do not agree with such interpretation.
Our interpretation of the Shareholders Agreement for Paiz-Ahold, N.V. is that all (major)
decisions with regard to Paiz-Ahold N.V. will be made in consensus between you on one side
and Coban on the other side.”
Blijkens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van Meurs ( V-3/10 p. 1 en 2)
is de control letter door mevrouw McKay in Zaandam getypt in zijn opdracht.
Jaarverslag / Form 20-F Ahold 2000
Uit de geschriften D/101 en D/121 volgt dat het jaarverslag 2000 is vastgesteld op 6 maart
2001 en Form 20-F 2000 op 9 april 2001. In daarin opgenomen jaarrekening zijn volledig
geconsolideerd ICA Ahold (vanaf 1 mei 2000), Bompreço, Disco Ahold, Paiz Ahold en JMR.
Management letter Deloitte & Touche 2001
Blijkens het geschrift D/307 staat in de managementletter van D&T, gedateerd 28 februari
2001, aan de Raad van Commissarissen, Audit Committee en Raad van Bestuur staat inzake
de geconsolideerde “financial statements” van Ahold over het jaar 2000 op p. 13 onder meer:
“We have had several discussions with management during previous years concerning the
accounting for joint ventures under US GAAP. Ahold believes that they may consolidate
based on the fact that they control the partnerships. This conclusion is further substantiated by
actions since the moment Ahold entered into the different partnerships. Note that for Disco
and ICA partnerships control letters were obtained. With respect to the JMR partnership we
have concerns whether Ahold has actual control and have therefore included this partnership
in our evaluation of misstatements under US GAAP for the year 1999. We will do the same
for 2000 but believe that the effect of the unadjusted differences, including the potential effect
of pro-rata consolidation of JMR (which is acceptable under Dutch GAAP), are not material to
the condensed balance and statement of earnings for 2000 under US GAAP as included in the
financial statements on Form 20-F. Net earnings or stockholders’s equity under US GAAP are
not impacted by pro-rata or integral consolidation. We remain concerned that the SEC may
question your joint venture accounting.”
Verder staat op p. 14:
“We have not had any disagreements with management related to matters that are material to
the Company’s 2000 financial statements.”
Jaarverslag / Form 20-F Ahold 2001
Uit de geschriften D/102 en D/121 volgt dat het jaarverslag 2001 is vastgesteld op 7 maart
2002 en de Form 20-F 2001 op 9 april 2002. In de daarin opgenomen cijfers zijn ICA Ahold,
Disco Ahold, Paiz Ahold en JMR volledig geconsolideerd.
Management letter Deloitte & Touche 2002
Blijkens het geschrift D/332 staat in de management letter van D&T, gedateerd 28 februari
2002, aan de Raad van Commissarissen, Audit Committee en Raad van Bestuur inzake de
geconsolideerde “financial statements” van Ahold over het jaar 2001 op p. 15-16 onder meer:
“We have had several discussions with management during previous years concerning the
accounting for joint ventures under US GAAP. Ahold believes that they may consolidate
based on the fact that they control these partnerships and that this conclusion is further
substantiated by actions subsequent to the agreement of the different partnerships. We note
that for the Disco and ICA partnerships control letters have been obtained. With respect to the
JMR partnership we have concerns as to whether Ahold has actual control and have therefore
included this partnership in our evaluation of misstatements under US GAAP in earlier years.
We will do the same for 2001. Net earnings or stockholder’s equity under US GAAP are not
impacted by pro-rata or integral consolidation. Nevertheless, we remain concerned that the
SEC may question your joint venture accounting.
21

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Paiz Ahold, the 50/50 joint venture of Ahold and La Fragua in Guatamala, El Salvador and
Honduras has signed an agreement with the Costa Rican supermarket and hypermarket
company CSU to form a new joint venture in which Paiz Ahold will have a share of
approximately 66%, which was closed in January 2002. The new joint venture brings together
all operations in the Central American region of both companies. As also mentioned in our
third quarter reporting, we highly recommend that the Company assess the proper accounting
for this joint venture in which Ahold ultimately holds an indirect 30% stake.”
Verder staat op p. 17:
“We have not had any disagreements with management related to matters that are material to
the Company’s 2001 financial statements.”
Brief van 23 september 2002
Blijkens het geschrift D/145 p. 2 is er op 23 september 2002 een brief opgesteld gericht aan
Andreae. Onderaan staat Anders Frederiksson vermeld. In de brief staat onder meer het
volgende:
"Therefore ICA Förbundet agrees to cede control of ICA Ahold AB to Royal Ahold provided
that:
We maintain the existing spirit of cooperation between Ahold and ourselves.
Ahold will always respect the fundamental principles of the ICA idea.
You have confirmed to us that Ahold will always act in good faith and protect the interests of
all shareholders."
In het proces-verbaal van verhoor van Meurs ( V-3/24 p. 2-4) staat dat Meurs heeft verklaard
over D/145 dat deze gemaakt is door Andreae en hemzelf. Hij kan zich herinneren dat hij met
Andreae aan mijn bureau heb gezeten om deze conceptbrief op te stellen. In zekere zin
probeerden zij middels deze conceptbrief van 23 september 2002 nog duidelijker te maken dat
Ahold het voor het zeggen had in de joint venture ICA Ahold, dit natuurlijk met uitzondering
van het ICA idee. Meurs wist niet, dat deze conceptbrief ook daadwerkelijk naar IFAB is
gegaan en hij weet dus ook niet wat de reactie is geweest van de Zweden op deze conceptbrief
van 23 september 2002. Op het moment van de conceptbrief was Fahlin niet meer betrokken
bij IFAB en deze conceptbrief is gericht aan iemand anders namelijk Frederiksson.
Bekend worden side letter ICA Ahold
Blijkens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van Van der Hoeven (V-2/2 p.
9) heeft Van der Hoeven na een gesprek met Smit en Van Tielraden op 21 oktober 2002 De
Ruiter, voorzitter van de Raad van Commissarissen en het Audit Committee, op de hoogte
gebracht van het bestaan van de 2 e side letter van ICA Ahold. Uit het ambtsedig opgemaakt
proces-verbaal van verhoor van Meurs (V-3/7 p. 6) blijkt dat Meurs en Verhelst op 25 oktober
2002 Deloitte & Touche op de hoogte hebben gebracht van het bestaan van de 2 e side letter
van ICA Ahold.
Blijkens het geschrift D/83 heeft D&T, bij Ahold kenbaar gemaakt dat er een onafhankelijk
onderzoek zou moeten plaatsvinden naar de ICA Ahold side letters. Blijkens een geschrift D/2
heeft dit onderzoek ook plaatsgevonden. Door middel van een brief d.d. 18 november 2002
van De Ruiter (voorzitter van de Raad van Commissarissen) aan Eisma (advocaat van De
Brauw Blackstone Westbroek (ook wel: DBBW) wordt Eisma verzocht een onderzoek te
verrichten naar de control letter en side letter inzake ICA Ahold.
22

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Afspraak omtrent het niet bekendmaken overige side letters
Uit het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van Meurs ( V-3/17 p. 11-12 ) verklaart Meurs
als volgt.
Op 16 november 2002 sprak ik telefonisch met Van der Hoeven over de vraag of we bekend
moesten maken dat er ook de sideletter ten aanzien van Bompreço en Disco Ahold bestonden.
Dit gesprek vond plaats na het bekend worden van de sideletter ten aanzien van ICA Ahold.
Het Eisma onderzoek richtte zich in eerste instantie op ICA, maar zou ook worden uitgebreid
naar de joint ventures Bompreço en Disco. Op 17 november 2002 heb ik weer telefonisch
gesproken met C. v/d Hoeven over de sideletter ten aanzien van Disco en Bompreço. Van der
Hoeven heeft mij toen expliciet gevraagd of ik met zijn voorstel eens was, zijnde het niet
verstrekken van en het niet praten over de sideletter ten aanzien van Disco en Bompreço. Mijn
reactie was dat ik aarzelde maar ik zei: “als jij dat vindt en gezien jouw argumenten dan praten
we er niet over en geven we het niet aan Eisma.”.
Derde side letter ICA Ahold
Blijkens het proces-verbaal van verhoor van Van der Hoeven (V-2/2 p. 10) werden er begin
januari 2003 pogingen ondernomen om alsnog tot een verbeterde versie te komen van de
Shareholders Agreement om de accountant te laten zien en om voldoende bewijsmateriaal aan
te dragen voor voortgaande volledige consolidatie voor met name onder Dutch GAAP (V-2/7
p. 33). Het gehele traject vanaf begin januari 2003 bij het opstellen van de zogenaamde 3e
side letter van ICA Ahold zijn betrokken geweest: de voltallige Raad van Commissarissen,
tenminste 7 partners van Deloitte & Touche, 2 partners van De Brauw, 1 senior partner van
Freshfields, partners van White and Case, tenminste 5 senior Vice Presidents van Ahold, de
voltallige Raad van Bestuur van Ahold, ten minste 8 mensen van het senior Management van
ICA Ahold, Zweedse en Noorse advocaten, en Zweedse accountant, professor Klaassen,
accountants van KPMG.
Uit het geschrift D/1001 blijkt dat er een ‘Supplement to the Shareholders Agreement dated
24 February 2000’, gedateerd 21 februari 2003, is. Deze is ondertekend door Andreae,
Dettman, Selte en Bengtsson.
In het geschrift D/151, zijnde een brief van Andreae aan Dettman d.d. 20 maart 2003 staat
onder meer het volgende:
"I confirm that the letter dated January 28, 2003 and the Supplement to the Shareholders
Agreement dated February 21, 2003 regarding a possible consolidation of ICA Ahold AB in
the accounts of Royal Ahold are not binding anymore since those documents fell short of their
purpose."
Bekend worden overige side letters
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van ambtshandeling (AH/71 p. 30 e.v.) werd in het
weekend van 22/23 februari 2003 bekend dat er naast de side letter voor ICA Ahold ook
dergelijke side letters bestonden voor de joint ventures Bompreço, Disco Ahold en Paiz
Ahold. Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor van De Raad (G-3/1 p. 12) werd
eerst het bestaan van de side letter van Disco Ahold bij meerdere personen binnen Ahold
bekend,. Daarna is blijkens het ambtsedig proces-verbaal van ambtshandeling (AH/71 p. 35)
deze informatie ook bij Deloitte & Touche terechtgekomen.
23

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Aftreden verdachten
Naar aanleiding van het bekend worden van de side letters inzake Bompreço, Disco Ahold en
Paiz Ahold heeft Ahold een maandag 24 februari 2003 een persbericht uitgebracht. In een
geschrift D/7002, zijnde het persbericht is onder andere het volgende te lezen:
de jaarrekeningen van 2000 en 2001 en de interim resultaten 2002 zullen worden herzien;
de CEO en CFO aftreden, zijnde Van der Hoeven en Meurs;
Ahold aankondigt zijn joint ventures ICA Ahold, JMR en Disco Ahold, onder zowel Dutch
GAAP als US GAAP, proportioneel te zullen consolideren, met ingang van het boekjaar 2002;
Ahold ook de vergelijkende cijfers zal corrigeren naar proportionele consolidatie van ICA
Ahold, JMR en Disco Ahold;
Daarnaast een correctie zal plaatsvinden van de financiële verslaglegging voor de
proportionele consolidatie van Bompreço en Paiz Ahold over de periode dat het aandeel van
Ahold in deze ondernemingen 50% bedroeg;
Het besluit tot proportionele consolidatie is genomen naar aanleiding van informatie die
voorheen niet beschikbaar was voor de controlerende accountants.
Blijkens het geschrift zijnde het jaarverslag 2003 (p. 127) is Andreae per 20 februari 2004
afgetreden als lid van de Raad van Bestuur van Ahold.
Blijkens het ambtsedig opgemaakt overzichtsproces-verbaal (OPV Fahlin p. 3) is Fahlin in
juni 2004 reglementair afgetreden als lid van de Raad van Commissarissen.
Ten aanzien van het onder 1 telastegelegde
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte als feit 1 is
tenlastegelegd.
Uit de tekst van de brief van 24 augustus 1998 van D&T aan verdachte volgt dat D&T van
oordeel was dat naar Amerikaans jaarrekeningenrecht aanpassing van de shareholders
agreement nodig was (“adjust”). Dit oordeel sluit aan bij de Amerikaanse
verslaggevingsvoorschriften, waar zoals onder feit 3 tweede gedeelte zal worden uiteengezet
voor consolidatie naar US GAAP ‘control` moet blijken uit een schriftelijk vastgelegde
overeenkomst, statuten of een daarop gelijkend stuk. Ook de tekst van de control letter zelf
verwijst naar de shareholders agreement. Dat zoals de raadsman van verdachte heeft
aangevoerd door D&T slechts werd verzocht om een schriftelijke vastlegging van de feitelijke
zeggenschap blijkt niet. De door de raadsman van verdachte in zijn pleitnota aangehaalde
verklaringen van getuigen zijn in dit verband onvoldoende specifiek om te kunnen overtuigen.
Door de ondertekening van de control letter wordt vastgelegd dat in afwijking van de
shareholders agreement partijen zijn overeengekomen dat als zich een situatie zou voordoen
waarin de joint venture-partners geen overeenstemming konden bereiken, het voorstel van
Ahold uiteindelijk doorslaggevend zou zijn. Partijen hebben hun handtekening onder de
control letter gezet, terwijl de door Ahold gewenste aanpassing van de shareholdersagreement
door het ondertekenen van de side letter niet was overeengekomen, hetgeen hierna per joint
venture nader zal worden gemotiveerd.
Bompreço
Uit de verklaringen van Mendonça als getuige afgelegd ter terechtzitting van 30 maart 2006,
volgt dat Mendonça de control letter enkel wilde tekenen als ook de side letter werd getekend.
Blijkens het proces-verbaalvan die zitting heeft Mendonça verklaard dat hij het niet eens was
met de inhoud van de control letter en dat hij de brief niet wilde ondertekenen.
24

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Hij verklaarde dat hij de inhoud van de control letter heeft besproken met zijn raadsman en
dat die adviseerde om met “aware” te tekenen en een brief terug te sturen, waarin hij zei dat
hij het niet eens was met de interpretatie van Ahold.
Naar het oordeel van de rechtbank is door de tekst van de side letter een andere uitleg dan dat
met de ondertekening van die side letter de control letter wordt tenietgedaan, niet denkbaar.
De stelling van verdachte dat de control letter met de ondertekening van de side letter in stand
bleef omdat de side letter een geheel ander doel diende dan de control letter, is niet
aannemelijk geworden. De tekst van de side letter biedt hiervoor geen ruimte. Het is ook
volstrekt ongeloofwaardig dat de aanpassing van een shareholders agreement door een grote
partij als Ahold en gezien de positie van ondertekenaars en na advisering door de advocaat
van Mendonça is gegaan zoals door verdachte wordt verklaard.
Veel geloofwaardiger is het dat Mendonça Ahold wel wilde helpen om ook naar US GAAP te
kunnen blijven consolideren, maar dat hij niet wilde meewerken aan een schriftelijke
aanpassing van de shareholders agreement om reden, zoals door verdachte in het procesverbaal
van verhoor is genoemd, en door Mendonça ter terechtzitting bevestigd en dat toen is
gekozen voor een side letter die de control letter tenietdeed. Hetgeen overigens los staat van
de vraag of er sprake was van suprematie door Ahold.
Uit het vorenstaande volgt dat door Ahold in de control letter gestelde aanpassing van de
shareholders agreement nooit is overeengekomen.
Disco Ahold
Verdachte heeft verklaard in een ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor (V-3/21 p.
7) dat hij uit zichzelf in het eerste gesprek tegen Peirano heeft gezegd dat bij Bompreço naast
een control letter ook een side letter was gemaakt. Op het moment dat Peirano in het eerste
gesprek hoorde dat Mendonça naast een control letter ook een side letter had, wilde hij (naast
een control letter) ook een side letter. De side letter had niet echt een uitgesproken doel en
Peirano had geen probleem met de control letter. Verder had hij geen uitgesproken zorgen die
middels een side letter weggenomen moesten worden.
Naar het oordeel van de rechtbank is gezien de tekst van de side letter, een andere uitleg dan
dat met de ondertekening van die side letter de control letter wordt tenietgedaan, niet
denkbaar.
De stelling van verdachte dat de control letter met de ondertekening van de side letter in stand
bleef, omdat de side letter een geheel ander doel diende dan de control letter, is niet
aannemelijk geworden. De tekst van de side letter biedt hiervoor geen ruimte. Ook uit de
totstandkoming van de control- en side letter kan zulks niet worden afgeleid. Peirano had
immers geen zorgen die moesten worden weggenomen. Dat de side letter geen doel had en
enkel is opgemaakt om alle partners gelijkwaardig te behandelen is niet aannemelijk
geworden. Te meer nu Mendonça blijkens het proces-verbaal ter terechtzitting van 30 maart
2006 geen blijk gaf Peirano regelmatig te spreken.
Uit het vorenstaande volgt dat de door Ahold in de control letter gestelde aanpassing van de
shareholders agreement nooit is overeengekomen omdat de control letter werd getekend
terwijl er een side letter was die de inhoud van de control letter herriep.
25

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Paiz Ahold
Verdachte heeft verklaard in een ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor (V-3/22 p.
5) dat C. Paiz geen probleem had met het tekenen van de control letter, maar dat hij in de
onderhandelingen met CSU een stem wilde houden. Verdachte heeft C. Paiz toen uitgelegd
dat hij de zorgen die Mendonça had, had opgelost. C. Paiz was na deze uitleg bereid om de
control letter ten aanzien van Paiz Ahold te tekenen, maar wilde hierover nog wel overleggen
met zijn familieleden die mede aandeelhouders waren van Coban. Daarnaast wilde Paiz gelijk
als bij Bompreço ook een tweede side letter zodat zijn zorgen weg genomen zouden worden.
Uit het vorenstaande volgt dat de door Ahold in de control letter gestelde aanpassing van de
shareholders agreement nooit is overeengekomen omdat de control letter alleen werd
getekend als er een side letter was die de inhoud van de control letter herriep.
De stelling van verdachte dat de control letter met de ondertekening van de side letter in stand
bleef, omdat de side letter een geheel ander doel diende dan de control letter, is niet
aannemelijk geworden. De tekst van de side letter biedt hiervoor geen ruimte. Ook uit de
totstandkoming van de control- en side letter kan zulks niet worden afgeleid. Het is volstrekt
ongeloofwaardig dat een aanpassing van een shareholders agreement gelet op de posities van
de ondertekenaars, op een dergelijke wijze wordt vastgelegd. Veel geloofwaardiger is het dat
dezelfde weg is bewandeld als bij Bompreço.
Ica Ahold
Uit het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van verdachte (V-3/23 p. 6) blijkt
dat verdachte heeft verklaard dat het niet anders kan, dan dat hij de control- en side letter
gelijktijdig aan Andreae heeft gegeven in de laatste week van april 2000. Blijkens het
ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van Van Tielraden (G-16/5 p.5) heeft
Andreae aan Van Tielraden aangegeven, dat hij van verdachte de control letter en de side
letter gelijktijdig heeft ontvangen en dat deze ondertekend moesten worden.
Uit het zogenaamde inktonderzoek, het deskundigenrapport van het Nederlands Forensisch
Instituut d.d. 17 januari 2005, blijkt aan met zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat op
het moment dat Andreae zijn handtekening zet op de control letter D/139 2/4 de side letter
D/139 3/4 eronder ligt.
Uit het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van Fahlin (V-6/3 p. 8) volgt dat de
control letter in Stockholm is getekend en dat daarbij aanwezig waren Andreae en Hagen.
Blijkens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van Hagen (AH/34 p. 4)
maakte Fahlin bij het tekenen van de brief wel een voorbehoud. Fahlin wilde daarover
overleggen met zijn achterban, de ICA Förbundet retailers.
Uit de verklaring van Hedman afgelegd bij de rechter commissaris op 3 december 2004 (p.6)
volgt dat Fahlin Hedman in het begin van de eerste week van mei 2000 belde en zei dat er een
voorstel voor een side letter lag. Hedman heeft hem afgeraden om op het voorstel in te gaan.
Een paar dagen na 5 mei 2000 hoorde Hedman telefonisch van Fahlin van de side letter (p.7).
Naar het oordeel van de rechtbank staat op grond van het bovenstaande vast dat de door
Ahold in de control letter gestelde aanpassing van de shareholders agreement nooit is
overeengekomen omdat de control letter werd getekend terwijl er een side letter was die de
inhoud van de control letter herriep.
26

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
De stelling van verdachte dat de control letter met de ondertekening van de side letter in stand
bleef omdat de side letter een geheel ander doel diende dan de control letter, is niet
aannemelijk geworden. De tekst van de side letter biedt hiervoor geen ruimte. Ook Fahlin, één
van de ondertekenaars, spreekt over een deleted letter. Blijkens het ambtsedig opgemaakt
proces-verbaal van verhoor van Fahlin (V-6/3 p. 3) was de control letter in zijn beleving een
‘a deleted letter’, en had hij geen bestaansrecht meer naar zijn beleving omdat hij wist dat er
een tweede brief was die de inhoud van deze brief volledig ontkende.
De stelling van verdachte strookt ook niet met de in de vastegestelde feiten opgenomen
conceptbrief van 23 september 2002 die Ahold aan ICA Förbundet stuurt (D/145 2/2), waarin
Ahold opnieuw probeert de overdacht van ‘control’ vastgelegd te krijgen.
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte
ten aanzien van het onder feit 1 primair telastegelegde:
op tijdstippen in de periode van 1 januari 1999 tot en met 31 december 2000
te Zaandam, gemeente Zaanstad en/of te Recife (v.w.b. D/137) en/of te Buenos Aires (v.w.b.
D/138) en/of te Oslo en/of te Solna en/of te Stockholm (v.w.b. D/139)
tezamen en in vereniging met een ander (v.w.b. D/139) en alleen (v.w.b. D/137, D/138 en
D/140) meermalen, telkens brieven te weten zogeheten side letters (D/137 en D/138 en D/139
en D/140), - telkens zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen
- valselijk heeft doen opmaken, immers heeft verdachte (en hebben verdachte en zijn
mededader v.w.b. D139) in voornoemde brieven in strijd met de waarheid telkens onder
meer:
- de volgende vertaalde passage doen opnemen:
"Ahold begrijpt echter dat volgens de beste interpretatie van de Aandeelhoudersovereenkomst
in het geval dat wij geen besluit in consensus kunnen bereiken over een bepaalde kwestie die
wij niet kunnen oplossen tot wederzijdse tevredenheid van de aandeelhouders, dat in dat
geval het voorstel van Ahold om die kwestie op te lossen uiteindelijk doorslaggevend zal zijn"
("Ahold understands that according to the best interpretation of the Shareholders' Agreement
in the case that we reach no consensus decision on a certain issue which we are unable to
resolve to shareholders' mutual satisfaction Ahold's proposal to solve that issue will in the
end be decisive") en
- ondertekend en door Bompreçopar en Grupo Velox en ICA Förbundet Invest AB en Canica
AS en La Fragua S.A. doen ondertekenen ter bevestiging van de juistheid van het daarin
gestelde en
- daardoor doen voorkomen en/of vastgelegd en/of gesuggereerd dat Ahold en haar
voornoemde wederpartijen overeengekomen waren dat voorstellen van Ahold uiteindelijk
doorslaggevend zouden zijn en dat Ahold overwegende zeggenschap had over de navolgende
rechtspersonen: Bompreço S.A. en Disco Ahold International Holdings N.V. en ICA Ahold AB
en Paiz Ahold N.V., en
- een brief verzwegen, waarin de inhoud van voornoemde brieven wordt weersproken door
Bompreçopar en Grupo Velox en ICA Förbundet Invest AB en Canica AS en La Fragua S.A.,
zulks met het oogmerk om die geschriften als echt en onvervalst te gebruiken en/of door
anderen te doen gebruiken.
Ten aanzien van het onder 2 telastegelegde
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte te laste is gelegd als feit
2 primair.
27

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Uit de bewijsmiddelen opgenomen onder de vaststaande feiten en feit 1 volgt dat de control
letters inzake Disco Ahold en ICA Ahold aan D&T zijn overhandigd. Blijkens het ambtsedig
proces-verbaal van verhoor van verdachte (V-3/19 p. 6) heeft Verhelst of één van zijn
medewerkers de control letter inzake Bompreço aan Deloitte & Touche overhandigd. Uit het
dossier blijkt dat de control letter inzake Paiz Ahold nooit aan D&T is overhandigd. Blijkens
het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal (AH/27 p. 4) zijn tijdens de doorzoeking op 5 juli
2003 bij Ahold te Zaandam aangetroffen een tweetal brieven d.d. 10 juli 2000 van Meurs
(Ahold) aan Paiz (La Fragua S.A., Guatemala), waarvan één met onderschrift: ‘Agreed:
August 31, 2000’. Een brief d.d. 4 september 2000 van Meurs (Ahold) aan Paiz (La Fragua
S.A., Guatemala). Een tweetal brieven d.d. 18 september 2000 van COBAN holdings, Inc.
aan Meurs (Ahold), waarvan één met onderschrift: ‘Agreed Date: October 23, 2000 Royal
Ahold’.
Uit de bewijsmiddelen opgenomen in feit 1 volgt dat de zogeheten control letters inzake ICA
Ahold, Bompreço, Disco Ahold en Paiz Ahold vals zijn, omdat met deze control letters wordt
gesuggereerd dat de joint venture partners zijn overeengekomen dat de voorstellen van Ahold
uiteindelijk doorslaggevend zijn, terwijl dat in werkelijkheid niet is overeengekomen,
aangezien de control letter wordt ondertekend terwijl er een side letter is die de inhoud van de
control letter herroept.
De side letters zijn door Ahold niet aan de accountant verstrekt. Zoals uit de vaststaande
feiten blijkt raakte D&T op 25 oktober 2002 op de hoogte van de ICA side letter en op 23
februari 2003 van de side letters inzake Bompreco, Disco Ahold en Paiz Ahold.
Blijkens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor van verdachte (V-3/5 p.6, V-
3/19 p. 8, V-3/21 p. 13 en V-3/22 p. 9) verklaart verdachte ook de side letters inzake ICA
Ahold, Bompreço, Disco Ahold en Paiz Ahold niet aan D&T te hebben overhandigd.
Nu verdachte blijkens de aan hem gerichte brief van 24 augustus 1998 wist dat de accountant
van oordeel was dat in verband met het Amerikaanse jaarrekeningenrecht aanpassing van de
shareholders agreement nodig was, staat naar het oordeel van de rechtbank vast dat verdachte
door de control letters wel aan de accountant te verstrekken en de side letters niet, hij
opzettelijk gebruik heeft gemaakt van de valse control letters ICA Ahold, Disco Ahold en
Bompreço en opzettelijk voorhanden heeft gehad de valse control letters inzake ICA Ahold,
Bompreço, Disco Ahold en Paiz Ahold.
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte
ten aanzien van het onder feit 2 primair telastegelegde:
op tijdstippen in de periode van 12 mei 1999 tot en met februari 2003 te Zaandam, gemeente
Zaanstad, en/of te Amsterdam, meermalen, telkens opzettelijk gebruik heeft gemaakt van valse
geschriften als ware deze echt en onvervalst en/of zodanige geschriften opzettelijk heeft
afgeleverd en/of voorhanden heeft gehad, terwijl hij wist dat die geschriften bestemd waren
voor zodanig gebruik, te weten: brieven te weten zogeheten side letters (D/137 en D/138 en
D/139 en D/140) -zijnde telkens een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te
dienen- bestaande dat gebruikmaken en/of afleveren en/of voorhanden hebben
hierin dat hij, verdachte, die geschriften telkens heeft doen overhandigen aan Deloitte en
Touche (de externe accountant van Koninklijke Ahold N.V.) en/of heeft doen opnemen in de
administratie van Koninklijke Ahold N.V. en bestaande die valsheid telkens hierin dat in
voornoemde geschriften telkens in strijd met de waarheid onder meer:
- de volgende vertaalde passage was opgenomen:
28

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
"Ahold begrijpt echter dat volgens de beste interpretatie van de Aandeelhoudersovereenkomst
in het geval dat wij geen besluit in consensus kunnen bereiken over een bepaalde kwestie die
wij niet kunnen oplossen tot wederzijdse tevredenheid van de aandeelhouders, dat in dat
geval het voorstel van Ahold om die kwestie op te lossen uiteindelijk doorslaggevend zal zijn"
("Ahold understands that according to the best interpretation of the Shareholders' Agreement
in the case that we reach no consensus decision on a certain issue which we are unable to
resolve to shareholders' mutual satisfaction Ahold's proposal to solve that issue will in
the end be decisive") en
-door verdachte zijn ondertekend en verdachte voornoemde geschriften heeft doen
ondertekenen door Bompreçopar en Grupo Velox en ICA Förbundet Invest AB en Canica AS
en La Fragua S.A. ter bevestiging van de juistheid van het daarin gestelde en
-verdachte daardoor deed voorkomen en/of heeft vastgelegd en/of heeft gesuggereerd dat
Ahold en haar voornoemde wederpartijen overeengekomen waren dat voorstellen van Ahold
uiteindelijk doorslaggevend zouden zijn en dat Ahold overwegende zeggenschap had over de
navolgende rechtspersonen: Bompreço S.A. en Disco International Holdings N.V. en ICA
Ahold AB en Paiz Ahold N.V. en
door verdachte telkens een brief werd verzwegen en/of aan Deloitte en Touche werd
onthouden, waarin de inhoud van bovenstaande brieven wordt weersproken door
Bompreçopar en Grupo Velox en ICA Förbundet Invest AB en Canica AS en La Fragua S.A.
Partiële vrijspraak – “Partners Put Option”
Het Openbaar Ministerie
Het Openbaar Ministerie heeft bij requisitoir geconcludeerd dat verdachte dient te worden
vrijgesproken van het onder feit 3, 4 en 6 opgenomen onderdeel dat betrekking heeft op de
zogenaamde “Partners Put Option”, omdat de opzet op het niet vermelden van de “Partners
Put Option”, in respectievelijk de toelichting op de balans en winst- en verliesrekening van de
jaarverslagen over 2000 en 2001, het prospectus van april/mei 2000 en de “Annual Reports on
Form 20-F” van 2000 en 2001, ontbreekt.
De verdediging
De verdediging van Meurs heeft zich aangesloten bij het navolgende standpunten van de
verdediging van Van der Hoeven.
De verdediging van Van der Hoeven stelt zich ten aanzien van dit onderdeel van de
telastelegging - zakelijk weergegeven - op het standpunt dat niet blijkt dat de “Partners Put
Option” in voornoemde stukken vermeld diende te worden (pleitnotities, tekstblokken 608-
611, 625 en 847-852). Voorts heeft de verdediging van Van der Hoeven terzake de “Partners
Put Option” bij dupliek aansluiting gezocht bij de verdediging van Andreae en Fahlin
(pleitnota, tekstblokken 1077-1085).
De verdediging van Andreae en Fahlin heeft vrijspraak bepleit ten aanzien van dit onderdeel
van de telastelegging omdat - zakelijk weergegeven - de “Partners Put Option” niet is
verzwegen voor de banken en de accountant en er bij hun cliënt ten tijde van het opstellen van
voornoemde documenten geen bewijs van wetenschap van het niet vermelden was. Van
opzettelijk verzwijgen kan, aldus de verdediging, dan ook geen sprake zijn (pleitnota,
tekstblokken 1077-1085).
29

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Standpunt van de rechtbank
Op grond van de inhoud van het strafdossier en het verhandelde ter terechtzitting is niet
eenduidig vast komen te staan of de “Parners Put Option” nu wel of niet vermeld, diende te
worden in de toelichting op de balans en winst- en verliesrekening over 2000 en 2001, het
prospectus van april/mei 2000 dan wel de “Annual Reports on Form 20-F” van 2000 en 2001.
De rechtbank is van oordeel dat in redelijkheid niet kan worden bewezen dat verdachte
opzettelijk de “Partners Put Option” heeft verzwegen; voorzover dat al verplicht zou zijn. De
rechtbank zal verdachte dan ook vrijspreken van alle onder 3, 4 en 6 telastegelegde
onderdelen die betrekking hebben op de “Partners Put Option”.
Ten aanzien van het onder 3 eerste gedeelte telastegelegde
De rechtbank acht niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte als feit 3 in het
eerste deel is te laste gelegd, zodat verdachte daarvan dient te worden vrijgesproken.
Het Openbaar Ministerie
Het Openbaar Ministerie heeft gerequireerd tot bewezenverklaring van het eerste deel van feit
3. Zij voert daartoe aan dat Ahold ten onrechte Bompreço, Disco Ahold, Paiz Ahold, ICA
Ahold en JMR heeft geconsolideerd omdat - zo begrijpt de rechtbank het Openbaar Ministerie
- er geen sprake was van een groep als bedoeld in artikel 2:24b BW, aangezien niet is komen
vast te staan dat Ahold financieel en operationeel overwegende zeggenschap had.
Het Openbaar Ministerie heeft hiertoe in haar requisitoir aansluiting gezocht bij de
deskundige Klaassen.
De verdediging
De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte dient te worden
vrijgesproken. Zij voert daartoe - zakelijk weergegeven - het volgende aan. Boekhouden is
geen exacte wetenschap, het gaat om een economische beoordeling in een juridisch kader; er
is ruimte voor interpretatie. Ahold heeft met steun van stukken gemotiveerd waarom zij de
joint ventures als groepsmaatschappij kwalificeerde. Het is primair aan de
ondernemingsleiding om dergelijke beoordelingen en inschattingen te maken. Voor de civiele
rechter is pas een taak weggelegd als de beoordelingen en inschattingen evident onjuist
blijken te zijn en wat voor de civiele rechter geldt, klemt temeer voor de strafrechter.
Standpunt van de rechtbank
De rechtbank gaat er gelet op de tekst van de telastelegging van uit dat dit onderdeel van de
telastelegging slechts ziet op Dutch GAAP.
De strafbepaling van artikel 336 Sr sluit aan, voorzover het een lichaam betreft dat valt onder
artikel 2:360 BW, bij de betekenis die die woorden hebben in titel 9 artikel 2:362 lid 2 en 3
BW.
In artikel 2:406 BW is bepaald dat de rechtspersoon die aan het hoofd van een groep staat,
verplicht is een geconsolideerde jaarrekening in de toelichting van zijn jaarrekening op te
nemen. Het hoofd van de groep wordt hierna ook aangeduid met ‘moedervennootschap’, de
andere leden van de groep met ‘dochtervennootschap’.
30

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit de wetsgeschiedenis en de context van artikel
2:406 BW dat een rechtspersoon die niet aan het hoofd van een groep staat niet (integraal)
mag consolideren.
Of sprake is van een groep als bedoeld in artikel 2:406 BW staat geregeld in artikel 2:24b
BW. De tekst van die bepaling luidt sinds 1988:
Een groep is een economische eenheid waarin rechtspersonen en
vennootschappen organisatorisch zijn verbonden. Groepsmaatschappijen zijn
rechtspersonen en vennootschappen die met elkaar in een groep zijn
verbonden.
Over de exacte invulling van de begrippen ‘economische eenheid’ en ‘organisatorische
verbondenheid’ bestaat in de vakliteratuur niet volledige eenstemmigheid. Enerzijds zijn er
deskundigen die op basis van artikel 1, lid 2, 7 e Richtlijn (Richtlijn 83/349/EEG) menen dat
voldoende is dat de moedervennootschap feitelijk op wezenlijke punten overheersende
invloed heeft. Anderzijds menen sommige experts dat vereist is dat de moedervennootschap
over de dochtervennootschap(pen) op basis van een regeling overheersende invloed uitoefent
of daarover de centrale leiding heeft (vaak aangeduid met de uitdrukking ‘de jure control’) én
dat die dochtervennootschappen zijn opgenomen in de totale organisatie van de
moedervennootschap, daarvan ook deel uitmaakt en onderworpen is aan de richtlijnen van de
moedervennootschap.
Voor de uitleg van artikel 2:24b jo artikel 2:406 BW acht de rechtbank tevens het volgende
van belang. Blijkens artikel 2: 410 BW zijn de bepalingen van titel 9 Boek 2 BW - een aantal
niet van belang zijnde uitzonderingen daargelaten - van overeenkomstige toepassing op de
geconsolideerde jaarrekening.
Dit betekent dat de grondnorm uit artikel 2:362 BW naar het oordeel van de rechtbank ook op
de geconsolideerde jaarrekening van toepassing is. De grondnorm uit artikel 2:362 lid 1 BW
luidde van 14 februari 1997 tot 30 september 2004 als volgt:
De jaarrekening geeft volgens normen die in het maatschappelijk verkeer als aanvaardbaar
worden beschouwd een zodanig inzicht dat een verantwoord oordeel kan worden gevormd
omtrent het vermogen en het resultaat, alsmede voor zover de aard van een jaarrekening dat
toelaat, omtrent de solvabiliteit en de liquiditeit van de rechtspersoon (…).
Uit deze norm kan worden afgeleid dat het bij het opstellen van een jaarrekening niet om een
optimaal of maximaal inzicht gaat. Voldoende is dat het geboden inzicht tot een verantwoord
oordeel in staat stelt. Van een schending van titel 9 Boek 2 BW kan dan ook eerst sprake zijn
indien de ondernemer de ruimte die hem bij het opstellen van een jaarrekening in redelijkheid
moet worden gelaten heeft overschreden. Anders gezegd de ondernemingsleiding komt bij het
opstellen van de jaarrekening een zekere beoordelingsvrijheid toe (vgl. het zogenoemde KPNarrest,
HR 10 februari 2006, NJ 2006, 241).
Bij de invulling van de vraag of sprake is van een groepsmaatschappij speelt de grondnorm
uit artikel 2:362 BW een rol. Dit betekent dat bij het opstellen van een geconsolideerde
jaarrekening - en dus indirect ook bij de vraag of sprake is van een groep - geldt dat de
ondernemingsleiding een zekere beoordelingsvrijheid toekomt. Van een schending van titel 9
Boek 2 BW kan dan ook eerst sprake zijn als de ondernemingsleiding in redelijkheid niet tot
het standpunt had kunnen komen dat zij hoofd van een groep was.
31

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Anders dan het Openbaar Ministerie mogelijk meent, doet aan het voorgaande niet af dat
artikel 2:24b BW niet in titel 9 (De jaarrekening en het jaarverslag), maar in titel 1 (Algemene
Bepalingen) voorkomt. In de wetsgeschiedenis is geen steun te vinden voor de opvatting dat
de wetgever de omschrijving van het begrip ‘groep’ bewust in titel 1 heeft opgenomen om
daarmee artikel 2:24b BW buiten het bereik van de grondnorm uit titel 9 Boek 2 BW te
houden. Er bestaat ook geen valide wetsystematisch argument voor die opvatting. De
rechtbank ziet haar oordeel bevestigd door de wetswijziging van artikel 2:406 BW (Stb. 2005,
377) welke met ingang van 27 juli 2005 in werking is getreden en waarbij de wetgever de
consolidatievereisten (vanaf genoemde datum ‘overheersende zeggenschap kunnen
uitoefenen’, dan wel ‘het hebben van de centrale leiding’) in artikel 2:406 BW heeft geplaatst,
zodat vanaf die datum bij de vraag of sprake is van een groep rechtstreeks uit genoemde
wetsbepaling af te leiden valt dat de ondernemingsleiding een zekere beoordelingsvrijheid
toekomt. In de wetsgeschiedenis is geen steun te vinden voor de opvatting dat de wetgever op
dit punt een wijziging van de bestaande situatie beoogde.
Niet is komen vast te staan dat Ahold in redelijkheid op basis van objectieve maatstaven niet
tot het standpunt had kunnen komen dat Ahold ten aanzien van de rechtspersonen Bompreço,
Disco Ahold, Paiz Ahold en ICA Ahold hoofd was van de groep. Immers op grond van het
dossier en op basis van het verhandelde ter terechtzitting staat naar het oordeel van de
rechtbank vast dat Ahold op wezenlijke punten feitelijk overheersende invloed had over de
rechtspersonen Bompreço, Disco Ahold, Paiz Ahold en ICA Ahold. Gelet op de ten tijde van
de consolidatie bestaande standpunten van deskundigen was verdedigbaar dat volledig werd
geconsolideerd indien een vennootschap binnen een groep overheersende invloed had. Nu in
het dossier onvoldoende aanwijzingen zijn te vinden waaruit moet worden afgeleid dat Ahold
in de telastegelegde periode in redelijkheid niet tot haar standpunt had kunnen komen, zoals
bijvoorbeeld aanwijzingen van de accountant dat Ahold’s standpunt met betrekking tot haar
consolidatiewens ten aanzien van Dutch GAAP onjuist was, kon Ahold de genoemde
rechtspersonen integraal consolideren.
De enkele omstandigheid dat Ahold in februari 2003 besloot genoemde vennootschappen
vanaf 1 januari 2000 niet langer geconsolideerd in haar jaarrekeningen op te nemen, welk
besluit er onder andere toe leidde dat de jaarrekeningen over 2000 en 2001 moesten worden
herzien, kan niet als een zodanige aanwijzing worden gezien. Immers los van de
omstandigheden waaronder die beslissing tot stand kwam, komt met betrekking tot de vraag
of sprake is van het zijn van groepshoofd aan de ondernemingsleiding - zoals hierboven
overwogen - een zekere beoordelingsvrijheid toe. Om die reden is denkbaar dat zowel
integrale consolidatie als partiële consolidatie (als bedoeld in artikel 2:409 BW) of waardering
tegen netto vermogenswaarde (als bedoeld in artikel 2:389, lid 2, BW) conform titel 9 Boek 2
BW mogelijk is.
De rechtbank maakt de conclusie van prof. dr. J.H.R. van de Poel (welke het Openbaar
Ministerie heeft overgenomen) dat het aangaan van onderhandelingen over het sluiten van een
control letter reeds met zich bracht dat Ahold vanaf dat moment niet meer kon menen dat zij
op wezenlijke punten feitelijk beleidsbepalend was, niet tot de hare omdat deze conclusie naar
het oordeel van de rechtbank onvoldoende is onderbouwd met redengevende argumenten.
Ten aanzien van de joint venture JMR staat naar het oordeel van de rechtbank vast dat Ahold
in redelijkheid niet tot het oordeel kon komen dat zij hoofd was van de groep. Ahold heeft
deze vennootschap dan ook in strijd met Boek 2 titel 9 BW volledig geconsolideerd.
32

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Naar het oordeel van de rechtbank kan het ten onrechte consolideren van JMR evenwel niet
tot een veroordeling op grond van artikel 336 Sr leiden, nu niet iedere schending van een
bepaling uit Boek 2 titel 9 BW een overtreding van artikel 336 Sr inhoudt.
Naar het oordeel van de rechtbank is voor een strafrechtelijke veroordeling terzake artikel 336
Sr tevens vereist dat sprake is van dusdanig ernstige veronachtzaming van genoemde
bepalingen uit het BW dat de onware jaarrekening absoluut en relatief gezien in betekenende
mate afwijkt van een jaarrekening die is opgesteld overeenkomstig titel 9 Boek 2 BW. Nu
daarvan in het onderhavige geval bij JMR geen sprake is, dient verdachte te worden
vrijgesproken van dit onderdeel onder feit 3.
Ten aanzien van het onder 3 tweede gedeelte telastegelegde
De rechtbank acht wel wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte te laste is gelegd als
feit 3 tweede gedeelte.
Bij de beoordeling van dit feit dient allereerst te worden beantwoord de vraag of Ahold
Bompreço, Disco Ahold, Paiz Ahold, ICA Ahold en JMR naar Amerikaans
jaarrekeningenrecht mocht consolideren.
Hierbij zijn onder meer de volgende documenten van belang:
1) de richtlijnen (Statements) afkomstig van de Financial Acounting Standard Board
(FASB), met name de ARB 51;
2) de Regulations van de Securities and Exchange Commission (SEC), met name Rule 3A-
02(a) [17 C.F.R. 210.3A-02(a)] en Regulation S-X [17 CFR Part 210] Reg. § 210.1-02;
3) de SEC-Opinie van 5 juli 1984 (Coopers & Lybrand and Bruce Cohen).
Blijkens het geschrift (D/155 p. 13) bepaalt Richtlijn ARB 51 met betrekking tot het
consolideren het volgende:
There is a presumption that consolidated statements are more meaningful than separate
statements and that they are usually necessary for a fair presentation when one of the
companies in the group directly or indirectly bas a controlling financial interest in the other
companies.
The usual condition for a controlling financial interest is ownership of a majority voting
interest, and, therefore, as a general rule ownership by one company, directly or indirectly of
over fifty per cent of the outstanding voting shares of another company is a condition pointing
toward consolidation.
Als SEC-registrant diende Ahold zich tevens te houden aan de regelgeving van de SEC. In het
verslag van de deskundige David Shapiro van Kroll inc. d.d. 27 maart 2006 staat opgenomen
Rule 3A-02(a) waarin staat met betrekking tot consolideren:
In deciding upon consolidation policy, the registrant must consider what
financial presentation is most meaningful in the circumstances and should
follow in the consolidated financial statements principles of inclusion or
exclusion which will clearly exhibit the financial position and results of
operations of the registrant. There is a presumption that consolidated
statements are more meaningful than separate statements and that they are
usually necessary for a fair presentation when one entity directly or indirectly
has a controlling financial interest in another entity. Other particular facts and
circumstances may require combined financial statements, an equity method of
accounting, or valuation allowances in order to achieve a fair presentation. In
any case, the disclosures required by § 210.3A-03 should clearly explain the
accounting policies followed by the registrant in this area, including the
33

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
circumstances involved in any departure from the normal practice of
consolidating majority owned subsidiaries and not consolidating entities that
are less than majority owned. Among the factors that the registrant should
consider in determining the most meaningful presentation are the following:
(a) Majority ownership: Generally, registrants shall consolidate entities that
are majority owned and shall not consolidate entitles that are not majority
owned. The determination of "majority ownership" requires a careful
analysis of the facts and circumstances of a particular relationship among
entities. In rare situations, consolidation of a majority owned subsidiary
may not result in a fair presentation, because the registrant, in substance,
does not have a controlling financial interest (for example, when the
subsidiary is in legal reorganization or in bankruptcy, or when control is
likely to be temporary). In other situations, consolidation of an entity,
notwithstanding the lack of technical majority ownership, is necessary to
present fairly the financial position and results of operations of the
registrant, because of the existence of a parent-subsidiary relationship by
means other than record ownership of voting stock
Uit voornoemd deskundigeverslag blijkt voorts nog het volgende. De SEC definieert – in
Regulation S-X (17 CFR Part 210) Reg. § 210.1-02 – ‘control’ als volgt:
Control. The term "control" (including the terms "controlling," "controlled by"
and "under common control with") means the possession, direct or indirect, of
the power to direct or cause the direction of the management and policies of a
person, whether through the ownership of voting shares, by contract, or
otherwise.
Op 27 november 1984 heeft de SEC in de zaak Coopers & Lybrand and M. Bruce Cohen
(Admin. Proc. File No. 3-6381) een opinie over consolideren op basis van ARB 51 en Rule
3A-02 afgegeven.
The first question to be considered here and in similar situations is the
possibility of the need for consolidation. "The purpose of consolidated
statements is to present, primarily for the benefit of the shareholders and
creditors of the parent company, the results of operations and the financial
position of a parent company and its subsidiaries essentially as if the group
were a single enterprise" ARB … No. 51. P1. It is presumed that consolidated
financial statements are more meaningful than separate financial statements
and that they are usually necessary when one entity in the group directly or
indirectly has a controlling financial interest in another. …
Ownership … of a majority voting interest usually evidences "a controlling
financial interest" within the meaning of ARB No. 51. Thus, "ownership by one
company, directly or indirectly, of over fifty percent of the outstanding voting
shares of another company" must be considered "a condition pointing toward
consolidation." ARB No. 51 P2.
The general rule favoring consolidation when majority ownership is present is
reflected in Rule 3A-02(a) of Regulation S-X […. 201.3A-02(a)] which provides
in part "that the registrant shall not consolidate: (1) Any subsidiary which is not
majority owned * * *" Rule 3A-02(a) was intended as an anti-manipulation
provision designed to prevent a company from utilizing consolidation to
artificially enhance reported operating results by consolidating the results of
other entities when, as is normally the case in the absence of majority
ownership, the requisite control relationship is lacking.
There do, however, arise situations in which control, apart from actual majority
ownership, strongly suggests the need for consolidation in order to accurately
34

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
depict the economic realities of the relationship between two entities. In
deciding on consolidation policy …"the aim should be to make the financial
presentation which is most meaningful in the circumstances." ARB No. 51, P3
(emphasis supplied). Substance must govern form in the application of
accounting principles. APB Statement No. 4. In view of these overriding aims,
consolidation may be required in the absence of majority ownership in form
where one entity in substance achieves the same effect as majority ownership
through control by contract or otherwise. ….
Uit bovenstaande documenten leidt de rechtbank inzake de mogelijkheid voor Ahold om te
consolideren het volgende af.
Ook naar US GAAP is het doel van consolideren om de jaarresultaten en de vermogens van
de moedervennootschap en haar dochterondernemingen te presenteren als ware er sprake van
één onderneming. De veronderstelling hierbij is dat geconsolideerde jaarrekeningen
waardevoller zijn dan afzonderlijke jaarrekeningen en dat ingeval sprake is van een
vennootschap met een ‘controlling financial interest’ in een andere vennootschap
geconsolideerde jaarrekeningen normaliter nodig zijn om een ‘fair presentation’ (getrouw
beeld) te verkrijgen. Een ‘controlling financial interest’ is doorgaans aanwezig indien de
moeder meer dan 50% van de stemrechten in de dochter bezit. Hoofdregel volgens US GAAP
is dat een moedervennootschap een meerderheidsdeelneming wel en een
minderheidsdeelneming niet consolideert. Onder omstandigheden kan ‘control’ op iets anders
dan op de meerderheid van de stemrechten zijn gebaseerd in welk geval ook een
minderheidsaandeelhouder mag consolideren.
Onder ‘control’ verstaat de SEC de macht om op basis van stemrechten, een overeenkomst of
‘iets anders’ een lichaam te besturen en haar beleid te bepalen.
Op basis van de uitleg die de SEC aan de ARB 51 en aan Rule 3A-02 (a) geeft mag naar het
oordeel van de rechtbank een vennootschap als Ahold consolideren als zij de meerderheid van
de stemrechten bezit (uitzonderingen, die voor deze strafzaak niet relevant zijn, daargelaten).
Zij mag ook consolideren als zij op basis van een overeenkomst of iets anders ‘control’ heeft
over de dochtervennootschap.
Naar het oordeel van de rechtbank moet, gelet op het verband waarin de SEC deze woorden
gebruikt en de strekking van de ARB 51 en Rule 3A-02 (a), zoals die volgt uit de hierboven
opgenomen opinie, onder ‘overeenkomst of iets anders’ in dit verband een schriftelijk
vastgelegde overeenkomst, statuten of iets dergelijks worden verstaan.
Het vorenstaande betekent naar het oordeel van de rechtbank dat een vennootschap die geen
‘control’ heeft of de ‘control’ moet delen met een andere vennootschap naar US GAAP
(zogenaamde ‘joint control’) niet mag consolideren. Zolang ‘invloed’ niet tot ‘control’ leidt,
is invloed een onvoldoende basis om naar US GAAP te consolideren.
Niet is komen vast te staan dat Ahold op basis van een schriftelijk vastgelegde overeenkomst
of iets dergelijks ‘control’ had. Uit de vaststaande feiten volgt immers dat volgens de joint
venture overeenkomst de stemrechten gelijkelijk waren verdeeld en uit het overwogene onder
feit 1 volgt dat een wijziging op dat punt van die joint venture overeenkomst nooit is
overeengekomen. Ook de zogenaamde deadlock-procedure duidt op ‘joint control’.
35

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Zolang Ahold derhalve geen meerderheid van de stemrechten in JMR, Bompreço, Paiz Ahold,
Disco Ahold en ICA Ahold bezat mocht Ahold genoemde vennootschappen op basis van US
GAAP niet consolideren.
Dit standpunt wordt in het dossier gedeeld door de volgende personen:
- Blijkens het geschrift D/71 stelt Tracy van KPMG dat de SEC uitsluitend een schriftelijk
vastgelegde overeenkomst (of iets dergelijks) accepteert als basis voor control; de intentie
van de joint ventures-partijen is niet relevant.
- Blijkens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor (AH/78) verlangt Osnoss
van D&T US een ‘agreement’ en gaat hij impliciet uit van een geschreven document als
basis voor control.
- Door Van Ittersum, medewerker van Ahold, die blijkens het geschrift D/160 p. 2 in haar
notitie van 26 januari 2000 opmerkt dat een aandeelhouder die slechts 50% of minder van
de aandelen bezit alleen mag consolideren indien uit de joint venture overeenkomst of uit
de statuten blijkt dat sprake is van ‘control’.
- Door de onderzoekers van de Ondernemingskamer die samenvattend in hun
deskundigenverslag in tekstblok 129 concluderen dat US GAAP bepaalt dat een
vennootschap een deelneming slechts volledig kan consolideren als zij de andere
vennootschap door middel van stemrechten, overeenkomst of anderszins, beslissingen kan
opleggen en dat zij nergens uitlatingen hebben aangetroffen die hiermee strijdig zijn.
Ook indien de rechtbank ervan uitgaat dat de ondernemingsleiding bij het beoordelen van de
vraag of sprake is van ‘control’ een zekere beoordelingsvrijheid toekomt, is Ahold bij haar
destijds genomen besluiten om naar US GAAP te consolideren – gelet op bovenstaande
overwegingen van de rechtbank en de geïsoleerdheid van het destijds door Ahold ingenomen
standpunt - niet binnen die ruimte gebleven.
Voorzover de verdediging zich op onderdelen uit de Appendix A 20 bij de FAS 94, de EIFT
96-16 en/of de EIFT 97-2 beroept, overweegt de rechtbank het volgende.
Op pagina 13 en 14 van het deskundigenrapport van Langendijk (D/155) staat het volgende
citaat uit de Appendix A 20 bij de FAS 94:
The (Rechtbank: Financial Accounting Standard) Board has tentatively
concluded that the concept should be based primarily on control rather than
on ownership of a majority of voting interest, which is the most common but
not the only means of controlling a subsidiary. However, the Board has not yet
reached agreement on some significant issues, including precisely how to
determine if means other than majority ownership have resulted in control and
what techniques of consolidation would best report the effects of
noncontrolling (minority) interests that arise because subsidiaries are only
partially owned. Since more considerations of those matters is needed, the
Board's tentative conclusions on a concept of reporting entity for business
enterprises is not yet ready to be issued.
Uit dit citaat kan echter niet worden afgeleid dat het oordeel van de rechtbank dat control een
voorwaarde is om te kunnen consolideren, onjuist is. Daar komt bij dat bovenstaande
conclusie van de Board blijkens het deskundigenverslag van Van der Poel op pagina 19 nog
altijd niet tot een definitieve richtlijn heeft geleid.
36

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Blijkens een geschrift D/277 p. 3 staat in de EIFT 96-16 ‘Investor's Accounting for an
Investee When the Investor Has a Majority of the Voting Interest but the Minority
Shareholder or Shareholders Have Certain Approval or Veto Rights’ dat de
meerderheidsaandeelhouder niet mag consolideren indien een minderheidsaandeelhouder
‘participating rights’ heeft. Bezit de minderheidsaandeelhouder slechts ‘protective rights’ dan
is consolidatie door de meerderheidsaandeelhouder, blijkens het deskundigenverslag van
Langendijk D/155 p. 14 wel toegestaan Zoals volgt uit de titel van deze EIFT, de
bovenstaande samenvatting en gelet op de opvatting van Van de Poel en het standpunt van
Tracy, is de rechtbank van oordeel dat de EIFT 96-16 niet toestaat dat er geconsolideerd
wordt in een situatie dat een aandeelhouder met 50% of minder van de stemrechten slechts
beperkte ‘participating rights’ heeft (en dus geen ‘control’ heeft). Reeds om die reden kan uit
de EIFT 96-16 niet worden afgeleid dat het oordeel van de rechtbank dat control een
voorwaarde is om te kunnen consolideren, onjuist is.
Ook het beroep op de EIFT 97-2 ‘Physician Practice Management Entities and Certain Other
entities with Contractual Management Arrangements’ (D/277, pagina 3/7 en Rapport OK
tekstblok 124) verwerpt de rechtbank. Deze EIFT houdt - samengevat - in dat als sprake is
van een ‘controlling financial interest’ ingevolge een overeenkomst die cumulatief aan 6
voorwaarden voldoet, consolideren - ook zonder het bezit van de meerderheid van de
stemrechten - is toegestaan (D/277, pagina 3/7). Reeds omdat Ahold met betrekking tot de
joint venture ICA niet cumulatief aan de 6 voorwaarden voldeed (D/278, pag. 4/7, en het
Deskundigenrapport Van de Poel, Hoofdstuk 5, pagina 20; waarbij de rechtbank ervan uitgaat
dat Van de Poel met EITF 92 bedoeld EIFT 97-2) kan uit de EIFT 97-2 niet worden afgeleid
dat het oordeel van de rechtbank dat control een voorwaarde is om te kunnen consolideren,
onjuist is.
Ahold heeft JMR, Bompreço, Disco Ahold, Paiz Ahold en ICA Ahold in de jaarrekening –
zoals die in de in de tenlastelegging genoemde jaarverslagen zijn opgenomen –
geconsolideerd. Ahold mocht gelet op het vorenoverwogene genoemde vennootschappen naar
Amerikaans jaarrekeningenrecht niet consolideren.
Verdachte wordt verweten dit in het jaarverslag niet tot uitdrukking te hebben gebracht onder
“het resultaat en eigen vermogen volgens waarderingsgrondslagen in de Verenigde staten.”.
Over waarom dit onderdeel is opgenomen in het jaarverslag verklaart Verhelst in het
ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor (V-5/11 p. 2) als volgt:
“Dit is ter informatie opgenomen. De Nederlandse beursautoriteiten schrijven voor dat
dezelfde informatie gelijktijdig aan alle markten ter beschikking moeten worden gesteld. Als
gevolg van het feit dat Ahold ook aan de Amerikaanse beurs genoteerd staat moet Ahold bij de
SEC een Form 20-F filen. Onderdeel van de Form 20-F is een reconciliatie van het netto
resultaat en het eigen vermogen naar US GAAP. Deze informatie moet dus ook aan de
Nederlandse markt beschikbaar worden gesteld.
Overigens is dit een verplichting van de Nederlandse beurs. De Wet op de Nederlandse
Jaarrekening schrijft dit niet voor. Dit is dan ook geen onderdeel van de jaarrekening.”
Die verplichting blijkt uit de in het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van ambtshandeling
AH/87 p. 5-6) opgenomen tekst van artikel 25 van het Fondsenreglement van de
Amsterdamse effectenbeurs die voor zover van belang luidt:
“De uitgevende instelling welker aandelen, of certificaten hiervan, zijn toegelaten en waarvan
de aandelen tevens zijn toegelaten tot de officiële notering aan:
37

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
in één of meer andere Lid-Staten of werkzame effectenbeurzen, moet ervoor zorgdragen dat
aan de markt van elk der beurzen, waar toelating is verkregen, gelijkwaardige informatie
wordt verstrekt. ”
Blijkens het ambtsedig proces-verbaal van ambtshandeling (AH/87 p.2) moet in een Form 20-
F een zogenaamde ‘reconciliation note’ worden opgenomen. Deze “reconciliation” tussen
home country GAAPen US GAAP moet een beschrijving bevatten van de verschillen tussen
home country GAAP en US GAAP en een cijfermatig aansluiting bevatten van de verschillen
tussen home country GAAP en US GAAP. Alle materiële verschillen moeten in de
“reconciliation note” worden opgenomen. Men is vrij in het bepalen welke methode gebruikt
wordt voor de aansluiting van home country GAAP naar US GAAP. Welke methode ook
gebruikt wordt, een lezer moet in staat zijn om een US GAAP balans te kunnen reconstrueren
vanuit de informatie welke in de “reconciliation note” gegeven is. De meest gehanteerde
methode is de aansluiting van eigen vermogen en netto resultaat volgens home country gaap
naar eigen vermogen en netto resultaat volgens US GAAP. In sommige situaties kan deze
informatie niet genoeg zijn om een US GAAP balans te reconstrueren.
Bijvoorbeeld als een verschil tussen home country GAAP en US GAAP een effect heeft op
elke balanspost. In dat geval is het mogelijk noodzakelijk om een verkorte balans onder US
GAAP op te nemen.
Getuige Sterk verklaart blijkens het ambtsedig proces-verbaal van verhoor (G-25/1 p. 19-20)
dat als er onder Dutch GAAP volledig geconsolideerd wordt en onder US GAAP niet er dan
een verandering zal optreden in de reconciliatie. De omvang van het resultaat en eigen
vermogen onder US GAAP verandert niet. Het verschil zal tot uiting komen in de
samenstelling van het resultaat en het vermogen, er vinden verschuivingen plaats. Er zal een
regel resultaat deelnemingen in de reconciliatie van het resultaat komen en een regel
deelnemingen in de reconciliatie van het eigen vermogen. Door het wel consolideren onder
Dutch GAAP en niet consolideren onder US GAAP zullen er verschuivingen binnen de
reconciliatie plaatsvinden van de bestaande verschillen naar resultaat deelneming en
deelneming. Vanzelfsprekend zal ook de condensed financial statements volgens US GAAP
in Form 20-F veranderen.
Getuige Eustace bevestigt blijkens het proces-verbaal van verhoor (G-1/1 p.7) dat wanneer de
joint ventures volgens US GAAP niet volledig meegeconsolideerd mochten worden en
volgens Dutch GAAP wel dit verschil in de Form 20-F en het Nederlandse jaarverslag tot
uitdrukking zal komen in het overzicht van de aansluiting tussen Dutch GAAP naar US
GAAP, de reconciliatie.
Getuige Sliepenbeek verklaart blijkens het proces-verbaal van verhoor (G-2/2 p. 2) over het
jaarverslag 2002 dat de deconsolidatie van de joint ventures er in de aansluiting toe heeft
geleid dat de betreffende joint ventures zijn opgenomen in de regel aandeel in resultaat
deelnemingen welke voorheen was onderverdeeld in de regels daarboven. Van de totaal 588
miljoen Euro aandeel in resultaat van joint ventures heeft 566 miljoen Euro betrekking op de
herrubricering van goodwill die betrekking heeft op de joint ventures naar aandeel in resultaat
van joint ventures.
Naar het oordeel van de rechtbank had Ahold gelet op het vorenstaande in haar jaarverslagen
onder het kopje “het resultaat en eigen vermogen volgens waarderingsgrondslagen in de
Verenigde staten” tot uitdrukking dienen te brengen dat naar US GAAP niet mocht worden
geconsolideerd. Nu dit is nagelaten, is het geschrift in zoverre in strijd met de waarheid
opgesteld. In de geschriften zijnde de jaarverslagen van Ahold over 1998, 1999, 2000 en 2001
38

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
(D/99 p. 84, D/100 p. 78, D/101 p. 78 en D/102 p. 73-73) staan immers enkel de volgende
verschillen genoemd, waarbij geldt dat niet in elk jaarverslag elk verschil is genoemd:
- Goodwill
- Pensioenen
- Herwaardering van het onroerend goed
- Herstructureringskosten USA
- Voorzieningen
- Overige aanpassingen
- Winst verkoop onroerend goed
- SFAS 133
- Overige
betrekking hebbend op SOP 98-I
- Verwaterde winst per gewoon aandeel volgens US GAAP
- Belastingeffecten
- Dividend cumulatief preferente financieringsaandelen
- Dividend gewone aandelen.
Over de verantwoordelijkheid voor het jaarverslag verklaarde verdachte blijkens het
ambtsedig proces-verbaal van verhoor van verdachte (V-3/1 p. 15) dat Van der Hoeven het
voorwoord maakte en dat de beschrijvende teksten voornamelijk gemaakt werden door de
afdeling communicatie en dat de afdeling controlling, waar B. Verhelst verantwoordelijk voor
was, voor het cijfermatig gedeelte zorgde. Daarnaast had de externe accountant ook een hele
belangrijke rol. Op het moment dat de afdeling controlling bepaalde onderdelen wil hebben
toegelicht werden deze door Verhelst aan hem gesteld. Blijkens het ambtsedig opgemaakt
proces-verbaal van verhoor van verdachte Meurs (V-3/11 p. 3) is de raad van bestuur
verantwoordelijk voor de gehele jaarrekening. De stem van ieder lid van de Raad van Bestuur
was even zwaar, met uitzondering van Van der Hoeven die als CEO de zwaarste stem had. De
verantwoordelijkheid werd collectief gedragen binnen de Raad van Bestuur. Er werd
geluisterd naar de specifieke deskundigheid van het betreffende lid. De leden van de Raad van
Bestuur waren niet alleen formeel verantwoordelijk voor de jaarrekening, maar zij voelden
zich ook verantwoordelijk voor de gehele jaarrekening. Meurs was in de Raad van Bestuur
weliswaar verantwoordelijk voor het financiële beleid, maar ieder lid had de
verantwoordelijkheid voor het geheel en dus ook voor het financiële beleid en de
jaarrekening. Blijkens de geschriften zijnde de jaarverslagen van Ahold over 1998, 1999,
2000 en 2001 (D/99 p. 7, D/100 p. 13, D/101 p.11 en D/102 p. 7), zijn de jaarverslagen ook
namens de Raad van Bestuur ondertekend door Van der Hoeven.
Zoals uit de bewijsmiddelen ten aanzien van de voorgaande feiten blijkt wist verdachte gezien
de brief van D&T van 24 augustus 1998 dat voor consolidatie naar US GAAP een aanpassing
van de joint venture overeenkomst nodig was. Nu die aanpassing er niet is gekomen en hij
heeft nagelaten zulks te vermelden bij het bespreken van de jaarverslagen, heeft hij de
telastegelegde jaarverslagen samen met anderen vals opgemaakt.
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte
ten aanzien van het onder feit 3 na de woorden "en/of" telastegelegde:
op tijdstippen in de periode van maart 1999 en maart 2000 en maart 2001 en maart 2002, te
Zaandam, gemeente Zaanstad, tezamen en in vereniging met een ander (v.w.b. D/99 en
D/100) en met anderen (v.w.b.D/101 en D/102), meermalen, telkens een geschrift getiteld:
"resultaat en eigen vermogen volgens waarderingsgrondslagen in de Verenigde Staten", zoals
opgenomen in de jaarverslagen 1998 en 1999 en 2000 en 2001 (D/99 en D/100 en D/101 en
39

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
D/102), zijnde telkens een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen -
valselijk heeft opgemaakt, immers hebben verdachte en zijn mededader(s) telkens in strijd met
de waarheid in voornoemde "resultaat en eigen vermogen volgens waarderingsgrondslagen
in de Verenigde Staten"
- nagelaten te doen vermelden en/of nagelaten te doen verwerken dat volledige consolidatie
door Ahold N.V. van de rechtspersonen ICA Ahold AB en Jerónimo Martins Retail en
Bompreço S.A. en Disco Ahold International Holdings N.V. en Paiz Ahold N.V. niet mogelijk
was naar het Amerikaans jaarrekeningenrecht (US GAAP),
zulks met het oogmerk om die geschriften als echt en onvervalst te gebruiken en/of door
anderen te doen gebruiken.
Ten aanzien van het onder 4 telastegelegde
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte te laste is gelegd als feit
4 primair.
Verdachte wordt onder feit 4 verweten, zo begrijpt de rechtbank, dat hij als (mede)pleger, dan
wel als feitelijk leidinggever heeft getracht het publiek tot inschrijving of deelneming te
bewegen door het opzettelijk verzwijgen of verminken van ware en/of het voorspiegelen van
valse feiten of omstandigheden:
- door ten onrechte volledig geconsolideerde cijfers van ICA Ahold, Disco Ahold, Paiz
Ahold en JMR naar Dutch- en US GAAP op te nemen;
- door de put optie niet op te nemen;
- door tijdens de roadshows en in persberichten ten onrechte te stellen dat het overwegende
zeggenschap had en te zwijgen over de side letters en de putoptie.
Blijkens de Memorie van Toelichting bij art 335 (oud) Sr - die de rechtbank bij de uitleg van
artikel 47 Wte 1995 van belang acht - gaat het bij laatstgenoemd artikel om bedrieglijke
middelen waardoor het publiek omtrent de waarheid van de feiten, waarvan de waarde der
onderneming afhangt opzettelijk wordt misleid. Van misleiding is minst genomen sprake
indien gegevens zijn verzwegen, verhuld of fraaier voorgespiegeld dan ze in werkelijkheid
zijn, in de wetenschap dat die gegevens in redelijkheid van belang kunnen zijn voor de
waardering van de aandelenkoers.
Vaststaat dat de prospectus is opgesteld naar Dutch GAAP en dat zoals is overwogen onder
feit 3 in de zogenaamde aansluiting (Note 7 Reconciliation to US GAAP) ten onrechte niet is
opgenomen dat er naar US GAAP niet mocht worden geconsolideerd.
Naar opvatting van de rechtbank kan niet worden bewezen dat verdachte door in het
prospectus niet op te nemen dat er naar US GAAP niet mocht worden geconsolideerd,
opzettelijk het publiek heeft misleid.
Ten aanzien van Dutch GAAP geldt dat Bompreço, ICA Ahold, Disco Ahold en Paiz Ahold
naar Dutch GAAP mochten worden geconsolideerd. Dit geldt weliswaar niet voor de
consolidatie van van JMR, maar die fout is cijfermatig absoluut en relatief gezien van een
dermate gering gewicht dat in redelijkheid niet kan worden volgehouden dat iemand niet tot
inschrijving op de aandelenemissie zou zijn overgegaan als die gegevens niet waren mee
geconsolideerd. Daar komt bij dat - zoals de rechtbank hiervoor heeft overwogen – het naar
Dutch GAAP consolideren van dochtervennootschappen er in beginsel niet toe leidt dat de
omvang van het eigen vermogen en/of de hoogte van het resultaat van de
moedervennootschap gewijzigd worden.
40

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
De rechtbank overweegt daartoe nog dat het op basis van de cijfermatige en overige
informatie als voorkomend in het prospectus betrekkelijk eenvoudig was uit te rekenen welke
omzet aan welke dochtervennootschappen viel toe te rekenen. Die eis om ook zelfstandig
"enig rekenwerk " te verrichten mag gesteld worden aan de lezer van het prospectus en zeker
aan een die overweegt in te schrijven op een emissie van een wereldconcern met op het
tijdstip waarop het prospectus is uitgegeven een groot aantal aan binnen - en buitenlandse
dochters.
Ten aanzien van uitlatingen tijdens "roadshows " en het uitbrengen van persberichten
overweegt de rechtbank dat niet bewezen is dat verdachten daarin hebben aangegeven
overwegende zeggenschap in Bompreço, ICA Ahold, Disco Ahold, Paiz Ahold en JMR te
hebben. Daar komt bij dat het begrip zeggenschap - zeker als dat tijdens een roadshow of in
een persbericht wordt gebruikt - niet een heldere en eenduidige inhoud heeft. Zeker kan in
redelijkheid niet worden volgehouden dat iemand zijn beslissing om op een emissie in te
schrijven laat afhangen van de juistheid van de mededeling van het hebben van zeggenschap
over dochtervennootschappen als die mededeling tijdens een roadshow of in een persbericht is
gedaan.
De rechtbank acht aannemelijk dat verdachte tijdens roadshows waarbij blijkens het
ambtsedig proces-verbaal AH/47 p. 17 aanwezig waren onder meer analisten en port folio
managers van grote institutionele beleggers en particuliere beleggers, het bestaan van de side
letters bewust verzwegen heeft. De intentie van verdachte was immers om de side letters
verborgen te houden voor de accountant. Het zou dan volstrekt onaannemelijk zijn om
daarover tijdens roadshows wel te spreken.
Naar het oordeel van de rechtbank bevatte de control letter in combinatie met de side letter
informatie die in redelijkheid van belang kon zijn voor de waardering van de aandelenkoers
en naar het oordeel van de rechtbank wist verdachte dat ook.
Verdachte heeft blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting van 7 maart 2006 verklaart
dat hij rond de aandelenemissie in het voorjaar van 2000 op pad was voor de roadshows.
Verdachte heeft in het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van verhoor (V-3/17 p. 3)
verklaard dat de internationale roadshows door Van der Hoeven en hemzelf werden gedaan.
Bij de roadshows werd onder andere door verdachte, maar ook door Van der Hoeven, een
verhaal gehouden inzake de emissie. Op basis van het prospectus en het verhaal bij deze
roadshows kunnen beleggers bij de bank aangeven of ze al dan niet gaan inschrijven. De
roadshows inzake de emissie zijn gestart op 1 mei 2000 en hebben twee weken geduurd. Er
waren ook roadshows in Nederland. Blijkens het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van
verhoor (V-3/6 p.2) heeft verdachte verklaard dat hij op 2 mei 2000 in Zweden was voor een
roadshow voor de aandelenemissie.
Zoals eerder overwogen onder feit 1 en 2 wist verdachte gezien de brief van D&T van 24
augustus 1998 dat voor consolidatie naar US GAAP een aanpassing van de shareholders
agreement nodig was. Nu verdachte wist dat die aanpassing er niet was en hij heeft nagelaten
zulks bij de roadshows te vermelden, heeft hij zich schuldig gemaakt aan overtreding van
artikel 47 (oud) Wte 1995.
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte
ten aanzien van het onder feit 4 primair telastegelegde:
41

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
in de periode van december 1999 tot en met mei 2000 in Nederland en/of in Zweden, tezamen
en in vereniging met een ander, terwijl hij en zijn mededader hun medewerking verleenden tot
het plaatsen van effecten, heeft getracht het publiek tot inschrijving of deelneming te bewegen
door het opzettelijk verzwijgen van feiten of omstandigheden, immers hebben hij en zijn
mededader in bovengenoemde periode potentiële beleggers tijdens zogeheten "roadshows"
voorgelicht, waarbij verdachte en zijn mededader het bestaan van relevante informatie,
namelijk elkaar tegensprekende "side letters", verzwegen.
Ten aanzien van het onder 5 telastegelegde
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte te laste is gelegd als feit
5 primair.
In het ambtsedig opgemaakt proces-verbaal van ambtshandeling (AH/46, p. 3) staat over de
inhoud en het doel van de zogeheten Letter of Representation (LOR) het volgende.
In relatie tot de accountantscontrole van de Nederlandse jaarrekening en de financial
statements opgenomen in Form 20-F wordt jaarlijks door Ahold een LOR verstrekt aan D&T.
Tevens is door Ahold aan D&T een LOR verstrekt in relatie tot de controle van de financial
statements opgenomen in het prospectus d.d. 15 mei 2000.
In een LOR bevestigt het bestuur van een onderneming en/of eventueel andere betrokkenen,
zoals blijkt uit de ondertekening van de LOR, dat zij ervoor verantwoordelijk zijn dat de
jaarrekening en/of andere financiële verantwoording een getrouwe weergave bevat in
overeenstemming met van toepassing zijnde grondslagen voor verslaggeving.
Tevens bevestigt het bestuur en/of eventueel andere betrokkenen ten behoeve van de
oordeelsvorming van de accountant gericht op het afgeven van een accountantsverklaring dat
zij de accountant inzage hebben gegeven in de gehele administratie en de daaraan ten
grondslag liggende gegevens aan de accountant hebben verstrekt.
In het geschrift zijnde de letter of representation 1999 van Ahold aan D&T d.d. 7 maart 2000
(D/127 p. 1) staat onder meer:
“We confirm, to the best of our knowledge and belief, the following representations made to
you during your audit:
2. The company has made available to you all:
a) Financial records and related data.”
Het geschrift is ondertekend door onder meer verdachte en Van der Hoeven (p.4)
In het geschrift zijnde de letter of representation van Ahold aan D&T inzake prospectus d.d.
16 mei 2000 (D/367 p. 1) staat onder meer:
“4. The company has made available to you all financial records and related data that
would have a bearing on the purpose of your review”
Het geschrift is ondertekend door onder meer verdachte en Van der Hoeven (p.2)
In het geschrift zijnde de letter of representation 2000 van Ahold aan D&T d.d. 6 maart 2001
(D/128 p. 1) staat onder meer:
“We confirm, to the best of our knowledge and belief, the following representations made to
you during your audit:
2. The company has made available to you all:
a) Financial records and related data.”
42

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Het geschrift is ondertekend door onder meer verdachte en Van der Hoeven (p.4)
In het geschrift zijnde de letter of representation 2001 van Ahold aan D&T d.d. 7 maart 2002
(D/129 p. 1) staat onder meer:
“We confirm, to the best of our knowledge and belief, the following representations made to
you during your audit(s):
2. The company has made available to you all:
a) Financial records and related data.”
Het geschrift is ondertekend door onder meer verdachte en Van der Hoeven (p.7)
Zoals reeds blijkt uit hetgeen onder de vaststaande feiten en de feiten 1 en 2 is opgenomen
was de accountant van oordeeldat naar US GAAP aanpassingen van de shareholders
agreements nodig waren. Alhoewel de vereiste aanpassingen niet waren overeengekomen,
zijn de control letters wel en de side letters niet aan de accountant verstrekt.
Onder die omstandigheden heeft verdachte in de letters of representation met het oogmerk om
die letters als echt en onvervalst te gebruiken in strijd met de waarheid opgenomen dat alle
financiële administratie en daarmee verband houdende gegevens aan de accountant waren
verstrekt. Naar het oordeel van de rechtbank vallen deze side letters onder related data. Ze
waren zoals reeds overwogen van belang voor de accountant inzake Amerikaanse
verslaggevingsvoorschriften.
Uit het bovenstaande volgt dat alle in de telastegelegging opgenomen letters of representation
vals zijn omdat daarin in strijd met de waarheid is opgenomen dat alle financiële gegevens en
daarmee verband houdende gegevens aan de accountant waren verstrekt. Dit leidt er toe dat de
rechtbank niet meer behoeft te onderzoeken of de letters of representation ook nog op de
andere in de telastelegging genoemde gronden vals zijn. Indien dat namelijk het geval zou
zijn, leidt dat immers niet tot de constatering dat verdachte geen strafbaar feit heeft begaan
(zie in dit verband Gerechtshof Amsterdam, 25 november 2003, parketnummer: 23/004152-
02).
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat
ten aanzien van het onder feit 5 primair telastegelegde:
hij op
7 maart 2000 (v.w.b. D/127) en
16 mei 2000 (v.w.b. D/367) en
6 maart 2001 (v.w.b. D/128) en
7 maart 2002 (v.w.b. D/129),
te Zaandam, gemeente Zaanstad, meermalen, telkens een zogeheten "letter of representation"
-zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen- valselijk heeft
opgemaakt, immers heeft Ahold telkens in strijd met de waarheid in voornoemde "letters of
representation" geschreven en/of opgenomen en/of gesteld dat
- alle financiële administratie ('financial records') en daarmee verband
houdende gegevens (related data) waren verstrekt aan de accountant
zulks telkens met het oogmerk om die geschriften als echt en onvervalst te gebruiken
en/of door anderen te doen gebruiken.
Ten aanzien van het onder 6 telastegelegde
43

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte te laste is gelegd als feit
6 subsidiair.
Zoals is opgenomen onder feit 3 eerste gedeelte heeft Ahold naar Nederlands recht enkel JMR
ten onrechte geconsolideerd. Nu de consolidatie van de omzet-/balansgegevens van JMR
cijfermatig absoluut en relatief van een dermate gering gewicht zijn, hetgeen Ahold en de
accountants in de telastegelegde periode ook meenden, kan het oogmerk niet worden
bewezen.
In de 20-F’s, welk in de telastelegging zijn genoemd, zijn de balansen en resultatenrekeningen
opgesteld naar Dutch GAAP. De rechtspersonen Bompreço, Disco Ahold, Paiz Ahold en ICA
Ahold en JMR zijn daarin geconsolideerd opgenomen. Naar het oordeel van de rechtbank
diende zoals is overwogen onder feit 3 tweede gedeelte in ieder geval in de “reconciliation
note” in de Form 20-F tot uitdrukking te worden gebracht dat genoemde rechtspersonen niet
naar US GAAP mochten worden geconsolideerd.
Nu is nagelaten dit tot uitdrukking te brengen, is in de Form 20-F in strijd met de waarheid
gesuggereerd dat Ahold ‘control’ had over de genoemde geconsolideerde rechtspersonen
terwijl dat in werkelijkheid naar maatstaven van Amerikaans jaarrekeningenrecht niet het
geval was. In de geschriften zijnde de Forms 20-F van Ahold over 1998, 1999, 2000 en 2001
(D/119 p. 71-71, D/120 p. 79-80, D/121 p. 104 e.v. en D/122 p.115 e.v. ) staan immers enkel
de volgende verschillen genoemd, waarbij geldt dat niet in elke Form 20-F elk verschil is
genoemd:
- Goodwill
- Pensions
- Revaluation of real estate
- Revaluation of tangible fixed assets
- Restructuring costs
- Reorganization costs
- Sale-leaseback of property
- Derivatives
- Software costs
- Deferred taxes
- Settlement of Cross-participations
- Other provisions
- Dividend cumulative preferred financing shares
- Diluted net earnings per common share
- Proposed dividends on common shares
- Earnings per share
- New accounting pronouncements
- Other ( SOP 98-I)
- Comprehensive income
Blijkens de geschriften zijn de de Forms 20-F van Ahold over 1998, 1999, 2000 en 2001
(D/119 p. 77, D/120 p. 86, D/121 p. 112. en D/122 p.128) door Van der Hoeven als president
van de Raad van Bestuur getekend op respectievelijk 12 april 1999, 12 april 2000, 9 april
2001 en 9 april 2002.
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte feitelijk leiding heeft
gegeven aan deze door Ahold gepleegde valsheid in geschrift.
44

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Van feitelijk leiding geven door verdachte kan onder omstandigheden sprake zijn indien
verdachte hoewel daartoe bevoegd en redelijkerwijs gehouden maatregelen ter voorkoming
van deze gedraging achterwege laat en bewust de aanmerkelijke kans aanvaardt dat de
verboden gedragingen zich zullen voordoen. Er kan pas sprake zijn van een bewuste
aanvaarding van de aanmerkelijke kans indien verdachte persoonlijk op de hoogte was van de
verboden gedragingen. Zoals eerder onder feit 1 en 2 is overwogen wist verdachte gezien de
brief van D&T van 24 augustus 1998 dat voor consolidatie naar US GAAP een aanpassing
van de shareholder agreement nodig was. Tevens was verdachte op de hoogte van het feit dat
die aanpassing niet was overeengekomen. Voorts was verdachte op de hoogte van de
omstandigheid dat de accountant in de veronderstelling leefde dat de aanpassing wel was
overeengekomen. Verdachte wist derhalve dat in de Form 20-F de deelnemingen ten onrechte
naar US GAAP zouden worden opgenomen.
Nu niet is gebleken dat verdachte eerder dan de brief van 24 augustus 1998 daadwerkelijk
wist dat consolidatie onder US GAAP niet mogelijk was acht de rechtbank niet bewezen dat
verdachte feitelijk leiding heeft gegeven aan een valse Form 20-F 1997.
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat
ten aanzien van het onder feit 6 subsidiair telastegelegde:
Koninklijke Ahold N.V. op tijdstippen in april 1999 (D/119) en april 2000 (D/120) en april
2001 (D/121) en april 2002 (D/122) te Zaandam, gemeente Zaanstad, meermalen, telkens een
zogeheten "Annual report on Form 20-F" - zijnde een
geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen - valselijk heeft opgemaakt,
immers heeft Ahold telkens in strijd met de waarheid in voornoemd "Annual report on Form
20-F" gesuggereerd dat Ahold overwegende zeggenschap ('control') had over alle in de
"Annual report on Form 20-F" genoemde geconsolideerde rechtspersonen, terwijl dat in
werkelijkheid naar maatstaven van Amerikaans jaarrekeningenrecht niet het geval was en
- genoemde documenten ondertekend ter bevestiging van de juistheid van de daarin gedane
opgaven,
zulks telkens met het oogmerk om die geschriften als echt en onvervalst te gebruiken en/of
door anderen te doen gebruiken,
aan welke strafbare gedraging hij, verdachte, toen en daar, telkens tezamen en in vereniging
met een ander (v.w.b. D119 en D120) en met anderen (v.w.b. D121 en D122) feitelijk leiding
heeft gegeven.
Ten aanzien van het onder 7 telastegelegde
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte als feit 7 primair te laste
is gelegd.
Zoals uit de bewijsmiddelen zoals die zijn opgenomen onder de vaststaande feiten en de feiten
1 en 2 blijkt:
- zijn de control letters inzake Bompreço, Disco Ahold en ICA Ahold vals;
- de side letters inzake Bompreço, Disco Ahold en ICA Ahold niet aan de accountant
verstrekt;
- en raakte D&T pas op de hoogte van deze side letters op 25 oktober 2002 respectievelijk
23 februari 2003.
45

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Tevens staat –op grond van de bewijsmiddelen opgenomen onder vaststaande feiten en de
feiten 1 en 2- vast dat verdachte wist dat de accountant van oordeel was dat naar Amerikaans
jaarrekeningenrecht een aanpassing van de shareholders agreement nodig was en dat die
aanpassing nooit is overeengekomen. Door het onder deze omstandigheden verstrekken aan
de accountant van de control letters inzake ICA Ahold, Disco Ahold en Bompreço zijn het
oogmerk en de listige kunstgreep bewezen.
Anders dan het Openbaar Ministerie heeft aangevoerd staat naar het oordeel van de rechtbank
niet vast zoals al eerder is overwogen dat de accountant van oordeel was dat de control letters
naar Nederlands jaarrekeningenrecht nodig waren.
De verdediging van verdachte heeft nog betoogd dat er onvoldoende bewijs is voor het
oorzakelijk verband tussen het ingezette (bedrieglijke) middel en het resultaat.
De rechtbank is in de eerste plaats van oordeel dat de verdediging terecht heeft betoogd dat
voor de strafbaarheid ingevolge artikel 326 Sr oorzakelijk verband moet bestaan tussen de
aangewende (bedrieglijke) middelen en de door de dader beoogde afgifte van het goed. Dit
causale verband ligt besloten in het bestanddeel "bewegen tot" in de delictsomschrijving van
de in genoemd artikel strafbaar gestelde oplichting.
Om te kunnen spreken van "bewegen tot" is echter reeds voldoende dat zonder de aanwending
van het (bedrieglijke) middel de afgifte van het goed niet zou zijn gevolgd.
Het bewijs daarvan volgt naar het oordeel van de rechtbank al uit het feit dat naar het oordeel
van de accountant naar Amerikaans jaarrekeningenrecht een aanpassing van de overeenkomst
was vereist. Voorts verwijst de rechtbank naar de onder de vaststaande feiten opgenomen email
van 5 april 2000 (D/279) waarin Osnoss aangeeft dat de control letters er moeten komen
voor volledige consolidatie onder US GAAP. Dat de accountants uiteindelijk akkoord gaan
met de belofte dat de control letters er zo spoedig mogelijk aankomen doet daar niet aan af.
De verdediging heeft voorts nog betoogd dat er onvoldoende bewijs is voor het bestanddeel
“afgifte van een goed”.
Anders dan de verdediging betoogt, is naar het oordeel van de rechtbank een
accountantsverklaring en auditor report vatbaar om voor een bezitter waarde te hebben.
Daarmee is het een goed als bedoeld in artikel 326 Sr. Voor de bewezenverklaring van het
afgeven van de accountantsverklaring en/of auditors report is voldoende dat uit de
bewijsmiddelen volgt dat die goederen zijn afgegeven, hetgeen volgt uit de volgende
bewijsmiddelen.
Een geschrift zijnde het jaarverslag van Ahold over 1999 (D/100 p. 77):
“Accountantsverklaring
We zijn van oordeel dat de jaarrekening van Koninklijke Ahold N.V. een getrouw beeld geeft
van de grootte en samenstalling van het vermogen op 2 januari 2000 en van het resultaat over
1999 in overeenstemming mt algemeen aanvaarde grondslagen voor financiële verslaggeving
in Nederland en voldoet aan de wettelijke bepalingen inzake de jaarrekening zoals opgenomen
in Titel 9 boek 2 BW.
Deloitte en Touche accountants
Amsterdam, 7 maart 2000”.
Een geschrift zijnde het jaarverslag van Ahold over 2000 (D/101 p. 75):
“Accountantsverklaring
We zijn van oordeel dat de jaarrekening van Koninklijke Ahold N.V. een getrouw beeld geeft
van de grootte en samenstalling van het vermogen op 31 december 2000 en van het resultaat
over 2000 in overeenstemming mt algemeen aanvaarde grondslagen voor financiële
46

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
verslaggeving in Nederland en voldoet aan de wettelijke bepalingen inzake de jaarrekening
zoals opgenomen in Titel 9 boek 2 BW.
Deloitte en Touche accountants
Amsterdam, 6 maart 2001”.
Een geschrift zijnde het jaarverslag van Ahold over 2001 (D/102 p. 72):
“Accountantsverklaring
We zijn van oordeel dat de jaarrekening van Koninklijke Ahold N.V. een getrouw beeld geeft
van de grootte en samenstalling van het vermogen op 30 december 2001 en van het resultaat
over 2001 in overeenstemming mt algemeen aanvaarde grondslagen voor financiële
verslaggeving in Nederland en voldoet aan de wettelijke bepalingen inzake de jaarrekening
zoals opgenomen in Titel 9 boek 2 BW.
Deloitte en Touche accountants
Amsterdam, 7 maart 2002”.
Een geschrift zijnde het annual report on Form 20-F van Ahold over 1999 (D/120 p. 49):
Independent Auditors Report:
In our opinion, the consolidated financial statements referred to above present fairly, in all
material respects, the consolidated financial position of Koninklijke Ahold N.V. at January 2,
2000, January 3, 1999 and the results of its operations, changes in its equity and its cash flows
for each of the three fiscal years in the period ended January 2, 2000, in conformity with
generally accepted accounting principles in The Netherlands.
Generally accepted accounting principles in the Netherlands vary in certain respects from
generally accepted accounting principles in the United States. The application of the latter
would have affected the determination of net earnings for each of the three fiscal years in the
period ended January 2, 2000 and the determination of stockholders’equity at January 2, 2000
and January 3, 1999 to the extent summarized in Note 23
Deloitte & Touche Accountants
March 7, 2000”.
Een geschrift zijnde het annual report on Form 20-F van Ahold over 2000 (D/121 p. 64):
Independent Auditors Report:
In our opinion, the consolidated financial statements referred to above present fairly, in all
material respects, the consolidated financial position of Koninklijke Ahold N.V. as of
December 31, 2000, January 2, 2000 and the results of its operations, changes in its equity and
its cash flows for each of the three fiscal years in the period ended December 31, 2000, in
conformity with generally accepted accounting principles in The Netherlands.
....
Generally accepted accounting principles in the Netherlands vary in certain respects from
generally accepted accounting principles in the United States. The application of the latter
would have affected the determination of net earnings for each of the three fiscal years in the
period ended December 31, 2000 and the determination of stockholders’equity at December
31, 2000 and January 2, 2000 to the extent summarized in Note 23.
Deloitte & Touche Accountants
march 6, 2001”.
Een geschrift zijnde het annual report on Form 20-F van Ahold over 2001 (D/122 p. 69):
Independent Auditors Report:
In our opinion, the consolidated financial statements referred to above present fairly, in all
material respects, the consolidated financial position of Koninklijke Ahold N.V. as of
December 30, 2001 and December 31, 2000 and the results of its operations, changes in its
equity and its cash flows for each of the three fiscal years in the period ended December 30,
2001, in conformity with generally accepted accounting principles in The Netherlands.
47

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Accounting principles generally accepted in the Netherlands vary in certain respects from
accounting principles generally accepted in the United States of America. The application of
the latter would have affected the determination of net earnings for each of the three fiscal
years in the period ended December 30, 2001 and the determination of stockholders’equity as
of December 30, 2001 and December 31, 2000 to the extent summarized in Note 27.
Deloitte & Touche Accountants
March 7, 2002”.
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte
ten aanzien van het onder feit 7 primair telastegelegde:
in de periode van mei 1999 tot en met 24 februari 2003, te Zaandam, gemeente Zaanstad
en/of Amsterdam, meermalen, telkens met het oogmerk om een ander wederrechtelijk te
bevoordelen door listige kunstgrepen Deloitte & Touche Registeraccountants (Deloitte en
Touche) heeft bewogen tot de afgifte van goedkeurende accountantsverklaringen en
"Auditors' Reports" (D/100, p. 77 en D/101, p. 75 en D/102, p. 72 en D/120, p. 49 en D/121,
p. 64 en D/122, p. 69 en D/335 en D/336), hebbende verdachte telkens met vorenomschreven
oogmerk - zakelijk weergegeven - listiglijk en bedrieglijk en in strijd met de waarheid
- telkens een brief, betrekking hebbende op de rechtspersonen Bompreço S.A. en Disco Ahold
International Holdings N.V. en ICA Ahold AB (respectievelijk D/137 en D/138 en D/139) aan
Deloitte & Touche overhandigd, waarin telkens in strijd met de waarheid was opgenomen
dat tussen Ahold en haar wederpartijen is overeengekomen dat in het geval geen
consensus zou worden bereikt over een bepaalde kwestie, het voorstel van Ahold uiteindelijk
doorslaggevend zou zijn en
- telkens een brief, waarin de inhoud van bovenstaande brieven wordt weersproken door
Bompreçopar en Grupo Velox en ICA Förbundet Invest AB/Canica AS (respectievelijk D/137
en D/138 en D/139) aan Deloitte & Touche onthouden
waardoor Deloitte & Touche werd bewogen tot bovenomschreven afgifte.
Voorzover in de telastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd.
Verdachte is hierdoor niet in zijn verdediging geschaad.
6. De strafbaarheid van de feiten
Het Openbaar Ministerie
Verdachte is onder 4 artikel 47 (oud) Wte 1995 telastegelegd. Volgens het Openbaar
Ministerie is dit artikel in het kader van de Wet Marktmisbruik (Kamerstukken II 29 827) per
1 oktober 2005 vervangen door het nieuwe artikel 46b, lid 1, sub d Wte 1995. Deze wijziging
vloeit, aldus het Openbaar Ministerie, voort uit de verplichting tot harmonisatie zoals
vastgesteld in de richtlijn market abuse (2003/6/EG). Het Openbaar Ministerie is -
samengevat - van mening dat door deze wijziging evenwel geen sprake is van een gewijzigd
inzicht in de strafwaardigheid ten aanzien van artikel 47 (oud) Wte 1995. Het Openbaar
Ministerie baseert zich daartoe bij requisitoir en repliek op de wetsgeschiedenis en een tweetal
uitspraken te weten: HR 1 juli 1996, NJ 1998, 10 en Gerechtshof Amsterdam 12 juli 2005,
LJN AT 9894. Van een gunstigere bepaling voor verdachte in de zin van artikel 1 lid 2 Sr is
geen sprake en artikel 47 (oud) Wte 1995 is volgens het Openbaar Ministerie derhalve
onverminderd van toepassing op de telastegelegde periode.
De verdediging
48

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
De verdediging van Van der Hoeven heeft - zakelijk weergeven - betoogd dat artikel 47 (oud)
Wte 1995 door voornoemde Europese richtlijn (2003/6/EG) is komen te vervallen
(pleitnotities, tekstblokken 624-644). Het standpunt van het Openbaar Ministerie dat artikel
47 (oud) Wte 1995 zou zijn vervangen door artikel 46b, lid 1, sub d Wte 1995 is volgens de
verdediging dan ook onjuist. De verdediging bepleit dat artikel 46b, lid 1, sub d Wte 1995 een
direct vervolg is op artikel 334 Sr. Tenslotte heeft de verdediging van Van der Hoeven
aangevoerd dat, indien artikel 47 (oud) Wte 1995 wel wordt toegepast, rekening moet worden
gehouden met artikel 46b Wte 1995, maar dat dit strijd met het lex certa beginsel oplevert
omdat 46b Wte 1995 niet duidelijk en voorspelbaar is.
De verdediging van Meurs sluit zich aan bij voorgaand betoog met de toevoeging dat artikel
47 (oud) Wte 1995 oorspronkelijk was vervat in artikel 335 Sr en via 31b Wte tot stand is
gekomen met het doel om de consument te beschermen tegen publieksmisleiding. Artikel 46b
Wte 1995 houdt volgens de verdediging van Meurs geen verband met deze oude bepaling van
47 Wte 1995. De Wet Marktmisbruik, waarop artikel 46b Wte 1995 is geënt, richt zich
weliswaar op misleiding, maar dan in directe samenhang met koersvorming en dat is
wezenlijk anders dan de publieksmisleiding bij inschrijving of deelneming. De Wet
Marktmisbruik staat ook overigens volledig in het teken van koersmanipulatie en handelen
met voorwetenschap.
Conclusie moet volgens de verdediging zijn dat artikel 47 (oud) Wte 1995 niet meer bestaat
en dat de strafwaardigheid van de enkele publieksmisleiding is komen te vervallen. Voorts
zou het gewijzigd inzicht in strafwaardigheid kunnen worden afgeleid uit de omstandigheid
dat artikel 46b lid 1 Wte 1995 in eerste instantie bestuursrechtelijk wordt afgedaan
(pleitaantekeningen deel 2, tekstblokken 7.1-7.38). De verdediging van Meurs concludeert tot
onstlag van rechtsvervolging.
Standpunt van de rechtbank
Uit de wetswijziging volgt dat de artikelen 46 en 47 Wte 1995 in de WED worden vervangen
door de nieuwe artikelen 46, eerste, derde en negende lid, 46a, eerste en tweede lid en 46b,
eerste lid Wte 1995.
De (concept) Memorie van Toelichting bevat onder meer het navolgende:
Misleiding of bedrog bij emissie
Artikel 47 van de Wte 1995 verbiedt een ieder die effecten uitgeeft of belast is met, of zijn
medewerking verleent tot het plaatsen van effecten, te trachten het publiek tot inschrijving of
deelneming te bewegen door het opzettelijk verzwijgen of verminken van ware, of
voorspiegelen van valse feiten of omstandigheden. Deze misleiding of bedrog bij emissie valt
thans onder de verbodsbepaling van marktmanipulatie. Dit leidt ertoe dat het huidige artikel
van de Wte 1995 kan vervallen.
De Memorie van Toelichting houdt onder meer in:
Thans voorzien de artikelen 46 tot en met 48 van de Wte 1995 in een regime tegen
effectenhandel met gebruik van voorwetenschap. De richtlijn Marktmisbruik brengt met zich
dat deze bepalingen moeten worden aangepast. Op sommige punten vloeit deze aanpassing
voort uit het feit dat de richtlijn totale harmonisatie beoogt, terwijl in andere gevallen aan de
harmoniserende werking van de richtlijn de nodige betekenis moet worden toegekend, met
name op het terrein van de definities, verbodsbepalingen en uitzonderingen daarop.
49

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Op grond van het voorgaande in samenhang met de letterlijke tekst van artikel 47 (oud) Wte
1995 en artikel 46b lid 1, sub d Wte 1995 is de rechtbank met het Openbaar Ministerie van
oordeel dat artikel 46 lid 1, sub d Wte 1995 artikel 47 (oud) Wte 1995 heeft vervangen en niet
- zonder meer - is komen te vervallen.
Van een gewijzigd inzicht in de strafwaardigheid in de zin dat het nieuwe artikel een
gunstigere bepaling voor verdachte zou zijn, is in de wetsgeschiedenis evenmin gebleken.
Integendeel, het nieuwe artikel 46b Wte 1995 heeft een plaats gekregen in artikel 67 Sv. Dat
heeft tot gevolg dat bij overtreding van het artikel voorlopige hechtenis kan worden toegepast
en de daarmee verbonden overige dwangmiddelen mogelijk worden gemaakt. Hierdoor is het
artikel ingrijpender dan voorheen. In het licht daarvan beschouwd is de oude bepaling
gunstiger en dient het verweer dient derhalve te worden verworpen.
Het beroep van de verdediging op een gewijzigd inzicht in de strafwaardigheid, omdat artikel
46b lid 1 Wte 1995 thans in eerste instantie administratief wordt afgedaan, wordt eveneens
verworpen. De rechtbank overweegt hieromtrent dat uit de Memorie van Toelichting volgt dat
de richtlijn Marktmisbruik weliswaar een regime bevat waarin het accent op
bestuursrechtelijke handhaving ligt.
Hiermee is evenwel beoogd de effectiviteit van de samenwerking tussen de toezichthouders
van de diverse lidstaten te bevorderen en daarmee de naleving van de voorschriften van de
richtlijn Marktmisbruik zoveel mogelijk te waarborgen en dit is dus niet gebaseerd op een
gewijzigd inzicht in de strafwaardigheid.
In het licht van het vorenoverwogene is er dan ook geen sprake van onduidelijkheid en dient
het beroep op het lex certa beginsel te worden verworpen.
Het onder 4 bewezen geachte feit is derhalve strafbaar. De overige bewezen geachte feiten
zijn volgens de wet eveneens strafbaar en ook overigens is het bestaan van een
rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.
7. De strafbaarheid van verdachte
Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.
Verdachte is dan ook strafbaar.
8. Motivering van de straffen
Het Openbaar Ministerie
Het Openbaar Ministerie heeft geconcludeerd - onder overlegging van een schriftelijk
requisitoir en onder handhaving van zijn eis bij repliek - dat verdachte ter zake van de door
hem bewezen geachte feiten 1 primair, 2 primair, 3, 4 subsidiair, 5 primair, 6 subsidiair en 7
primair zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 20 maanden,
waarvan 6 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren.
Daartoe heeft het Openbaar Ministerie - samengevat - de navolgende argumenten gebruikt.
50

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Verdachte heeft door zijn handelen het vertrouwen in het Nederlandse bedrijfsleven in het
algemeen en in de beursgenoteerde naamloze vennootschap Koninklijke Ahold N.V. in het
bijzonder ongekend ernstig geschonden, hetgeen blijkt uit het koersverlies van miljarden
euro’s na 24 februari 2003. Verdachte heeft door zijn gedragingen het vertrouwen in de Raad
van Bestuur en de Raad van Commissarissen van Ahold ernstig beschaamd.
Ook heeft verdachte door het verzwijgen van essentiële informatie voor de accountant en het
gemak waarmee hij belangrijke beslissingen zoals consolidatie van joint ventures dacht te
kunnen afdoen het vertrouwen dat aandeelhouders en andere belanghebbenden moeten
kunnen stellen in financiële rapportages van de onderneming in ernstige mate geschonden.
Extra verwijtbaar is dat verweten strafbare gedragingen geen incidenten zijn, maar zich
uitstrekken over vele jaren.
Verdachte valt aan te rekenen dat hij na het bekend worden van de ICA side letters in oktober
2002 het bestaan van de andere side letters niet bekend gemaakt en daarmee zijn eigen belang
laten prevaleren boven dat van de onderneming.
Naar opvatting van het Openbaar Ministerie moeten bij het opleggen van de straf generaal
preventieve strafdoeleinden een belangrijke rol spelen. De straf zal uitdrukking moeten geven
aan afkeuring die moet gelden voor frauduleuze handelingen en normbevestigend moeten zijn
in aanmerking nemend de omstandigheden dat het hier om strafbare feiten gaat gepleegd op
het niveau van raad van Bestuur en Raad van Commissarissen. Tenslotte heeft het Openbaar
Ministerie aangevoerd dat de schade die verdachten hebben veroorzaakt zich ook uitstrekt
buiten Nederland en er melding van gemaakt dat naar Amerikaanse maatstaven de verweten
gedragingen zouden resulteren in een gevangenisstraf van 360 maanden.
Dat leidt het Openbaar Ministerie tot de slotsom dat slechts een (deels) onvoorwaardelijke
gevangenisstraf passend en geboden is, bij de hoogte waarvan rekening is gehouden met de
omstandigheid dat verdachte niet eerder is veroordeeld, dat hij niet uit was op persoonlijk
voordeel en de gevolgen die de publiciteit voor verdachtes persoonlijk leven heeft gehad.
De verdediging
De verdediging heeft geconcludeerd tot algehele vrijspraak. Voor wat betreft de persoonlijke
omstandigheden heeft hij verwezen naar het ten behoeve van verdachte opgemaakte
voorlichtingsrapport.
Standpunt van de rechtbank
De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen
geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon en de draagkracht van
verdachte, zoals van een en ander ter terechtzitting is gebleken.
De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van na te noemen straffen in het bijzonder
het navolgende laten meewegen.
Verdachte, die uit hoofde van zijn functie van CFO in een periode waarin Ahold een zeer
sterke groei doormaakte en internationaal mede toonaangevend werd voor de branche voor
Ahold van groot belang was, heeft door de bewezen geachte gedragingen in ernstige mate het
vertrouwen geschonden dat in hem werd gesteld.Dat geldt niet alleen de vele werknemers van
Ahold in binnen- en buitenland, de klanten van Ahold, de vele tienduizenden kleine en grote
beleggers, maar ook voor de Raad van Commissarissen van Ahold bij wie verdachte in
aanzien stond. Tot slot geldt een en ander in het bijzonder ook voor de accountant Deloitte &
51

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Touche die reeds jarenlang de huisaccountant van het concern was, voor wie verdachte een
belangrijk aanspreekpunt was en voor de commerciële banken met wie met name verdachte
ten behoeve van Ahold onderhandelde.
Verwijtbaar is ook dat verdachte door zijn handelen het aanzien van het bedrijfsleven in het
algemeen, en het aanzien van het concern Ahold in het bijzonder heeft beschadigd.
Tevens is verdachtes handelen slecht geweest voor het vertrouwen dat het publiek moet
kunnen stellen in de juistheid van jaarverslagen.
Vaststaat dat de na 23 februari 2003 bekend geworden feiten omtrent het tekenen en
verzwijgen van de side letters de samenleving zeer hebben geraakt.
De rechtbank tekent daarbij aan dat de afgelopen jaren in de pers en daarbuiten veelvuldig een
vergelijking is gemaakt tussen de gang van zaken bij enerzijds Ahold en bij Parmalat en
Enron anderzijds. Naar opvatting van de rechtbank gaat die vergelijking echter in alle
opzichten mank. Er is geen sprake geweest van een “onware” of “valse” balans of
resultatenrekening naar Dutch GAAP.
Verwijtbaar is dat verdachte aanmerkelijk betrokken is geweest bij het ontstaan en het
vervolgens enkele jaren laten voortduren van een situatie waarbij – omwille van de wens om
naar US GAAP te mogen en te blijven kunnen consolideren – herhaaldelijk gebruik is
gemaakt van eenzelfde patroon van het vals opmaken van side letters. Ook verdachte deed dit
omdat hij er grote waarde aan hechtte om de omzet van Ahold – ook naar US GAAP –
jaarlijks substantieel te laten groeien.
Verdachte heeft daarbij een specifieke rol gespeeld door na het bekend worden van de
zogenaamde ICA side letters, het bestaan van de andere aanwezige side letters voor onder
meer de Raad van Commissarissen en de accountant met opzet verborgen te houden en niet
zelfstandig de beslissing te nemen niet langer te zwijgen.
Verdachte die al een aantal jaren als CFO aan het concern verbonden was, heeft ten onrechte
niet ingezien dat deze houding schadelijk zou zijn voor het hierboven vermelde vertrouwen in
en het aanzien van Ahold, en dat valt hem aan te rekenen.
Naar het oordeel van de rechtbank zijn niet alleen deze factoren bepalend voor de strafmaat
maar dient ook nog het navolgende een rol te spelen.
De op te leggen straffen dienen uitdrukking te geven aan de afkeuring die moet gelden voor
frauduleuze handelingen door personen als verdachte, die voor velen – binnen en buiten
Ahold – maatschappelijk in hoog aanzien stonden en werden gezien als een succesvol
ondernemer.
Hoewel niet kan worden vastgesteld in het kader van deze strafprocedure in hoeverre tussen
verdachtes handelen en het instorten van de aandelenkoers op 24 februari 2003 een
rechtstreeks verband bestaat (er is een aantal genoegzaam bekende factoren te noemen die in
eind 2002/begin 2003 het voortbestaan van de onderneming bedreigde), hem kan wel worden
verweten dat zijn strafbare handelen en zijn abrupte vertrek in februari 2003 mede tot veel
onrust heeft geleid bij beleggers.
Anderzijds houdt de rechtbank rekening met de omstandigheid dat verdachte niet eerder is
veroordeeld en dat niet aannemelijk is geworden dat verdachte uit was op enig persoonlijk
financieel gewin of voordeel. Wel is aannemelijk te achten dat verdachte in de
veronderstelling leefde, hoe laakbaar en onjuist ook, te handelen in het belang van de
onderneming.
Ook weegt mee dat verdachte zich geconfronteerd heeft gezien met de nadelige gevolgen van
publiciteit, voor zover die is veroorzaakt door het strafproces. De aan zijn reputatie
toegebrachte schade als ondernemer weegt de rechtbank niet mee, omdat die schade geen
oorzakelijk verband met dit strafproces heeft.
52

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Voorts houdt de rechtbank rekening met de omstandigheid dat zij verdachte zal vrijspreken
van een aantal onderdelen van de hem te laste gelegde feiten. Dat moet, waar het Openbaar
Ministerie bij het formuleren van haar eis is uitgegaan van een bewezenverklaring van alle
feiten, leiden tot strafvermindering.
De rechtbank acht het bewezen verklaarde – zoals hiervoren overwogen – ernstig, maar niet
zodanig dat slechts een (gedeeltelijk) vrijheidsbenemende gevangenisstraf in aanmerking
komt. Daarbij speelt een rol de omstandigheid dat de kerndelicten betrekking hebben op
valsheid in geschrift en oplichting en de rechtbank de boekhoudkundige kwesties die in dit
strafdossier een belangrijke rol spelen niet kwalificeert als het “Ahold boekhoudschandaal”.
In een voorwaardelijke gevangenisstraf van na te noemen duur komt de ernst van de
gedragingen, naar opvatting van de rechtbank, in voldoende mate tot uitdrukking.
Daarnaast zal de rechtbank een geldboete opleggen, waarbij zij steeds als uitgangspunt neemt
de maximaal mogelijke geldboete van de vijfde categorie (€ 45.000,--) als in de verschillende
strafrechtbepalingen aangegeven. De rechtbank zal daarbij de voor verdachte meest gunstige
bepaling toepassen en derhalve buiten beschouwing laten de verhoging van de geldboete van
de vijfde categorie tot € 67.000,-- als opgenomen in de wet van 22 december 2005 (Stb. 2006,
nr 11).
De rechtbank zal verdachte grotendeels vrijspreken van hetgeen hem onder 4 is te laste
gelegd ( artikel 47 Wte 1995). Het alsdan resterende bewezen verklaarde is wel strafbaar,
maar de rechtbank zal –gelet op de beperkte zelfstandige betekenis die zij toekent aan het
tijdens roadshows verzwijgen van de onderhavige side letters- dit feit niet meewegen bij de
hoogte van de op te leggen geldboete.
Met betrekking tot de hoogte van de op te leggen geldboete overweegt de rechtbank dat deze
de draagkracht van verdachte niet te boven gaat. Ter zitting heeft verdachte daar maar beperkt
inzicht in gegeven, maar uit de omstandigheid dat verdachte jarenlang een aanzienlijk salaris
heeft verdiend en ook nu in staat is zich inkomen te verwerven, moet hij geacht worden over
voldoende financiële middelen te beschikken waaruit hij de geldboete kan voldoen.
De rechtbank houdt voor de vervangende hechtenis die in de plaats dient te worden gesteld bij
gebreke van betaling en verhaal van de op te leggen geldboete, de periode aan van maximaal
1 jaar als opgenomen in artikel 24c lid 3 Sr.
Tenslotte overweegt de rechtbank nog het volgende.
Het Openbaar Ministerie heeft bij het bepalen van zijn eis als referentiekader ook verwezen
naar de straffen waarop de verdachten in de Verenigde Staten van Noord Amerika (VS) op
grond van daar geldende Federale richtlijnen (Federal Sentencing Guidelines) zouden kunnen
rekenen, indien zij daar zouden zijn vervolgd, neerkomend op een straf van 360 maanden.
De rechtbank oordeelt daarover als volgt.
De door het Openbaar Ministerie genoemde federale richtlijnen hebben na een beslissing van
het Amerikaanse Hoog Gerechtshof uit 2005 (zie United States v. Booker, 160 L. Ed 2d 621,
125 S.Ct.738 (2005) hun “mandatory ” karakter verloren en zijn een adviesinstrument voor de
rechter. Bovendien zal de Amerikaanse rechter bij het opleggen van een straf onder meer ook
rekening moeten houden met de persoon van de verdachte, de omstandigheden waaronder het
feit door verdachte is begaan, de ernst van het feit en het bestaan van een strafblad.
Nog afgezien dus van de vraag of daadwerkelijk een dergelijke straf zou worden opgelegd
door een Amerikaanse rechter verschilt het Nederlandse strafrechtelijke systeem in zijn
historie en in zijn hedendaagse uitwerking zo wezenlijk van het Amerikaanse strafrechtelijk
systeem dat de rechtbank niet anders kan doen dan dit referentiekader in dit geval terzijde te
schuiven. Niet meer is duidelijk dan dat binnen het Amerikaanse rechtssysteem vergrijpen als
de onderhavige als ernstig worden beschouwd.
53

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Het gaat evenwel naar het oordeel van de rechtbank niet aan om Amerikaanse maatstaven in
een Nederlands strafproces als richtsnoer te gebruiken.
9. Toepasselijke wettelijke voorschriften
De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 14a (oud), 14b (oud), 14c, 23 (oud), 24c,
47, 51, 56, 57, 225 en 326 (oud) van het Wetboek van Strafrecht, de artikelen 1 (oud) en 6
(oud) van de Wet op de economische delicten, alsmde op artikel 47 (oud) Wet toezicht
effectenverkeer 1995.
De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.
10. Beslissing
Verklaart het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk in de vervolging van verdachte terzake
het onder 1 telastegelegde, voor wat betreft passage: “te Guatemala City, althans in
Guatemala”.
Verklaart het onder 6 primair telastegelegde niet bewezen en spreekt verdachte daarvan vrij.
Verklaart bewezen dat verdachte het onder 1 primair, 2 primair, 3, 4 primair, 5 primair, 6
subsidiair en 7 primair telastegelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 5 is aangegeven.
Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is telastegelegd dan hiervoor is
bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.
Het bewezenverklaarde levert op:
ten aanzien van het onder 1 primair en 2 primair bewezenverklaarde:
voortgezette handeling van
medeplegen van valsheid in geschrift en valsheid in geschrift, meermalen gepleegd
en
opzettelijk gebruik maken van een vals geschrift als ware het echt en onvervalst, meermalen
gepleegd;
ten aanzien van het onder 3 bewezenverklaarde:
medeplegen van valsheid in geschrift, meermalen gepleegd;
ten aanzien van het onder 4 primair bewezenverklaarde:
medeplegen van overtreding van een voorschrift gesteld bij artikel 47 van de Wet toezicht
effectenverkeer 1995;
ten aanzien van het onder 5 primair bewezenverklaarde:
valsheid in geschrift, meermalen gepleegd;
ten aanzien van het onder 6 subsidiar bewezenverklaarde:
54

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
valsheid in geschrift, begaan door een rechtspersoon, terwijl hij feitelijk leiding heeft gegeven
aan de verboden gedraging, meermalen gepleegd;
ten aanzien van het onder 7 primair bewezenverklaarde:
oplichting, meermalen gepleegd.
Verklaart het bewezene strafbaar.
Verklaart verdachte, A.M. Meurs, daarvoor strafbaar.
Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 9 (negen) maanden.
Beveelt dat deze straf niet tenuitvoergelegd zal worden, tenzij later anders wordt gelast.
Stelt daarbij een proeftijd van 2 jaren vast.
De tenuitvoerlegging kan worden gelast indien veroordeelde zich voor het einde van de
proeftijd aan een strafbaar feit schuldig maakt.
Veroordeelt verdachte voorts tot een geldboete ter hoogte van € 225.000,- (tweehonderd
vijfentwintig duizend euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis
voor de tijd van een jaar.
55

Vonnis inzake: A.M. Meurs
Parketnummer: 13/993016-03
Dit vonnis is gewezen door
mr. F.G. Bauduin, voorzitter,
mrs. P.F. Goes en J.M. van Hall, rechters,
in tegenwoordigheid van mrs. M. van der Zouw en J.M. de Ruijter, griffiers,
en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 22 mei 2006.
56